Ναι; Ναι; Σίτσα μ ακούς;

Ναι; Ναι; Έλα Σίτσα* μου, μ ακούς; Ναι;
Κάτσε να πάρω το μηδέν.
Ναι; Έλα, ναι, εγώ σ ακούω, αχ δεν πιάνει καλά από δω μωρέ ή από κει; Ναι; Μην κουνιέσαι χριστιανή μου. Τι; Απλώνεις τη μπουγάδα; Άστηνε που χω να σου λέω.

Ναι; Έλα ναι, εγώ είμαι, καλά είμαι, καλά είμαστε, έκτακτα περνάμε, εσείς; Η γιαγιά; Την εβρήκες τη μασέλα της; Ναι; Που της είχε πέσει; Πίσω απ το καλοριφέρ; Χριστέ και Παναγιά, ευτυχώς που τη βρήκατε γιατί άμα ανάβατε το καλοριφέρ λιώμα θα γινότανε - είναι και η φτηνή, η ακρυλικιά, ναι, αν ήταν πορσελάνες δεν θα λιωνε. Βέβαια θα μου πεις πότε να τ ανάψετε κι εσείς έρμες το καλοριφέρ, ναι, ξέρω, κι εμείς με το σεσουάρ θα ζεσταινόμαστε το χειμώνα, θα το βάζω με βάρδιες στο σπίτι, μισή ώρα ό ένας το μαλλί, μισή ώρα ο άλλος, κάτι θα γίνεται.

Συμφέρει άραγε το σεσουάρ; Δεν ξέρω βρε Σίτσα* μου, δεν ξέρω καθόλου, άκου, πόσο θα μου ρθει το ρεύμα αν ανάβω το σεσουάρ τα βράδυα; Και είναι ασφαλές κάτω απ τα σκεπάσματα ή θα πιάσουμε καμιά φωτιά και θα γενούμε ψητοί; Κάτσε να το γκουγκλάρω να δω... Το γκούγκλαρα αλλά άκρη δεν έβγαλα, καλύτερα να μην το βάλω λέω. Εσύ τι λες; Τι; Σου κάηκε και στεγνώνεις το μαλλί με το ατμοσίδερο; Τι να κάνεις κι εσύ. Μην σου πιάσει μόνο, μη σου πιάσει γιατί ξέρεις πως βρωμά η καμένη τρίχα;

Ναι. Καλά είμαστε. Ωραία περάσαμε, άλλος κόσμος βρε Σίτσα* μου εκεί στην Ιταλία, άλλος αέρας. Τι λίμνες, τι ομορφιές, τι πράσινο, και ο κόσμος καλοντυμένος, αφού να φανταστείς σα να πήγαινα σε βάφτιση ντυνόμουνα κι εγώ μη μου πέσουνε τα μούτρα. Ναι. Είχε και κάτι Αμερικάνους - αίσχος - να η σαγιονάρα, να η κάλτσα μέσα απ τη σαγιονάρα και το μαλλί κομμένο με το τάπερ, ναι, να χε και φέτα μέσα το τάπερ να γινότανε η κόμμωση κουρού, άστα, μαύρη ασχήμια οι έρμοι, τι να σου λέω. Αλλά οι Ιταλοί και οι Ιταλίδες, μοντέλα. Μοντέλα σου λέω.

Ήταν που λες το Κόμο μια ομορφιά απίστευτη, τι δρόμοι, τι κτίρια, τι παλιά πόλη, χάρμα σου λέω, και οι διαδρομές μαγικές, σα να σαι σε παραμύθι, πήγαμε και στα χωριά εκεί τριγύρω, και στην Ελβετία - κοντά είναι τα σύνορα - για ένα καφέ, και σε άλλες πόλεις και χωριά, και στο Μενάτζιο που πήρανε το σπίτι ο Τζώρτζ και η Αμαλίτσα, αλλά δεν τους είδα, τους είχα πάρει και μια φοντανιέρα έκτακτη για το γάμο, αλλά δεν τα σηκώνανε τα τηλέφωνα Σίτσα* μου, τι να πω, θά χανε τρεχάματα, ξέρεις, τρέχει αυτή για τα μάρμαρα, τρέχει αυτός για τους καφέδες, μού μεινε η φοντανιέρα αμανάτι. Δεν πειράζει, δεν ψυχραίνομαι εγώ εύκολα, ξέρεις τι άνθρωπος είμαι, όλο και κάποιος άλλος θα παντρευτεί και θα την πάω.

Και πάμε που λες Σίτσα μου να μαζευτούμε, να επιστρέψουμε, και πέφτουμε σε μια κίνηση έξω απ το Μιλάνο 20 χιλιομέτρων, και αφού δεν έπαθα το εγκεφαλικό πάλι καλά να λες. Και πετάγαμε 11.50 και να παρακαλάω να χει καθυστέρηση το αερόπλανο, και φτάνουμε 11.40 να επιστρέψουμε τ αμάξι και να το κοιτάζει ο υπάλληλος προσεκτικά κι εγώ να χοροπηδάω και μπαίνουμε στον έλεγχο σαν τρελοί και να χει μια ουρά κι εκεί χιλιομέτρων και αρχίζω να φωνάζω "We ll miss our flight" και με κλωτσοπατινάδα περνάμε μπροστά και την ώρα που μας περνάει τον έλεγχο, κλείνει την πόρτα το αερόπλανο και πάει καλλιά του κι έχω μείνει εγώ με στραβωμένο στόμα να κοιτάζω τον άδειο ουρανό και νη μην το πιστεύω.

Και μετά να πρέπει να αλλάξεις το εισιτήριο, εκεί να σ έχω Σίτσα* μου, που δεν έπιανε το ρημάδι το WiFi και όταν έπιανε δεν δούλευε η εφαρμογή, και να μην έχει τελικώς πτήση την ίδια μέρα και να μην μπορούμε να κλείσουμε για την επόμενη και να μιλάμε με την έρμη την αδερφή μου στο τηλέφωνο να πατάει τα κουμπιά για να μας βγάλει εκείνη το εισιτήριο και μας το βγάλε ο Θεός να την έχει καλά και όλο αυτό πήρε κάνα δίωρο. Το στόμα μου δεν έχει ξεστραβώσει ακόμα.

Και μετά, στο λεωφορείο για το Μπέργκαμο, και μετά να ψάχνεις ξενοδοχείο, και τα περισσευάμενα λεφτά να είναι λίγα και κάτω από 150 ευρώ να μην βρίσκεις και να κάνει και ψοφόκρυο για να τη βγάλεις στο παγκάκι. Ευτυχώς Σίτσα* μου, βρήκαμε ένα ωραίο με 90 και κομμάτια να γίνει το κλείσαμε.

Και εκεί που λες Σίτσα* μου ανακαλύπτω ότι το Μπέργκαμο είναι μια πόλη θαύμα. Ένα αριστούργημα. Τι δρόμοι, τι παλιά καστρόπολη, τι αγορά, τι φαγητό, χάρμα σου λέω, ομορφιά απίστευτη. Σε καλό βγήκε η χασούρα γιατί είδα αυτήν την πόλη κι έκανα διακοπές άλλη μια μέρα. Σε καλό.

Ναι, εδώ είμαι τώρα, να φανταστείς τα χαράματα σηκώθηκα κι έστρωσα και χαλιά και έκανα και γενική γιατί θα μ έτρωγε η σκόνη. Εδώ είμαι και ονειρεύομαι το επόμενο ταξίδι. Αλλά αυτή τη φορά θα πάω από την προηγούμενη στο αεροδρόμιο να μαι σίγουρος.

*Σίτσα. Μυθική φίλη, κάποιου γνωστού απ τα παλιά, την οποία ανέφερε σε κάθε συζήτηση - τύπου «και η Σίτσα αυτό, και η Σίτσα εκείνο» και δεν γνώρισα ποτέ και μου χει μείνει τραύμα.