Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Ο Γιώργος, ο αλήτης, η κορμάρα



Έξαλλος είμαι φιλενάδα, έξαλλος απ το πρωί σήμερα, μα αν μια μέρα πάει στραβά απ την αρχή, πρέπει να συνεχίζει ώστε να κορυφωθεί με μένα στο τρελοκομείο δεμένο με εκείνο το ζακετάκι με τα μακριά μανίκια που δένουν διακριτικά πίσω στην πλάτη και καπιτονέ τοίχους; Γιατί;

Γιατί η γάτα έχει ένα αυτί είπες; Ίσως να χεις κι ένα δίκιο, ας τα πάρουμε όμως απ την αρχή.

Εκεί που λες που έπινα ήσυχος ήσυχος τον καφέ μου το πρωί διαβάζω στο blog του λατρεμένου μου Πιγκουίνου ότι ο Τζόρτζης, ποιος Τζόρτζης φιλενάδα; Εκείνο το ζαβό που ο ακόμα πιο ζαβός λαός μας τον εξέλεξε πρωθυπουργό σχετικά προσφάτως και ανακαλύψαμε ότι η ηλιθιότητα είναι δύναμη, εκείνο λοιπόν το αθλητικό ζαβό θεωρείται ένας από τους πιο διάσημους διανοητές παγκοσμίως και ενοικιάζει τις διανοητικές του υπηρεσίες σε διάφορα conferences και seminars ανά τον κόσμο. Ποιος; Ο παπιός.

Μα είναι ποτέ δυνατόν; Ποιος τρώει τόσο πολύ κουτόχορτο πια ώστε να συμβαίνουν αυτά; Ποιος πιστεύει ότι ο Τζόρτζης έχει την ικανότητα να σκέφτεται; Εδώ δεν έχει την ικανότητα να δένει τα κορδόνια του ο δύστυχος, αλλά αυτός μια χαρά το πουλάει φιλενάδα, εμείς που είμαστε κι έξυπνα πουλιά τρέχουμε όλη μέρα για να είμαστε και 2 μήνες απλήρωτοι επειδή ο Τζόρτζης ήθελε πρωθυπουργιλίκια. Καλά να πάθουμε...

Κάπου εκεί κι αφού έχω πάθει το mini stroke το πρωινό μου (είναι σα να μου λες ότι ο Μπένι προσελήφθη για τη νέα καμπάνια της γνωστής σειράς εσωρούχων Victoria's Secret, τόσο σουρεάλ), λέω να ξεκινήσω για τη γλυκιά μου εργασία. Και πάω στο τρένο κι έρχεται
α. 5βάγονο, που σημαίνει πήχτρα με ένα βαγόνι λιγότερο
β. χωρίς κλιματισμό, που σημαίνει έξτρα ιδρώτας και μπόχα
γ. με μια μαντάμ που μυρίζει σαν "την πρώτη μέρα που βούλωσε η αποχέτευση" ακριβώς δίπλα μου
δ. έναν αγαπημένο Πάκι απ την άλλη να τραγουδάει σχεδόν μέσα στ αυτί μου σε όλη τη διαδρομή
ε. έναν επαίτη με την κόρη του τη Σταυρούλα η οποία φορούσε φούξια συνολάκι στράπλες και ντρεπόταν αφάνταστα όσο ο πατέρας της τσίριζε για να μας τραβήξει την προσοχή. Συμβουλή προς επαίτη. Μην τσιρίζεις, έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Σε ακούμε και σε πιο χαμηλά ντεσιμπέλ.

Έρχομαι που λες εδώ σκεπτόμενος ότι έχει ματώσει η καρδιά της Μέρκελ με τις θυσίες του ελληνικού λαού και ανάβω τον υπολογιστή. Τίποτα. Η οθόνη μαύρη. Αφήνω κάτω την τυρόπιττα κι ελέγχω τις συνδέσεις. Όλα στη θέση τους. Ελέγχω το ρεύμα. Ρέει πλούσιο απ την πρίζα. Βγάζω όλα τα καλώδια και τα ξαναβάζω. Τίποτα. Παίρνω τηλέφωνο τον τεχνικό. Δεν έχει έρθει ακόμα. Βρίζω και ξαναβγάζω και ξαναβάζω τα καλώδια. Τίποτα. Βγαίνω απ το γραφείο και τρώω την τυρόπιττα σκεπτόμενος ότι αν έχει χαλάσει, μαύρο φίδι που μας έφαγε. Ξαναγυρίζω πίσω με τρίμματα σφολιάτας στο πηγούνι και ξαναπατάω το κουμπί. Ανάβει. Το μουτζώνω.

Διαβάζω τα mail μου να δω τι καλό θα κάνουμε και σήμερα και βλέπω ότι μια βιαστική δουλειά που έγινε χτες γιατί καιγόταν ο κόσμος και ο ντουνιάς, πρέπει να αλλάξει σήμερα γιατί κανείς δεν είχε συνεννοηθεί με το εργοστάσιο όπως είχα ζητήσει πριν 1 μήνα, όταν ξεκίνησε. Μια άλλη που κλωθογυρίζει κανά εξάμηνο πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει σήμερα γιατί είναι ξαφνικά πολύ βιαστική, και η τρίτη η καλύτερη είναι αγγαρεία από άλλη εταιρεία γιατί το μόνο που δεν μου έχουν ζητήσει ακόμα από κει είναι να τους μασάω την τροφή, ενώ μια τέταρτη έχει σταλεί λάθος και δεν το πήρε χαμπάρι κανείς εκτός από μένα*. Αντιλαμβάνεσαι ότι έστειλα τουλάχιστον 4 mails υβριστικού περιεχομένου σε συναδέλφους απαιτώντας εξηγήσεις. Καμία απάντηση ακόμα. Αλλά ξέρεις ε; Όσο δεν απαντούν και κρύβονται αυτές τόσο δεν πρόκειται εγώ να κάνω τίποτα.

Και μέσα σε όλο αυτό με παίρνουν τηλέφωνο από άγνωστο αριθμό. Το σηκώνω. Είναι απ την τράπεζα που έχω τις κάρτες και έχω καθυστερήσει τη δόση. Ακούω σχεδόν υπομονετικά τη βραδύγλωσση κυρία να μου εξηγεί ότι έχω καθυστερήσει και θα πάω στην κόλαση αφού πεθάνω απο τερηδόνα. "Κυρία μου" της απαντώ "έχετε ενημερωθεί από το σύστημα ότι έχω κάνει ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ αίτηση για διακανονισμό του χρέους μου, κάτι για το οποίο με συμβούλευσε το τμήμα σας τετράκις;" "Μάλιστα κε Tremens" μου απαντά. "Τότε γιατί καλή μου κυρία με παίρνετε τηλέφωνο απ τη στιγμή που έχει γίνει αυτή η κίνηση;" "Ε.... μέχρι να υπογραφεί δεν θα καταβάλλετε ποσό την κάρτα σας;" "Λέτε να προσημείωσα το οικόπεδό μου στην Περαχώρα Λουτρακίου αν δεν υπήρχε οικονομικό πρόβλημα; Διότι κυρία μου, αυτή τη στιγμή είμαι σε διαδικασία διακανονισμού με την τράπεζα και δε σκοπεύω να βάλω κανένα ποσό, απ τη στιγμή μάλιστα που σας έχω εξηγήσει ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ".

Της το κλείνω έξαλλος. Έξαλλος φιλενάδα. Πρώτη φορά φώναξα σε υπάλληλο απ το τηλέφωνο. Πρώτη φορά. Ξέρεις τι υποψιάζομαι; Ότι αυτοί παίρνουν ποσοστά απ τα ποσά που καταθέτεις και γι αυτό σου σπάνε τα νεύρα. Και να σου πω και κάτι άλλο; Χρωστάω 2 δόσεις. Ναι, το καταλαβαίνω, όπως και καταλαβαίνω ότι αυτά τα χρήματα πρέπει να τα δώσω. Απ τη στιγμή όμως που προσημειώνω περιουσία μου κάνοντας αίτηση και περιμένοντας απάντηση απ τη γαμωτράπεζα, τι με ενοχλείς; Τι θα κερδίσεις;

Αντε μου στον αγύριστο μαντάμ, κι εσείς και το ποσοστό σας! Ο Τζόρτζης τους κάνει σεμινάριο επικοινωνίας;

* Για να καταλάβεις τι εννοώ θα σου πω μόνο ότι σήμερα μου ήρθε απ τον πελάτη να "φορέσω" κείμενο πάνω σε συσκευασία που λέει. Το Τάδε είναι ένα τάδε προηγμένης τεχνολογίας που περιέχει.
Από εκείνη την ώρα ψάχνω εναγωνίως να δω τι περιέχει, εγώ και όλη η ανθρωπότητα...

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Γιαννάκη δεν είσαι και άγγελος



Άκου να δεις φιλενάδα, το ξέρω ότι ο τίτλος είναι παντελώς άσχετος με ό,τι θα γράψω παρακάτω (εν τω μεταξύ δεν έχω ιδέα τι θα γράψω παρακάτω, δεν έχω σκεφτεί, ό,τι βγει βρε πουλάκι μου, πρώτη φορά είναι;), αλλά έψαχνα να βρω ευκαιρία να σου βάλω αυτό το τραγούδι που μου χει κολλήσει από χτες! Λατρεμένο!

Λοιπόν φιλενάδα αφού είμαι βέβαιος ότι το άκουσες (λέμε τώρα, εσύ χάνεις) προχωράμε.

Λοιπόν οικολόγα φίλη μου, χτες είχα μια καρμική εμπειρία στο ντουλάπι της κουζίνας, αυτό που είναι πάνω απ την καφετιέρα - α δεν σου είπα ότι πήρα καινούρια καφετιέρα, έψαχνα καιρό που μου χε χαλάσει η άλλη κανά δίμηνο κι έβραζα νερό κι έριχνα στα φίλτρα και ο καφές μάπα, πήρα που λες καινούρια, διαστημικού ντιζάιν (σα διαστημόπλοιο είναι αλλά ήταν η μόνη οικονομική με χρονοτέτοιο που τη βάζεις να λειτουργήσεις μοναχή ό,τι ώρα θες) κι ενθουσιάστηκα. Turbo το διαστημόπλοιο, σου γεμίζει την κανάτα αμέσως, δεν περιμένεις 35 ώρες να στάξει το φαρμάκι, τι έλεγα πάλι; Α, ναι. Για το ντουλάπι της κουζίνας.

Χτες που λες μέσα στ άλλα αποφάσισα να ελέγξω αυτό το ντουλάπι που έχει συνήθως τρόφιμα, να δώ τι έχει λήξει και να το δώσω στους γείτονες να δηλητηριαστούν να ησυχάσω και να του κάνω βρε αδερφέ εκτός από απογραφή κι έναν μικρό καθαρισμό και να κανονίσω να κάνω λίστα με το τι πρέπει να πάρω απ το φίλο - τι φίλο, αδερφό, Σκλαβενίτη. Και αρχίζω και βγάζω τα θροφίματα (μέχρι και βάση τάρτας βρήκα εκεί μέσα, και κάτι φυστίκια, Κύριος οίδε από πότε είναι εκεί μέσα αυτά και γιατί, διότι ως γνωστόν δεν αρέσκομαι στα φυστίκια, μόνο στο φυστίκωμα. Τέλος πάντων. Αφού βγάζω τάρτες, μακαρόνια, ρύζια, φυστίκια, κρακεράκια με ζώδια, ζελέδες φράουλες, κονσέρβες με τόνους (καραμπλιάχ) και έτοιμο πουρέ (ναι, έτοιμο, βαριέμαι να αλέθω πατάτες, έτοιμο σαν του νοσοκομείου), ανακαλύπτω στο βάθος μια σακούλα!

Τι θησαυρούς να κρύβει η έρμη η σακούλα σκέφτηκα και την τράβηξα να δω.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΒΙΟΔΙΑΣΠΩΜΕΝΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ.

Με του που πάω να την πιάσω, διαλύεται η σακούλα εξ' ων συνετέθη. Διαλύεται που λες και δημουργεί εκατομμύρια σακουλονιφάδες οι οποίες αιωρούνται αρχικά μέσα στο ντουλάπι και κατόπιν ολίγων δευτερολέπτων μέσα στην κουζίνα. Δε διανοείσαι τι έπαθα εκείνη την ώρα. Αν δεν σου έχει συμβεί δεν θα το καταλάβεις. Το να μαζέψεις όλα αυτά τα σωματίδια είναι πρακτικά αδύνατον. Τα μεγαλύτερα κομμάτια με ένα μόλις άγγιγμα θρυψαλιάζονται σε μικρότερα και όλα μαζι πάνε όπου θέλουν. Άμα έχεις και ανοιχτό παράθυρο κι έχει αέρα εκεί να δεις! Χιόνια στο κουζιναριό που μαγάρισμα σημαίνουν....

Άμα δε η σακούλα πριχού διαλυθεί έχει μέσα και ρεβύθια απ το χωριό, χύμα και χυθούν και αυτά παντού, αυτό είναι bonus track. Τέτοιο σουρεάλ σκηνικό ούτε ο αγαπημένος Pedro δεν μπορεί να αποδώσει πιστά στην οθόνη.

Δε χρειάζεται να σου πω τι τράβηξα για να μαζέψω σακουλονιφάδες και ρεβύθια, νομίζω καταλαβαίνεις... Και μετά μου λες καλώς ήρθες και καλό φθινόπωρο και τα συναφή.

Αχ αγάπη μου στείλε με κάπου που οι σακούλες δεν διαλύονται, κάπου που ο αέρας στα λάστιχα δεν τελειώνει ποτέ, κάπου που η αγάπη είναι αιώνια και που όταν σκοτώνεις τα κουνούπια στον τοίχο δεν λεκιάζουν (ε μα πια). Στείλε με εσύ και - αντιθέτως με το τραγούδι - θα παραδεχθώ ότι είσαι άγγελος!

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Έγινε Παρεξήγηση!

Λύσσαξες βρε Νάσια, λύσσαξες, από τις 16 του Αυγούστου μου φωνάζεις να γυρίσω, το είδα εκεί που ήμουν στις χρυσαφένιες αμμουδιές το μήνυμα και χαμογέλασα, αλλά δεν σου απάντησα, δεν συ απάντησα γιατί το χα κλείσει το μαγαζάκι και διακοπιζόμουν με την αγάπη μου χαλλλλλαρά και ωραία.

Και ήρθα βρε φιλενάδα μου καλή, ήρθα ξανά στο Άστυ, όχι το παγωτό (αλήθεια αυτή η γαλακτοβιομηχανία έχει τινάξει τα πέταλα ή εμένα μου φαίνεται;) το άλλο, το κλείνον, αυτό που είχε κλείσει χτες μια ζέστη και μια υγρασία Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η και που μπήκα στα διαμερίσματά μου τα ευάερα, ευήλια, ευρύχωρα και νηπενθή κι έβαλα το αρκοντίσο που έλεγε και η γιαγιάκα μου η καλή - Θεός σχωρέστην την καημένη, πόσο την αγαπούσα, δεύτερη μάνα την είχα, τι έλεγα; Α, ναι, το μπουμπούνισα το άτιμο όσο θα χω ρεύμα γιατί δεν πλέρωσα τη ΔΕΗ και επειδή δεν έχω ιδέα πότε θα μας πλερώσουν από τη γλυκειά μου εργασία, δεν ξέρω πόσο θα έχω ρεύμα, αν μου το κόψουν θα ανοίξω το προστατευτικό του ανεμιστήρα και θα γυρνάω εγώ τα πτερύγια γύρω γύρω να κάμουν δροσιά ή θα διπλώσω μια Α4 τσάκα τσάκα να κάνω βεντάλια γιατί δεν έχω να πάρω σπανιόλικη να σου κάμω πόζες...

Κι εκεί που είχα αράξει κάτω απ' το μηχάνημα και πάγωνε ο σβέρκος μου λέω μέσα μου "Δεν ανοίγεις το ψυγείο να δεις τι θα φας το βράδυ; Και το ανοίγω ο δύστυχος για να αντικρύσω την καταστροφή.

•Γαλοπούλα και τυρί κίτρινο - έχουν γίνει πράσινα - στον κάδο.

•Ψωμί του τοστ μια απ τα ίδια

•Κάτι ροδάκινα που είχαν απομείνει είχαν χάσει κάτι απ τη φρεσκάδα τους - είχαν μουμιοποιηθεί σου λέω φιλενάδα - στον κάδο

•Το τάπερ με τη φέτα δεν το άνοιξα καν να δω τι είχε μέσα, γύρισα το κεφάλι απ την άλλη και στον κάδο σύσσωμο το σετ

•Κάτι κρεμμύδια φρέσκα μέσα σε μια σακούλα δεν ήταν πλέον κρεμμύδια φρέσκα, ήταν ένα γλοιώδες πράμα, μια σαπισμένη μάζα, μια εξωγήινη οντότητα, μια απελπισία - στον κάδο

•Το εβαπορέ, αυτό στο γυάλινο μπουκάλι, γιατί αγάπη μου θέλω ντιζάιν στο ψυγείο, δεν θέλω ό,τι κι ό,τι, στο νεροχύτη και το μπουκάλι στην ανακύκλωση γιατί είμεθα και οικολόγοι, έχω κόψει και τη λακ, αυτήν την παντός καιρού για να μην τρυπά το όζον

Μετά από αυτή τη γενική εκκαθάριση στο ψυγείο είχαν απομείνει 2 αυγά, καφές φίλτρου, κέτσαπ, μουστάρδα, μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη αλλά γλυκιασμένη από χυμό σταφυλιού διότι έχουμε κι ένα κορμί να υποστηρίξουμε, νερό (4 μπουκάλια), 2 αλκοολούχα σκευάσματα που τα χει πάρει η αδερφή μου και τα χει εκεί μέσα κανά χρόνο τώρα - μιας και ως γνωστόν είμαι μεγάλος πότης - κάτι κροκάν φουντουκιού που είχα φτιάξει στα γενέθλιά μου και είχαν περισσέψει (ήταν για το στολισμό της τούρτας), κορν φλάουρ, φλάουρ κανονικό και λίγο βούτυρο, γιατί εγώ μαργαρίνη δεν βάζω στα μακαρόνια.

Μετά από έναν έλεγχο στα ντουλάπια όπου η κατάσταση ήταν μέσες άκρες η ίδια, αν εξαιρέσεις κάτι κρακεράκια με ζώδια που όλο λέω να τα φάω και όλο τα ξεχνάω, αποφασίζω με βαριά καρδιά να πάω Σκλαβενίτη. Έλα όμως που ο Σκλαβενίτης δεν είναι ακριβώς δίπλα, αποφασίζω λοιπόν να πάρω το ποδήλατο... Ανοίγω την πόρτα, το κατεβάζω απ τις σκάλες, και ανεβαίνω περιχαρής πάνω. Φλατάρει το πίσω λάστιχο. Αμάν λέω. έσκασε, το σκασα ο χοντροκώλης, από αύριο μόνο νερό θα πίνω. Κατεβαίνω και βλέπω ότι δεν έχει σκάσει απλά μετά από 1 μήνα απραξίας έχασε το αέρα του κι αυτό το δόλιο.

Το τσουλάω λοιπόν σε κοντινό βενζινάδικο που είμαι πλέον γνωστή φυσιογνωμία και ρωτάω τον Πακιστανό ευγενέστατα

"Καλησπέρα, μπορώ να βάλω αέρα;"
"Όχι" μου απαντά
"Γιατί;" του ανταπαντώ απορημένος
"Δεν έχει αέρα, να πας αλλού"

Περιττό να σου πω ότι μου γύρισε το μάτι. Τι τον Ξένιο Ζευ επικαλέστηκα, τι τον Κάσι τον ονειρεμένο εραστή παραλίγο να πάρω τηλέφωνο, κοιτάζω δεξιά- αριστερα έξαλλος και εντοπίζω λαστιχάδικο - βαλκανιζατέρ. Μπαίνω μέσα και λέω στα παιδί ο οποίος παρεπιπτόντως είναι και νόστιμο τεκνάκι, με τη φόρμα του την εργασίας, με τα γράσα του, με το ιδρωμένο στέρνο του το γυμνασμένο (φούντωσα πάλι ο κωλόγερος) αν μπορώ να βάλω αέρα, μου λέει φυσικά, και του λέω

"Ευχαριστώ γιατί στο βενζινάδικο μου είπε ότι δεν έχει αέρα"

"Α, ναι" μου απαντά, "τους έχει χαλάσει το μηχάνημα κι όλοι εδώ έρχονται"

Πόσο γελοίος ένιωσα ρε φιλενάδα που τα βαλα με τον καημένο τον Πάκι... απλά δεν μου είπε σωστά ο άνθρωπος τι συνέβαινε κι εγώ αμέσως στην πυρά. Απαπαπαπαπα, μα είμαι κι εγώ... Παρεξήγηση λοιπόν φιλενάδα, θα ξαναπάω εκεί, δεν θα τους κρατήσω μούτρα, ναι;

ΥΓ Μην περιμένεις post πως τα πέρασα, ωραία τα πέρασα!!!! Περισσότερη γκρίνια αύριο γιατί δεν ήθελα να γυρίσω και μου φταίνε όλα!!!





Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Go or Go Ahead

Α ρε φιλενάδα, τελευταία εργάσιμος σήμερα για τη σεζόν, τη μέρα αυτήν την περίμενα πως και πως για πολύ καιρό, θα έπρεπε να πετάω έτσι δεν είναι; Δεν στο χω όμως να περιμένεις από μένα κάτι τέτοιο, έχω μια θλίψη (φαντάσου ότι στο τραίνο το πρωί μπήκαν 2 αδέρφια, ο μεγάλος με το ακορντεόν και η μικρή με το ποτηράκι γύρω στα 10 εκείνη, στα 14 αυτός, 2 κουκλιά απίστευτα που ζητιάνευαν και αντί να εκνευριστώ όπως κάνω συνήθως στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που δάκρυσα πίσω απ τα Prada γυαλιά μου. Και μη με ρωτήσεις αν έδωσα, δεν δίνω, δεν δίνω ειδικά σε παιδιά). Εκτός της μικρής θλίψης και μελαγχολίας που με διακατέχει έχω κι έναν εκνευρισμό και μια κούραση. Αλλά για όλα, μα για όλα σου έχω την εξήγηση.

Βλέπεις καρδούλα μου, πάντα κάθε φορά πριν φύγω για αρκετό καιρό, έχω πολλά να κάνω με αποτέλεσμα να κουράζομαι πολύ περισσότερο απ ότι συνήθως. Επειδή είμαι προγραμματισμένο ζώο όμως τα κατεφέρνω σχεδόν καλά αν δεν κάτσει κάτι στραβό. Μέχρις εδώ καλά, όλα οργανωμένα ώστε να ολοκληρώσω εργασίες σήμερα και αύριο πουρνό πουρνό να πάρω το κάρο και να οδέψω ησύχως και γεμάτος ευτυχία στη Φτωχομάνα (βλ. συμπρωτεύουσα). Χτες λοιπόν το απόγευμα κλείστηκα σπίτι κι έκανα δουλειές μέχρι αργά το βράδυ. Είχε και μια πανσέληνο απίθανη, δεν είναι καλή λέει κάποιος η πανσέληνος, αλλά εμένα πολύ με εντυπωσιάζει η αλήθεια είναι!

Μετά τις εργασίες αποφάσισα λιγάκι να χαλαρώσω στον καναπέ και κατά τις 00.30 έσουρα το κουρασμένο πλην υπέροχο κορμί μου στο κρεβάτι για νανάκια.

Νομίζεις.

12.30
Με το που ξαπλώνω γυμνός πάνω στα ωραία μου σεντόνια και παίρνω τη θέση που πρέπει (αυτό με τη θέση είναι μοναδική εμπειρία, κάθε βράδυ θα ξαπλώσω παίρνοντας αγκαλιά το μαξιλάρι πλάγια πλακώνοντας το δεξί χέρι. Όταν θα αρχίσει να με παίρνει ο ύπνος ανακαλύπτω ότι δεν με βολεύει τελικά αυτή η θέση και γυρίζω απ την άλλη για να μείνω εκεί μέχρι το πρωί), αρχίζει να με γλυκοπαίρνει ο Μορφέας ο αγαπημένος μου φίλος.

12.40
Γουβ γουβ γουβ το σκυλάκι από κάπου κοντά. Στουμπώνω τις ωτοασπίδες. Γουβ γουβ γουβ εκείνο διαπερνόντας τις. Γυρίζω απ την άλλη. Γουβ γουβ γουβ ασταμάτητα. Βρίζω και βάζω μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι. Αρχίζω και ιδρώνω και βγάζω μαξιλάρι απ το κεφάλι. Γουβ γουβ γουβ. Σηκώνομαι πάνω και προσπαθω να εντοπίσω από που έρχεται. Δεν μπορώ. Αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να βγάλω τις ωτοασπίδες για να μπορέσω. Το κάνω. Είναι κάπου στην πολυκατοικία οπότε πρέπει να απομονώσω και φωταγωγό και μπαλκόνι. Κλέινω πόρτες και μπαλκονόπορτες και ξαναξαπλώνω. Όλα καλα.

1.40
Ξυπνάω κάθιδρος μιας και με κλειστή την μπαλκονόπορτα έχει τρομερή ζέστη. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα να δω αν έχει σταματήσει το σκυλάκι. Δεν έχει. Γουβ γουβ γουβ. Ξανακλείνω τη μπαλκονόπορτα. Γυρίζω τον ανεμιστήρα να με χτυπάει συνέχεια και ξαναξαπλώνω. Με ενοχλεί το μαξιλάρι που είναι υγρό απ τον ιδρώτα. Το αλλάζω. Ξανακοιμάμαι.

3.05
Ξυπνάω ταραγμένος. Όπως έχω ξαπλώσει πλαγιομπρούμητα με έχει πιάσει τρελή φαγούρα στην πλάτη. Προσπαθώ με όσο το δυνατόν λιγότερες κινήσεις να ξυστώ. Δεν φτάνει το χέρι μέχρι εκεί. Προσπαθώ με το άλλο. Τίποτα. Προσπαθώ να το αγνοήσω. Αδύνατο, όσο πάει και δυναμώνει και θέλω να ουρλιάξω. Σηκώνομαι και αρχίζω να τρίβομαι σαν τη γάτα στην κάσα της πόρτας. Τίποτα. Πάω στην κουζίνα βρίζοντας θεούς και δαιμόνους, βρίσκω μια μακριά πηρούνα και με λύσσα τρυπάω σχεδόν την υπέροχη πλάτη μου. Το ψητό έτοιμο για φάγωμα. Η φαγούρα φεύγει αλλά παίρνω καλού κακού την πηρούνα μαζί μη με ξαναπιάσει.

4.15
Πνίγομαι με το σάλιο μου την ώρα που κοιμάμαι. Βήχας τρελός. Είμαι τόσο κουρασμένος που δε θέλω να σηκωθώ να πιω νερό. Βήχω συνέχεια και ο λαιμός γδέρνεται. Σηκώνομαι και πίνω νερό. Τίποτα. Στέκομαι όρθιος κανά 10λεπτο μπας και περάσει. Είμαι ένα αξιοθρήνητο πλάσμα. Με μισώ. Θέλω να εξαϋλωθώ στο σύμπαν να ησυχάσω. Δεν μ αγαπάει κανείς.
Περνάει ο βήχας. Ξαπλώνω και κοιμάμαι σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μετά από λίγο ο γδαρμένος λαιμός και για το υπόλοιπο της βραδιάς επειδή με ενοχλεί με αναγκάζει να ξυπνάω, να βήχω, να βρίζω χαμηλοφώνως και να ξανακοιμάμαι.

6.45
Ξυπνάω χωρίς λόγο. Αναρωτιέμαι τι ώρα να ναι. Κοιτάζω και θυμάμαι ότι έχω βάλει ξυπνητήρι στις 7.30. Γυρνοβολάω σαν δαιμονισμένος στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, οπότε σηκώνομαι σε αθλία κατάσταση για να φτιάξω καφέ.

Κι έτσι που λες κύλησε μια άθλια νύχτα. Άθλια. ¨Εχω χρόνια να κοιμηθώ τόσο χάλια. Μόνο η Νάνα δεν μπήκε στο δωμάτιο να αρχίσει να τσιρίζει. Οπότε όπως καταλαβαίνεις η διάθεση - σωματική και ψυχική είναι χάλια. Μαύρα.

Ελπίζω μόνο να μη σκάσει τίποτα εδώ μέσα και φύγουμε αργά. Όσο ζω ελπίζω φιλενάδα. Όσο ζω ελπίζω.



Όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν θα μπορούσα παρά να κλείσω τη σεζόν με γκρίνια. Θα μπορούσα να σου γράψω τι ωραία που φεύγω (ισχύει), τι ωραία που πάω στο μωρό μου (ισχύει), τι υπέροχη που είναι η ζωή (ισχύει) και τα τοιαύτα. Όμως έχω ένα ίματζ να διατηρήσω και για αυτό σου γράφω τη γκρινιάρικη αλήθεια μου!


Οπότε φιλενάδα, αυτό είναι το τελευταίο post του καλοκαιριού, αύριο τέτοια ώρα θα ταξιδεύω στ' όνειρο, θα πηγαίνω εκεί που θέλω καιρό τώρα να είμαι.

Να περάσεις κι εσύ υπέροχα, να μου ξεκουραστείς και τα λέμε πάλι το φθινοπώρι που θ αρχίσουν να πέφτουν τα φύλλα τα χρυσά, τώρα προς το παρόν έχει μπάνια και αγάπες!!!!!




ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Προφυλάξεις

Και πλησιάζει που λες ρε φιλενάδα ο καιρός που θα φύγουμε, θα πάμε διακοπές, άλλος σε νησί, άλλος σε χωριό, άλλος σε άλλη πόλη κι άλλος στο σπίτι - ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Κι έρχεται αυτό το καθισιό που όλοι αγαπάμε - γιατί μη μου πεις ότι θα σε χαλάσει να κάθεσαι 1-2-3-4 βδομάδες, δε θα σε χαλάσει καθόλου ακόμα και αν το μόνο νερό που θα δεις είναι αυτό της μπανιέρας - αν έχεις, αν δεν έχεις και της ντουζιέρας καλό είναι, πάρε και το ΚΑΛΛΑΣ να ρίξεις στα μαλάκια σου να το κάνεις θαλασσινό! (Betadine μη βάλεις, θα βρωμάς χειρουργείο και ουχί ακτές ονειρεμένες.)

Αυτό το επερχόμενο καθισιό που λες το ονειρεύομαι όλη τη χρονιά, ζω ουσιαστικά για 3-4 βδομάδες το χρόνο που δεν θα δουλεύω - μη με παρεξηγείς, αγαπώ τη δουλειά μου και τη δημιουργικότητα που εκείνη ώρες ώρες μου προσφέρει (είπαμε είναι και αυτό τέχνη - κάτι σαν τον κώλο της κατσίκας), αλλά το καθισιό δεν το αγαπώ μόνο, το λατρεύω κιόλας! Εν τω μεταξύ, κάθε τελευταία βδομάδα πριν φύγω διακοπές θα τρέχω σαν το Βέγγο (εξ ου και χτες δεν σου έγραψα και σήμερα σου γράφω πρωινιάτικο με την τσίμπλα μες στο μάτι και τον καφέ μισοπιωμένο). Όλα θα τα θυμηθούν την τελευταία βδομάδα και μετά απ τη δουλειά είναι ένα σωρό πράγματα που πρέπει να γίνουν για να φύγει κανείς για τόσο καιρό. 

Βλέπεις, δεν πας με 2 βρακιά και 3 φανέλες κάπου - οπουδήποτε για 3 βδομάδες και κάτι, θέλει προετοιμασία το θέμα. Εκτός αυτού πρέπει κανείς να τακτοποιήσει και εκκρεμότητες και να δει τους πολύ οικείους του (βλ. μαμά και αδέρφια και φιλενάδα), να ολοκληρώσει τα μποτέ του (βλ. μαλλί και νύχι), να καθαρίσει το σπίτι να το βρει σχετικά εμφανίσιμο όταν γυρίσει απ τα ξένα, να βρει τρόπο να ποτίζονται τα άνθη-φυτά για να μη γίνουν κάγκελο (αυτό δεν το έχω βρει ακόμα αλλά πρέπει να το βρώ σύντομα) και γενικώς να μη μείνουν εκκρεμότητες. Με ξέρεις εμένα κα τις υστερίες μου, με τις εκκρεμότητες δεν τα πάω καλά!

Αλλά ρε φιλενάδα άλλο ήθελα να σου πω! (και γιατί δεν το λες τόσην ώρα ρε συ και μας ζαλίζεις με τα φυτά και τα νύχια θα μου πεις ε; Έτσι!)

Τώρα λοιπόν στις διακοπές τις επερχόμενες που αρκετοί από μας θα έχουν, πολλά όμορφα θα συμβούν. Εκτός αυτών όμως ίσως (τι ίσως, σίγουρα) θα συμβούν και κάποια ευτράπελα. Γι αυτό θα ήθελα να σου επιστήσω την προσοχή σε αυτά και να σου μιλήσω για κάποιες προφυλάξεις που πρέπει να πάρεις.

1. Αντιηλιακό.
θυμάμαι μικρότερος που καθόμουν στον ήλιο με τις ώρες και καιγόμουν γιατί επειδή είμαι της Αρείας Φυλής σαν τον φίλο μου τον Κάσι δε μαυρίζω εύκολα, κοκκινίζω ευχάριστα και αστακοφέρνω ελαφρά, εκτός αν κάθομαι κάτω από ομπρέλα πασαλειμμένος με αντιηλιακό, εκεί πια μετά από μερικές μέρες αρχίζω και σκουραίνω και γουστάρω γιατί ως γνωστόν το μαύρο αδυνατίζει. Όπως και να χει φιλενάδα μην ξεχνάς να το βάζεις πριν το μπάνιο του λαού και μην κάθεσαι πολλή ώρα στον ήλιο. Καίει, είσαι δεν είσαι gay... (είχα γκόμενο που αρνούνταν να βάλει και μετά έκλαιγε σχεδόν γιατί καιγόταν κι εγώ επειδή είμαι πονόψυχος άνθρωπος του έλεγα με αγάπη ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΣ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΙ ΕΣΥ ΤΙΠΟΤΑ, ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΤΩΡΑ)

2. Κουνουπέξ.
Όπου κι αν πας, όπου βρεθείς, να θυμάσαι ότι οι μικροί αιματορουφήχτρες θα σου κάνουν καλή παρέα. Αποτέλεσμα της intimacy (ε;) που μπορεί να έχεις με αυτούς είναι φαγούρα, σπυράκια, και φυσικά αν είσαι γκαντεμόσαυρος όπως εγώ, φλουμπέτες. Οπότε υγρό για την πρίζα, φιδάκι στο μπαλκόνι και λοσιόν στο δέρμα (μια φορά που δεν έβρισκα αναπτήρα άναψα τσιγάρο με το φιδάκι - δε συνεχίζω, φαντάζεσαι). Επίσης να τσεκάρεις την κολώνια σου γιατί κάποιες τα έλκουν τα άτιμα (έχω μια κουνουποκολώνια, όποτε τη φοράω βράδυ με τρώνε ζωντανό).

3. Φαγητό
Να τρως ελαφρά και υγιεινά όσο μπορείς. Ο ήλιος, η θάλασσα και η ζέστη δε θέλουν στομάχι πρησμένο, θέλουν βιταμίνες και υγείες, εντάξει; Επίσης, αν φας σα το βόδι (και μη μου λες εμένα εγώ δεν τρώω, τσιμπάω σα σπουργιτάκι - σε έχω δει) μην βουτήξεις να δροσιστείς και μου πνιγείς και τρέχει η Παμέλα να σε βγάλει απ τα νερά, ποιον να πρωτοβγάλει κι αυτή η δύστυχη, έχει και τη μέση της με τα στήθια που κουβαλά... Με μέτρο και το φαγητό και  το ποτό. Και ναι, παγωτάκι επιτρέπεται και καρπουζάκι επιβάλλεται - δεν αναβάλλεται!

4. Ποτό
βλ. Φαγητό

5. Σεξ
Κάνε σεξ. Κάνε όσο θες, με όσους - όσες θες, όπως θες, όποτε θες και όπως θες. Αδυνατίζει, ομορφαίνει και φέρνει χαμόγελο ηλίθιας ευτυχίας στα χείλη. Αλλά προσοχή. Πάντα με προφυλάξεις. Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν. Θες να τρέχουμε στα γεραμάτα που είπε και ο μπαμπάς στη μαμά πέρσι κι έμεινε εκείνη να τον κοιτάζει σα χαμένη;

6. Βιβλίο
Αν είσαι απ αυτούς που διαβάζουν στην παραλία, πάρε περισσότερα βιβλία μαζί σου γιατί το ένα μπορεί να σου βγει μπαρούφα και ο γοητευτικός εξάδερφος της πρωταγωνίστριας - φτωχής πλην τίμιας αλλά πόσο όμορφης μόλις λύσει τα μαλλιά που είναι σαν καταρράχτης χρυσός με ανταύγειες φωτιάς - μπορεί να μην είναι και τόσο γοητευτικός και να ξενερώσεις. Έχε backup ή στην τελική πάρε 5-6 κυριακάτικες εφημερίδες να χει να διαβάζει όλο το νησι για κανά χρόνο...

7. Παρέα.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΠΡΟΣΟΧΗ
με ποιους θα πας διακοπές. Μην είσαι αθώο περιστέρι. Στις διακοπές βγάζουμε όλοι τα απωθημένα μας και μπορεί ο γαμάτος τύπος που έχεις γνωρίσει πριν 2 μήνες και περνάς τέλεια όταν πάτε για ποτά, να μετατραπεί στο μεγαλύτερο μαλάκα έβερ. Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις, πάρε κι ένα κουτί Αταράξ να σου βρίσκονται. Έχω πάθει και στα λέω!

8. Τσιγάρα.
Αν καπνίζεις κάτι εξωτικό και δυσεύρετο μην περιμένεις να το έχει η κυρά Φρόσω στην Άνω Καρδιτσομαγούλα που διατηρεί περίπτερο - μίνι μάρκετ - χασαποταβέρνα - οινοπωλείον - παντοπωλείον - εδώδιμα και αποικιακά. Προμηθεύσου εκτός αν αποφασίσεις να το κόψεις εν μέσω των διακοπων. Τα Αταράξ θα βοηθήσουν και εκεί.

9. Συναγερμός.
Φεύγεις και αφήνεις το σπίτι μόνο κι έρμο βορρά στις ανώμαλες ορέξεις λωποδυτών; Σου έχω τη λύση για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο!!!

Άκουσέ το - μη βαριέσαι


Αυτά τα ολίγα φιλενάδα προς το παρόν (το έναυσμα του post όπως καταλαβαίνεις είναι το απίθανο βιντάκι, κάπως έπρεπε να στο παρουσιάσω)!

Δεν σε χαιρετώ ακόμα, αύριο οι χαιρετούρες ναι;