Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Υπάρχουν και χειρότερα - καλή χρονιά!

Πάει κι ο παλιός ο χρόνος, ένας νέος ξεκινά αύριο με μια ελπίδα μές στην ψυχή!

Υπάρχουν και χειρότερα (πάντα). Για μένα, το να σε μνημονεύουν σε κιτς μεμοριαλ σε ακριβό πολυκατάστημα με ρούχα που κοστίζουν πιο πολύ από τριάρι στα Πατησια και αξεσουάρ που φοριούνται άνετα μόνο πίσω από κλειστές πόρτες στη Σουηδική Αραβία, και μια στέρνα στα πόδια για να πετάς κέρματα και χοντρές κύριες να φωτογραφίζονται ανέμελες, και ελαφρώς μελαγχολικές, είναι απείρως χειρότερο από το βήχα που έχω τις τελευταίες 2 μέρες. Γι αυτό σου λέω, χαμόγελα και χρόνια πολλά!

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Ελπίδας ευχές

2 μόλις μέρες πριχού των Χριστουγέννων και 4 μέρες πριχού σου φύγω για τα εξωτερικά - έσκασα πια στην Αθήνα, θέλω να πάρω τον αέρα μου βρε φιλενάδα - είπα να έρθω να σου δώσω τις ευχές μου, μέρες που ναι οι ευχές είναι στανταράκι για όλους μας, βλέπεις, υποψιάζομαι ότι το χειμερινό ηλιοστάσιο στο οποίο αποφασίστηκε να εορταστεί η γέννηση του θεανθρώπου, είναι μια χρονική περίοδος κατά την οποία από αρχαιοτάτων χρόνων εορταζόταν γιατί σήμαινε την επάνοδο του φωτός, η μέρα έχει ήδη αρχίσει να μεγαλώνει και η ελπίδα να επιστρέφει.

Φυσικά ο χειμώνας είναι ακόμα στο ξεκίνημά του, τα κρύα δεν έχουν καλοξεκινήσει, αν και χτες που ήρθα στο σπίτι μετά από πολλές μέρες γιατί είχα μετακομίσει ατύπως στο σπίτι του αγαπημένου μου που έχει ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ - όχι μόνο γιατί έχει ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ που εγώ προσωπικώς έχω να τη δω 3 ολάκερα χρόνια (μαύρη η ωρα σου ηλίθιε ΓΑΠ που έβαλες το φόρο για να πατάξεις τη φοροδιαφυγή και καλά, και από τότε έχουν παγώσει ακόμα και τα τριχίδια τα εσωτερικά του αυτιού, μαύρη η ώρα σου συγκυβέρνηση που τον διατηρείς, μαύρη η ώρα σου Αγκέλα με το μαλλί κράνος που σου φάνηκε καλό το μέτρο, μαύρη η ώρα σας γενικώς), τι έλεγα; Α ναι, χτες που μπήκα σπίτι μετά από μια βδομάδα απουσίας κόντεψαν να παγώσουν και τα καινούρια μου μποτίνια και μέχρι να ανάψω τη σόμπα στο σαλόνι και την άλλη στην κρεββατοκάμαρα και να έρθει λίγο να γλυκάνει το πούσι έκανα αλματάκια χοπ χοπ χοπ σαν τη Μαρία Ιωαννίδου, με πλήρη εξάρτηση, παλτό κασκόλ γάντια σκουφί μαι θερμοφόρα για να μην μείνω παγοκολώνα και με εκθέτουν σε καμιά έκθεση γλυπτών πάγου - που είμαι κι ένα κουκλί απ τα λίγα και όσο να ναι έναν Απόλλωνα θα μπορούσαν να με παρουσιάσουν... Οπότε αντιλαμβάνεσαι τι έχει να γίνει εδώ μέσα μόλις μπει για τα καλά ο χειμώνας.

Παρόλα αυτά, η μέρα μεγαλώνει και η ελπίδα του φωτός που επιστρέφει ριζώνει μέσα μας για τα καλά κι ας βγαίνει ο Γιακουμάτος στην τηλεόραση για να πλήξει το Χαϊκάλη για το χρηματισμό και το αποτέλεσμα πιο σουρεάλ από ταινία του Αλμοδοβάρ. Πιο σουρεάλ κι απ τη ζωή την ίδια. Και να βλέπεις τα δημοσιογραφίδια να χαϊδεύουν τ αυτιά του σεβάσμιου γέροντα με το βαμμένο μαλλί, εκείνου του καράβλαχου που γίνηκε βουλευτής εδώ και πολλά χρόνια διότι κάποιοι τον ψηφίζουν τόσα χρόνια - μου λέιψε η Παρθένα η Φουντουκίδου που την έχω μέσα στην καρδιά μου και είναι και κοπέλα σοβαρή. Όλα κι όλα. Η ελπίδα λοιπόν παραμένει, το φως ξαναγυρνά κι ας ζούμε όλα αυτά τα δράματα ως έθνος και ως λαός μη σου πω, και ας ζούμε εδώ και χρόνια στην κόψη του παραλόγου κι ας είμαστε υπεύθυνοι για το παράλογο αυτό που ζούμε - μιας και δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξει.

Και ζούμε μέσα στο φως της ελπίδας την εκλογή του ΠτΔ, που δεν είμαι εγώ πάρόλο που είχα εκθέσει τα προτερήματά μου, ο οποίος δεν βγαίνει χρονιάρες μέρες και είναι κρίμα βρε φιλενάδα, άδειο θα ναι το προεδρικό το μέγαρο μέρες που είναι και δεν κάνει, μοναχά τα λαμπιόνια, μοναχή κι η φάτνη και ποια ελπίδα, ποια ελπίδα νά χει κι αυτός ο έρμος ο Αντώνης που προσπαθεί τόσον καιρί να μας κάνει καλά παιδιά, προσπαθεί τόσον καιρό να μας κάνει ευρωπαίους πολίτες με μισθούς Ουγκάντας κι λίγο λιγότερο και αυτή η κακιά η αντιπολίτευση ΔΕΝ συναινεί, που για όλα φταίει η αντιπολίτευση βλέπεις, η αντιπολίτευση μας κυβερνά τόσα χρόνια που έχουμε φύγει απ το χείλος και είμαστε στο βάθος του γκρεμού αλλά κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, είναι υγρά και ζεστά στο γκρεμό μέσα κι ας πονάει, κι ας είμαστε γδαρμένοι απ τα βράχια και ποδοπατημένοι από τους τυχερούς (;) που αναπνέουν ακόμα καθαρό αέρα.

Ελπίδα λοιπόν μαζί με το φως, έρχεται, όμορφη και φαιδρή, ως συνήθως, μην ξεχνάς ότι ήταν κλεισμένη στο κουτί της Πανδώρας - είναι καλή, είναι κακιά, ποιος ξέρει (πως σε λεν - Ορφέα και μένα Tremens) και ας την υποδεχτούμε. Ας την υποδεχτούμε με αγάπη, με προσήλωση, με χαμόγελο και ζεστασιά και ποιος ξέρει, ίσως αποφασίσει να μείνει μαζί με τον ήλιο, ίσως λέω εγώ τώρα, αποφασίσει να μεταλλαχτεί σε ευτυχία, αν όχι σε ευτυχία, σε ισορροπία. Ίσως αυτές οι γιορτές, αυτά τα Χριστούγεννα και αυτός ο Νέος Έτος να μας φέρουν κάτι καλό. Αν όχι, θα συνεχίσουμε να το παλεύουμε. Μέχρι τέλους.

Τέλος παραληρήματος, καλές γιορτές φιλενάδα, όμορφα να περάσεις και να χαμογελάς. Πάντα να χαμογελάς.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Εσείς είστε Boem?



Αχ φιλενάδα, βγήκε ο ήλιος λαμπερός επιτέλους να εξατμιστεί ολίγον η μούχλα απ την πόλη. Εγώ από την άλλη σήμερα έχω το χάλι μου, πονόκοιλο και ζαλάδα, μια πεινάω, δυο πονάω, τι τα θες, ο καιρός, η υγρασία, η ηλικία, όλο και κάτι φταίει - μη με κατηγορήσεις μόνο ότι παράφαγα γιατί δεν το έκανα, είμαι καλό παιδί αυτές τις μέρες γιατί είδα τις φωτό μου από Ζυρίχη και αποφάσισα ότι αν δεν θέλω να αλλάξω γκαρνταρόμπα και να φορέσω εκείνες τις θεσπέσιες κελεμπίες που φόρεσε ο Ντέμης - ο Ρούσος, ξέρεις, πρέπει να το ράψω το αδηφάγον και από μελομακάρονο μόνο μυρωδιά. Από κουραμπιέ δε, ούτε καν αυτό μιας και με την άχνη με βλέπω να φτιάχνομαι και να χουμε άλλα. Παρόλα αυτά θέλω να ξέρεις ότι επιθυμώ και στηρίζω την αποποινικοποίηση της άχνης.

Θα ναι μεγάλη μέρα σήμερα, στη δουλειά της μουρλής μιας και θα κλείσουμε για γιορτές και πολλοί αγαπημένοι πελάτες - φοβούμενοι ίσως την καταστροφή του σύμπαντος, του Δραμάλεως και της Τριπολιτσάς - θυμήθηκαν και θα θυμηθούν ό,τι τους κατέβει καταστρέφοντας το μουντ των εορτών - αλλά το χω πάρει απόφαση μέρες τώρα (άσε που έχω το επόμενο ταξίδι στο μυαλό μου οπότε δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα - όχι, δεν θα σου πω ακόμα, άλλη στιγμή αυτά, μην επιμένεις, μη) και το βράδυ κατά τις 10, αν συντονιστείς στο ολόφρεσκο και ολοκαίνουριο BOEM radio θα έχεις την τιμή μαζί με τον υπέροχο Λουστράκο να με ακούσεις να βογγάω πίνοντας κάνα τσάι σκέτο ή με λεμόνι, έτσι για τη δροσιά και τη χαρά και να σου λέω:

Και τώρα

ωωωωωωωωχ

θα ακούμε

ααααχχχχχχ

την υπέροχη Ella

μμμμχμφφφφφ

στο θαυμάσιο άσμα

οιοιοιοιοιοιιοιοιιοιι

(γκλουκ - πίνοντας το Σιμέκο)

Just one of those things

Και όλο αυτό διότι, απ τον καινούριο χρόνο, ξεκούραστος, φρέσκος και νηπενθής θα σου παρουσιάζω την σχεδόν ομώνυμη εκπομπή - One of those things...

Σήμερα λοιπόν κάνουμε ένα όμορφο και παρείστικο δοκιμαστικό και το 2015 - αν δεν θα χει καταστραφεί το σύμπαν - θα σε περιλάβω προσωπικώς. Οπότε, αν θα σαι εκεί φιλενάδα θα γελάσουμε παρέα, με όμορφες μουσικές και ακόμα πιο όμορφες στιγμές. Α, εδώ είναι το λινκ!

http://boemradio.com

Καλή μας αρχή!

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Η χώρα του ήλιου



Φιλενάδα, άρτι αφιχθής εκ Ζυρίχης και ένα έχω να σου πω, αυτή τη μούχλα της Αθήνας καθόλου δεν την αποζήτησα.

Ξέρεις, πάντα ήμουν (και θα είμαι) υπέρμαχος της χώρας και της πόλης μου, αγαπώ τους ανθρώπους (μου) εδώ και αγαπώ την πόλη μου, συνηθισμένος δε στα ταξίδια - ενθουσιάζομαι αλλά η καρδιά μου είναι δωσμένη στη Διαμαντόπετρα. Ή ήταν.

Ας εξηγηθώ.

Τα τελευταία χρόνια περνάμε δύσκολα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Περνάμε δύσκολα οικονομικά, δύσκολα ψυχολογικά, δύσκολα και επαγγελματικά και γιατί όχι και σωματικά. Πέρασα κι εγώ τα μεγάλα μου δράματα (τραγουδιέται όπως τα Γαλάζια μου Γράμματα), χάνοντας τη δουλειά μου και την οικονομική μου ευμάρεια - δουλειά ξαναβρήκα ευτυχώς αμέσως, την ευμάρεια ακόμα την ψάχνουμε, κάπου μεταξύ ΕΝΦΙΑ και Φόρου Εισοδήματος, εκεί δίπλα στην Εισφορά Αλληλεγγύης και στα Απανωτά Εγκεφαλικά. Παρόλα αυτά κι επειδή με διέπει μια εξαίσια γκρινιάρικη αισιοδοξία, κάτω δεν το έβαλα. Όπως δεν το έβαλαν εκατομμύρια έρμοι κάτοικοι της Ψωροκώσταινας.

Αλλά.

Κουράστηκα ρε φιλενάδα. Με κούρασε πραγματικά η καθημερινότητα σε μια πόλη που έχει κάνει τη μιζέρια πέπλο πιο πυκνό και απ αυτό της υγρασίας που την τυλίγει τα τελευταία χρόνια, με κούρασε μια διακυβέρνηση από ανθρώπους ανίκανους ακόμα και να μιλήσουν, από media που μας δουλευουν ψιλό γαζί, βαρέθηκα να βλέπω τη στενοχώρια και την ανασφάλεια στα πρόσωπα αγαπημένων και οικείων μου.
Με κούρασε ο τρόμος που περνάω κάθε μέρα για το ποιος θα με πατήσει όταν κάνω ποδήλατο, ποιος θα με βρίσει όταν οδηγώ και ποιος θα με φτύσει όταν περπατάω. Πραγματικά. Και πίστεψέ με, δεν είμαι απ τους ανθρώπους που κουράζονται εύκολα.

Βαρέθηκα να θεωρούμαι δεδομένος σε μια δουλειά που εκ των πραγμάτων είμαι πολύ πάνω απ το μέσο όρο, ναι, αυτό το γνωρίζω πολύ καλά, όπως και γνωρίζω ότι αν είχα το μυαλό και την τόλμη να πάω κάπου αλλού στην ευρώπη - οπουδήποτε αλλού, ή θα με είχαν σα Θεό, ή θα με έδιωχναν κλωτσηδόν μιας και θα τους χαλούσα τη μανέστρα με την ταχύτητά μου - δεν βαυκαλίζομαι - το γνωρίζω.

Και θα μου πεις, γιατί ρε Tremens όλα αυτά; Τι σε έπιασε σήμερα, 16 του μηνού και μας καταθλίβεις; Θα στο πω φιλενάδα γιατί τα ταξίδια έχουν ένα καλό εκτός από τον καπουτσίνο σε κάποια άλλη πλατεία. Βλέπεις τον κόσμο. Βλέπεις πως κινείται, πως περπατά, πως αντιδρά, πως φέρεται. Ε, και αυτό που είδα στην Ελβετία - όπου πίστεψέ με ποτέ δεν την είχα στα πλάνα μου για επίσκεψη - δώρο γενεθλίων ήταν το ταξίδι αυτό - πολύ μου άρεσε. Πολύ μου άρεσε να βλέπω τον κόσμο ξένοιαστο, όμορφο, καλοντυμένο και καλοταϊσμένο να περπατά σε μια πόλη πεντακάθαρη, σε μια πόλη μαγική, υπέροχα στολισμένη, με εξαιρετική τάξη και ομορφιά. Με ωραίους δρόμους και ποδηλατόδρομους παντού, με μεγάλα πεζοδρόμια και μια άνεση στο μάτι και στην ψυχή. Και περπατάω εδώ και με πιάνει η ψυχή μου. Γιατί ξέρω ότι αν ζούσα εκεί, ότι αν ζούσαμε έτσι, θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Και ευγενείς. Και όμορφοι. Αλλά δεν το κάνουμε. Δεν το κάνουμε γιατί δεν προσπαθούμε, κανείς μας. Κανείς μας δεν προσπαθεί για το όλον. Βαυκαλιζόμαστε με την αρχαιολατρεία μας και τον ωραίο μας καιρό και αφήνουμε τη Βούλτεψη να αλωνίζει.

Και στο κάτω κάτω - σκέψου ρε φιλενάδα, αφού αυτή αλωνίζει, αυτή μας αξίζει. Αλλά δεν πειράζει, γιατί εμείς εδώ έχουμε ήλιο.

Α, ξέχασα να σου πω, στη Ζυρίχη πήγα την Παρασκευή. Εδώ έριχνε καρέκλες. Εκεί είχε ήλιο. Μέχρι την Κυριακή που γύρισα, εκεί είχε ήλιο. Και όχι μονο στον ουρανό, είχε ήλιο και στα χαμόγελα των ανθρώπων της.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Της Αγιάς Βαρβάρας ανήμερα

Και πάω που λες πρωί πρωί - μα τι απίθανη λιακάδα η σημερινή - να πάρω καπνό απ το τοπικό μαγαζάκι - αυτό που είναι δίπλα στο γραφείο και παρακολουθώ 2 κυρίες, μια νεότερη και μια μεγαλύτερη - ίσως μάνα/κόρη - να προσπαθούν για αρκετή ώρα, κάμποσα λεπτά μιας και η ουρά ήτο μεγάλη, να επιλέξουν χυμό από μια πλειάδα χυμών στο ψυγείο.

Έπιαναν που λες η μια ένα μπουκαλάκι, η άλλη μια συσκευασία και τα μελετούσαν αμφότερες ενδελεχώς, διακαώς κι ανυπερθέτως. Μέχρι να φύγω δεν είχαν επιλέξει. Σχεδόν βεβαιώθηκα ότι αν ήμουν πωλητής σε γυναικεία ρούχα - μη σου πω εσώρουχα και τις είχα πελάτισσες μάλλον θα είχα οδηγηθεί στο έγκλημα εν βρασμώ ψυχής. Αν δε, ήμουν κτηματομεσίτης δεν θέλω να ξέρω τι θα γινόταν...

Εν τω μεταξύ, μπαίνω το πρωί στ' αμάξι - ναι σήμερα δεν είχε ποδήλατο το πρόγραμμα - και βγάζω τα γυαλιά ηλίου απ την τσέπη του μπουφανακίου του αμάνικου ποτ τα χα βάλει χτες το σπόγευμα, μη ρωτάς το γιατί και τα σχετικά. Τα φοράω και δεν βλέπω τίποτα. τα βγάζω και βλέπω με έκπληξη ότι παντού στους φακούς είχε γεμίσει τρίμματα καπνού μιας και βάζω και τη θήκη στην ίδια τσέπη. Σε ακτίνα βολής δεν υπήρχε τίποτα να τα σκουπίσω. Οδήγησα με τον ήλιο στα μάτια και τα γυαλιά στα μαλλιά. Τώρα είμαι ακόμα με καπνιστό μαλλί αλλά τα γυαλιά πλυθήκαν καλά, το βράδυ που θα φύγω από δω θα τα ξαναβάλω στο κεφάλι στέκα να τραβήξουν ό,τι τρίμματα καπνού έχουν μείνει στα μαλλιά μου. Ένας αέναος κύκλος η ζωή η άτιμη τελικά.

Από την άλλη σήμερα εδώ μέσα γίνεται της Πόπης παρόλο που ναι της Αγιάς Βαρβάρας, τόσο της Πόπης που πήρε 4 ώρες και για να στο ανεβάσω αυτό, άσε με μαντάμ κι έχω και μανικιούρ μέρα που ναι!

Παρόλα αυτά, χρόνια πολλά στις Βαρβάρες σήμερα που γιορτάζουν και πιο πολύ στη γλυκεία Barbra την οποία και σου παραθέτω εδώ ως αμπαζούρ διακριτικό και νηπενθές - έτσι για το καλό!



Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Mon Dieux quel Decadence No 1

Σου χα πει φιλενάδα ότι μου πνίξε η ρολoγιά την κεραία και δεν έπαιζε η τηλεόραση. Έλα όμως που από την Κυριακή φιλοξενώ φίλο καρδιακό και καλλιτέχνη διαλεχτό και είπα να κλαδέψω το έρμο το αυτότροφο μπας και πιάσει σήμα, μη θέλει ο άνθρωπος να δει καμιά Μενεγάκη να του περάσει η ώρα, ντροπή πια, εν έτει 2014 να μην παίζει ο δέκτης.

 Όπως και έκανα το Σάββατο - μεταξύ άλλων - ανέβηκα στη σκάλα, μάτια μου μάτια μου, για κοίτα με μια στάλα για να ζαλιστώ και να κλαδέψω την υπέροχη ρολογιά - πασσιφλόρα η επίσημος ονομασία. Και την κλαδεύω την έρμη, είχε και ολίγον από γιασεμί, εγυμνώθη και η κεραία - τίποτα, 0 εις το πηλίκον. Τι τη γυρνούσα από δω, τι την επήγαινα από κει, να μη θέλει να μου τη δείξει την Τσιμτσιλή με τίποτα. Ένα δράμα έζησα φιλενάδα μιας και αν θυμάσαι, έχω 3 τηλεοράσεις μοδέρνες και φλατ, μια που έχει χαλάσει ο ήχος, μια έτερη που χει χαλάσει η εικόνα και η τρίτη η καλύτερη πλήρης ήχου και εικόνας να μην πιάνει σήμα. 


Τι να τσεκάρω τα καλώδια, (τι ανακάλυψα πίσω από το τραπεζάκι της TV δεν θες να ξέρεις), τι τάμα έκαμα στην Παναγιά την εικονοφτιάχτρα -τίποτα. Τι βουντού με μικρό ομοίωμα της κεραίας, τι ενεδύθην τα τούλια και πέρασα 40 κύματα στο δέλτα το Φαληρικό μες στον ψόφο, μαλλιά κόντεψα να βγάλω, τηλεόραση δεν είδα. Και τελικώς, τη Δευτέρα το απόγιομα αποφασίζω να δω μην θέλει επανασυντονισμό - μη ρωτάς το γιατί, τότε το σκέφτηκα - και έκαμα επανασυντονισμό και να σου τα κανάλια. Τσάμπα την εκουτσούρεψα την έρμη τη ρολόγια – πασσιφλόρα, τσάμπα και βερεσέ το καμα κουρούπα το έρμο το φυτό.

Και τι κανάλια, τι τα παλιά, τι τα καινούρια, τι Ε, τι Α, τι Β, τι σκατά, πότε βγήκαν όλα αυτά κι εγώ ιδέα δεν είχα; Μα τόσο πλούσιο τηλεοπτικό πρόγραμμα; Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα κάνω και δεν παρακολουθώ. Και είπα ο δύσμοιρος, έτσι για το ονόρε, χτες το βράδυ να δω λίγη τηλεόραση με τον κολλητό να κάνουμε και χάζι να περάσει η ώρα. Τι να σου πω φιλενάδα, αθλία η κατάστασις. 

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με το Κάτι Ψήνεται, όπου είχα να το δω απ το 2009 θαρρώ. Το θυμόμουν έτσι με ένα χαμόγελο, μ' άρεσε σαν εκπομπή, και λέω κάτσε μωρέ, καλό είναι αυτό, κάτσε να το χαζέψουμε… Και κάθομαι να το χαζέψω και βλέπω μια τρισάθλια φαφούτα να το παίζει γκόμενα η οποία ήτο λέει και Κρητικοπούλα και μαγέρεψε κάτι αηδίες (φαντάσου ότι για επιδόρπιο έκαμε λουκουμάδες- Τζήζας) και όλα αυτά με συνοδεία φάλτσου τραγουδιού απ την οικοδέσποινα τη φαφούτα η οποία θέλω να ξέρεις ότι παντρεύτηκε – χώρισε και μετά βρήκε και άλλον και ξαναπαντρέυτηκε, διότι τέτοιο κελεπούρι πως να πάει χαμένο, και αυτή λέει δεν ήθελε αλλά να, (δείχνοντας τη βέρα), της τονε περάσανε το χαλκά (ξαναδείχνοντας τη βέρα) κι ένα αίσχος γενικά. 

Και μετά ήρθανε και 4 καημένοι να γευτούν Κρητική Κουζίνα – ο θεός να τηνε κάνει – κι έστρωσε η φαφούτα – ετών 39 – ένα άθλιο τραπέζι και κάμανε τους χαρούμενους που τρώγανε τόσο ωραία τα αίσχη που τους σέρβιρε και μετά κάμανε βόλτα στο καρακιτσάτο σπίτι της και θαυμάζανε τα διακοσμητικά, τα οποία ούτε σε ταινία τρόμου τέτοιο κιτσαριό και είχε και μιαν αφίσσα με μιαν οδαλίσκη και λέει μια άλλη χαροκαμένη σε ένα άλλον που είναι γκέι – όχι σαν τον Αργύρη τον Αγγέλου που έκαμε μήνυση στο γκούγκλη γιατί έβγαζε στην αναζήτηση Αργύρης Αγγέλου gay, αλλά κανονικός gay, μια χαρά παιδάκι, λίγο αδύνατο αλλά ευχάριστο, τι έλεγα; 
Α, ναι, λέει λοιπόν αυτή:
 -Α, η ζωγραφιά είναι Αναγεννησιακή.
-Που το ξέρεις; Είπε ο φιλότεχνος
- Το ξέρω επειδή αυτή είναι χοντρή!


Και σκέφτηκα ότι άμα είναι καλλιεργημένος ο άνθρωπος φαίνεται, και μετά φάγανε το επιδόρπιο, και όλοι εκτός από έναν της βάλανε καλό βαθμό (εγώ αυτόν τον έναν το αγάπησα) και τελείωσε. Και μετά είδα κι άλλη τηλεόραση για να ολοκληρώσω Το Δράμα Μιας Ορφανής Που Δεν Κατέβασε Το American Horror Story Επειδή Βαρέθηκε, αλλά αυτά θα στα πω αύριο...

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Άσε μας μωρή πια

Λοιπόν φιλενάδα, σήμερα, 21 του μηνού που είναι και τα Εισόδια της Θεοτόκου και γιορτάζουν οι Παρθένες Μαρίες και τα συναφή (γιορτάζει μάλλον και η Παρθένα Φουντουκίδου, αυτό το κορίτσι με το ονοματεπώνυμο κόσμημα, αγνό και λάγνο ταυτοχρόνως και χρόνια της πολλά) είπα να εγκαινιάσω μια νέα στήλη στο πτωχό πλην τίμιο ιστολόγιο τούτο, με την ονομασία «Άσε μας μωρή πια»

Τα άσε μας μωρή της ημέρας θα απονεμηθούν:

1. Στον οδηγό φορτηγού που το πρωί εβρισκόμενος εξ αριστερών μου, χώθηκε στο φανάρι δεξιά προσπαθώντας να με κλείσει λες και είχε παπί και εισέπραξε τη σκόνη μου κι ένα φάσκελο ξεγυρισμένο και ωραιότατο.

2. Στην ψύξη που με ταλαιπωρεί κι έχω βάλει έμπλαστρα, έχω αλείψει θερμαντικές, έχω πάρει χάπια, έχω ρίξει εντομοκτόνα, έχω κάμει βουντού, λευκή, φούξια και μαύρη μαγεία και ακόμα δε λέει να φύγει. Το βράδυ αν δεν είμαι καλά θα μπω στο φούρνο, θα ανάψω το γκριλ στους 300°C να τελειώνω γιατί μου χει παίξει το νευρικό σύστημα και πόσα να αντέξω. Βαρέθηκα να κοιμάμαι καθιστός, σε λίγο θα πονέσει ΚΑΙ η ουρά μου κι έχω ένα σκασμό δουλειές το ΣΚ και ποιος θα τις εκάνει.

3. Στις κυρίες, τους κυρίους και τα υποδέλοιπα τα ζώα που κράξανε τον υπέρλαμπρο επιστήμονα που εκτόξευσε και προσγείωσε διαστημική μηχανή στον κομήτη Τάδε (μη με βάζεις και γκουκλάρω τώρα για τις λεπτομέρειες, ξέρεις εσύ, επειδή φορούσε λέει σεξιστικό υποκάμισο. Σε όλες αυτές τις θεόχοντρες με τα φούξια κολάν γιατί δεν επιτίθεται κανείς;

4. Στο Μπουμπούκο που υπεραμύνθηκε των ΜΑΤατζήδων στο περιστατικό με τον περιπτερά. Πιο φασίστας πεθαίνεις...

5. Στην ανάπτυξη που όλο είναι να ρθει και δεν έρχεται. Σε λίγο θα γίνει κάτι σαν τον Άη Βασίλη. Όλοι την περιμένουν μα είναι ένας μύθος.

6. Στη γριά από πάνω, που χτες στις 6.20 τα ξημερώματα έσουρνε κάτι τόσο βαρύ που νόμισα προς στιγμήν ότι καταρρέει όλο το γνωστό σύμπαν μαζί με 5-6 άγνωστα. Μα που τη βρίσκει τη δύναμη η σκατόγρια, μου λες; Εγώ το ρολό πήγα να σηκώσω και σφάδαξα στον πόνο.

7. Στην υπέροχη Κα Τσαβαλιά, που ως καινούριο κοσκινάκι απασχολεί ευχάριστα την κοινή γνώμη

και δημιουργεί τα εξής ερωτήματα.
Είχε θαυμάστρια ο Σύζυγος Τσαβαλιά;
Αυτή η εν λόγω κυρία από ποιο παρθεναγωγείο αποφοίτησε και απέκτησε τόσο κλας; Τόσο κλας ούτε εγώ αν φάω μια μαρμίτα φασούλες δεν αποκτώ. Μα τέτοιες υπέροχες κυρίες στολίζουν τα πρωινά μου και μετά μου λες γιατί μας κυβερνά ο Βενιζέλος και δεν είναι στη μπουζού με τον Άκη...

Αυτά τα ολίγα φιλενάδα για απόψε, σε φιλώ και καλό ΣΚ. Α, και τη Δευτέρα θα σου χω πράμα που σαλεύει και το Μουστερή γυρεύει. τι, δεν ξέρεις ποιος είναι ο Μουστερής; Άσε μας μωρή πια. Άλλα κι άλλα τα ξέρεις!


Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Περί Μοναξιάς και Άλλων Δεινών

Άκου να σου πω φιλενάδα, ξέρεις πολύ καλά πως όταν ανακάλυψα την ερωτική μου ταυτότητα, κάπου εκεί στα 23 γιατί μέχρι τα 23 δεν θες να ξέρεις τι έκανα, άστο, δεν είναι πρέπον, μην επιμένεις, καλά θα σου πω, έκλαιγα τη μοίρα μου, δεν έμεινα ποτέ μόνος παρά κάτι μικρά διαστήματα που το επέλεξα μέχρι που τέλειωναν τα μικρά διαστήματα και το ξεεπέλεγα γιατί για μένα η μοναξιά - αν και μπορώ να τη διασκεδάσω αφάνταστα - δεν είναι τρόπος ζωής.

Επειδή λοιπόν έχω υπάρξει κι εξαιρετικά τυχερός άνθρωπος και έχω γνωρίσει στη ζωή μου υπέροχους ανθρώπους - όχι έναν και δύο αλλά περισσότερους από το μέσο όρο, δεν έχω και ιδιαίτερα τραύματα να κουβαλάω, μη σου πω κανένα, οπότε το να ξεκινήσω μια ερωτική σχέση για μένα είναι τόσο φυσιολογικό όσο να πίνω νερό ή να αναπνέω αέρα ή να τρώω γαλακτομπούρεκο. Δεν τρόμαξα ποτέ, δεν φοβήθηκα ποτέ, δεν έμεινα ποτέ σκεπτικός για το αν πρέπει, δεν πρέπει κ.ο.κ. Βουρ στον πατσά ήμουν πάντα και μάλλον μου έχει βγει σε καλό, γι αυτό άλλωστε και αρκετοί πρώην μου είναι πλέον εξαιρετικοί μου φίλοι. Γιατί τους αγάπησα βαθιά και γιατί όταν πλέον τελειώσαμε δεν είχαμε κακίες ο ένας για τον άλλον.

Έτσι λοιπόν, μετά τον χωρισμό μου με τον υπέροχο Αρχάγγελο ήρθε ένας νέος άνθρωπος στη ζωή μου σχετικά γρήγορα, ένας εξαιρετικός άνθρωπος που είναι ερωτευμένος μαζί μου όσο δεν πάει, που με φροντίζει πολύ, που τα κάνει όλα να φαίνονται μαγικά. Κάνει την καθημερινότητά μου πολύ πιο όμορφη, ζεστή κι εύκολη, ξέρει ακριβ;vς ποιος είμαι και προσπαθεί να το διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορεί, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει τη δεδομένη στιγμή, τη δεδομένη περίοδο. Και όλα όχι μόνο καλά, όλα υπέροχα. Διότι αν φιλενάδα, γνωριστούν 2 άνθρωποι κι ερωτευτούν βαθιά. Tότε όλα γίνονται μαγικά.

Έλα όμως που σήμερα που έχω πιάσιμο τρελό στην πλάτη και υποφέρω και θέλω να μου βάλει έμπλαστρο, λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι και πρέπει να το βάλω μόνος μου και δεν φτάνει το κωλόχερό μου στην πλάτη τόσο πολύ γιατί ο Tremens είμαι βρε φιλενάδα, δεν είμαι η Κομανέτσι να το τυλίγω το χέρι 3 σβούρες γύρω γύρω και όσο πάει... άσε με, αλλλού ντ αλλού θα το βάλω το Λέοντος, αλλού ο πόνος αλλού η καψαϊκίνη. Και ντρέπομαι να χτυπήσω στη γειτόνισσα που είναι και μεγάλη γυναίκα και δεν είναι τώρα στην ηλικία της να βλέπει πλατάρες σαν τη δική μου νυχτιάτικο, θα θυμηθεί τα παλιά και θα χουμε δράματα...

Ζω ένα δράμα μοναξιάς και ποιος θα με συντρέξει.

Αύριο ευτυχώς, ξημερώνει μια άλλη μέρα...


Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Σπουδαίες συναντήσεις: Η ΚΑΡΙΟΛΑ

Φεύγεις φιλενάδα απ το σπίτι, αφού έχεις φάει την τυρόπιτά σου - η οποία δεν σε ικανοποιεί γευστικά αλλά ποσοτικά, δεν είναι σαν την άλλη που έφαγα χτες και με ικανοποίησε γευστικά αλλά ουχί ποσοτικά κι έχω δίλημμα ποια εκ των 2 να καθιερώσω - και ποδηλατείς στην ηλιόλουστη, πλην υγρή Αθήνα.

Φεύγεις απ' τα Σεπόλια, ανεβαίνεις στα Πατήσια, πρώτα στα Κάτω, μετά στα Άνω, αφού έχεις χαιρετίσει χαμογελαστά τον Άγιο Ελευθέριο, παίρνεις την Ηρακλείου απ' την αρχή μέχρι την κεντρική διασταύρωση της Νέας Ιωνίας, κατεβαίνεις την Καποδιστρίου, στρίβεις μέσα στην υπέροχη, κατάφυτη Φιλοθέη, διασχίζεις κάθετα την Κηφισίας, μπαίνεις στον παράδρομο και κοντεύεις να φτάσεις στον προορισμό σου, στο Χαλάνδρι.

Όλο το ανωτέρω είναι γύρω στα 12 χιλιόμετρα, συνεχούς ανηφόρας, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι με ευτυχία βλέπεις το κτίριο στο οποίο θα φτάσεις, θα αλλάξεις ρούχα γιατί είσαι κάθιδρος, θα φτιάξεις καφέ και θα κάτσεις να συνέλθουν τα πόδια σου.

Φευ όμως, φευ διότι ένα στενό πριν το δικό σου, έχει σταματήσει φορτηγό να ξεφορτώσει, έχει ένα SUV μπροστά, άλλη μια μαντάμ με επιβατικό σεντάν αναντάμ παπαντάμ κι εσύ από πίσω και όλοι αυτοί χωράνε να περάσουν τσίμα τσίμα.

Επειδή ακριβώς είσαι οδηγός από τα 19 σου κι επειδή ακριβώς είσαι απ τους ελάχιστους ποδηλάτες που σέβονται τον ΚΟΚ και τους λοιπούς οδηγούς, δεν χώνεσαι στο πλάι, δεν σκαρφαλώνεις στο πεζοδρόμιο, δεν κάνεις μαλακίες αλλά σταματάς σε απόσταση ασφαλείας από το μπροστινό αυτοκίνητο 1-1,5 μέτρου και περιμένεις να ξεμπλοκάρει να περάσεις.

Έλα όμως που στο μπροστινό αυτοκίνητο βρίσκεται στη θέση του οδηγού η ΚΑΡΙΟΛΑ, η οποία μάλλον βιάζεται και επειδή δεν είναι και ο Σουμάχερ και παρόλο που μπορεί σχετικά άνετα να περάσει δεν το χει ιδιαίτερα, κι επειδή έχει περίοδο σήμερα κι επειδή ο άντρας της έχει να την πηδήξει απ την πρώτη νύχτα του γάμου και ο γκόμενος είναι ανίκανος και θα την πληρώσεις ΕΣΥ, βάζει αίφνης και άνευ λόγου και αιτίας όπισθεν κι έρχεται κατά πάνω σου γιατί βαρέθηκε να κοιτάξει τον καθρέφτη διότι έχει τα νεύρα της που καθυστερεί και που δεν είναι η Σκλεναρίκοβα.

Κι εσύ βλέπεις λοιπόν ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω σου και δεν μπορείς να κάνεις άλλο πίσω διότι έχεις άλλον από πίσω. Και φωνάζεις ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.

Τι θα έκανες εσύ φιλενάδα; Εγώ στη θέση της θα ντρεπόμουν που δεν κοίταξα τον καθρέφτη, θα χαμογελούσα αμήχανα, θα ζητούσα συγνώμη, θα το βούλωνα αν άκουγα βρίσιμο και θα έφευγα.

Όχι όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ.

Η ΚΑΡΙΟΛΑ όχι μόνο δεν θα ζητήσει συγνώμη αλλά ούτε καν θα το βουλώσει και θα φύγει. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα σου ζητήσει θυμωμένη το λόγο, θα σε προσβάλλει και θα σε βρίσει παρόλο που φταίει αυτή. Διότι δεν είναι μια απλή πολίτης, μια κοινή οδηγός, είναι η ΚΑΡΙΟΛΑ. Η ΚΑΡΙΟΛΑ λοιπόν βγάζει το άσχημο κεφάλι της απ το παράθυρο και αρχίζει να μου φωνάζει. Μου ζητά το λόγο που στέκομαι από πίσω της και που δεν προσέχω, και που το κάναμε εδώ Βερολίνο και που γεμίσαμε ποδήλατα και που δεν ντρεπόμαστε και που και που και που.

Όπως αντιλαμβάνεσαι μου γύρισε το μάτι 22 στροφές/εκατομμυριοστό δευτερολέπτου μέσα στην κόγχη και την πήρε ο διάολος. Αλλά αντί να το βουλώσει συνεχίζει να βρίζει και να φωνάζει. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει πάντα δίκιο. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ δέρνει τα παιδιά της όταν πέσουν και χτυπήσουν επειδή την τρόμαξαν, μιλά απαξιωτικά σε υφισταμένους, σερβιτόρους και πωλήτριες, νομίζει ότι είναι η βασίλισσα του Σύμπαντος και νιώθει ριγμένη που έπρεπε να πληρώσει την 28η φορά που έδωσε εξετάσεις για να πάρει το δίπλωμα. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα ξαναψηφίσει Σαμαρά ή Βενιζέλο και μετά θα γκρινιάζει για την κατάντια μας και θα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ αυτήν. Η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει δίκιο, έχει πάντα δίκιο και όλοι οι άλλοι να κάνουν τουμπεκί.

Όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ βρήκε το δάσκαλό της σήμερα. Διότι ενώ θα έπρεπε να την βγάλω έξω από το αμάξι και να τη σπάσω στο ξύλο - όπως πολύ το θέλω ακόμα και τώρα που χουν περάσει 2 ώρες απ το συμβάν, της απάντησα, έντονα μεν, με επιχειρήματα δε, στο παραλήρημά της. Και την έκανα ρεζίλι σε όλους τους παριστάμενους που υπερθεμάτισαν της δικαίωσής μου.

Αλλά ρε φιλενάδα, δεν μου έφτασε αυτό. Ήθελα πολύ να την χτυπήσω, και ακόμα το θέλω. Τρέμουν ακόμα τα χέρια μου απ τα νεύρα και να σου πω γιατί; Γιατί δεν γουστάρω καμία ΚΑΡΙΟΛΑ να μου χαλά τη μέρα.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Η Δύναμη της Ομορφιάς και Άλλες Ιστορίες

Χτες το βράδυ φιλενάδα έβαλα πλυντήριο και άπλωσα στο ταπεινό μου μπαλκονάκι. Σήμερα το πρωί που πήγα να δω τι γίνονται τα ρούχα γιατί κοντεύω να ξεμείνω από κάλτσες - τι τα θες τι τα γυρεύεις, κρίση έχουμε, δεν είμαι η Ιμέλντα Μάρκος να χω 500 ζευγάρια κάλτσες, άσε που όλο και χάνεται καμία σε εκείνο το παράλληλο σύμπαν όπου βρίσκονται οι χαμένες κάλτσες και οι χαμένοι αναπτήρες - και με φρίκη μου ανακάλυψα ότι τα ρούχα ήταν πιο υγρά απ ότι τα άπλωσα χτες.

Επιβεβαίωσα μετά την υγρασία που επικρατεί (γύρω στο 1243%) όταν σήμερα, ποδηλατώντας τα καθημερινά μου 12 χιλιόμετρα ανηφόρας - τα οποία δεν με αδυνατίζουν παρά μου σφίγγουν πόδια-πωπό μόνο - ίδρωσαν ακόμα και τα νύχια μου, από κάτω, εκεί που ενώνονται με το δέρμα. Τώρα δε έχει συννεφιάσει κι έχει ένα αγιάζι εξαιρετικό κι εγώ είμαι με τα κοντομάνικα και με βλέπω στο Αγλαΐα Κυριακού αύριο με πνευμονία.

Παρόλα αυτά, χτες μου ήρθαν τα κοινόχρηστα - 3,51€ - και επιβεβαίωσα ότι: α. Δεν φεύγω απ αυτό το σπίτι ακόμα κι αν με φαν οι κατσαρίδες και β. Δεν θα βάλουμε πετρέλαιο εκτός κι αν έχει φτηνύνει τόσο πού πια ή αγοράσουμε συλλεκτική συσκευασία των 100ml για να έχουμε να χαιρόμαστε. Και όχι, δεν φτάνουν 100ml για εντριβές, μη μου ξεφεύγεις.

Απ' την άλλη, έκανα χτες ένα σπανακόρυζο χάρμα, άλλο να στο λέω και άλλο να το τρως. Το μόνο κακό με το σπανακόρυζο - εκτός του ότι θέλεις κι ένα κιλό φέτα στο πλάι να δροσίσει - είναι ότι αφού το φας, αισθάνεσαι τα δόντια σου σα να χουν γρέζι, κάτι σα γυαλόχαρτο, δεν ξέρω πως ακριβώς να στο εξηγήσω, αλλά σε μένα το κάνει αυτό το σπανάκι. Γι αυτό κι εγώ έφαγα και λίγο γαλακτομπούρεκο μετά, που και δροσιστικό είναι και αφαιρεί αυτή την αίσθηση απ τα δόντια. Τι να κάνω βρε φιλενάδα, ήταν κατεπείγουσα περίπτωση.

Εν τω μεταξύ, λίγο πριν φάω το θεϊκό σπανακόρυζο, είπα να ανοίξω να χαζέψω λίγη τηλεόραση να ξαλαγράρω βρε αδερφέ, να χω και κάτι να σου λέω. Την ανοίγω την plasma και μου λέει δεν έχει σήμα. Τσεκάρω τα καλώδια, όλα στη θέση τους. Βγαίνω να δω αν την έχει κλέψει κανείς την κεραία και δεν έχω πάρει χαμπάρι μιας κι έχω να ανοίξω τηλεόραση απ τη Γιουροβίζιον - που χάλια τα πήγαμε - μη μου τα θυμίζεις και συγχίζομαι, τσάμπα τα στείλαμε τα τεκνά και χοροπηδάγανε δώθε κείθε στη σκηνή - στη θέση της. Στη θέση της αλλά τόσο πνιγμένη απ την υπέροχη ρολογιά που χω φυτέψει σε παρακείμενη γλάστρα που πια δεν πιάνει σήμα. Δεν πειράζει, αρκεί να θυμηθώ, αν πάρουμε τελικά μέρος στη Γιουροβίζιον, να κλαδέψω λίγο το φυτό, μην τρέχω τελευταία στιγμή και μου καούν οι πίτσες...

Και σήμερα το πρωί, εκεί που ανέβαινα κάθιδρος σε μονόδρομο και ανηφόρα, μου πετάγεται ένας τυπάκος σε μηχανάκι να πηγαίνει ανάποδα και παραλίγο να στουκάρουμε. Υπό κανονικές συνθήκες αφού θα τον είχα σκυλοβρίσει, θα τον έγδερνα να τον βάλω μπροστά στο τζάκι να μην χαλάει το παρκέ από τα αποκαΐδια που ενδεχομένως πέφτουν ανέμελα. Όμως ήταν τόσο όμορφος ο άτιμος, τι όμορφος, ένα κουκλί σωστό, είχε κάτι μάτια μελιά κι ένα πρόσωπο σχεδόν αγγελικό που όπως αντιλαμβάνεσαι αντί να τον χτυπήσω του χαμογέλασα. Άτιμη ομορφιά, πόσες πόρτες ανοίγεις...

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

3 χρόνια αρχάγγελος


Πριν 3 χρόνια δε, αποφάσισα να ξεκινήσω τούτο δω το σπιτάκι το έρμο. Πριν 3 χρόνια με ενθουσιασμό, με λίγο φόβο - γιατί τι ήξερα εγώ από γραψίματα, πέραν των εκθέσεων στο σχολείο, με αγαπημένο θέμα "Μια Γιορτή Στο Σπίτι Μας" όπου επέλεγα ως αιώνιος νάρκισσος να γράφω για τα γενέθλιά μου - δεν είχα πείρα. Ζήλεψα όμως όλους όσους διάβαζα και είπα να το κάνω. Και παρόλο που για 1 χρόνο απουσίασα, δεν το μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή. Ποτέ.

Τα 3 αυτά χρόνια έγιναν πολλά, έχασα τον πατέρα μου, τη δουλειά μου, τον έρωτά μου τον Αρχάγγελο που γιορτάζει σήμερα, βρήκα όμως άλλη δουλειά, βρήκα νέους φίλους και καινούριο έρωτα. Τα 3 αυτά χρόνια έκανα ταξίδια εδώ μέσα και μέσα από φίλους που διάβαζα, έμαθα πράγματα, γέλασα, δάκρυσα και πέρασα όμορφα. Είμαι δε πεπεισμένος ότι προχωρόντας σιγά σιγά θα γενούν πολλά ωραία εδώ μέσα και εκεί έξω, βλέπεις φιλενάδα, μ έχει μάθει η ζωή (μου) ότι είναι αποκλειστικά στο χέρι (μου) να την κάνω ό,τι θέλω. Να την κάνω όσο πιο όμορφη γίνεται, να έχω τη δυνατότητα της ομορφιάς και του γέλιου αλλά και της στενοχώριας και της γκρίνιας. Αυτό που δεσμέυομαι να κάνω είναι όλο αυτό να το ντύνω με χιούμορ, να κάθεται όσο το δυνατόν καλύτερα σε μένα και σε όποιους γουστάρουν να με διαβάζουν.

Αυτά τα 3 χρόνια ήταν πολύ σημαντικά. Και ήταν υπέροχο που τα κατέγραψα εδώ. Και σκοπεύω να σε έχω να σε ταλαιπωρώ για πολλά ακόμα. Έτσι, να περνάμε ωραία και αυτό να βγαίνει στον κόσμο. Ε;

Και η σκέψη της ημέρας:


Πήγα και πήρα σήμερα εκείνον τον θερμοπομπό - διότι πετρέλαιο δεν μας βλέπω να βάζουμε - και δεν έχει κρύο να τον δοκιμάσω. Τον άναψα να δω αν δουλεύει αλλά μετά από λίγο έμεινα με το κοντομάνικο κι άνοιξα την μπαλκονόπορτα - έσκασα στη ζέστη. Κάτι μου λέει ότι θα ναι πιο αποδοτικός από κείνο το έρμο το πάνελ - το οποίο απέκτησε το παρατσούκλι "χνώτο" ένεκα της μηδαμινής απόδοσής του - και το χω πια να στολίζει την κρεββατοκάμαρα γιατί βαριέμαι να το βγάλω, είναι επιτοίχιο και θα χρειαστεί στοκάρισμα ο τοίχος - και που να τρέχεις νυχτιάτικα να βρεις στόκο και να βάφεις, άστο εκεί, καλά είναι.

Σήμερα λοιπόν που θα θελα λίγο κρύο δεν έχει, θα ρθει όμως, δεν ανησυχώ! Κι αν δεν έρθει χαλάλι!

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Κοίτα να ντύνεσαι καλά

Άλλα ήθελα να σου πω φιλενάδα απόψε, ήθελα να μοιραστώ μαζί σου την τραγελαφική στιγμή όπου μου σπάσε η σέλα χτες την ώρα που έκανα ποδήλατο κι έμεινα με το σίδερο λίγο πιο κάτω απ τον πωπό μου να κάνω ορθοπεταλιά σαν το βλαμμένο νυχτιάτικα και να ψάχνω να βρω ποδηλατάδικο και μετά από 5 χιλιόμετρα ορθοπεταλιάς σαν το βλαμμένο σε δρόμους με κίνηση και ανισόρροπη ποδηλασία βρήκα μάστορα και το φτιάξαμε κι εγώ εκτός απ τον πόνο στα πόδια έμεινα με την αναρώτηση αν τελικά είμαι τόσο χοντρός ώστε να σπάει η σέλα...

...αλλά σήμερα ζω μεγάλες στιγμές με μια πελάτισσα εξαίρετη η οποία αφού ήταν εξαφανισμένη 2 μέρες και δεν έδινε έγκριση και feedback σήμερα το απογευματάκι που κόντευε να με πάρει ο ύπνος στο γραφείο και ονειρευόμουν πότε θα πάει 6 ώρα να φύγω να ξαπλώσω λίγο που είμαι στο πόδι απ τις 6.22, με μιαν αστρολογική πρόβλεψη η οποία έπεσε τελικά μέσα και αναγκάστηκα να φάω γιαούρτι με ζάχαρη αντί της σοκολάτας που λιγουρευόμουν, διότι είδα ξαφνικά μπροστά μου τον Καρβέλα με την Πάνια σε φωτορεπορτάζ που κάνανε λέει τη βόλτα τους στην Κηφισιά - και πολύ στενοχωρέθηκα για τους κατοίκους εκεί, διότι ξέρεις τι είναι να πίνεις το φραπουτσίνο σου και να βλέπεις αίφνης μπροστά σου το ζεύγος; Ούτε ο Θεός δεν το θέλει, αλλά τι έλεγα;

Α ναι, θέλει λοιπόν η γλυκιά μου να στήσει κοτζαμάν περίπτερο σε έκθεση και είναι πολύ βιαστικό και πρέπει ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ αλλά πρέπει να φτιαχτεί το έρμο πριχού κλείσει, και είμαι εγώ ο δυστυχής να τρέχω ορθοπεταλιά κι εδώ μέσα για να τελειώνουμε και τα κάνω τσάκα τσάκα μπας και κάνουμε Σαββατοκύριακο - αλλά ξέχνα την τη σιέστα - και τα στέλνω να τα δει, αλλά...

...έχει φύγει απ το γραφείο της και θα μας ενημερώσει όταν πάει, λέει, σπίτι, θα τα δει εκεί και θα μας πει αν της αρέσουν, γιατί αυτή βλέπεις έχει δικαίωμα να πάει σπίτι.

Και φοβάμαι ότι θα πάει σπίτι, θα γδυθεί, θα κάνει ένα ντους, θα φτιάξει ένα ελαφρύ απογευματινό γεύμα γιατί είναι οπαδός της υγιεινής διαβίωσης, θα το φάει χωρίς άγχος, μετά θα ρωτήσει τα παιδιά πως τα περάσανε σήμερα και θα πάρει τη μητέρα τηλέφωνο να συννενοηθούν για το αυριανό τραπέζι στης θείας Φρόσως, ίσως πεταχτεί απ το SM μην τρέχει σαββατιάτικο, έχει και προσφορά στα μπρόκολα απόψε βλέπεις, θα χει και άσχημο καιρό βλέπεις και θα κάτσει να φτιάξει ντουλάπες, τα παιδιά θα ναι σε μια φίλη που χει παιδιά σε ίδια ηλικία, για να μην μπλέκουν στα πόδια της - κρίμα είναι, πρέπει να βγουν επιτέλους τα χειμωνιάτικα, με τα τσίτια κυκλοφορεί ακόμα και θ αρπάξει καμιά πούντα, και μετά θα έρθει ο σύζυγος και θα τσιμπήσουν το δείπνο, θα ταχταρίσουν τα παιδιά και θα τους διαβάσει από ένα παραμύθι πριν πέσουν για ύπνο, θα βράσει τα ρόλλεϊ να τα φορέσει ολονυχτίς, αλλά πριν τα φορέσει θα κάνει τρελίτσες με το σύζυγο μιας και αύριο δεν έχει πρωινό ξύπνημα, θα βάλει τα ρόλλεϊ μετά από έναν ελαφρύ και αδιάφορο οργασμό, θα πλύνει τα δόντια και λίγο πριν ξαπλώσει θα θυμηθεί να ανοίξει το mail για να εγκρίνει τα εικαστικά.

Ελπίζω να είναι γεροντοκόρη και να τελειώνουμε γρήγορα...

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Η αγάπη όλα τα ελπίζει

Τι να σου πω φιλενάδα, τι να σου πω, μπορεί να φταίει που χτύπησα χτες με το που μπήκα σπίτι το κεφάλι σε ένα ντουλάπι και ακτόπιν τον αγκώνα του δεξιού χεριού στο καλοριφέρ (ξέρεις αυτό με τις φέτες, πονάει σα διάολος το σκασμένο - είναι και το χέρι που μάλλον έχει πάθει τενοντίτιδα από τα ποντίκια - ουχί τα τρωκτικά, μηδέ του μύες - τα ηλεκτρονικά που έχουν γενεί επέκτασις του έρμου χειρός), μπορεί να φταίει ότι αύριο είναι πανσέληνος και η αστρολόγος με συμβουλέυει να ντυθώ όμορφα απόψε για να πάνε τα επαγγελματικά μου καλά (κάτι θέλει να μου πει αυτή - δεν μπορεί, με σπρώχνει στην πορνεία), μπορεί να φταίει η υγρασία που πλανάται στην ατμόσφαιρα - παρόλο που κάμει τα άνθη στο ταπεινό μου μπαλκόνι πιο πλούσια από ποτέ, μπορεί να φταίνε τα 2 κομμάτια γαλακτομπούρεκο που τσάκισα προ ύπνου, μπορεί να φταίει το μαξιλάρι μου - που παρόλο που είναι ανατομικό και πανάκριβο έχει αρχίσει και φλατάρει σα σουφλέ όξω απ το φούρνο, αλλά αντικρύζοντας αυτό το θέαμα πρωί πρωί κόντεψα να βγάλω ό,τι έχω φάει την τελευταία 43ετία.



Εδώ λοιπόν φιλενάδα μπορεί να δεις ένα αγαπημένο ηθοποιό με την κατά 50 έτη νεότερη "σύντροφό" του να χαριεντίζονται δημοσίως - αποθανατισμένοι από τον φωτογραφικό φακό κάποιου παπαρατσίου.

Και μετά σε σόκαρε η Κοντσίτα, η Χρυσή Βροχή, ο ΕΝΦΙΑΣ και ο έμπολας...

Έγραφα κριτική τόσην ώρα για το θέμα-θέαμα αλλά την έσβησα, δεν θα κρίνω, δεν θα κατακρίνω - ποιος είμαι εγώ άλλωστε, απλά μια σκέψη.

Τόση ανάγκη από δημοσιότητα έχει ο κος Βουτσάς ώστε να χαμουρεύεται δημοσίως ως 18χρονο on camera?

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Il Pleut De L'Or



Μην τα βάζεις με μένα φιλενάδα, δε φταίω εγώ, ο πελάτης φταίει που του στειλα ένα σκασμό προσχέδια και ζήτησε Χρυσή Βροχή. Αυτό που ακούς. Ο πελάτης θέλησε να έχει στην χριστουγεννιάτικη καταχώρηση Χρυσή Βροχή. Εγώ αντιστάθηκα, προέταξα τα στήθη μου σχεδόν, αλλά τίποτα. Θέλει Χρυσή Βροχή και τη θέλει τώρα και τίποτα δεν του αλλάζει γνώμη.

Βρε τι latex επρότεινα, τι dildos, τι νταντελένια εσώρουχα, τι μαστίγια, τι το κάθε τι, εκεί επιμένει. Χρυσή Βροχή.

Οπότε τι να κάνω, έβαλα Χρυσή Βροχή. Δεν είχα εναλλακτική, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και ο κιμάς να κόπτεται παρουσία του. Αυτό άλλωστε χαρακτηρίζει μια υγιή επιχείρηση. Χρυσή Βροχή θες madamme, Χρυσή Βροχή θα έχεις. Τι να σου κάνω κι εγώ. Εκτελεστικό όργανο είμαι...

Δεν σου εξήγησα ότι παραείναι kinky για τις γιορτές; Δεν σου εξήγησα ότι δεν ταιριάζει ως concept με το Χριστουγεννιάτικο spirit? Ότι δεν συνάδει με το μελομακάρονο; Ως όφειλα, στο εξήγησα. Πάρτο τώρα να έχεις.

Άκου εκεί Χρυσή Βροχή*. Ντροπή πια, έχουμε ξεφύγει - τι θα πει ο Άνθιμος;


*Έχω την αίσθηση ότι η αθώα πελάτισσα δεν γνωρίζει τι σημαίνει Χρυσή Βροχή, αν κι εσύ δεν γνωρίζεις να το γκουγκλάρεις γιατί αν στο γράψω εδώ μέσα θα με πιάσει η Νάσια απ το μαλλί και θα με φέρει σβούρες... και πόσα ν αντέξουν τρεις τρίχες;

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Ναι; Ναι; Σίτσα μ ακούς;

Ναι; Ναι; Έλα Σίτσα* μου, μ ακούς; Ναι;
Κάτσε να πάρω το μηδέν.
Ναι; Έλα, ναι, εγώ σ ακούω, αχ δεν πιάνει καλά από δω μωρέ ή από κει; Ναι; Μην κουνιέσαι χριστιανή μου. Τι; Απλώνεις τη μπουγάδα; Άστηνε που χω να σου λέω.

Ναι; Έλα ναι, εγώ είμαι, καλά είμαι, καλά είμαστε, έκτακτα περνάμε, εσείς; Η γιαγιά; Την εβρήκες τη μασέλα της; Ναι; Που της είχε πέσει; Πίσω απ το καλοριφέρ; Χριστέ και Παναγιά, ευτυχώς που τη βρήκατε γιατί άμα ανάβατε το καλοριφέρ λιώμα θα γινότανε - είναι και η φτηνή, η ακρυλικιά, ναι, αν ήταν πορσελάνες δεν θα λιωνε. Βέβαια θα μου πεις πότε να τ ανάψετε κι εσείς έρμες το καλοριφέρ, ναι, ξέρω, κι εμείς με το σεσουάρ θα ζεσταινόμαστε το χειμώνα, θα το βάζω με βάρδιες στο σπίτι, μισή ώρα ό ένας το μαλλί, μισή ώρα ο άλλος, κάτι θα γίνεται.

Συμφέρει άραγε το σεσουάρ; Δεν ξέρω βρε Σίτσα* μου, δεν ξέρω καθόλου, άκου, πόσο θα μου ρθει το ρεύμα αν ανάβω το σεσουάρ τα βράδυα; Και είναι ασφαλές κάτω απ τα σκεπάσματα ή θα πιάσουμε καμιά φωτιά και θα γενούμε ψητοί; Κάτσε να το γκουγκλάρω να δω... Το γκούγκλαρα αλλά άκρη δεν έβγαλα, καλύτερα να μην το βάλω λέω. Εσύ τι λες; Τι; Σου κάηκε και στεγνώνεις το μαλλί με το ατμοσίδερο; Τι να κάνεις κι εσύ. Μην σου πιάσει μόνο, μη σου πιάσει γιατί ξέρεις πως βρωμά η καμένη τρίχα;

Ναι. Καλά είμαστε. Ωραία περάσαμε, άλλος κόσμος βρε Σίτσα* μου εκεί στην Ιταλία, άλλος αέρας. Τι λίμνες, τι ομορφιές, τι πράσινο, και ο κόσμος καλοντυμένος, αφού να φανταστείς σα να πήγαινα σε βάφτιση ντυνόμουνα κι εγώ μη μου πέσουνε τα μούτρα. Ναι. Είχε και κάτι Αμερικάνους - αίσχος - να η σαγιονάρα, να η κάλτσα μέσα απ τη σαγιονάρα και το μαλλί κομμένο με το τάπερ, ναι, να χε και φέτα μέσα το τάπερ να γινότανε η κόμμωση κουρού, άστα, μαύρη ασχήμια οι έρμοι, τι να σου λέω. Αλλά οι Ιταλοί και οι Ιταλίδες, μοντέλα. Μοντέλα σου λέω.

Ήταν που λες το Κόμο μια ομορφιά απίστευτη, τι δρόμοι, τι κτίρια, τι παλιά πόλη, χάρμα σου λέω, και οι διαδρομές μαγικές, σα να σαι σε παραμύθι, πήγαμε και στα χωριά εκεί τριγύρω, και στην Ελβετία - κοντά είναι τα σύνορα - για ένα καφέ, και σε άλλες πόλεις και χωριά, και στο Μενάτζιο που πήρανε το σπίτι ο Τζώρτζ και η Αμαλίτσα, αλλά δεν τους είδα, τους είχα πάρει και μια φοντανιέρα έκτακτη για το γάμο, αλλά δεν τα σηκώνανε τα τηλέφωνα Σίτσα* μου, τι να πω, θά χανε τρεχάματα, ξέρεις, τρέχει αυτή για τα μάρμαρα, τρέχει αυτός για τους καφέδες, μού μεινε η φοντανιέρα αμανάτι. Δεν πειράζει, δεν ψυχραίνομαι εγώ εύκολα, ξέρεις τι άνθρωπος είμαι, όλο και κάποιος άλλος θα παντρευτεί και θα την πάω.

Και πάμε που λες Σίτσα μου να μαζευτούμε, να επιστρέψουμε, και πέφτουμε σε μια κίνηση έξω απ το Μιλάνο 20 χιλιομέτρων, και αφού δεν έπαθα το εγκεφαλικό πάλι καλά να λες. Και πετάγαμε 11.50 και να παρακαλάω να χει καθυστέρηση το αερόπλανο, και φτάνουμε 11.40 να επιστρέψουμε τ αμάξι και να το κοιτάζει ο υπάλληλος προσεκτικά κι εγώ να χοροπηδάω και μπαίνουμε στον έλεγχο σαν τρελοί και να χει μια ουρά κι εκεί χιλιομέτρων και αρχίζω να φωνάζω "We ll miss our flight" και με κλωτσοπατινάδα περνάμε μπροστά και την ώρα που μας περνάει τον έλεγχο, κλείνει την πόρτα το αερόπλανο και πάει καλλιά του κι έχω μείνει εγώ με στραβωμένο στόμα να κοιτάζω τον άδειο ουρανό και νη μην το πιστεύω.

Και μετά να πρέπει να αλλάξεις το εισιτήριο, εκεί να σ έχω Σίτσα* μου, που δεν έπιανε το ρημάδι το WiFi και όταν έπιανε δεν δούλευε η εφαρμογή, και να μην έχει τελικώς πτήση την ίδια μέρα και να μην μπορούμε να κλείσουμε για την επόμενη και να μιλάμε με την έρμη την αδερφή μου στο τηλέφωνο να πατάει τα κουμπιά για να μας βγάλει εκείνη το εισιτήριο και μας το βγάλε ο Θεός να την έχει καλά και όλο αυτό πήρε κάνα δίωρο. Το στόμα μου δεν έχει ξεστραβώσει ακόμα.

Και μετά, στο λεωφορείο για το Μπέργκαμο, και μετά να ψάχνεις ξενοδοχείο, και τα περισσευάμενα λεφτά να είναι λίγα και κάτω από 150 ευρώ να μην βρίσκεις και να κάνει και ψοφόκρυο για να τη βγάλεις στο παγκάκι. Ευτυχώς Σίτσα* μου, βρήκαμε ένα ωραίο με 90 και κομμάτια να γίνει το κλείσαμε.

Και εκεί που λες Σίτσα* μου ανακαλύπτω ότι το Μπέργκαμο είναι μια πόλη θαύμα. Ένα αριστούργημα. Τι δρόμοι, τι παλιά καστρόπολη, τι αγορά, τι φαγητό, χάρμα σου λέω, ομορφιά απίστευτη. Σε καλό βγήκε η χασούρα γιατί είδα αυτήν την πόλη κι έκανα διακοπές άλλη μια μέρα. Σε καλό.

Ναι, εδώ είμαι τώρα, να φανταστείς τα χαράματα σηκώθηκα κι έστρωσα και χαλιά και έκανα και γενική γιατί θα μ έτρωγε η σκόνη. Εδώ είμαι και ονειρεύομαι το επόμενο ταξίδι. Αλλά αυτή τη φορά θα πάω από την προηγούμενη στο αεροδρόμιο να μαι σίγουρος.

*Σίτσα. Μυθική φίλη, κάποιου γνωστού απ τα παλιά, την οποία ανέφερε σε κάθε συζήτηση - τύπου «και η Σίτσα αυτό, και η Σίτσα εκείνο» και δεν γνώρισα ποτέ και μου χει μείνει τραύμα.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Στιγμές τσιγάρου, μια διασημότης και μια θυσία

Βγαίνω που λες να κάνω τσιγάρο χτες κατά τις 12 το πρωί και ξάφνου, πέφτει μια ψιχάλα-ροχάλα απ του ουρανού τ' αέναα ύψη ακριβώς πάνω στην καύτρα και το σβήνει. Όπου φύγει φύγει ο υποφαινόμενος μη χαλάσει και το μαλλί και δεν έχω τα σύνεργα του Αμάραντου μαζί. Δεν χωρά το πιστολάκι το backpack, πρέπει να ρωτήσω το Σταύρο τον Ποταμίσιο τι μάρκα έχει πάρει και χωράει τέτοιες πολιτικές εκεί μέσα.

Αργότερα - πάλι για τσιγάρο είχα βγει αλλά είχε ήλιο πια - παρατηρούσα μια γριά που προσπαθούσε να παρκάρει ένα Clio σε θέση που ένα τριαξονικό ίσως δυσκολευόταν. Ήταν απολαυστικό να τη βλέπεις να στρίβει το τιμόνι μόνο απ' τη μια κατεύθυνση, να βγαίνει να τσεκάρει πόσο χώρο έχει από τον πίσω (5 μέτρα), να ξαναμπαίνει και να κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, να ξαναβγαίνει να τσεκάρει και 10 λεπτά μετά να το παρατάει μισοπαρκαρισμένο. Τον καθρέφτη πάντως τον έκλεισε. Μετά έβγαλε τον παππού από τη θέση του συνοδηγού και κίνησαν για νέες περιπέτειες...

Πριν βγω για το τσιγάρο αυτό, πήρα μια Coca-Cola light, γιατί προσέχω τη σιλουέτα μου κι έφαγα και τόνο άμα θες να ξέρεις - έχω και ταξίδι αύριο και δεν θέλω να ρουφιέμαι στις φωτογραφίες γιατί μου αποσπάται η προσοχή και δεν χαμογελάω καλά - από το μηχάνημα του διαβόλου που πετάς το κέρμα και στη ρίχνει στα πατώματα. Ξεχνώντας ότι μετά την τούμπα θέλει μερικά λεπτά να ηρεμήσει, την ανοίγω και πετάγεται στο μάτι μου. Φοντάνα το κουτάκι, βάλσαμο το ανθρακικό στο μάτι, άραγε απορροφάται η ασπαρτάμη στον κερατοειδή;

Ο Άδωνις είπε ότι οι βουλευτές θυσιάζονται για μας. Έχουν περικόψει το μισθό τους πολύ πολύ ένεκα της κρίσης. Και δεν χρηματίζονται. Δάκρυσα και κόντεψα ν ανάψω τσιγάρο μέσα στο γραφείο απ την ταραχή μου. Ήρθε όμως μια συνάδελφος και μου ριξε κάτω την καπνοθήκη και γεμίσαμε τρίματα να χουμε να μαζεύουμε για καμιά βδομάδα. μου θύμισε παλιά, στην Αμφιλοχία, το εργαστήρι του θειού μου του Θανάση που βελονιάζαμε καπνά και τα απλώναμε να στεγνώσουν - καπνοί παντού.

Λοιπόν, και τώρα, άναψε τσιγάρο γιατί σου χω είδηση που σπαρταράει.
Θέλω να ξέρεις ότι κάποιες φορές οι διάσημοι - κάποιες φορές όχι όλες - είναι σαν κανονικοί άνθρωποι.
Με συγκίνηση σου παρουσιάζω τη διάσημη Έλενα Τσαβαλιά - σύζυγο Μάρκου Σεφερλή - διάσημη πλέον για τη λεπτότητα, το πολιτισμικό γίγνεσθαι και την απύθμενη μόρφωση (μια φορά την έχω δει για λίγο να παίζει και η τσιριχτή φωνή της δημιούργησε καθίζηση ιζήματος στα έρμα τα αυτιά μου), η οποία μετά την υπέροχη εκπομπή στην οποία τυγχάνει συμπαρουσιάστρια μαζί με τον υπέροχο σύζυγό της, πήγε για μανικιούρ. Έτσι, απλά, λες και δεν είναι διάσημη, λες και είναι κανονική γυναίκα. Πολύ το χάρηκα γιατί αισθάνθηκα κι εγώ για λίγο διάσημος - χτες το βράδυ μόλις έκοψα τα νύχια μου... καταλαβαίνεις...


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Τα ύστερα του κόσμου

Λοιπόν φιλενάδα τά παμε, εγώ τηλεόραση δεν βλέπω, μάλιστα, αν θες να ξέρεις τον τελευταίο καιρό ξαναβλέπω το υπέροχο Downton Abbey αφού τελείωσα το πολύ καλό Strain και είμαι βδομάδα με βδομάδα κι επεισόδιο με επεισόδιο δεμένος με το American Horror Story 4. Δείχνει εξαιρετικό.

Λοιπόν, παρόλο που τηλεόραση δεν βλέπω, προτιμώ πίστεψέ με να αυτογδαρθώ και να γίνω καναπές τριθέσιος (γιατί πήρα 2-3 κιλάκια μετά το καλοκαίρι οπότε ανέβηκα κατηγορία και τώρα αυτοτιμωρούμαι με σαλατοφαγία και ψητοφαγία και θέλω να φάω εκείνη τη Lacta με το κέικ να με δει ο Θεός), δεν μπορώ να αποφύγω τα διάφορα δημοσιεύματα που αφορούν σε αυτήν και να σου μεταφέρω τη φρίκη που αισθάνομαι.

Διαβάζω που λες ότι η Ελένη για ν ανεβάσει νούμερα έφερε έξω απ το στούντιο 2 κατσίκες όπου αφού τους δέσανε τα πόδια προσπάθησαν 2 συνεργάτες της να τις αρμέξουν σε συνεργασία με 2 τηλεθεάτριες που διάλεγαν το ζώο που θ άρμεγε την κατσίκα και όποιος διάλεξε το ζώο που άρμεξε την κατσίκα καλύτερα θα κέρδιζε βραστήρα.

Εξαιρετικό το βρίσκω, είναι ένα κλικ παραπάνω από κείνες τις αποφράδες μέρες όπου ο εθνικός μας Λιγδιάρης Μπούλης έβαζε την αγελάδα να αφοδεύσει σε τετράγωνα - τα λεγόμενα Τετράγωνα των Κοπράνων - με αντάλλαγμα πλούσια δώρα.

Και αναρωτιέμαι βρε φιλενάδα που και αθώα μου είσαι και φιλόζωη. Αυτές οι έρμες οι κατσίκες που τους δέσανε τα πόδια για να τις αρμέξει η Ζαρίφη και ο Γκουντάρας τι ακριβώς έφταιξαν; Μόνο αυτές διότι και η Ζαρίφη και ο Γκουντάρας καλά να πάθουν. Και η Ελένη. Λεφτάκια παίρνουν αυτοί. Αυτές οι δύστυχες οι αίγες που τους τραβολογούσαν τα βυζιά 2 ζώα χωρίς εμπειρία τραβήγματος βυζιού - οπότε μάλλον τις καταταλαιπώρησαν προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού - τι έφταιξαν;

Και φεύγω από την απαστράπτουσα Ελένη με τη θαυμάσια εκπομπή της κι έρχομαι στο έτερο σίχαμα τον κο Σεφερλή. Μεταξύ άλλων - και δεν θα σου πω για τη φάρσα, αρκετά ειπώθηκαν - στο ενημερωτικό κομμάτι της εκπομπής, ο καταξιωμένος δημοσιογράφος - ρεπόρτερ - που θα μπορούσε άνετα να καλύπτει το πολεμικό ρεπορτάζ του Μέγκα, κος Νέζος (ναι αυτή η κουλή η άσχημη η καψερή) έχει επισκεφθεί κτηνιατρείο και με τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου αυνάνιζαν ένα σκύλο μέχρι να εκσπερματίσει για να δείξουν στη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά πως διατηρείται το pedigree δια μέσω της σπερματέγχυσης. Αλήθεια σου λέω. Αυνάνισαν live το σκυλί. Στη ζώνη 10.00-13.00 αυνάνισαν live το σκυλί. Το αυνάνισαν. Το σκυλί.

Φαίνεται μετά το άρμεγμα και την κουράδα το μόνο υγρό εξόν του αίματος που απέμεινε να δείξουμε στις νοικοκυρές είναι το σπέρμα του σκύλου. Για το αίμα διατηρώ επιφυλάξεις, ίσως την επόμενη βδομάδα βάλει ο Λιάγκας τη Σκόρδα να σφάξει κάνα κοτόπουλο λάιβ και η Σάσα η Σταμάτη, αυτό το σιχαμένο τσόκαρο να το ξεπουπουλιάσει να γουστάρουμε.

Ίσως όμως ο κος Νέζος πήρε κάθε αντρικό πουλί που θα μπορούσε να σηκωθεί στη φριχτή όψη του και αφού ξέμεινε το ρίξε στα σκυλιά.

Ίσως βέβαια να φταίει που ναι ανάδρομος και η βλακεία λάμπει.

Ίσως τελικά να μην υπάρχει ελπίδα. Ίσως. Ίσως είναι η στιγμή όπου οι μέρες με το Μικρούτσικο στην τηλεόραση να φαντάζουν υπέροχες. Ίσως το βαρέλι να μην έχει πάτο. Δεν ξέρω βρε φιλενάδα, απλά απορώ και περιμένω να δω τις ελεγκτικές αρχές για το πως θα αντιδράσουν. Γιατί το ΕΣΡ το gay φιλί το καταδίκασε. Τη μαλακία στο σκύλο τι θα την κάνει;

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Αλαμουντίν στον τόπο σου*

*ο τίτλος κλεμμένος από σχόλιο στο fb.

Είδα λοιπόν χτες φιλενάδα - εκεί που χαζολογούσα μετά το μούχρωμα γιατί είχα και μια κόπωσις σωματική, ουχί ψυχολογική, ψυχολογική έχω σήμερα γιατί ξύπνησα με πονοκέφαλο και δεν παλεύεται, α, είναι και σωματική ταυτοχρόνως οπότε μπορούμε να την αποκαλέσουμε ψυχοσωματική που κάνει κι αίσθησις -είδα λοιπόν πίνοντας τον αντιοξειδωτικό χυμό μου στο ένα χέρι και με το τσιγάρο στο άλλο, ρεπορτάζ για την άφιξη της κυρίας Αλαμουντίν, δηλαδή της κυρίας Κλούνη, της τυχερής αυτής κορασίδος που παντρεύτηκε τον πολυπόθητο εργένη - και ποιος από μας δεν ορέχτηκε τον γόη Γεώργιο τον Κλούνη, του οποίου η ομορφιά, το κλας και η μόρφωσις μαγεύει τα πλήθη, η οποία κυρία Αλαμουντίν-Κλούνη τυγχάνει να είναι δικηγορέσσα διάσημος - πιο διάσημος και από την Ελίζα τη Βόζενμπεργκ, όπου είναι και κρίμα γιατί το Ελιζάκι και σε ταινίες έπαιξε και βουλευτίνα είναι (ήτο - δεν το χω παρακολουθήσει) και γενικώς είναι έκπαγλου καλλονής και τεραστίας μορφώσεως, άσε που δεν παντρεύτηκε τον Γιωργάκη τον Κλούνη και την έφαγε το τοπικό τζετ σετ κι από διεθνές μόνο σε χαρτοπετσέτες και μωρομάντηλα. 


Μπερδεύτηκες; Εγώ να δεις κι έχω κι ένα κεφάλι που πάει να σπάσει.


Πάμε πάλι.


Ήρθε λοιπόν η κοπέλα που όλοι γνωρίσαμε πριν λίγο καιρό - εγώ προσωπικώς δεν την είχα ξανακούσει - μαζί με μια μεγάλη ομάδα δικηγόρων από την Αγγλαιτέρα, προσκαλεσμένοι όλοι από την καλή μας την Κυβέρνηση, για να μπριφαριστούν και να δώσουν συμβουλές για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνος στην Ελλάδα. Μέχρις εδώ καλά. 


Τώρα βέβαια θα μου πεις, τόσα λαμπρά ονόματα στη χώρα, τι Κούγιας, τι Λεωτσάκος, τι ο άλλος που μάζευε γραβάτες και μετά τον μαζεύανε στη μπουζού, την Αμάλ και το επιτελείο της έπρεπε να κουβαλήσουμε, νεόνυμφο κορίτσι, να μην προλάβει να δει το σύζυγο με τα τζάμπερς, να τον χαρεί, να πιουν μαζί έναν εσπρέσσο βρε αδερφέ, να κάνουν σχέδια για το μέλλον;


Έπρεπε φιλενάδα, έπρεπε, γιατί θα πρέπει να κατανοήσεις ότι τις εντυπώσεις σε αυτό το θέμα οφείλει να το κλέψει το λάιφστάιλ. Μην κοιτάς που δεν έχεις να φας, που σου παίρνουνε το σπίτι κι έχεις να δουλέψεις απ το 2010, το θέμα μας δεν μπορεί να είναι συνέχεια αυτό, και μιας και η Αμφίπολη όπου να ναι θα ξεφουσκώσει μετά την αποκάλυψη του "ενοίκου" (αναρωτιέμαι τι κοθνόχρηστα να έχει εκεί πέρα ο ένοικος), πρέπει να έχουμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Μιας λοιπόν και ο Έμπολα δεν λέει να μας επισκεφτεί να κάνουμε δελτία ανάλαφρα, μας επισκέφτηκε η Αμάλ και το επιτελείο.


Και τι υποδοχή, τι πρόγραμμα, τι στιλ (κακά τα ψέμματα, κούκλα και κομψότατη η Αμάλ), όλα ειπώθηκαν στο δελτίο. Από τι φορούσε, πως ήταν χτενισμένη μέχρι τι έφαγε με τη συνοδεία της στο εστιατόριο γνωστού τηλεσέφ, όλο το μενού με επιδόρπιο και κρασί. Επίσης, λέει, το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνάντηση με τον πρωθυπουργό και επίσκεψη στο Μουσείο Ακροπόλεως και στον Ιερό Βράχο, αν και λέγω αν βρούμε σπορτέξ να της δανείσουμε μιας και πήρε την πτήση την golight της Aegean, αυτής που δεν παίρνεις βαλίτσα αλλά αν θες να πάρεις την πληρώνεις όπως στη Ryanair. Οπότε γιατί να μην πάρεις απλά Ryanair να τελειώνεις; Είναι σίγουρα πιο φτηνή - βρε λες στην τελική να ήρθε με τη Ryan?


Και ήρθα και αναρωτήθηκα φιλενάδα. Έχουμε τόση ανάγκη από γκλάμουρ και από αποπροσανατολισμό σ αυτόν τον έρμο τόπο ώστε να αποτελεί είδηση η άφιξη της συζύγου γνωστού σταρ - όσο αγαπητός κι αν είναι αυτός - για δουλειές; Γιατί μπίζνα είναι, μη μου γελιέσαι, και η Αμάλ και το επιτελείο θα πληρωθούν αδρά αν αναλάβουν την υπόθεση. Τόση λοιπόν ανάγκη μου χεις το λαιφστάιλ μες στο χάλι που μας δέρνει; Δεν σου αρκεί ο Σεφερλής που κάνει τηλεφωνικές φάρσες κια κοψοχολιάζει τον κόσμο ότι θα τους πάρουν τα σπίτια; Δεν σου φτάνει η έρμη η Σκόρδα που μες στα μίνια τη βάλανε να καταβροχθίζει μακαρονάδα μπολονέζ κι απάνω τούρλα με το φουέ; Δεν ξέρεις τι είναι το φουέ; Ο αυγοδάρτης ή αλλιώς σύρμα μαγειρικής.


Ε άμα δεν σου αρκούν σου χω δω το μενού που ταΐσαν την Αμάλ να πάρεις μάτι την ώρα που τρως τη φακή απ τα χθες. Χωρίς φέτα.


Έξω από το εστιατόριο, την υποδέχθηκε η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη. Η Amal Alamuddin επέλξε κόκκινο κρασί για να συνοδεύσει το γεύμα της. Το μενού με θέα τη θάλασσα  που επιμελήθηκε ο γνωστός σεφ Λευτέρης Λαζάρου,περιελάμβανε: αχινοσαλάτα, λαυράκι μαριναρισμένο με παρθένο ελαιόλαδο και λεμόνι, τραγανά φιλέτα μπαρμπουνιού με μους μελιτζάνας, κριθαράκι με γαρίδες, φιλέτο χριστόψαρο με μους σελινόριζας και επιδόρπιο παρφέ με κρέμα τυριού σε τραγανό μπισκότο λεμόνι με παγωτό πραλίνα και φρούτα του δάσους!


Επίσης, έτσι για να σου ανοίξω την καρδιά, σου χω αληθινό στιγμιότυπο από τα σόσιαλ τα μύδια. Διότι είμεθα λαός μορφωμένος και αυτό πρέπει να το μάθει η οικουμένη!





Σωστά το λες αγάπη μου, άτιμο πράγμα η Καζαμπλάνκα...



Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Τ' άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου

Η μέρα μου φιλενάδα για να ναι όμορφη ξεκινά ως εξής.

Ξυπνώ νωρίς νωρίς και πριν κάνω το ο,τιδήποτε άλλο ανάβω την καφετιέρα, την οποία έχω γεμίσει από βραδύς, για να ετοιμαστεί ώσπου εγώ να νιφτώ και να χτενιστώ και να ανάψω υπολογιστή. Με το που γίνονται όλα αυτά κάθομαι στην καρέκλα με καφέ αχνιστό και ανάβω το πρώτο τσιγάρο της μέρας, αυτό το πιο απολαυστικό. 

Την πρώτη ώρα - και ιδιαίτερα στα πρώτα 2 τσιγάρα - δεν θέλω να ακούσω τίποτα, να μιλήσω σε άνθρωπο, να σκεφτώ το ο,τιδήποτε. Θέλω να μείνω μόνος μς τα διάφορα αρθράκια που μπορεί να διαβάσω, εναλλακτικά κάνα βιβλίο, μέχρι να βρω το κουράγιο να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα στις 6.37, μισή ώρα πριν το ξυπνητήρι, και σιγοτραγουδώντας το «Τ' άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου», ολοκλήρωσα το τελετουργικό της προετοιμασίας κι έκατσα στο γραφείο μου περιχαρής. Πίνω την πρώτη γουλιά καφέ, τραβάω την πρώτη τζούρα απ το τσιγάρο ώσπου, αίφνης και χωρίς αιτία φανερή, χύνω όλον τον καυτό καφέ
α. πάνω μου
β. πάνω στο γραφείο
γ. στο πάτωμα.
δ. όλα τα παραπάνω.

Για μερικά δευτερόλεπτα στέκομαι στήλη άλατος προσπαθώντας να κατανοήσω βαθιά τι συνέβη ενώ ταυτοχρόνως το στέρνο και ο καβάλος μου υποφέρουν από κάψιμο. Κάθομαι εκεί, ζεματισμένος και αναρωτιέμαι πως μπορεί μια κούπα κανονικού μεγέθους να περιέχει τόσο πολύ υγρό, το οποίο όπως κάθε υγρό που σέβεται τον εαυτό του, έχει απλωθεί παντού. Στο πληκτρολόγιο, στο ποντίκι, στην οθόνη, στο τασάκι, στην καρέκλα, κάτω απ το γραφείο και γενικώς ένα μπάχαλο.

Πετάγομαι λοιπόν, παίρνω χαρτί κουζίνας και αρχίζω να μαζεύω. Κόντεψα να χαλάσω όλο το ρολό, που είναι αυτό το μεγάλο που θέλει ολόκληρη τραπεζαρία για να σταθεί και ακόμα τίποτα. Για να μην στα πολυλογώ, μισή ώρα αργότερα ακόμα μάζευα, ο καφές είχε χωθεί σε κάθε πιθανή και απίθανη επιφάνεια - ρωγμή - τρύπα και έπρεπε να φύγει.

Μετά, σφουγγάρισα το έρμο το μάρμαρο και μετά δόξασα τον εαυτό μου που δεν βάζω ζάχαρη στον καφέ γιατί θα με τρώγανε οι μύγες και θα χάνε σίγουρα χαλάσει τα ηλεκτρονικά τσουμπλέκια που λούστηκαν σαν την αγάπη μου στο Γουαλδακιβίρ.

Αποκαμωμένος αλλά ουχί πτοημένος, έκατσα στο καθαρό πλέον γραφείο και ανακάλυψα ότι το ποντίκι μάλλον κράτησε υγρασία μέσα κι έκανε ό,τι ήθελε. Άλλο πάταγες, άλλα έκανε. Έψαξα να βρω το εφεδρικό μέχρι να στεγνώσει αυτό - πουθενά. Είμαι βέβαιος ότι θα το βρω κάποια άλλη στιγμή που δεν θα το χρειάζομαι. Μετά έκλεισα τον υπολογιστή και τραγουδώντας το «θωρακισμένη μερσεντές εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές» έκατσα στον καναπέ όπου πολύ προσεχτικά ήπια τον καφέ μου κάνοντας τα απαραίτητα τσιγάρα. 

(είναι το τρίτο κλείσιμο που γράφω, τα άλλα 2 δεν μου αρέσανε κι αυτό δεν έχει ξαναγίνει, α, τώρα κατάλαβα, με το πρωινό συμβάν δεν έχω καθαρό μυαλό για κλείσιμο, οπότε δεν έχει ηθικό μήνυμα απόψε, ίσως μόνο το μην κλαις πάνω από χυμένο καφέ - και να κλάψεις, εσύ θα τα μαζέψεις εξόν κι αν είσαι η Λάτση οπότε θα στα μαζέψει η Φιλιππινέζα αφού πρώτα τη χαστουκίσεις)

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ω Ντέμπορα ω μόρες

Ω καιροί ω ήθη φιλενάδα. Είμαι συντετριμμένος με μια ανακάλυψη που έκαμα - σοκαρισμένος πιότερο απ όταν με ψέκασε το αρωματικό μπάνιου - εκείνο που ψεκάζει αυτόματα - στα μούτρα την ώρα που τα πλενα.

Γύρισε λέει και πάλι ο Νικήτας της καρδιάς μας, ο γνωστός αγαπημένος όλων μας Ομέρ Πριόνης στη ΝουΔούλα αφού αντήλλαξε φιλοφρονήσεις με το Σαμαρά. Εκεί δηλαδή που περιμένεις να ρθει η επανάσταση από άνδρες με α μικρό, δε γίνεται τίποτα, γυρνούν σαν τα πρόβατα στη στάνη. μιαν ελπίδα είχα κι εγώ και μου την έσβησε ο Νικητάκος.

Από την άλλη είναι μάλλον ευχάριστο που ο καιρός ξαναζέστανε και δεν θα χρειαστεί να βάλουμε ακόμα πετρέλαιο, γιατί άμα κρυώσει δεν μας βλέπω να βάζουμε πετρέλαιο έτσι κι αλλιώς, οπότε ας παραμέινει σε τέτοιες θερμοκρασίες μπας και γλιτώσει το έρμο το ποδηλατικό μου το κοκκαλάκι εκείνα τα αρθριτικούλια που δημιουργεί το ψύχος το δριμύ και οι υγρασίες. Είχα πάρει μια σόμπα πέρσι, εκείνη με τις λάμπες, έχει και ροδάκια, την πήγαινα πέρα δώθε στο δυάρι αλλά τι να πρωτοκάνει και αυτή η δύστυχη, καήκανε και οι 2 λάμπες και δεν έχω ψάξει να δω αν υπάρχουσι ανταλλακτικά, και με βλέπω να παίρνω τελικά τις γούνες της μητρός να το κάμω εδώ μέσα βεστιάριο Χουντάλα ή να κάνω υπερωρίες στη δουλειά που θα καίει η θέρμανση - μη σου πω να βάλω και κανά ραντζάκι εκεί, να τη βγάλω αμά έρθουσι τα κρύα τα πολλά.

Βέβαια - για να μην είμαι αχάριστος εγώ ΕΝΦΙΑ δεν πλήρωσα γιατί έχω παραχωρήσει την οικία μου, τον πλήρωσε η έρμη η μάνα οπότε παίζει και να τις εκποίησε τις γούνες και να ρίχνουμε φλοκάτες και αντί για Χουντάλα να στο κάνω εδώ μέσα το τσαντίρ το μαχαλά.

Από την άλλη διάβασα την προηγούμενη βδομάδα ότι ένα ζεύγος λεσβιών μήνυσε την τράπεζα του σπέρματος - όχι τη Eurobank, άλλη - γιατί δώκανε λέει λάθος σπέρμα κι αντί το παιδί να βγεί άριο μας βγήκε σοκολά. Έχει θα μου πεις και η έρμη η λεσβία τα δίκια της. Άσπρο παρήγγειλα, ταμπά μου έφερες και δεν μπορώ να το δώκω πίσω, και μένουν λέει κάπου εκεί έξω στο Οχάιο και δεν είναι φιλικό το περιβάλλον για ταμπά παιδιά. Ενώ υποψιάζομαι ότι για λεσβίες δεδηλωμένες και ύπανδρες είναι. Προχώ το Οχάιο. Στο Άινταχο τι γίνεται άραγες;

Πήρε και τ αυτί μου ότι ο Λιάγκας είπε ότι ο Ματτέο της Ελένης που λέει είναι έγγυος πάλι - σαν τη Μαρί Σαντάλ κι αυτή η έρμη, κουνέλα μας προέκυψε - το βάφει το μαλλί σεμπακί και αναρωτήθηκα τα εξής.

α. τι είναι το σεμπακί
β. ο Λιάγκας ομιλεί με την ιδιότητα του ωραίου ανδρός;
γ. αυτά τα σκουπίδια ποιος τα βλέπει;

Επίσης να σε ενημερώσω ότι χτες που άνοιξα τηλεόραση πρώτη φορά μετά από χρόνια και έμαθα για το Λιάγκα από εκείνη τη φριχτή αδερφή που κάνει μότες στο ΦΜ λάιβ - και δεν εννοώ το Φώτη, την άλλη την κουλή την ξινομούρα που μου διαφεύγει το όνομα, είδα στα κλεφτά γιατί μπήκα στο ντουζ να αρωματιστώ, ότι κυκλοφορεί και η έξυπνη λάμπα. Υποψιάζομαι ότι θα είναι κάτι σαν την έξυπνη σίτα ή το πρίτι μπρα σε φωτιστικό. Λίγο που την επήρε ο εφθαλμός γιατί είχε μπει το Χεντ & Σώλντερς, σαν αυτές τις παλιές του πετρελαίου ήταν. Μάλλον θα μείνω με την απορία όμως γιατί θα ξανανοίξω τηλεόραση αν τελικά πάρουμε μέρος στη Γιουροβίζιον να φάω καμιά πίτσα σαν άνθρωπος.

Θα φάω όμως; Ω Ντέμπορα, ω μόρες...

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Προεδρικές βλέψεις

Είχε η αγαπημένη η μελιστάλαχτη στο τελευταίο της ποστ την ιδέα για να στείλουμε βιογραφικά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρόλο που η υπέροχη Αθηνά ξεκαθάριζε ότι ψάχνει για κυρίους άνω των 65 - μιας κάποιας ηλικίας δηλαδή - θεώρησα εξαιρετικά ελκυστική - και θελκτική μη σου πω - την ιδέα, οπότε, επισήμως μέσα απ τον ιστότοπό μου, καταθέτω δημοσίως (αυτό το καταθέτω δημοσίως μου θυμίζει τη Μοιραράκη τη Δέσποινα όταν κατέθετε δημοσίως τις εξευτελιστικές τιμές στα χαλιά της τα οποία σημειωτέον ήτο μαλλί με μετάξι ή μετάξι με μαλλί κι 1.000.000 κόμπους ανά τ.μ. και το σχ΄διο υπέροχο και τα χρώματα ζωντανά και... τι έλεγα; α, ναι) ότι πολύ θα ήθελα να γενώ ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και θα σου εκθέσω ευθύς αμέσως τα γιατί (δεν είναι ένα, είναι πολλά).

1. Είμαι νέος. Δηλαδή δεν τα χω κλείσει ακόμα τα 43 οπότε βαστούν τα πόδια μου για να στέκομαι επάξια και χωρίς φλεβίτη σε δεξιώσεις κι εθνικές εορτές.

2. Είμαι - κατά γενική ομολογία - νόστιμος και φωτογενής. Οπότε στις δημόσιες εκδηλώσεις θα μαγεύω τις κυρίες και θα βγαίνω ένα κουκλί στις εφημερίδες και τις ειδήσεις.

3. Η χροιά της φωνής μου είναι κατάλληλη για συνεντεύξεις, δηλώσεις, λόγους. Και αμανέδες στη σπάνια περίπτωση που χρειαστεί.

4. Είμαι ολιγαρκής. Δεν χρειάζομαι πολλά πολλά, σε φαγητό και κεφτεδάκι τρώγω ευχαρίστως - για γλυκό δε, ένα υποβρύχιο, ένα λουκούμι κι όξω απ την πόρτα. Στα ταξίδια θα παίρνω το αερόπλανο της γραμμής και δεν θέλω και μπίζνες κλας, εκεί να να στο φτερό να με βάλεις, θα κάτσω ήσυχα ήσυχα και θα πάρω την καραμελίτσα μου από την αεροσυνοδό - με γεύση ούζο - πειθήνια και φρόνιμα. Τα ξενοδοχεία που θα διαμένω δεν είναι απαραίτητο να είναι πεντάστερα κι επτάστερα (εξάστερο δεν γνωρίζω αν υπάρχει), μένω και σε τετράστερο - σε τζούνιορ σουίτ, δεν είναι απαραίτητη η προεδρικιά ή η γαμήλια, αρκεί να υπάρχει μπρέκφαστ κοντινεντάλ.

5. Μου πάει το Προεδρικό Μέγαρο γιατί μου ταιριάζει το μπαρόκ με ροκοκό επιρροές και ο δωρικός ο κίονας με κορινθιακά κιονόκρανα. Και η κουρτίνα η διπλή από μέσα γάζα απ όξω μες στα βελούδα του κρασιού.

6. Είμαι ποδηλάτης, οπότε εξόν μεγάλων αποστάσεων θα κυκλοφορώ με το ποδήλατο και θα κάνουμε οικονομία στις βενζίνες,

7. Έκανα καθαρισμό οδόντων προσφάτως οπότε δεν θα χρειαστεί photoshop για τα ταμπλόιντ χαμόγελά μου και δεν χρειάζεται να πάω στη Χριστίνα Ιακωβίδου - τη σέξυ οδοντίατρο για όψεις πορσελάνης Ideal Standard να ομοιάζω με λουτροκαμπινέ.

8. Εϊμαι αρκούντως καλλιεργημένος οπότε δεν θα γινόμεθα ρεζίλι σε δύσκολες ερωτήσεις δημοσιογραφίσκων τύπου Δαυίδ Αβραμίδη και Κατερίνας Παναγοπούλου.

9. Είμαι και gay οπότε δεν θα είμαι μετά της συζύγου να ζητά διαμάντια και γουναρικά και να τα πλερώνετε εσείς. Ένα ρολογάκι Diesel να μαι τεκνάκι ολκής και καθαρίζουμε με 150 ευρουλάκια. Τώρα αν επιτραπούν οι γάμοι ομοφυλοφύλων θα διαλέξω γαμβρό ολιγαρκή κι εργατικό, dont you worry!

Ελπίζω με αυτή τη μικρή ανάλυση να σε έπεισα και αν με στηρίξεις. Η Αρβελέρ και ο Βενιζέλος καλύτεροι ήντουσαν;

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Η αλήθεια είναι

Η αλήθεια είναι ότι το χω παρατήσει το μαραφέτι. Είναι κρίμα αλλά πολλές φορές δεν βρίσκω κάτι ξεκαρδιστικό να πω. Πολλές φορές είμαι πολύ κουρασμένος ή ο χρόνος μου είναι λίγος ή ένα σωρό δικαιολογίες. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι διακαιολογίες και πρέπει να ξαναβρώ τη φόρμα μου.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι καλά. Και παρόλο που είμαι καλά ψάχνω να βρω πράγματα που θα με "ρίξουν", πράγματα που θα με στενοχωρήσουν και θα με προσγειώσουν.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδιαίτερη ελπίδα για τον τόπο μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καμία ελπίδα στη νέα γενιά, τη γενιά που κάθεται στην είσοδο της πολυκατοικίας μου και καπνίζει και τρώει και πίνει και τα πετάει όλα κάτω. Μα όλα. Καμία ελπίδα στους συνομήλικούς μου που προσπαθούν να βολευτούν με ό,τι έχουν και δεν κάνουν τίποτα να αλλάξουν τα πράγματα. Καμία ελπίδα - όταν βλέπω το Ρουσόπουλο περιχαρή στα συνέδρια, όταν βλέπω όλη τη λαμογιά να περιφέρεται αεράτη και να γίνεται lifestyle και να το καταπίνουμε αμάσητο. Όταν η Τζένη μετά το διαζύγιο παίρνει επιχορήγηση κάποιες χιλιάδες ευρώ για να κάνει ξενοδοχείο. Η Τζένη. Του Πέτρου.

Η αλήθεια είναι ότι χαμογέλασα με την καημένη την wannabe Miss Cyprus αλλά κατάλαβα ότι απλά δεν είχε καταλάβει την ερώτηση. Ήταν και τρακαρισμένη, δεν ήταν και πυρηνική φυσικός ή διάσημη ιστορικός, να σαν την κα Αρβελέρ η οποία χαριεντίζεται με τις Λάτσηδες και τις κοσμικές και περνάνε όμορφα και θεωρεί ότι περνάμε καλά στην κρίση γιατί δεν ψοφάμε στους δρόμους όπως είχε συνηθίσει εκείνη να βλέπει στην Κατοχή. Να δεις που θα μας τη φορέσουνε για ΠτΔ να έχει πλάκα. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μας φορέσουνε το Βενιζέλο για το ίδιο πόστο κι εκεί να δεις πλάκα. Πολύ πλάκα, η αλήθεια είναι.

Η αλήθεια είναι ότι έχω ξυπνήσει απ τις 5 και θα μαι λίγο γκρινιάρης σήμερα, η αλήθεια όμως είναι επίσης ότι θα προλάβω να καθαρίσω το μπάνιο πριν φύγω.

Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έκοψα τα τραίνα, και τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ, έχω πολύ λιγότερα ευτράπελα να σου γράψω. Είναι τα άτιμα πηγή έμπνευσης. Τώρα με το ποδήλατο (φτου φτου Παναγιά μου) λίγα συμβαίνουν - κι ευτυχώς, διότι εκεί αν συμβεί κάτι, δεν θα είναι ιδιαίτερα αστείο.

Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα πολύ προσωπικό θέμα που θέλω να σου πω, αλλά η αλήθεια επίσης είναι ότι δεν έχω βρει ακόμα το κουράγιο να στο βάλω σε λόγια. Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να το καταφέρω κάποια στιγμή - σύντομα - μπας και γιατρευτώ. Η αλήθεια είναι ότι ενώ θα έπρεπε να είμαι καλα, δεν είμαι. Και η αλήθεια είναι ότι θα γίνω αλλά πρέπει να παλέψω. Η αλήθεια επίσης είναι ότι το να συμβουλεύεις τους άλλους είναι εύκολο αλλά το να βάζεις σε τάξη τον εαυτό σου όχι. Η αλήθεια είναι ότι γελάω, ναι, αλλά όχι με όλην την καρδιά μου.

Και η αλήθεια είναι ότι θέλω επιτέλους να γελάσω. Χωρίς ενοχές και τύψεις. Ανερυθρίαστα και όμορφα. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι μόνο έτσι ζεις.

Η αλήθεια είναι ότι μου λειψες φιλενάδα και - για σήμερα τουλάχιστον - η αλήθεια είναι ότι θα προσπαθήσω να είμαι πιο συχνός εδώ, σ αυτό το σπίτι που η αλήθεια είναι ότι αγαπώ πολύ.

Καλημέρα!

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ca c'est trop

(Μια στα γρήγορα)

Φιλενάδα, ο καιρός σήμερα τρελή αδερφή, τι τρελή, θεότρελη αλλά κι εγώ ακόμα πιο τρελός, με το ποδήλατο έτρεχα όλη μέρα - και όμως, κατάφερα να μη με πετύχει η βροχή...

Διαβάζω απ την άλλη ότι ο Τόνης ο Μπλερ είναι ανάμεσα στα κορυφαία gay είδωλα, ο Τόνης βρε φιλενάδα, ο Αγγλετέρος πρωθυπουργός που είχε παντρευτεί τη Μπλέρενα τη θεά τη μουστακαλού και μετά βομβάρδιζε το Ιράκ μαζί με τον άλλον τον Τζώρτζη τον Μπους. Βέβαια θα μου πεις αν οι Αγγλετέροι και οι Αμερικάνοι είχαν Σαμαροβενιζέλο ποιος ξέρει αν θα είχαμε γη κάτω απ τα πόδια μας να πατούμε και να λέμε και 2 κουβέντες... Ο Τόνης βρε φιλενάδα, ο Μπλερ, gay είδωλο έγινε... μη χειρότερα.

Πάω μετά να βάλω το δάνειο στη Eurobank με πόνο στην καρδιά, σωματικό και ψυχικό. Κι έρχονται εκεί στο ΑΤΜ 2 κουνούπια να μου ρουφήξουν το αίμα. Μου το ρούφηξαν μαζί με τη λατρεμένη μου Eurobank, που θυμάσαι απ τα παλιά τι αδυναμία της έχω, σε πλήρη συντονισμό, σα μπαλέτο με την Έσθερ Γουίλιαμς ένα πράμα...

Απ τη άλλη κατάλαβα γιατί εξηφανίσθη η Βούλτεψη. Ανέλαβε ο Άδωνης, το παλικάρι ταύτο την κυβερνητική εκπροσώπηση και την κλείσανε στο υπόγειο του τσίρκου για μελλοντικές παραστάσεις. Μετά τις γιορτές το βλέπω... Ότι θα έφτανα στο σημείο να πεθυμήσω τον Ρέππα ως σοβαρό κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου, αλλά βλέπεις, τώρα τους ζούμε... Μη σου πω για τον Πρωτόπαππα. Λουκούμι τον εβλέπω τον άτιμο.

Πάω να μαγερέψω και να χαλαρώσω. Αύριο δεν το βλέπω για μπάνιο γιατί μου τέλειωσαν τα υπογλώσια και θα σου πάθω καμιά ανακοπή και δεν το θέλουμε. Το άλλο ΣΚ που θα ζεστάνει και θα ναι και παχιές οι μύγες.

ΥΓ. Σ αυτή τη χώρα, όπως κατήντησε, μόνο τα κουνούπια λειτουργούν άψογα.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Που είσαι που γυρνάς;


Μα τι ωραίος καιρός, χάρμα σκέτο, ο ουρανός κίτρινος σαν ηλιάνθεμο, η υγρασία εξαιρετική, 99% το κόβω και η ζέστη κολλώδης σα ζελεδάκι, απ αυτά που τρώγαμε μικρά και κολλάγανε στα δόντια και θέλαμε 8 χρόνια για να φύγουν μαζί με τα νεογιλά.

Εν τω μεταξύ είναι φθινόπωρο σου λέει, ισημερία σήμερα και γνωρίζοντας ότι το φθινόπωρο τα ζώα αλλάζουν τρίχωμα κατανοώ τις περούκες που μαζεύω κάθε μέρα απ τη μπανιέρα. Αυτό που δεν κατανοώ είναι που βρίσκονται αυτές πάνω στο κεφάλι μου και δεν τις βλέπω... παρεκτός και δεν πέφτουν απ το κεφάλι αλλά και από που να πέφτουν, δεν έχω πουθενά περισσότερες από αυτές στο κεφάλι, φαντάσου ατριχιά κατηραμένη.

Τέλος πάντων, άλλο ήθελα να σου πω, δεν ξέρω αν έχεις υπ όψιν σου μια σελίδα στο φου μπου, ενός τυπάκου που την είχε ανοίξει ως "Γυναίκα δίχως βύζους εκκλησία δίχως Τζίσους" ή κάτι παρεμφερές και την άλλαξε μετά αφού μάζεψε κάποιους καμμένους (όχι τον Πάνο τον Καμμένο, αυτός έχει άλλο κάψιμο) και την έκαμε σοβαρή και κατάτι φιλανθρωπικιά και κατάτι ρομαντικιά και δεν συμμαζεύεται.

Και ναι, είναι αυτή η ηλίθια σελίδα ενός κατά προσωπική του δήλωση δημοσιογράφου, του Δαυίδ του Αβραμίδη, μια σελίδα από αυτές που κάθε 3 και λίγο βάνουν τσιτάτα του στιλ "αν αγαπάς κάποιον άστον να φύγει, αν δεν γυρίσει ποτέ σημαίνει ότι δεν ήταν δικός σου" (δηλαδή το να τον πάτησε αυτοκίνητο ή να έπαθε Αλτσχάιμερ δεν παίζει) ή "οι φίλοι είναι σαν τα αστέρια, μπορεί να μην τα βλέπεις συνέχεια αλλά το ξέρεις ότι είναι εκεί" (εγώ τις τρίχες που πέφτουν δεν μπορώ να καταλάβω από που πέφτουν, με τ αστέρια θα ασχολούμαι; Άσε μας μαντάμ κι έχω να βάλω ηλεκτρική) και που ουσιαστικά δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα σε κανέναν - ίσως μόνον σε ευαίσθητες ψυχές τύπου μοναχική ανεμώνα ή μαραμένο γιούλι και βιόλα (και γιασεμί) αλλά που για κάποιον λόγο που δεν έχω καταλάβει έχει κάτι εκατοντάδες χιλιάδες like και ακόλουθους ένα σωρό.

Οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι θεωρώ πλέον - και μετά την συνέντευξη-παρουσίαση του εν λόγω δημοσιογράφου από την Κατερίνα Παναγοπούλου, την καταξιωμένη δημοσιογράφο του Star και της Athens Voice - ότι αυτός ο τόπος δεν έχει ελπίδα. Δεν θα τον κλάψει καμιά πατρίδα. Ήμουν μέχρι το πρωί γύρω στο 90% βέβαιος, αλλά μόλις είδα ανάρτηση του εν λόγω ότι θα κανονίσει συγκεντρώσεις-εμφανίσεις-τουρνέ ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, στην αρχή χαμογέλασα κουνώντας το υπέροχο κεφάλι μου και μετά μόλις είδα την ανταπόκριση των ΟΥΦΟ κάτω μου μείνε το χαμόγελο παγάκι στα χείλη και βεβαιώθηκα 100%. Διότι φιλενάδα, όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κου Τίποτα ψηφίζουν. Και αποφασίζουν μαζί με σένα που είσαι ένα σπίρτο μονάχο ποιος θα μας κυβερνήσει. Και μετά σου φταίνε οι γριές.

Απ την άλλη, με βαθύτατη συγκίνηση είδα το γεγονότο της 50ης επετείου γάμων των Βασιλέων μας. Τι είπες; Δεν έχουμε βασιλεία αλλά Προεδρευομένη Δημοκρατία; Μα είσαι σίγουρη φιλενάδα; Αν είναι έτσι γιατί άνοιξε η Μητρόπολη Αθηνών Η Σεισμόπληκτος και στρώθηκαν χαλιά και θρόνοι για το ζεύγος; Μήπως το αλλάξαμε μέσα στο καλοκαίρι που έπαιρνες τα μπάνια σου και δεν το θυμάσαι; Μήπως εκεί που έπαιρνες είτε το μακροβούτι σου ή την αστακομακαρονάδα σου, πέρασε καμιά τροπολογία στη θερινή; Ενδέχεται φιλενάδα, ενδέχεται. Κι έτσι είχαμε ραντεβού το Σεπτέμβρη και με τους βασιλείς. Μόνο υτα κουνούπια νομίζεις σε κυνηγούν;

Βέβαια, ο Άνθιμος, ο άγιος αυτός ιεράρχης και κύρηκας της Αγάπης, έδωκε λέει συνέντυξη στην Αννίτα Πάνια. Χάρηκα πολύ γιατί νόμισα ότι θα τον δούμε να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο σκαμπό όπως όλοι οι καλεσμένοι της Πάνια και το κάνα εικόνα στο μυαλό μου και το καταδιασκέδασα, αλλά το Αννιτάκι κάνει λέει φέτος σοβαρή εκπομπή, οπότε πάνε τα αχ Κουλά και τα συναφή, αντί για τη Μαντόνα απ τη Δραπετσώνα θα δεις τον Άνθιμο να σου εξηγεί γιατί δεν πρέπει να καίγονται οι νεκροί και τα τοιαύτα. Μια απόλαυση ήταν ο γλυκός μου, τέτοιες αρλούμπες είχα καιρό να ακούσω και πολύ τοι φχαριστήθηκα. Ο αχ Κουλά πιο σοβαρός ήταν.

Και με τούτα και με κείνα χάσαμε τη Βούλτεψη φιλενάδα. Ανησυχώ. Που είναι; Που γυρνά;

Που;