Ελπίδας ευχές

2 μόλις μέρες πριχού των Χριστουγέννων και 4 μέρες πριχού σου φύγω για τα εξωτερικά - έσκασα πια στην Αθήνα, θέλω να πάρω τον αέρα μου βρε φιλενάδα - είπα να έρθω να σου δώσω τις ευχές μου, μέρες που ναι οι ευχές είναι στανταράκι για όλους μας, βλέπεις, υποψιάζομαι ότι το χειμερινό ηλιοστάσιο στο οποίο αποφασίστηκε να εορταστεί η γέννηση του θεανθρώπου, είναι μια χρονική περίοδος κατά την οποία από αρχαιοτάτων χρόνων εορταζόταν γιατί σήμαινε την επάνοδο του φωτός, η μέρα έχει ήδη αρχίσει να μεγαλώνει και η ελπίδα να επιστρέφει.

Φυσικά ο χειμώνας είναι ακόμα στο ξεκίνημά του, τα κρύα δεν έχουν καλοξεκινήσει, αν και χτες που ήρθα στο σπίτι μετά από πολλές μέρες γιατί είχα μετακομίσει ατύπως στο σπίτι του αγαπημένου μου που έχει ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ - όχι μόνο γιατί έχει ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ που εγώ προσωπικώς έχω να τη δω 3 ολάκερα χρόνια (μαύρη η ωρα σου ηλίθιε ΓΑΠ που έβαλες το φόρο για να πατάξεις τη φοροδιαφυγή και καλά, και από τότε έχουν παγώσει ακόμα και τα τριχίδια τα εσωτερικά του αυτιού, μαύρη η ώρα σου συγκυβέρνηση που τον διατηρείς, μαύρη η ώρα σου Αγκέλα με το μαλλί κράνος που σου φάνηκε καλό το μέτρο, μαύρη η ώρα σας γενικώς), τι έλεγα; Α ναι, χτες που μπήκα σπίτι μετά από μια βδομάδα απουσίας κόντεψαν να παγώσουν και τα καινούρια μου μποτίνια και μέχρι να ανάψω τη σόμπα στο σαλόνι και την άλλη στην κρεββατοκάμαρα και να έρθει λίγο να γλυκάνει το πούσι έκανα αλματάκια χοπ χοπ χοπ σαν τη Μαρία Ιωαννίδου, με πλήρη εξάρτηση, παλτό κασκόλ γάντια σκουφί μαι θερμοφόρα για να μην μείνω παγοκολώνα και με εκθέτουν σε καμιά έκθεση γλυπτών πάγου - που είμαι κι ένα κουκλί απ τα λίγα και όσο να ναι έναν Απόλλωνα θα μπορούσαν να με παρουσιάσουν... Οπότε αντιλαμβάνεσαι τι έχει να γίνει εδώ μέσα μόλις μπει για τα καλά ο χειμώνας.

Παρόλα αυτά, η μέρα μεγαλώνει και η ελπίδα του φωτός που επιστρέφει ριζώνει μέσα μας για τα καλά κι ας βγαίνει ο Γιακουμάτος στην τηλεόραση για να πλήξει το Χαϊκάλη για το χρηματισμό και το αποτέλεσμα πιο σουρεάλ από ταινία του Αλμοδοβάρ. Πιο σουρεάλ κι απ τη ζωή την ίδια. Και να βλέπεις τα δημοσιογραφίδια να χαϊδεύουν τ αυτιά του σεβάσμιου γέροντα με το βαμμένο μαλλί, εκείνου του καράβλαχου που γίνηκε βουλευτής εδώ και πολλά χρόνια διότι κάποιοι τον ψηφίζουν τόσα χρόνια - μου λέιψε η Παρθένα η Φουντουκίδου που την έχω μέσα στην καρδιά μου και είναι και κοπέλα σοβαρή. Όλα κι όλα. Η ελπίδα λοιπόν παραμένει, το φως ξαναγυρνά κι ας ζούμε όλα αυτά τα δράματα ως έθνος και ως λαός μη σου πω, και ας ζούμε εδώ και χρόνια στην κόψη του παραλόγου κι ας είμαστε υπεύθυνοι για το παράλογο αυτό που ζούμε - μιας και δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξει.

Και ζούμε μέσα στο φως της ελπίδας την εκλογή του ΠτΔ, που δεν είμαι εγώ πάρόλο που είχα εκθέσει τα προτερήματά μου, ο οποίος δεν βγαίνει χρονιάρες μέρες και είναι κρίμα βρε φιλενάδα, άδειο θα ναι το προεδρικό το μέγαρο μέρες που είναι και δεν κάνει, μοναχά τα λαμπιόνια, μοναχή κι η φάτνη και ποια ελπίδα, ποια ελπίδα νά χει κι αυτός ο έρμος ο Αντώνης που προσπαθεί τόσον καιρί να μας κάνει καλά παιδιά, προσπαθεί τόσον καιρό να μας κάνει ευρωπαίους πολίτες με μισθούς Ουγκάντας κι λίγο λιγότερο και αυτή η κακιά η αντιπολίτευση ΔΕΝ συναινεί, που για όλα φταίει η αντιπολίτευση βλέπεις, η αντιπολίτευση μας κυβερνά τόσα χρόνια που έχουμε φύγει απ το χείλος και είμαστε στο βάθος του γκρεμού αλλά κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, είναι υγρά και ζεστά στο γκρεμό μέσα κι ας πονάει, κι ας είμαστε γδαρμένοι απ τα βράχια και ποδοπατημένοι από τους τυχερούς (;) που αναπνέουν ακόμα καθαρό αέρα.

Ελπίδα λοιπόν μαζί με το φως, έρχεται, όμορφη και φαιδρή, ως συνήθως, μην ξεχνάς ότι ήταν κλεισμένη στο κουτί της Πανδώρας - είναι καλή, είναι κακιά, ποιος ξέρει (πως σε λεν - Ορφέα και μένα Tremens) και ας την υποδεχτούμε. Ας την υποδεχτούμε με αγάπη, με προσήλωση, με χαμόγελο και ζεστασιά και ποιος ξέρει, ίσως αποφασίσει να μείνει μαζί με τον ήλιο, ίσως λέω εγώ τώρα, αποφασίσει να μεταλλαχτεί σε ευτυχία, αν όχι σε ευτυχία, σε ισορροπία. Ίσως αυτές οι γιορτές, αυτά τα Χριστούγεννα και αυτός ο Νέος Έτος να μας φέρουν κάτι καλό. Αν όχι, θα συνεχίσουμε να το παλεύουμε. Μέχρι τέλους.

Τέλος παραληρήματος, καλές γιορτές φιλενάδα, όμορφα να περάσεις και να χαμογελάς. Πάντα να χαμογελάς.