Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Τσόκαρα και τσοκαρίες


Διανύουμε χαλεπούς καιρούς, δύσκολους, έντονα διλημματικούς, δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά και τανάπαλιν - και όμως κάποια πράγματα παραμένουν σταθερά - τα τσόκαρα φερ ειπείν.

Επέτρεψέ μου να σου εκθέσω κάποια παραδείγματα.

Είμαι σε μια ομάδα φίλων απ τα παλιά. Εκεί λοιπόν, οι φίλοι - οι παλιοί συμμαθητές που κάποιους τους γνωρίζω καλά, κάποιους όχι, κάποιους τους αγαπώ και για κάποιους αδιαφορώ - όπως κι εκείνοι για μένα, ποστάρουν τραγούδια, βιντεάκια, απόψεις και πολλές φορές γίνεται δημιουργικός διάλογος, κάποιες όχι, δεν έχει σημασία. Σήμερα λοιπόν, μια κοπέλα πόσταρε κάτι για τους Εύζωνες και πως μια συγκεκριμένη κίνησή τους θυμίζει το όχι, και ομολόγησε ότι δεν το γνώριζε (ούτε κι εγώ αλλά οκ, δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα) και μια άλλη τη συνεχάρη και παραδέχθηκε επίσης ότι δεν το γνωρίζει, και μπαίνει μιά τρίτη την οποία δεν γνωρίζω προσωπικώς, ή κι αν ακόμα τη γνωρίζω δεν τη θυμάμαι, και τις καταχεριάζει ειρωνικά λέγοντας πως είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν την κίνηση αυτή του Εύζωνα κι αν αυτές είναι ικανές να ψηφίζουν.

Μου γύρισε το μάτι. Το Τσόκαρο μπήκε στη σελίδα να γελοιοποιήσει τις κοπέλες οι οποίες της απάντησαν ευγενικά και μετά ανέλαβα εγώ όπου την κάλεσα να ζητήσει συγνώμη για το προσβλητικό και ανορθόγραφο (το τόνισα αυτό) σχόλιό της.

Χτες είχα πάει σε μια γιορτή και είχε ωραίο κόσμο, συζητούσαμε για τα πάντα ήρεμα και ψύχραιμα και με αρκετές πινελιές χιούμορ, μέχρι που μπήκε το Τσόκαρο και αναστάτωσε τα πάντα σε ξένο σπίτι. Μιλούσε δυνατά, δεν άφηνε άλλον να αρθρώσει λόγο, προκαλούσε ποικιλοτρόπως, προσέβαλλε χάρην αστείου μέχρι που σηκώθηκα κι έφυγα πολύ νωρίς προφασιζόμενος πονοκέφαλο μιας και δεν ήταν σπίτι μου να την πετάξω έξω.

Και προχτές, μπαίνω στο σπίτι μου αυτο, το ηλεκτρονικό, και βλέπω σχόλιο από τον γνωστό blogger που κάνει τηλεοπτικό ρεπορτάζ, αυτόν τον γνωστό blogger που ήτο ο ανήσυχος bloggakis, ο Stefanos Max και τώρα που σοβάρεψε ο Stefanos Lympertas, να έχει κάνει 3 σχόλια εκ των οποίων τα 2 τα είχε σβήσει ο ίδιος, γράφοντας - με σωστή ορθογραφία ευτυχώς - βαρετό. Αυτό λοιπόν το έγραψε ο άνθρωπος ο οποίος ενημερώνει το αναγνωστικό του κοινό για τα Κλεμμένα Όνειρα και λοιπά σκουπίδια. Ο άνθρωπος που δεν τον διαβάζει ούτε ο εαυτός του, ο άνθρωπος που ενοχλητικά και αγενώς εδώ και χρόνια μπαίνει στα σπίτια μας και γράφει στα σχόλια ό,τι του κατέβει για να διαφημίσει το τηλεσαβούρικο blog του, μπήκε στο δικό μου για να γράψει βαρετό.
Και μπορεί όντως, για το γούστο και την παιδεία του να είναι βαρετό. Δεν αντιλέγω και χαίρομαι που το μαθαίνω, χαίρομαι γιατί ευτυχώς, αυτό το Τσόκαρο με θεωρεί βαρετό. Δεν θα ανεχόμουν τίποτα λιγότερο.

Την καλησπέρα μου σε όλους και θυμηθείτε. Ο καθένας μας έχει τη  άποψή του, δεν χρειάζεται να σφαζόμαστε γι αυτό.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Μένουμε Ευρώπη!


Γύρισα απ τη θάλασσα εξαντλημένος κι ευτυχισμένος. Σκεπτόμενος το τι θα φάω, είδα εικόνες απ τη διαδήλωση του «Μένουμε Ευρώπη» και μιας και τελικά Μένουμε Ευρώπη, είπα να το γιορτάσω κι έβγαλα κάτι καλαμάκια που είχα στην κατάψυξη από τον καιρό που ήμουν σχεδόν αμούστακο παιδί, ώστε να συνδυάσω το νόστιμο, το οικονομικό, το φιτ και λάιτ.
Εξάλλου το λάιτ το χρειάζομαι μιας και ακόμα και ο επαίτης στο φανάρι μου είπε ότι πρέπει να αδυνατίσω προχτές. Συγκεκριμένα μου είπε «Καλό παιντί εσύ, έκεις 30 λεπτά; Φαίνεται καλό παιντί. Την κοιλούμπα να έχανες...»
Οπότε μετά από αυτό και από την βεβαιότητα ότι τελικώς «Μένουμε Ευρώπη» με κάθε κόστος, αφού τόσοι λατρεμένοι συμπολίτες μου το ζητούν, αν πάθω τροφική δηλητηρίαση, καλό θα είναι. Θα φύγει τοξικότητα και λίπη. Διπλό το καλό, σαν παγωτό βανίλια - κακάο.