Της Αγιάς Βαρβάρας ανήμερα

Και πάω που λες πρωί πρωί - μα τι απίθανη λιακάδα η σημερινή - να πάρω καπνό απ το τοπικό μαγαζάκι - αυτό που είναι δίπλα στο γραφείο και παρακολουθώ 2 κυρίες, μια νεότερη και μια μεγαλύτερη - ίσως μάνα/κόρη - να προσπαθούν για αρκετή ώρα, κάμποσα λεπτά μιας και η ουρά ήτο μεγάλη, να επιλέξουν χυμό από μια πλειάδα χυμών στο ψυγείο.

Έπιαναν που λες η μια ένα μπουκαλάκι, η άλλη μια συσκευασία και τα μελετούσαν αμφότερες ενδελεχώς, διακαώς κι ανυπερθέτως. Μέχρι να φύγω δεν είχαν επιλέξει. Σχεδόν βεβαιώθηκα ότι αν ήμουν πωλητής σε γυναικεία ρούχα - μη σου πω εσώρουχα και τις είχα πελάτισσες μάλλον θα είχα οδηγηθεί στο έγκλημα εν βρασμώ ψυχής. Αν δε, ήμουν κτηματομεσίτης δεν θέλω να ξέρω τι θα γινόταν...

Εν τω μεταξύ, μπαίνω το πρωί στ' αμάξι - ναι σήμερα δεν είχε ποδήλατο το πρόγραμμα - και βγάζω τα γυαλιά ηλίου απ την τσέπη του μπουφανακίου του αμάνικου ποτ τα χα βάλει χτες το σπόγευμα, μη ρωτάς το γιατί και τα σχετικά. Τα φοράω και δεν βλέπω τίποτα. τα βγάζω και βλέπω με έκπληξη ότι παντού στους φακούς είχε γεμίσει τρίμματα καπνού μιας και βάζω και τη θήκη στην ίδια τσέπη. Σε ακτίνα βολής δεν υπήρχε τίποτα να τα σκουπίσω. Οδήγησα με τον ήλιο στα μάτια και τα γυαλιά στα μαλλιά. Τώρα είμαι ακόμα με καπνιστό μαλλί αλλά τα γυαλιά πλυθήκαν καλά, το βράδυ που θα φύγω από δω θα τα ξαναβάλω στο κεφάλι στέκα να τραβήξουν ό,τι τρίμματα καπνού έχουν μείνει στα μαλλιά μου. Ένας αέναος κύκλος η ζωή η άτιμη τελικά.

Από την άλλη σήμερα εδώ μέσα γίνεται της Πόπης παρόλο που ναι της Αγιάς Βαρβάρας, τόσο της Πόπης που πήρε 4 ώρες και για να στο ανεβάσω αυτό, άσε με μαντάμ κι έχω και μανικιούρ μέρα που ναι!

Παρόλα αυτά, χρόνια πολλά στις Βαρβάρες σήμερα που γιορτάζουν και πιο πολύ στη γλυκεία Barbra την οποία και σου παραθέτω εδώ ως αμπαζούρ διακριτικό και νηπενθές - έτσι για το καλό!