Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ca c'est trop

(Μια στα γρήγορα)

Φιλενάδα, ο καιρός σήμερα τρελή αδερφή, τι τρελή, θεότρελη αλλά κι εγώ ακόμα πιο τρελός, με το ποδήλατο έτρεχα όλη μέρα - και όμως, κατάφερα να μη με πετύχει η βροχή...

Διαβάζω απ την άλλη ότι ο Τόνης ο Μπλερ είναι ανάμεσα στα κορυφαία gay είδωλα, ο Τόνης βρε φιλενάδα, ο Αγγλετέρος πρωθυπουργός που είχε παντρευτεί τη Μπλέρενα τη θεά τη μουστακαλού και μετά βομβάρδιζε το Ιράκ μαζί με τον άλλον τον Τζώρτζη τον Μπους. Βέβαια θα μου πεις αν οι Αγγλετέροι και οι Αμερικάνοι είχαν Σαμαροβενιζέλο ποιος ξέρει αν θα είχαμε γη κάτω απ τα πόδια μας να πατούμε και να λέμε και 2 κουβέντες... Ο Τόνης βρε φιλενάδα, ο Μπλερ, gay είδωλο έγινε... μη χειρότερα.

Πάω μετά να βάλω το δάνειο στη Eurobank με πόνο στην καρδιά, σωματικό και ψυχικό. Κι έρχονται εκεί στο ΑΤΜ 2 κουνούπια να μου ρουφήξουν το αίμα. Μου το ρούφηξαν μαζί με τη λατρεμένη μου Eurobank, που θυμάσαι απ τα παλιά τι αδυναμία της έχω, σε πλήρη συντονισμό, σα μπαλέτο με την Έσθερ Γουίλιαμς ένα πράμα...

Απ τη άλλη κατάλαβα γιατί εξηφανίσθη η Βούλτεψη. Ανέλαβε ο Άδωνης, το παλικάρι ταύτο την κυβερνητική εκπροσώπηση και την κλείσανε στο υπόγειο του τσίρκου για μελλοντικές παραστάσεις. Μετά τις γιορτές το βλέπω... Ότι θα έφτανα στο σημείο να πεθυμήσω τον Ρέππα ως σοβαρό κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου, αλλά βλέπεις, τώρα τους ζούμε... Μη σου πω για τον Πρωτόπαππα. Λουκούμι τον εβλέπω τον άτιμο.

Πάω να μαγερέψω και να χαλαρώσω. Αύριο δεν το βλέπω για μπάνιο γιατί μου τέλειωσαν τα υπογλώσια και θα σου πάθω καμιά ανακοπή και δεν το θέλουμε. Το άλλο ΣΚ που θα ζεστάνει και θα ναι και παχιές οι μύγες.

ΥΓ. Σ αυτή τη χώρα, όπως κατήντησε, μόνο τα κουνούπια λειτουργούν άψογα.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Που είσαι που γυρνάς;


Μα τι ωραίος καιρός, χάρμα σκέτο, ο ουρανός κίτρινος σαν ηλιάνθεμο, η υγρασία εξαιρετική, 99% το κόβω και η ζέστη κολλώδης σα ζελεδάκι, απ αυτά που τρώγαμε μικρά και κολλάγανε στα δόντια και θέλαμε 8 χρόνια για να φύγουν μαζί με τα νεογιλά.

Εν τω μεταξύ είναι φθινόπωρο σου λέει, ισημερία σήμερα και γνωρίζοντας ότι το φθινόπωρο τα ζώα αλλάζουν τρίχωμα κατανοώ τις περούκες που μαζεύω κάθε μέρα απ τη μπανιέρα. Αυτό που δεν κατανοώ είναι που βρίσκονται αυτές πάνω στο κεφάλι μου και δεν τις βλέπω... παρεκτός και δεν πέφτουν απ το κεφάλι αλλά και από που να πέφτουν, δεν έχω πουθενά περισσότερες από αυτές στο κεφάλι, φαντάσου ατριχιά κατηραμένη.

Τέλος πάντων, άλλο ήθελα να σου πω, δεν ξέρω αν έχεις υπ όψιν σου μια σελίδα στο φου μπου, ενός τυπάκου που την είχε ανοίξει ως "Γυναίκα δίχως βύζους εκκλησία δίχως Τζίσους" ή κάτι παρεμφερές και την άλλαξε μετά αφού μάζεψε κάποιους καμμένους (όχι τον Πάνο τον Καμμένο, αυτός έχει άλλο κάψιμο) και την έκαμε σοβαρή και κατάτι φιλανθρωπικιά και κατάτι ρομαντικιά και δεν συμμαζεύεται.

Και ναι, είναι αυτή η ηλίθια σελίδα ενός κατά προσωπική του δήλωση δημοσιογράφου, του Δαυίδ του Αβραμίδη, μια σελίδα από αυτές που κάθε 3 και λίγο βάνουν τσιτάτα του στιλ "αν αγαπάς κάποιον άστον να φύγει, αν δεν γυρίσει ποτέ σημαίνει ότι δεν ήταν δικός σου" (δηλαδή το να τον πάτησε αυτοκίνητο ή να έπαθε Αλτσχάιμερ δεν παίζει) ή "οι φίλοι είναι σαν τα αστέρια, μπορεί να μην τα βλέπεις συνέχεια αλλά το ξέρεις ότι είναι εκεί" (εγώ τις τρίχες που πέφτουν δεν μπορώ να καταλάβω από που πέφτουν, με τ αστέρια θα ασχολούμαι; Άσε μας μαντάμ κι έχω να βάλω ηλεκτρική) και που ουσιαστικά δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα σε κανέναν - ίσως μόνον σε ευαίσθητες ψυχές τύπου μοναχική ανεμώνα ή μαραμένο γιούλι και βιόλα (και γιασεμί) αλλά που για κάποιον λόγο που δεν έχω καταλάβει έχει κάτι εκατοντάδες χιλιάδες like και ακόλουθους ένα σωρό.

Οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι θεωρώ πλέον - και μετά την συνέντευξη-παρουσίαση του εν λόγω δημοσιογράφου από την Κατερίνα Παναγοπούλου, την καταξιωμένη δημοσιογράφο του Star και της Athens Voice - ότι αυτός ο τόπος δεν έχει ελπίδα. Δεν θα τον κλάψει καμιά πατρίδα. Ήμουν μέχρι το πρωί γύρω στο 90% βέβαιος, αλλά μόλις είδα ανάρτηση του εν λόγω ότι θα κανονίσει συγκεντρώσεις-εμφανίσεις-τουρνέ ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, στην αρχή χαμογέλασα κουνώντας το υπέροχο κεφάλι μου και μετά μόλις είδα την ανταπόκριση των ΟΥΦΟ κάτω μου μείνε το χαμόγελο παγάκι στα χείλη και βεβαιώθηκα 100%. Διότι φιλενάδα, όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κου Τίποτα ψηφίζουν. Και αποφασίζουν μαζί με σένα που είσαι ένα σπίρτο μονάχο ποιος θα μας κυβερνήσει. Και μετά σου φταίνε οι γριές.

Απ την άλλη, με βαθύτατη συγκίνηση είδα το γεγονότο της 50ης επετείου γάμων των Βασιλέων μας. Τι είπες; Δεν έχουμε βασιλεία αλλά Προεδρευομένη Δημοκρατία; Μα είσαι σίγουρη φιλενάδα; Αν είναι έτσι γιατί άνοιξε η Μητρόπολη Αθηνών Η Σεισμόπληκτος και στρώθηκαν χαλιά και θρόνοι για το ζεύγος; Μήπως το αλλάξαμε μέσα στο καλοκαίρι που έπαιρνες τα μπάνια σου και δεν το θυμάσαι; Μήπως εκεί που έπαιρνες είτε το μακροβούτι σου ή την αστακομακαρονάδα σου, πέρασε καμιά τροπολογία στη θερινή; Ενδέχεται φιλενάδα, ενδέχεται. Κι έτσι είχαμε ραντεβού το Σεπτέμβρη και με τους βασιλείς. Μόνο υτα κουνούπια νομίζεις σε κυνηγούν;

Βέβαια, ο Άνθιμος, ο άγιος αυτός ιεράρχης και κύρηκας της Αγάπης, έδωκε λέει συνέντυξη στην Αννίτα Πάνια. Χάρηκα πολύ γιατί νόμισα ότι θα τον δούμε να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο σκαμπό όπως όλοι οι καλεσμένοι της Πάνια και το κάνα εικόνα στο μυαλό μου και το καταδιασκέδασα, αλλά το Αννιτάκι κάνει λέει φέτος σοβαρή εκπομπή, οπότε πάνε τα αχ Κουλά και τα συναφή, αντί για τη Μαντόνα απ τη Δραπετσώνα θα δεις τον Άνθιμο να σου εξηγεί γιατί δεν πρέπει να καίγονται οι νεκροί και τα τοιαύτα. Μια απόλαυση ήταν ο γλυκός μου, τέτοιες αρλούμπες είχα καιρό να ακούσω και πολύ τοι φχαριστήθηκα. Ο αχ Κουλά πιο σοβαρός ήταν.

Και με τούτα και με κείνα χάσαμε τη Βούλτεψη φιλενάδα. Ανησυχώ. Που είναι; Που γυρνά;

Που;

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Και το όνομα αυτής

Σοφία.

Με αεροβάπτισμα, 64 χρόνια πριν, σε ορεινό και φτωχικό χωριό της Αρκαδίας επειδή γεννήθηκε μικροκαμωμένη και φιλάσθενη, φοβήθηκαν ότι δεν θα τα καταφέρει στο χωριό κι έσπευσαν να της δώσουν τ όνομα που δεν υπήρχε στο σόι - απ τη Σοφία του Θεού, να μην πεθάνει αβάπτιστη.

Όμως το μικρό κορίτσι τους διαψεύδει όλους. Μεγαλώνει σε περιβάλλον φτωχικό, σε πολύτεκνη οικογένεια με μια μάνα καλή, θεοσεβούμενη αλλά όχι ιδιαίτερα στοργική στα παιδιά της (αργότερα στα εγγόνια της γινόταν ζυμάρι να την πλάσεις), γιατί δούλευε στα χωράφια, είχε σκληρή ζωή και τα χάδια δεν περισσεύανε. Ο πατέρας σκληρός άνθρωπος, παράξενος, είχε τη σφαλιάρα έτοιμη ανά πάσα στιγμή. Έτσι κι αυτή μεγάλωσε μες στις στερήσεις, ντροπαλή πολύ αλλά πεισματάρα, με το πείσμα που κρατήθηκε στη ζωή όταν την είχαν τελειωμένη, με το ίδιο συνέχισε από τότε.

Μουντρούχω λέει ήτανε, δεν είχε γέλια, ήταν νοστιμούλα αλλά μουντρούχω, δεν έκανε φίλους σαν τ αδέρφια της τα μεγαλύτερα, παρεξηγιόταν εύκολα αλλά δεν έκλαιγε. Πείσμωνε.

Στην Αθήνα ήρθε στα 7 της χρόνια. Στο Μπουρνάζι, όταν το Μπουρνάζι γινόταν βούρκος στις βροχές, όταν δεν μπορούσαν να πάρουν παπούτσια και βάζανε στις τρύπες εφημερίδες για να μη μπαίνουν τα νερά, βάζανε αποφόρια άλλων και τα άλλα παιδάκια κορόιδευαν τη φτώχια της. Κι έτσι, εκείνη αποφασίζει να δουλέψει και ν αφήσει το σχολείο. Στα 11. Και την αφήσανε γιατί το βαλε πείσμα. Δεν ήθελε να την κοροϊδεύουν.

Εκεί, στο εργοστάσιο, της φέρθηκαν καλά, το αφεντικό σαν πατέρας, γιατί ο δικός της πατέρας έλειπε όλο και περισσότερο κάνοντας δική του ζωή. Την πρόσεχε, την αγαπούσε μάλλον. Μόνο καλά μου λέει από τότε. Μόνο καλά.

Στα 16 γνωρίζει εκείνον που έμελλε να είναι ο άντρας της ζωής της, 10 χρόνια μεγαλύτερος, όμορφος κι ευγενικός, δυνατός και υπέροχος - την ερωτεύεται παράφορα κι εκείνη δεν ξέρει πως να το διαχειριστεί και του κάνει κόνξες, του κάνει πείσματα κι εκείνος με ευγένεια, χαμόγελο και αγάπη την αφήνει. Την αφήνει να κάνει τσαλιμάκια, είναι κορίτσι εκείνη κι αυτός άντρας και ξέρει πως αυτό το πεισματάρικο κορίτσι θέλει υπομονή για να πέσει. Εξ άλλου αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα, έτσι δεν είναι; Και πέφτει αυτή σαν ώριμο φρούτο. Και εν μέσω οικογενειακών καταιγίδων, ενός σογιού μαχόμενου πιότερο κι από ελληνική ταινία και με μια πεθερά που δεν ήθελε ούτε να τη βλέπει - ήταν φτωχή βλέπεις, παντρεύονται. Στα 18 της.

Μετακομίζουν στην αρχή με τα πεθερικά της, ένα μαρτύριο η καθημερινότητά της, έγκυος στην πρώτη της την κόρη με την κοιλιά στο χώμα είχε την Τασσώ να τη βασανίσει. Πεισματάρα όμως αυτή, δαγκωνόταν και δεν έδινε δικαίωμα. Ποτέ σε εκείνην. Ούτε μια λέξη. Και μετά, φεύγουν για το δικό τους σπίτι κι έρχεται και ο πρώτος γιος.

Σταμάτησε να δουλεύει απ το γάμο της και πέρα και μεγαλώνει τα παιδιά της. Βαριέται. Δεν μπορεί να κάθεται, της είναι αδύνατον. Είναι καλή μάνα, όχι ιδιαίτερα στοργική και αυτή, αλλά καλή. Τους αγαπάει και τους 3, άντρα και παιδιά με ένα λίγο πιο σκληρό τρόπο, δεν έχει πολλά χάδια και αγκαλιές, έχει όμως αποτελέσματα, πράξεις και ουσία. Βρίσκει χόμπι, το ρίχνει στα κεντήματα και στις κατασκευές, προσπαθεί να περάσει το χρόνο της δημιουργικά και να μην κάθεται. Δεν πιστεύει στους καφέδες και στις άσκοπες βόλτες.

9 χρόνια μετά και μόλις γεννά το 3ο παιδί, πιάνει κρυφά δουλειά για να συνεισφέρει. Πλένει σπίτια και τοίχους για αρκετά χρόνια μέχρι που της δίνουν θέση στο Δημόσιο, πρακτική νοσοκόμα. τρομάζει, δεν έχει μόρφωση, τι να κάνει; Πως να επιβιώσει σε τέτοιο περιβάλλον; Πεισμώνει και τα καταφέρνει. Ό,τι δεν έχει από μόρφωση της το δίνει το ταλέντο, η ευστροφία και η εξυπνάδα της. Της αρέσει αυτό που κάνει και ρουφά σα σφουγγάρι τα πάντα. Γίνεται η καλύτερη. μόνο να γράφει δεν θέλει γιατί δεν κάνει ωραία γράμματα. Την στοιχειώνει αυτό. Ξεκινά στα 50 νυχτερινό σχολείο και μαζί με το γιο το μεγάλο τα βράδια διαβάζουν. Τη διαβάζει ο γιος ενώ ο άντρας της τους καμαρώνει.

Ανθίζει. Ομορφαίνει. Κοινωνικοποιείται. Το όμορφο μουρτζούφλικο κοριτσάκι έχει γίνει μια κεφάτη όμορφη γυναίκα, έχει κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη πολλών ανθρώπων "ανωτέρου επιπέδου" και προχωρά.

Ο άντρας της αρρωσταίνει και πριν 2,5 χρόνια τον χάνει. Εκείνη είναι δίπλα του στο νοσοκομείο στην τελευταία του ανάσα, εκείνη του κλείνει τα μάτια και του δίνει το τελευταίο του φιλί.

Τη λάτρεψε και τον αγάπησε βαθιά.

Και τώρα συνεχίζει να ανθίζει. Έχει περάσει πολλά αλλά ξέρει πως να τα αντιμετωπίσει. Είναι όμορφη, δυναμική, ταλαντούχα, αστεία, νοικοκυρά αλλά και τσαπατσούλα, άπαιχτη και σβέλτη, βοηθά τους πάντες χωρίς παρακάλια, κι αν κάποιες φορές γίνεται σκληρή, ε, δεν μπορούμε να τα χούμε όλα δικά μας. Καλό της κάνει. Και καλό μας κάνει.

Είναι η μητέρα μου, η Σοφία μου. Ο άνθρωπος που αγαπώ πιο πολύ απ ο,τιδήποτε στον κόσμο. Είναι μια θαυμάσια γυναίκα και σήμερα γιορτάζει.

Χρόνια πολλά μαμά. Σ αγαπώ. Το παιδί σου!

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Τεμπελιό και παλιά δαντέλα

Μερικές φορές το τεμπελιό είναι η καλύτερη ιδέα. Σήμερα ανακάλυψα μέσω εσωτερικών συζητήσεων ότι κάποιες φορές αξίζει να τεμπελιάσεις.

Εξηγούμαι.

Βρέχει. (βρέχει πολύ, βρέχει δυνατά, βρέχει κατακλυσμό)

-Άπλωσα;
-Δεν άπλωσα.
-Γιατί δεν άπλωσα;
-Γιατί βαρέθηκα να βάλω πλυντήριο.

Ευτυχώς.

-Πήρα το ποδήλατο;
-Όχι, ήρθα με το αμάξι.
-Γιατί βρε τεμπελχανά δεν πήρες το ποδήλατο;
-Γιατί βαριόμουν να κουνηθώ το πρωί.

Ευτυχώς.

-Έπλυνα τ αμάξι που είναι μες στη βρώμα;
-Όχι, το άφησα με όλη εκείνη την υποσαχάρια σκόνη και τη γλίτσα των τελευταίων ημερών.
-Γιατί βρε βρωμύλο δεν έπλυνες το αμάξι; Πώς θα βάλεις κόσμο μέσα που χει αλλάξει χρώμα και από γαλάζιο της θαλάσσης είναι σκατί της λεκάνης;
-Μια χαρά καθαρό είναι τώρα.

Ευτυχώς.

Βλέπεις λοιπόν, τα πάντα είναι θέμα προοπτικής και συγκυρίας, και μερικές φορές αυτό που θεωρούμε κακό σύμβουλο, έρχεται να μας διαψεύσει.

Αυτά. Νυστάζω.

ΥΓ. Ελπίζω μόνο να ξανακάνει το ΣΚ τον καλό καιρό που είχε αυτό το ΣΚ γιατί θέλω να ξαναπάω για μπάνιο. Δεν το χορταίνω φέτος! Τεμπελιάζω εξαιρετικά ξάπλα στην παραλία!

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Σπίτι μου, σπιτάκι μου

Μαμά, τ άκουσες; Άκουσες μαμά τι είπε η κα Βούλτεψη; 'Ησουν ηλίθια μαμά που κανες το σκατό σου παξιμάδι τόσα χρόνια μπας και χτίσεις ένα σπίτι.

Μπαμπά, αν κι έχεις φύγει απ' εδώ, τ άκουσες αυτά που είπε το Κυβερνητικό απόβρασμα; Άκουσες τι είπε αυτή η εμετική ξανθιά φοράδα; Τ άκουσες μπαμπά; Ήσουν βλαμμένος που έσκιζες τα χέρια σου στο ξυλουργείο μέρα νύχτα για να χτίσεις ένα σπίτι.

Αδερφή τ άκουσες κι εσύ;
Αδερφέ;
Φιλενάδα;
Φίλε;

Ακούς που έχει φτάσει η παράνοια που ζούμε; Ακούς Έλληνα πολίτη ηλίθιε; Τ ακούς; Άκουσέ τα, κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Γιατί όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι που η Βούλτεψη και η παλιοπαρέα μας κυβερνούν. Ναι φίλε μου. Αυτή η παλιοπαρέα που μαζί με την άλλη την παλιοπαρέα την πράσινη της Ελιάς εφηύραν τα χαράτσια, τα μετονομασμένα σε ΕΝΦΙΑ (και ο τόνος στο Α παρακαλώ να έχει γαλλική αξάν, να την καταλαβαίνουν μέχρι και οι φαφούτηδες του Ολάντ), μαζί με το ροζ μπονμπόν της πάλαι ποτέ κραταιάς ΔΗΜΑΡ, ναι, αυτής που θα μας δώσει και πρόεδρο τον κυρ Φώτη, ναι φιλενάδα, αυτής που έτρεχε να κρυφτεί μετά το μαύρο στην ΕΡΤ αφού όμως είχε στηρίξει όλα τα υποδέλοιπα.

Τ ακούς; Είσαι ηλίθιος που έχεις σπίτι. Ζώο. Πλήρωσέ το τώρα και ξαναπλήρωσέ το. Και άμα δεν έχεις να το πληρώσεις, μην ανησυχείς. Θα στο πάρει το κράτος με τις τράπεζες του Στουρνάρα, ναι, εκείνου του ακούραστου υπουργού του φορεμένου, που μας τον φορέσανε και τον κάναμε γαργάρα. Και μόλις στο πάρει το κράτος, θα πάς εκεί στην πλατεία της Κυψέλης που έγινε πρόσφατα ανάπλαση και θα κοιμηθείς σε εκείνο το παγκάκι που έχει χερούλια για να μη χωράς να κοιμηθείς, γιατί είναι λέει ντιζάιν και δεν μπορείς να κοιμηθείς εσύ που σου πήρανε το σπίτι γιατί ήσουν ηλίθιος που ήθελες σπίτι, ηλίθιος ήσουνα μπαμπά, συγνώμη κιόλας αλλά ο νεκρός δεν δεδικαίωται στην παρούσα φάση, ηλίθιος κι εσύ και όλοι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες και οι παππούδες και οι γιαγιάδες - νεκροί και ζώντες - που θέλανε σπιτάκι.

Άκου εκεί.

Κι άμα δεν σ αρέσει το παγκάκι το ντιζαινάτο θα αρέσει στην κυρία Δημουλά, πάρε μια νεραντζιά αγκαλιά, μην ανησυχείς για τα κρύα, όπου να ναι θα πάν οι Ατενίστας να τους πλέξουνε πουλόβερ να μην κρυώσουν οι δύστυχες οι νεραντζιές, να μπαμπά, είναι παράδεισος εδώ, οι νεραντζιές φορούν πουλόβερ, τα παγκάκια έχουν ντιζαϊνάτες χειρολαβές, η Βούλτεψη είναι εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ο Κούγιας αθωώνει τις Μανωλάδες, οι παπάδες κανονίζουν τα της πολιτείας κυρήττοντας το μίσος, οι Χρυσαυγίτες δέρνουν τις αδερφές, ο Βορίδης κόβει τις προληπτικές εξετάσεις (τεστ ΠΑΠ και αηδίες, έχεις προστάτη; Ας πρόσεχες. Θες καρκινικούς δείκτες; Κόλλα καρκίνο πρώτα και μετά βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Θες αιματολογικές; Για ψόφα λίγο να σε δω κατάχαμα και κάτι θα γίνει).

Είναι παράδεισος εδώ μπαμπά. Και για όλα τα προβλήματα -τα λίγα μη φανταστείς - φταίει η αντιπολίτευση. Γιατί ο Αλέξης - σοβαρός ή μη - κυβερνά τόσα χρόνια. Δεν κυβερνά ο Αντωνάκης, ο Βαγγελάκης και η παλιοπαρέα. Όχι. Μόνον οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ.

Ακούς μπαμπά; Ήσουν λοιπόν ηλίθιος που αγωνίστηκες. Βλαμμένος. Έπρεπε να τα χεις φάει στην Πάολα. Ή στο Ρέμο - έχει και το παιδί του να σκεφτεί. Τώρα θα στα κρατσανίσει η Βούλτεψη. Που αντί να την πλακώσουν στις σφαλιάρες και να τη διώξουν απ τη χώρα την αφήνουν και κάνει την κυρία. Ναι μπαμπά.

ΥΓ. Δεν συνηθίζω να γράφω πολιτικές αναρτήσεις αλλά κατά τη γνώμη μου έχουμε ξεφύγει. Και δεν φταίνε αυτοί που μας εξαθλιώνουν, φταίμε εμείς που τους το επιτρέπουμε. Να φύγουν ρε φιλενάδα, χτες - όχι αύριο. Χτες.