Σπουδαίες συναντήσεις: Η ΚΑΡΙΟΛΑ

Φεύγεις φιλενάδα απ το σπίτι, αφού έχεις φάει την τυρόπιτά σου - η οποία δεν σε ικανοποιεί γευστικά αλλά ποσοτικά, δεν είναι σαν την άλλη που έφαγα χτες και με ικανοποίησε γευστικά αλλά ουχί ποσοτικά κι έχω δίλημμα ποια εκ των 2 να καθιερώσω - και ποδηλατείς στην ηλιόλουστη, πλην υγρή Αθήνα.

Φεύγεις απ' τα Σεπόλια, ανεβαίνεις στα Πατήσια, πρώτα στα Κάτω, μετά στα Άνω, αφού έχεις χαιρετίσει χαμογελαστά τον Άγιο Ελευθέριο, παίρνεις την Ηρακλείου απ' την αρχή μέχρι την κεντρική διασταύρωση της Νέας Ιωνίας, κατεβαίνεις την Καποδιστρίου, στρίβεις μέσα στην υπέροχη, κατάφυτη Φιλοθέη, διασχίζεις κάθετα την Κηφισίας, μπαίνεις στον παράδρομο και κοντεύεις να φτάσεις στον προορισμό σου, στο Χαλάνδρι.

Όλο το ανωτέρω είναι γύρω στα 12 χιλιόμετρα, συνεχούς ανηφόρας, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι με ευτυχία βλέπεις το κτίριο στο οποίο θα φτάσεις, θα αλλάξεις ρούχα γιατί είσαι κάθιδρος, θα φτιάξεις καφέ και θα κάτσεις να συνέλθουν τα πόδια σου.

Φευ όμως, φευ διότι ένα στενό πριν το δικό σου, έχει σταματήσει φορτηγό να ξεφορτώσει, έχει ένα SUV μπροστά, άλλη μια μαντάμ με επιβατικό σεντάν αναντάμ παπαντάμ κι εσύ από πίσω και όλοι αυτοί χωράνε να περάσουν τσίμα τσίμα.

Επειδή ακριβώς είσαι οδηγός από τα 19 σου κι επειδή ακριβώς είσαι απ τους ελάχιστους ποδηλάτες που σέβονται τον ΚΟΚ και τους λοιπούς οδηγούς, δεν χώνεσαι στο πλάι, δεν σκαρφαλώνεις στο πεζοδρόμιο, δεν κάνεις μαλακίες αλλά σταματάς σε απόσταση ασφαλείας από το μπροστινό αυτοκίνητο 1-1,5 μέτρου και περιμένεις να ξεμπλοκάρει να περάσεις.

Έλα όμως που στο μπροστινό αυτοκίνητο βρίσκεται στη θέση του οδηγού η ΚΑΡΙΟΛΑ, η οποία μάλλον βιάζεται και επειδή δεν είναι και ο Σουμάχερ και παρόλο που μπορεί σχετικά άνετα να περάσει δεν το χει ιδιαίτερα, κι επειδή έχει περίοδο σήμερα κι επειδή ο άντρας της έχει να την πηδήξει απ την πρώτη νύχτα του γάμου και ο γκόμενος είναι ανίκανος και θα την πληρώσεις ΕΣΥ, βάζει αίφνης και άνευ λόγου και αιτίας όπισθεν κι έρχεται κατά πάνω σου γιατί βαρέθηκε να κοιτάξει τον καθρέφτη διότι έχει τα νεύρα της που καθυστερεί και που δεν είναι η Σκλεναρίκοβα.

Κι εσύ βλέπεις λοιπόν ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω σου και δεν μπορείς να κάνεις άλλο πίσω διότι έχεις άλλον από πίσω. Και φωνάζεις ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.

Τι θα έκανες εσύ φιλενάδα; Εγώ στη θέση της θα ντρεπόμουν που δεν κοίταξα τον καθρέφτη, θα χαμογελούσα αμήχανα, θα ζητούσα συγνώμη, θα το βούλωνα αν άκουγα βρίσιμο και θα έφευγα.

Όχι όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ.

Η ΚΑΡΙΟΛΑ όχι μόνο δεν θα ζητήσει συγνώμη αλλά ούτε καν θα το βουλώσει και θα φύγει. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα σου ζητήσει θυμωμένη το λόγο, θα σε προσβάλλει και θα σε βρίσει παρόλο που φταίει αυτή. Διότι δεν είναι μια απλή πολίτης, μια κοινή οδηγός, είναι η ΚΑΡΙΟΛΑ. Η ΚΑΡΙΟΛΑ λοιπόν βγάζει το άσχημο κεφάλι της απ το παράθυρο και αρχίζει να μου φωνάζει. Μου ζητά το λόγο που στέκομαι από πίσω της και που δεν προσέχω, και που το κάναμε εδώ Βερολίνο και που γεμίσαμε ποδήλατα και που δεν ντρεπόμαστε και που και που και που.

Όπως αντιλαμβάνεσαι μου γύρισε το μάτι 22 στροφές/εκατομμυριοστό δευτερολέπτου μέσα στην κόγχη και την πήρε ο διάολος. Αλλά αντί να το βουλώσει συνεχίζει να βρίζει και να φωνάζει. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει πάντα δίκιο. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ δέρνει τα παιδιά της όταν πέσουν και χτυπήσουν επειδή την τρόμαξαν, μιλά απαξιωτικά σε υφισταμένους, σερβιτόρους και πωλήτριες, νομίζει ότι είναι η βασίλισσα του Σύμπαντος και νιώθει ριγμένη που έπρεπε να πληρώσει την 28η φορά που έδωσε εξετάσεις για να πάρει το δίπλωμα. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα ξαναψηφίσει Σαμαρά ή Βενιζέλο και μετά θα γκρινιάζει για την κατάντια μας και θα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ αυτήν. Η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει δίκιο, έχει πάντα δίκιο και όλοι οι άλλοι να κάνουν τουμπεκί.

Όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ βρήκε το δάσκαλό της σήμερα. Διότι ενώ θα έπρεπε να την βγάλω έξω από το αμάξι και να τη σπάσω στο ξύλο - όπως πολύ το θέλω ακόμα και τώρα που χουν περάσει 2 ώρες απ το συμβάν, της απάντησα, έντονα μεν, με επιχειρήματα δε, στο παραλήρημά της. Και την έκανα ρεζίλι σε όλους τους παριστάμενους που υπερθεμάτισαν της δικαίωσής μου.

Αλλά ρε φιλενάδα, δεν μου έφτασε αυτό. Ήθελα πολύ να την χτυπήσω, και ακόμα το θέλω. Τρέμουν ακόμα τα χέρια μου απ τα νεύρα και να σου πω γιατί; Γιατί δεν γουστάρω καμία ΚΑΡΙΟΛΑ να μου χαλά τη μέρα.