Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν πάλλεται η Φύσις Μέρος Β'

Δε θυμάμαι που ακριβώς είχαμε μείνει φιλενάδα αφενός γιατί είμαι και κάποιας ηλικίας, αφετέρου γιατί έψαχνα για ώρες να σου βρω φωτογραφίες να σου δείξω ομορφιές. Οι τρεις επόμενες είναι από τους Αγ. Σαράντα, μια παραλία αριστούργημα την οποία ανακαλύψαμε το 2005. Μέχρι τότε δεν ήταν γενικώς γνωστή και ο κόσμος μάλλον λιγοστός, επειδή η πρόσβαση είναι ελαφρά τρομαχτική... μια κατηφόρα χωματόδρομος με πολύ κλειστές στροφές και στο τέλος ένα απίστευτα τυφλό σημείο. Την πρώτη φορά που κατέβηκα τά κανα πάνω μου (στο ανέβασμα να δεις, νομίζω με πήρε κάμποσες φορές η κατηφόρα μέχρι να τα καταφέρω κι ευτυχώς που ήταν Σεπτέμβρης και δεν είχα ουρά από πίσω). 

Όμως όταν τα καταφέρεις να κατέβεις εκεί, καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να το κάνεις. 

Δες το



Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο περισσότερος κόσμος το μάθαινε κι ερχόταν, τολμηροί όλοι, ουρές στην κατηφόρα και αν ήσουν Αύγουστο και πήγαινες μετά τις 11 το πρωί, το πιθανότερο να μην έβρισκες να παρκάρεις! Σ αυτό βοήθησε πολύ και η καλή φήμη που έχει το beach bar της παραλίας, εξαιρετικό, καλόγουστο και σε μουσική και σε υπαλλήλους και σε προϊόντα, το τιμούσαμε δεόντως και ανυπερθέτως! Δες τη θέα απ το bar να καταλάβεις!


Τα νερά της παραλίας διάφανα, υπέροχα, ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσουν, να αγκαλιάσουν, να ξεκουράσουν, να χαϊδέψουν ερωτικά το υπέροχο κορμί μου! Οι βουτιές ατέλειωτες και μαγικές, μια απίθανη διαύγεια που την αντιλαμβάνεσαι απόλυτα όταν έχεις πάει σε μεγάλο βάθος και μπορείς ακόμα να βλέπεις το βυθό... αχ, να μουν εκεί τώρα!


Μετά τη βουτιά πρέπει να δροσίσεις το στόμα σου απ την αλμύρα, να ενυδατωθείς και να πάρεις απαραίτητες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. μια λιτή και απέριττη φρουτοσαλάτα νομίζω πως είναι ό,τι πρέπει! Τι λες εσύ;


Φεύγοντας απ την παραλία συναντάς τοπία σαν αυτό, τοπία πνιγμένα στο πράσινο και την ομορφιά. Ο δρόμος έχει σημεία που δεν τα βλέπει ο ήλιος ακριβώς επειδή δεν χωρά να περάσει μέσα απ τα πυκνά φυλλώματα. Τα αρώματα δε, δυστυχώς δεν μπορώ να στα μεταφέρω από δω... μακάρι να μπορούσα! Θυμάσαι τι όμορφα;





Όταν πηγαίνεις πολλά χρόνια στο ίδιο μέρος είναι λογικό να συναντήσεις, να γνωρίσεις και να αγαπήσεις κάποιους ανθρώπους. Εμείς το 2004 και ψάχνοντας για λουλούδια είχαμε την ευτυχία να γνωρίσουμε την κυρά Λένη, μια υπέροχη γιαγιά που έγινε μέσα σε λίγα λεπτά δικός μας άνθρωπος, έγινε η τρίτη γιαγιά μας, μια υπέροχη, πικάντικη γυναίκα που δεν έχει φύγει ποτέ απ το χωριό και όμως έχει ένα χιούμορ και μια αντίληψη που βάζουν κάτω μορφωμένους και κοσμογυρισμένους!

Η φιλοξενία της πάντα θαυμάσια αλλά αυτό που κλέβει την παράσταση είναι οι ατάκες της. Απίστευτες, πιπεράτες, πικάντικες και πανέξυπνες, η κυρά Λένη είναι μια γυναίκα γεμάτη ζωή, ενέργεια και καλωσύνη, Σχεδόν μας υιοθέτησε, και μας σύστηνε σαν "Τα παιδιά μου απ την Αθήνα". Δακρύζω στη θύμησή της γιατί την αγαπώ πολύ. Και τα παιδιά της και τα εγγόνια της, αλλά ιδιαίτερα εκείνη. Θαυμάσιος άνθρωπος και μερακλού νοικοκυρά, τα γλυκά της ονειρικά, να, αυτό εδώ κάτω είναι ντοματάκι! Δεν φαντάζεσαι!


Αλλάζοντας κλίμα, δες το χιονισμένο, Θεοφάνεια του 2004, είχαμε πάει με λιακάδες και ξυπνάμε το πρωί και ήταν αυτό το αριστούργημα. πολύ κρύο, δε λέω, αλλά λατρεύω το χιόνι. Πάιξαμε σαν πιτσιρίκια και το καταφχαριστηθήκαμε! Βέβαια, στο κατέβασμα χωρίς αλυσίδες τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα αλλά τα καταφέραμε!



Μερικές ακόμα από Μυλοπόταμο και Πλάκα, δε νομίζω ότι πρέπει να σου περιγράψω κάτι, είναι περιττό...



Απλά να το πιεις στο ποτήρι, να κολυμπήσεις με τις ώρες και να μη σταματάς.... Μου λείπει!


Και μια τελευταία για αποχαιρετισμό... όλη η ομορφιά της πλάσης σε έναν τόπο. Σε έναν τόπο μαγικό. Το Παλλόμενο Βουνό. Το Πήλιον Όρος...


Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν πάλλεται η φύση Μέρος Α'


Α φιλενάδα, δε φταίω εγώ - put the blame on Πιγκουίνος - που πρωί πρωί με έφτιαξε δείχνοντάς μου το Πήλιο και από κείνη την ώρα το μυαλό μου εκεί ταξιδεύει. Ξέρεις, έχω σχέσεις ζωής με το Ιερό Βουνό, με τον Μαγεμένο Τόπο, με το Όρος που Πάλλεται (εδώ οι γνώμες διίστανται, ίσως οφείλεται στην έντονη σεισμική δραστηριότητα του παρελθόντος - εξ ου και το απίστευτο σχήμα, το δάχτυλο αν θες του Παγασητικού, είτε από τα φύλλα των δισεκατομμυρίων δέντρων που πάλλονται εκεί σε όποια ανάσα του ανέμου. 

Πήλιο.

Έχω την αίσθηση, τη βεβαιότητα μάλλον, ότι αυτό το μέρος, όπως και η Σαντορίνη είναι μοναδικά στον κόσμο. Είναι κάτι που δεν έχεις δει ποτέ σου και δεν θα ξαναδείς πουθενά αλλού... Το Πήλιον Όρος εκτείνεται απ άκρη σε άκρη στον Παγασητικό κόλπο και η μια του πλευρά κοιτάζει μέσα στον κόλπο, η άλλη, η καλύτερη, βρέχεται στα νερά του Αιγαίου... και τι νερά φιλενάδα, τι χρώμα, τι διαύγεια, τι ομορφιά, το Πήλιο το Ανατολικό ιδιαίτερα, έχει πολύ καλύτερα νερά από πολλά νησιά, ξεχωριστά, με τα δέντρα κυριολεκτικά να ακουμπούν τα φύλλα τους στην ακτή.

Νερά που τρέχουν από τις κορυφές μέχρι τη θάλασσα, ρυάκια μικρά και μεγαλύτερα που μεταφέρουν δροσιά - στην κυριολεξία, δίοδοι καθαρού βουνίσιου αέρα, σαν ανάσα νεράιδας, ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

Πρωτογνώρισα το Ανατολικό Πήλιο με τον Π. το καλοκαίρι του 2003, θυμάμαι ότι δεν είχα ξαναπάει και ήμουν μάλλον αρνητικός (μα να μην πάμε σε νησί καλοκαιριάτικα, θα τρέχουμε στα βουνα...) και απλά μαγεύτηκα. Από τότε επέλεξα αυτόν τον τόπο σαν ιδιαίτερη πατρίδα μου, σαν τόπο που έχω ορκιστεί ότι θα πηγαίνω συχνά, σαν τον τόπο που θα ήθελα να δω τελευταίο πριν πεθάνω. 

Οι αναμνήσεις χιλιάδες, σφόδρα ερωτευμένος τότε, θυμάμαι να οδηγώ τον νεοαποκτηθέντα κουβά μου έντρομος στους φιδογυριστούς δρόμους του Πηλίου, φοβόμουν τον γκρεμό, που κατέληγε σε ένα απέραντο γαλάζιο. Η βάση ένας απλός και φιλόξενος (τότε) ξενώνας με 2 ανθρώπους μη ντόπιους να τον έχουν ανοίξει μόλις και με τη θέρμη τους και τη φιλοξενία τους να είναι πολύ παραπάνω από επαγγελματική, να είναι σαν 2 καλοί φίλοι χρόνων. Να ναι καλά οι άνθρωποι και να χαίρονται την υγεία τους και τη ζωή τους παρόλο που τα τσουγκρίσαμε χρόνια μετά και δεν ξαναβρεθήκαμε, εκείνη την πρώτη φορά η παρουσία τους και η αγάπη τους ήταν εξαιρετική.

Το πρώτο εκείνο καλοκαίρι μείναμε - όπως πάντα - στον Άγιο Δημήτρη, ένα χωριό πάνω απ' τον Αη Γιάννη πνιγμένο στο πράσινο, στα νερά και την ομορφιά. Ο Αγ. Δημήτρης είναι για μένα κομβικό σημείο, ούτε πολύ ψηλά, ούτε πολύ χαμηλά, μένεις στο βουνό και είσαι - οδικώς πάντα- 10 λεπτά απ τη θάλασσα! Τέλειο σημείο!

Η παραλία που αγαπήσαμε τη χρονιά εκείνη αν και είδαμε κι άλλες, ήταν η Πλάκα (η φωτό από κει) υπέροχη, ήσυχη, χωρίς πολύ κόσμο και περπάτημα μόλις 10 λεπτά απ τον Αη Γιάννη όπου αν και υπέροχος είχε πολύ κόσμο και χιλιάδες μωρά. Στην Πλάκα, επειδή το μονοπάτι ήταν ελαφρά δύσβατο, η ηρεμία και ο κόσμος ήταν εμφανώς σε άλλα επίπεδα. Το νερό το βλέπεις, δεν θα στο περιγράψω, μαγικό, λες και κολυμπούσες στον ουρανό, αυτό το ασπρογάλανο, το οινοπνευματί που δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι μπορεί να υπάρχει - και ειδικά στην ηπειρωτική χώρα....

Τοπία δεκάδες, στις διαδρομές για Τσαγκαράδα, για Μυλοπόταμο, για Κισσό, για Ζαγορά, για Πορί, κάθε στροφή σου αποκάλυπτε και ένα θαύμα. Πνιγμένο στα δέντρα και στα ρυάκια, τα αρώματα θαυμάσια, το μάτι δεν ξεκουραζόταν απλά, είχε μια εμπειρία βαθιά ερωτική, η ψυχή ερωτεύτηκε τον τόπο.

Από κείνη τη χρονιά και κάθε καλοκαίρι μέχρι το 2010 ήμουν εκεί. Και όχι μόνο μια φορά. Δεν το χορταίναμε. Φθινόπωρο με τα φύλλα να κιτρινίζουν και οι περίπατοι στο δάσος να παίρνουν άλλο χρώμα, Χειμώνα με χιόνι μέχρι το γόνατο να παίζουμε σα παιδιά, άνοιξη - Πάσχα ιδιαίτερα - δεν μπορώ να σου περιγράψω, η ομορφιά, τα χρώματα, τα λουλούδια, τα αρώματα - όλα μοναδικά όλα υπέροχα. Δεν ξέρω πόσες φορές έχω πάει, δεκάδες είναι...

Τα χωριά στο Ανατολικό Πήλιο έχουν μια αισθητική εξαίσια και ταιριάζουν με το τοπίο απόλυτα. Ιδαίτερα το Πορί που είναι το πιο απομακρυσμένο απ όλα, είναι λες και βρίσκεσαι σε άλλη εποχή. Οι τρεις κλιμακωτές πλατείες του απλά απίστευτες, με μια θέα εξαιρετική. Αν έχει και καθαρή ατμόσφαιρα μπορείς να διακρίνεις και τις Σποράδες!

Αυτό είναι το πρώτο μέρος για να μη βαρεθείς, επειδή έχω πολλά να σου πω για το Μαγικό Βουνό!

ΥΓ. Πτηνό σε ζηλεύω αφάνταστα όπως αντιλαμβάνεσαι, να περάσεις υπέροχα και να ρίξεις μια βουτιά και για μένα! Το δεύτερο μέρος καλώς εχόντων, άυριο!

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Με πειραγμένες αντλίες το ένα στα ΤΡΙΑ βενζινάδικα

Δεν είναι σοκαριστικό; Άλλο όμως ήθελα να σου πω φιλενάδα, για δες...



Πάμε για άλλο ένα παιχνίδι αποκαλύψεων, καλεσμένος από την υπέροχη Φούλη και καθυστερημένος κατά 1 εβδομάδα είμαι εδώ για να σου καταθέσω τον Αριθμό 3

Για πάμε να δούμε (ελπίζω να μη σε έχω κουράσει με όλα τα αυτοβιογραφικά μου τελευταία!)

Τρία πράγματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω:
1. Να ζήσω μια πολύ προσωπική μου ερωτική φαντασίωση, μην επιμένεις να σου πω, δεν θα θελες!
2. Να αλλάξω επάγγελμα
3. Να γινόμουν πλούσιος (όχι τύπου Δυναστείας, τύπου δεν θα ξαναχρειαστεί να δουλέψω, δεν έχω όρεξη να χαστουκίζω τη Φάλον κάθε τρεις και λίγο)

Τρία άτομα που έχω αγαπήσει πολύ: (δεν μπορώ να εξαιρέσω)
1. Την κουμπάρα 
2. Τον Π 
3. Την υπέροχη θείτσα μου

Εξαίρεσα έρωτα, γονείς και αδέρφια γιατί είναι αυτονόητον!

Τρεις αξέχαστες στιγμές στη ζωή μου:
1. Η πρώτη που τραγούδησα (τύφλα) σε κοινό, συνοδεία ορχήστρας - 1992
2. Η δεύτερη φορά που πήγα στη Ρώμη 
3. Η πρώτη και μοναδική μου συμμετοχή σε έκθεση ζωγραφικής (το 1821)

Τρία πράγματα που κοιτάζω σε ένα άτομο:
1. Τα μάτια
2. Το χαμόγελο
3. Το περπάτημα 

Τρία πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά:
1. Τα τσιγάρα μου
2. Τη μουσική μου
3. Το "κακό" μου χιούμορ

Τρία πράγματα που απεχθάνομαι σε έναν άνθρωπο:
1. Την αγένεια
2. Την υποκρισία
3. Τη δηθενιά 

Τρία πράγματα που δεν θα ήθελα να μου συμβούν:
1. Δεν θα ήθελα να φύγει απ τη ζωή άλλο αγαπημένο μου πρόσωπο - πράγμα μάλλον αναπόφευκτο
2. Δεν θα ήθελα να αρρωστήσω ποτέ σοβαρά  
3. Δεν θα ήθελα να πληγωθώ τόσο πολύ που να κλειδώσω

Τρία μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ:
1. Λατινική και Κεντρική Αμερική, όλες τις χώρες
2. Ν. Υόρκη
3. Ιορδανία, στην Πέτρα

Τρία επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω:
1. Μεγαλοεισοδηματίας για να έχω προσλάβει εισπρακτικές να μην τους κυνηγάω εγώ προσωπικώς να με πλερώνουν
2. Τραγουδιστής
3. Μουσικός

Τρία ψέματα που έχω πει κατά καιρούς:
1. Όχι, δεν έχω γνωρίσει κάποιον άλλον
2. Γκουχ γκουχ, είμαι χάλια σήμερα, δεν θα έρθω στη δουλειά
3. Όχι μαμά, εγώ δεν χρωστάω πουθενά, μην ανησυχείς!

Τρία πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου:
1. Δεν θα ξανανέβω σε κείνο το πράμα στο Allou που πήγαινε ψηλά ψηλά και μετά διέγραφε ταχύτατα φριχτά ημικύκλια με μένα πάνω να ουρλιάζω και να είμαι μετά άρρωστος από ζαλάδα όλη τη βδομάδα
2. Δεν θα ξαναεπέτρεπα ποτέ ξανά σε εραστή ή φίλο να με εκμεταλλευτεί
3. Θα αποφύγω να λέω μεγάλες κουβέντες - τις λούζομαι μετά!

Τρεις φοβίες μου:
1. Γηρατειά
2. Μοναξιά
3. Σκοτάδι

Τρία πράγματα που μου έμαθε η ζωή:
1. Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις απ' τους άλλους
2. Μην κλαις πάνω από χυμένο γάλα
3. Συν Αθηνά και χείρα κίνει (γιατί καρδιά μου από μόνο του δεν γίνεται τίποτα)

Τρία λάθη μου:
1. Η βδέλλα
2. Το ότι ξαναπάχυνα και δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω
3. Η πολυέξοδη ζωή μου στο παρελθόν που με πλακώνει σήμερα (αν και το φχαριστήθηκα)



Δεν θα σε προσκαλέσω (βαριέμαι - είμαι πτώμα). Αν θέλεις παίξε το!

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα Αφράτο Παστίτσιο (aka Το Τέλος Του Κόσμου)

Όχι φιλενάδα, δεν θα ρθουν από τον Άρη, την Αφροδίτη και το Σείριο εξωγήινοι να μας κάψουν την όμορφη γαλάζια κουκίδα που ονομάζουμε γη, δεν θα ενδιαφερθεί εξωτερικός παράγων από άλλο γαλαξία γιατί ζήλεψε το φραπέ, τα πετρέλαια και τις δαντελένιες μας ακτές, αυτό θα το καταφέρουμε μόνοι μας.

Παρατηρώ, μαζί σου, γιατί γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος με ευρεία αντίληψη, όταν δεν έχουμε το μυαλό μας στα γκομενικά και σε όσα κουτσομπολιά πιπεράτα συνεπάγονται αυτών, ότι ο πλανήτης πλανάται πλάνην οικτράν, όχι για πρώτη φορά, μήπως όμως πάει να γίνει η τελευταία;

Οι αγαπημένοι Μάγιας τοποθετούν το Τέλος Του Γνωστού Κόσμου στις 21-12-2012, βέβαια το τέλος του δικού τους κόσμου ήρθε νωρίτερα, αλλά μήπως είχαν καμιά καλή χαρτορίχτρα τότενες και είδε αυτά που γίνονται σήμερα και αυτά που θα δουν από δω και πέρα τα αθώα ματάκια μας και θα ακούσουν τα υπέροχα ώτα μας; (ναι Αθηνά, στα δικά σας αναφέρομαι). Δεν ξέρω, αυτό που ξέρω είναι ότι αν εδώ και καιρό δεν πάμε καλά, κοντεύουμε να απογίνουμε...

Ας μη μιλήσουμε για την οικονομική κρίση που μαστίζει τη Γηραιά και τη Νέα, καλά να πάθουμε, ας μιλήσουμε για ταραχές, για μίσος, για επεισόδια μαζικά και φυσικά κατευθυνόμενα. Δύο έχω στο μυαλό μου.

Πάμε στους άλλους. Επροβλήθη μια ταινία αμφιβόλου αισθητικής (δεν την έχω δει - δεν μπορώ να κρίνω την ταινία αυτήν καθεαυτήν) η οποία έχει κάψει στην κυριολεξία όλο το Μουσουλμανικό κόσμο και για όλα φταίει η κακή Αμερική και τα τοιαύτα. Αναρωτιέμαι δε, αν κάποιος από όλους αυτούς που βγαίνουν σαν τα πράιτα στους δρόμους και φωνάζουν, σπάνε, καίνε, σκοτώνονται και μισούν όλους τους άλλους, την έχουν δει ή αν απλά κάποιος τους είπε κάτι. Θεωρώ ότι το δεύτερο είναι πιο πιθανό.

Εν τω μεταξύ, κάποιος Αιγύπτιος λέει που κατηγορείται για διάφορα και διαμένει εις τις Ηνωμένες Πολιτείες λέει, τη γύρισε και γι αυτό φταίει ο Ομπάμα και όλο του το σόι. Πάμε καλα; Πάνε καλά αυτοί οι κερατάδες που δημιουργούν φασαρίες σε λαούς αμόρφωτους και προβατοποιημένους; Για όλα τα δεινά του κόσμου φταίει ο Ομπάμα ο οποίος δεν μου είναι καν συμπαθής; (ούτε ένα λεκέ δεν έχει κάμει και ξέρεις πόσο λατεύω τα πιπεράτα). Ποιος λοιπόν ευθύνεται; Μήπως οι πρωτοστάτες των διαμαρτυρομένων; Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Και καίγεται το αραβικό σύμπαν γι αυτό και δεν έχουν πάει ακόμα στη Συρία που σφάζουν τον κοσμάκη σωρηδόν; Πάμε καλά;

Α, και μια και μιλάμε για αμόρφωτους και προβατοποιημένους θέλω να μοιραστώ μαζί σου την αγάπη μου για το παστίτσιο και τη σάτυρα.

Ναι φιλενάδα, ξέρω ότι κατάλαβες τι εννοώ. Ξέρω. Άσε με όμως να στο πω. Κλείσανε στην ψειρού τον τυπάκο που ήταν υπεύθυνος για τη σατιρική σελίδα στο γαμημένο το φατσοβιβλίο Γέροντας Παστίτσιος, για προσβολή και εξύβριση των θείων, μια σελίδα καθαρά σατυρική, και στο λέω γιατί πρόσφατα είχε πέσει στο μάτι μου και κάποιες στιγμές με έκανε να χαμογελάσω, ήταν λίγο κακόγουστη για μένα, αλλά οι αντιδράσεις των φανατισμένων ελληνορθοδόξων ήταν όλα τα λεφτά.

Πρόβατα. Αρνιά. Ερίφια, και όλα αυτά με την κακή έννοια. Αμορφωσιά και φανατισμός του αισχίστου είδους.

Κι έτσι, μια σατυρική σελίδα ενός τυπάκου που ήθελε να κάνει την πλάκα του ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους τυπάκους που κάνουν ακριβώς το ίδιο - κι εγώ αυτό κάνω άλλωστε, έγινε η αιτία να τον φυλακίσουν και να οριστεί δικάσιμος σε λίγες μέρες.

Εξαίρετο, δε λέω, τα αντανακλαστικά του κράτους σε τέτοιες περιπτώσεις είναι άμεσα, σε άλλες δε ανύπαρκτα ή ελλειπή, από όλα τα λαμόγια που φάγανε, φάγανε, φάγανε, μόνο ο Άκης και η Βίκυ μπήκαν μέσα.

Και φυσικά ο Παστίτσιος, ο Παστίτσιος που ήταν για την πλάκα του (σαν ιδέα, την παραφθορά του ονόματος τη βρίσκω δεν σου κρύβω, εξαιρετικά έξυπνη). Ο Παστίτσιος λοιπόν φταίει για την κατάντια μας φιλενάδα και πρέπει να επικυρηχθεί από κανέναν βουλευτή όπως επικυρήχθηκε ο υποτιθέμενος Αιγύπτιος από υπουργό του Πακιστάν για 100.000 δολλάρια. Και μετά αναρωτιέσαι γιατί πήξαμε στον Πάκη. Πως να μείνουν εκεί φιλενάδα;

Και τι να κάνουν εδώ; Παστίτσιο θα τους κάνουμε όπως πάμε. Παστίτσιο θα γενούμε κι εμείς παγκοσμίως. Παστίτσιο φιλενάδα όλα. Κακομαγειρεμένο κιόλας...

(Μην ανησυχείς και να καταστραφεί το σύμπαν, το χαράτσι θα σου ρθει)

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

(Σ)τα τέσσερα!



Ήγγικεν λοιπόν η ώρα φιλενάδα, ήρθε ο καιρός να ανταποκριθώ στο κάλεσμα της γλυκυτάτης Christina και να παίξω κι εγώ σε τούτο το παίγνιον.

Οι όροι απλοί, θα πρέπει να μοιραστώ μαζί σου (πάλι θα μου πεις; Ε, πάλι εγώ φταίω;) 4 πράγματα που θα άλλαζα απ το παρελθόν καθώς και 4 που θα ήθελα στο μέλλον!

Μμμμμ
Μούμπλε μούμπλε  μούμπλε....

Παρελθόν
(Μικρή εισαγωγή
αν και δεν πιστεύω στο να ανατρέχει κανείς για να αλλάξει κάτι παρά μόνο για να θυμάται και να μαθαίνει, ας δούμε τι θα αλλάζαμε)

1. Θα κυνηγούσα περισσότερο τα πραγματικά μου ταλέντα και δεν θα ήμουν έρμαιο στις διαθέσεις των άλλων, όσο αναφορά την επαγγελματική μου πορεία.

2. Δεν θα επέτρεπα στα γκομενικά να διαλύσουν τόσο γρήγορα το γκρουπάκι στο οποίο ήμουν τραγουδιστής το '93. Πήγαινε καλά, ήταν από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου και ήταν κρίμα που σφαχτήκαμε και το κλείσαμε το μαγαζάκι. Ακόμα κι αν δεν καταφέρναμε τίποτα επαγγελματικά, γουστάραμε τρελά!

3. Δεν θα επέτρεπα στη βδέλλα να με ρουφήξει 2 ολόκληρα χρόνια. Δεν αντιλέγω ότι είχα πολύ ωραίες στιγμές μαζί του, αλλά ακόμα έχω εφιάλτες...

4. Δεν θα φόρτωνα τις κάρτες μου με όλα αυτά για να τρέχω τώρα!

Μέλλον
Τι θα ήθελα, ε; (θά θελες που λένε!)

1. Υγεία μέχρι τελικής πτώσης, δεν θέλω να δω νοσοκομείο ξανά στη ζωή μου, μόνο για γεννητούρια πια!

2. Να ξανατραγουδήσω σε κοινό έστω και για μια τελευταία φορά (αν και θα χρειαστώ πολλά μπουκάλια ουίσκι για να το ξανακάνω πια!)

3. Να ταξιδέψω όπου θέλω, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ταξίδι, με πνίγει.

4. Ακόμα κι αν είμαι μόνος μετά από κάποια χρόνια να έχω τους αγαπημένους μου κοντά να γλυκαίνει η μοναξιά!

Τώρα δε μένει παρά να δώσω τη σκυτάλη σε άλλους τέσσερις...

μούμπλε μούμπλε μούμπλε

Νάσια  το κανες εσύ αυτό; Δε θυμάμαι

Πτηνό θα με τιμήσετε;

Rake άσε κάτω τα βιβλία και μολόγα

Zero μου ξανάρθες στην παρέα, θαρρείς θα τη γλίτωνες;

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Μετά- Τραυματικό Στρες





Αυτή είναι μια ανάρτηση που είχα γράψει πριν ανοίξω το blog, συγκεκριμένα το Γενάρη του 2011. Προχτές τη βρήκα και σας την παραδίδω, έχετε κάτι να προσθέσετε 1,5 χρόνο μετά;


Ζούμε στη μετά-κρίσης εποχή, σε μια χώρα που ολοένα και περισσότερο βυθίζεται σ ένα τέλμα που δεν δείχνει να έχει πάτο. Μάλλον καλομαθημένοι όλοι μας, ή οι περισσότεροι από μας σε μια κοινωνία καταναλωτισμού, με τα ιντερνέτια μας, με τα αμαξάκια μας, με τα χλιδάτα χαλιά της κας Δέσποινας στα σαλόνια μας και με ένα σωρό χρεωστούμενα στις τράπεζες από τον αλόγιστο καταναλωτισμό... αναρωτιέμαι μήπως είμαστε στην μετά-καταναλωτική εποχή; Μήπως πλέον ζούμε μια μετά-ζωή;

Διάβαζα χτες σε διάφορα μπλογκς για το πρώτο γκέι ελληνικό πορνό, μια ταινία για την οποία δεν έχω άποψη μιας και δεν την έχω δει, μια ταινία που από άλλους χαρακτηρίζεται επαναστατική ως η πρώτη του είδους της στην μετά-Ψωροκώσταινα, και από άλλους αηδιαστική διότι δεν τηρεί τους όρους της σεξουαλικής προφύλαξης στη μετά-AIDS εποχή μας. Αλλά το πιο ωραίο που διάβασα είναι ο χαρακτηρισμός της από το gay περιοδικό στο οποίο έδωσε συνέντευξη ο σκηνοθέτης, ως μετά-πορνό...
Μετά πορνό λοιπόν στη μετά-εποχή μας... τι πιο κατάλληλο; Τι πιο φυσικό; Τι πιο μετά-φυσικό; (Το γιατί οφείλω να ομολογήσω δεν το πολυκατάλαβα, υποψιάζομαι ότι ο ισχυρισμός αυτός έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι τσόντα με υπόθεση, και όχι μόνο με πήδημα, οπότε κι έχουμε την πρώτη ελληνική μετά-τσόντα...)

Σήμερα το πρωί και μέτα-τον-πρωινό-καφέ, ξεφυλλίζοντας μια εβδομαδιαία εφημερίδα έπεσε το μάτι μου (τ' αλλήθωρο, γιατί το γερό προσέχει) σε ένα άρθρο -σχόλιο ενός καλού κυρίου για 2 βιβλία εκ των οποίων το ένα δεν ήταν μυθιστόρημα - όχι - ήταν μετά-μυθιστόρημα. Δεν μπόρεσα φυσικά να αντισταθώ και προσπάθησα να καταλάβω τι συνιστά το συγκεκριμένο βιβλίο ως μετά-μυθιστόρημα... η αλήθεια είναι ότι πάλι δεν κατάλαβα... υποψιάζομαι πλέον ότι το νοητικό μου επίπεδο δεν με βοηθά ώστε να φύγω απ το κουτί και να αντιληφθώ το μετά-

(Ειρωνικό είναι ότι αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ, ένας συνάδελφος εξηγούσε σε μια γλυκυτάτη συνάδελφο ότι ο τάδε πίνακας δεν είναι Μοντέρνα Τέχνη, αλλά μετά- Μοντέρνα... τι ειρωνικό, τι κατάλληλο, το μετά-σύμπαν μάλλον συνομωτεί τις τελευταίες μέρες...)

Έτσι λοιπόν σκέφτομαι ότι όλα, ή σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν φεύγουν πλέον από τα εσκαμμένα και ακολουθούν το δρόμο του μετά- και πρέπει κι εμείς σιγά σιγά να μάθουμε να το αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά... λογικό λοιπόν είναι ο υπάλληλος πλέον να έχει μετά-συμβάσεις εργασίας, με μετά-μισθούς, οι οποίοι είναι σαν τους μισθούς αλλά σε ένα πιο ρευστό πλαίσιο, δηλαδή, μέχρι το 2010 ξέραμε ότι έχουμε ένα μισθό Α ο οποίος στη χειρότερη έμενε σταθερός, ο μετά-μισθός είναι εκείνος που στην καλύτερη μένει σταθερός (είναι βέβαια και μια νότα αισιοδοξίας, το μισοάδειο φαίνεται μισογεμάτο και πέφτουμε οι πτωχοί μισθωτοί στα ιερά χώματα και σταυροκοπιόμαστε όσο μένει σταθερός ο μετά-μισθός), οι ερωτικές σχέσεις γίνονται μετά-σχέσεις (κάτι σαν τις υποσχέσεις - τις ανεκπλήρωτες), και η ζωή σιγά σιγά αλλά σταθερά γίνεται μετά-ζωή. 

Όλο αυτό προσωπικώς μου προκαλεί μετά- Τραυματικό Στρες... δεν βλέπω να έχω σταθερές, οι παράλληλες αρχίζουν και τέμνονται και οι σταθερές αξίες σβήνουν. Η φασολάδα δεν χυλώνει πια όσο παλιά με αποτέλεσμα να είναι μετά-φασολάδα και η μετά-θάλασσα κυμματίζει διαφορετικά... σα να βρίσκεται σε μια δίνη... σα να βρισκόμαστε όλοι σε μια δίνη, σαν αυτό που ζούμε καποιος να το ρουφάει με το καλαμάκι και ίσως στη καλύτερη να το φτύσει σε ένα άλλο δοχείο, ένα μετά-δοχείο όπου τα γνωστά πράγματα να είναι λίγο διαφορετικά.... μμμ ωραία σκέψη.... το Τέλος του Κόσμου... για να δούμε!

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Κατηγορίες Τρελές Παρτ 4 και τελευταίο

Αχ φιλενάδα τι έπαθα σήμερα που δεν είχε τραίνο, τι έπαθα να ξερες... δεν σου λέω όμως γιατί δεν θέλω να μπω σε άλλα μονοπάτια, έχουμε δουλειές εδώ να ολοκληρώσουμε, τι λες, πάμε σιγά σιγά;

Ο Επαγγελματίας

Ο φίλος Επαγγελματίας είναι ένας gay άνδρας μιας Α' ηλικίας που έχει φάει τα gay bars και τα τεκνά με το κουτάλι και συνεχίζει να τα τρώει αμάσητα. Είναι συνήθως ένας γοητευτικός σαραντάρης με όμορφο πρόσωπο και βλέμμα που καθηλώνει, ενδιαφέρων τύπος που επίσης σαν τον βου κάνει τα γόνατα των μικρών αγοριών να τρέμουν από συγκίνηση. Όμως - σε αντίθεση από τον βου - έχει μυαλό, μόρφωση, λέγειν και σεξ απίλ. Έχει έναν τεράστιο κύκλο γνωστών, όποτε μπαίνει μαγαζί χαιρετά τουλάχιστον τα 3/4 των παρευρισκομένων και έχει πάει με όλους όσοι τον εξιτάρουν ερωτικά.

Ο Επαγγελματίας κάποια στιγμή ενδεχομένως να γνωρίσει κάποιον που θα του κάνει κλικ για κάτι περισσότερο από ένα ποτό και ένα κρεβάτι - και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Θα σου πουλήσει έρωτες, θα σου εξηγήσει ότι έχει κουραστεί απ' όλα αυτά τα πηδήματα και το έξω συνέχεια, ότι θέλει έναν άνθρωπο δίπλα του να είναι μαζί και μόνο μαζί, θέλει να ζήσει ήσυχη ζωή χωρίς πολλά πολλά, ότι μεγάλωσε και είναι ώρα για νοικοκύρεμα και μπλα μπλα μπλα.

Και το θύμα, εσύ δηλαδή, τσιμπάς καθότι ο φίλος μας είναι γοητευτικότατος και γενικά το χει και ξεκινάτε τη σχέση σας με όλους τους οιωνούς υπέροχους, τους ανέμους ούριους και τα σκυλιά δεμένα.

Και όλα, στο ξεκίνημά τους βαίνουν καλώς και είναι υπέροχα. Ο Επαγγελματίας εκτός από γοητευτικός άνδρας, είναι εξαίρετος εραστής, περιποιητικός σύντροφος, ενδιαφέροντας συζητητής, άνδρας με γνώση, άποψη και ειλικρίνεια. Και το θύμα δένεται όλο και περισσότερο με το κελεπούρι που έχει βρει και βγάζει τον καλύτερο εαυτό του και είναι ευτυχισμένος. Έλα όμως που όσο περνά ο χρόνος - μη φανταστείς, κανάς μήνας - ο Επαγγελματίας αρχίζει και βαριέται τα ίδια και τα ίδια και αποζητά λίγη λάμψη απ την παλιά του τη ζωή. Και αρχίζουν τα πήγαινε έλα παλαιών "φίλων" και παρεών οι οποίοι ακριβώς επειδή έχουν χάσει τον αρχηγό τους και η αιτία είσαι εσύ και μόνο εσύ σε στραβοκοιτάνε, κάποιοι από αυτούς - πιο αδίστακτοι - στην ψιλοχοντροπέφτουν και αισθάνεσαι άσχημα και όλα αυτά σε συνδυασμό με εξόδους σε πουστρομάγαζα για κέφι μέχρι πρωίας.

Πλέον η συχνότητα των συναντήσεών σας μειώνεται γιατί "πρέπει να έχω χρόνο και για τους φίλους μου" και περιορίζεται σε ένα Σαββατοκύριακο το οποίο το Σάββατο περιλαμβάνει έξοδο σε τουλάχιστον 2 μαγαζιά και την Κυριακή επίσης.

Και κάπου εκεί αρχίζεις και αμφιβάλλεις για τα αισθήματα του καλού σου, περιστοιχισμένος πάντα από όλη την κουραστική κουστωδία, και αρχίζουν οι γκρίνιες. Ο Επαγγελματίας όμως δεν θέλει γκρίνια στη ζωή του, θέλει χαρά, θέλει γλέντι, θέλει ένα ατέλειωτο πάρτι! Οπότε κάποια στιγμή, κουρασμένοι και οι δύο αποφασίζετε να το διαλύσετε, εσύ συντετριμμένος κι εκείνος ελεύθερος και πάλι να αναπνεύσει!

Αν τύχει και είσαι ωραίο παιδί και παραμένεις έτσι μετά από χρόνια, στην περίπτωση που τον συναντήσεις τυχαία κάπου, θα χαρεί αφάνταστα που θα σε δει και θα θελήσει να σε ξαναρίξει στο κρεβάτι γιατί θα θυμηθεί πόσο όμορφα πέρασε μαζί σου. Φτύστον. Είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις!

Ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Αν και κοινός τύπος, ο Βαρώνος Μυνχάουζεν είναι κάτι το εξαιρετικό στους κύκλους μας. Ο Βαρώνος Μυνχάουζεν είναι ένας άντρας που ζει μέσα στο ψέμα και προσπαθεί να εμπλέξει σε αυτό το παραμύθι όποιους άτυχους πέσουν στα δίχτυα του, είτε είναι φίλοι, είτε είναι εραστές! Ο Βαρώνος Μυνχάουζεν κατά πάσα πιθανότητα έχει μια τετριμμένη ζωούλα, με τετριμμένο background και τετριμμένες προοπτικές και απλά αυτό δεν μπορεί να το αντέξει.
Αρχίζει λοιπόν και χτίζει στους αραχνιασμένους λαβυρίνθους του μυαλού του μια μυθολογία που αφορά τον ίδιο, τη χτίζει τόσο προσεκτικά που αρχικά την πιστεύει ακόμα και ο ίδιος και μετά την πασάρει έυκολα στις γνωριμίες του. Κι εσύ, κάποια στιγμή γνωρίζεις αυτόν τον γοητευτικό τύπο, με την τόσο ενδιαφέρουσα ζωή, τις καλλιτεχνικές ανησυχίες, τα ρετιρέ στα Κολωνάκια και τα εξοχικά στη Σαντορίνη και γοητεύεσαι γιατί μου είσαι και λίγο material boy.

Και ξεκινάς μαζί του ένα ξέφρενο ταξίδι έρωτα και πάθους και κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι γιατί τα σημάδια είναι εκεί όλα για να τα δεις εξ αρχής αλλά σε έχει τυφλώσει ο έρωτας και δεν βλέπεις τίποτα. Και χάβεις το παραμύθι για τη γιαγιά που τον έχει επισκεφτεί για κάμποσο και δεν μπορείτε να πάτε σπίτι του και πάτε στο ταπεινό σου διαμέρισμα στον Κολωνό, και χάβεις το ότι ξέχασε το πορτοφόλι σπίτι και πρέπει να πληρώσεις εσύ και χάβεις τα ξαφνικά ταξίδια στο εξωτερικό για δουλειές και χάβεις γενικώς ό,τι σου πει γιατί είναι γοητευτικός ο πούστης και τι να τον κάνεις.

Και μια μέρα, ξαφνικά, με κάποιο τρόπο, ανακαλύπτεις έκπληκτος πως ό,τι σου έχει πει είναι ψέμα. Κάποιες φορές ακόμα και το όνομά του. Τα ταξίδια για την δουλειά είναι μια πλάνη μιας και ο Βαρώνος Μυνχάουζεν είναι άνεργος και απλά κάλυπταν την άλλη σχέση που διατηρεί εδώ και χρόνια, το ρετιρέ στο Κολωνάκι είναι ημιυπόγειο στο Μπούθουλα και το ξεχασμένο πορτοφόλι ήταν απλά άδειο.

Κι εκεί, παθαίνεις σοκ ανάλογα με τη χρονική διάρκεια που είστε μαζί, χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο που ήσουν τόσο ηλίθιος και κρύβεσαι κάτω απ τα σκεπάσματά σου μέχρι να συνέλθεις...

Το Αθώο Πλάσμα

Κι έρχεται η στιγμή που γνωρίζεις το φίλο μας στην κατηγορία Αθώο Πλάσμα. Και γοητεύεσαι, τι γοητεύεσαι, μαγεύεσαι από έναν άνθρωπο - ανεξαρτήτου ηλικίας - που έχει μια χαρούμενη και αισιόδοξη στάση στη ζωή, ένα χαμόγελο που λιώνει τους πάγους στην Ανταρκτική, μια έξυπνη και όμορφη φάτσα που σε κοιτά με ένα βλέμμα γεμάτο αθωότητα στα υπέροχα μάτια του.

Το Αθώο Πλάσμα είναι προικισμένο με όλα αυτά και με κάτι παραπάνω. Με αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους. Είναι άνθρωπος υπομονετικός, καλοπροαίρετος, με τα ελαττώματά του φυσικά να ποικίλλουν αλλά κανένα από αυτά δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να αμαυρώσει την εικόνα του. Το Αθώο Πλάσμα κερδίζει την αγάπη σου αμέσως, δεν χρειάζονται πολλά πολλά, το χει εύκολα. Αισθάνεσαι ότι θες να τον προστατέψεις, να του μάθεις τη ζωή και τους κινδύνους της, να τον νουθετήσεις γιατί είναι τόσο γλυκός και αθώος.

Νομίζεις.

Συνήθως το Αθώο Πλάσμα είναι πολύ πιο έξυπνος και προχωρημένος απ ότι δείχνει, η στάση που έχει στη ζωή δεν είναι συμπέρασμα, είναι επιλογή, αν αγαπά και χαμογελά το κάνει γιατί έτσι γουστάρει. Όταν θα σε ρίξει στο κρεβάτι και θα σου αλλάξει τα πετρέλαια θα παραξενευτείς γιατί "δεν το περίμενες", όταν θα κάνεις μαλακία και θα σε περιμένει στη γωνία θα μείνεις μαλάκας γιατί αυτό κι αν δεν το περίμενες.

Το Αθώο Πλάσμα θα σου δώσει αγάπη, θα σου δώσει σεβασμό, θα σου δώσει έρωτα, θα σου δώσει γέλιο, αλλά αν δεν είσαι ικανός να το εκτιμήσεις ή αν πας να του τη φέρεις θα σε πιάσει απ τη μύτη, βλέπεις φίλε μου, το Αθώο Πλάσμα δεν είναι και τόσο αθώο τελικά. Είναι ένας τόσο έξυπνος τύπος που απλά βλέπει τη ζωή όπως τη θέλει εκείνος. Υπέροχη. Κι αν πας να του την κάνεις μαύρη, απλά θα το πληρώσεις!

Ο Άντρας Της Ζωής Σου

Ο πιο υπέροχος τύπος και ο πιο κατάλληλος για να κλείσουμε το αφιέρωμα, γιατί ξέρεις φιλενάδα, κατά βάθος είμαι απ τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει κι ας μην το πιστεύεις. Ο Άντρας Της Ζωής Σου είναι εκείνος που θα μπει στη ζωή σου και αφού στην κάνει άνω κάτω θα την φέρει σε απίστευτη αρμονία και ισορροπία. Είναι εκείνος που ακόμα κι αν δεν γεράσεις μαζί, ακόμα κι αν τον χάσεις μέσα στο βάθος του χρόνου θα έχει αφήσει το σημάδι του μέσα σου ανεξίτηλο. Παντοτινό.
Για τον καθένα μας διαφέρει. Δεν έχει χαρακτηριστικά, δεν είναι ωραίος ή άσχημος, ψηλός ή κοντός, αδύνατος ή παχύς. Δεν παίζουν ρόλο τέτοιες λεπτομέρειες. Το μόνο που ισχύει είναι ότι εκείνος είναι ο Άντρας Της Ζωής Σου και αν τον γνωρίσεις είσαι πολύ τυχερός.

Εγώ είμαι.

Σε φιλώ

ΥΓ. Ελπίζω να μην σε απογοήτευσα και να το διασκέδασες, ήταν ωραίο για μένα, έφερα στο μυαλό μου δεκάδες αναμνήσεις, χαμογέλασα κι εκνευρίστηκα και μύρισα αρώματα του παρελθόντος και επανεκτίμησα το παρόν μου! Ωραίο ταξίδι!

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Κατηγορίες Τρελές Παρτ 3

Και πάμε φιλενάδα για το τρίτο μέρος της παρουσίασης gay τύπων. Ελπίζω μεχρι στιγμής να το έχεις διασκεδάσει, εγώ σίγουρα με όλα αυτά που κάθομαι και θυμάμαι για να στα γράψω εδώ! Τι λες, ξεκινάμε;

Ο Πέφτουλας

Ο αγαπημένος Πέφτουλας είναι μια κατηγορία εξαίρετη και νομίζω ότι όλοι μας έχουμε συναντήσει κάποια μορφή του! Συνήθως μετρίας εμφανίσεως και κάπως πιο μεγάλης ηλικίας, μετά τα 30 σίγουρα, ο φίλος Πέφτουλας απλά δεν έχει το Θεό του. Είναι εκείνος που θα βρει τρόπο, αδιάκριτο και σιχαμένο, να στην πέσει ξαφνικά χωρίς να έχεις καταλάβει τίποτα από πριν, να σε φέρει σε δύσκολη θέση και να σε εκνευρίσει με την επιμονή του. Ο Πέφτουλας θα ρθει απ το πουθενά εκεί που κάθεσαι ή στέκεσαι, μόνος, με την παρέα σου, με το γκόμενό σου και θα αναφωνήσει για να τον ακούσουν όλοι "είσαι πολύ καυλόφατσα" ή κάτι παρόμοιο. Αν πίνεις ποτό εκείνη τη στιγμή θα πνιγείς, αν όχι, θα κοκκινήσεις και δεν θα ξέρεις τι να απαντήσεις.

Αν κάνεις το λάθος και είσαι ευγενής την πούτσισες. Ο Πέφτουλας δεν χαμπαριάζει από ευγένειες και θα συνεχίσει να στην πέφτει άγαρμπα και κάποια στιγμή ίσως σε χουφτώσει κιόλας. Δεν χρειάζεται να σου πω τι να κάνεις, νομίζεις ξέρεις. Φασαρία. Μπας και ξεκολλήσει. Βλέπεις, ο Πέφτουλας είναι ένα άλλο είδος Ψυχάκια που συναντάται ακόμα συχνότερα στους χώρους που ενδεχομένως συχνάζεις. Ιδιαίτερα δε, αν είναι άνω των 70, με εγκεφαλικό που του χει στραβώσει το στόμα και λίγα σαλάκια να στάζουν από κει που χάσκει μην διανοηθείς να μείνεις εκεί παίζοντάς το κούκου. Φύγε όσο είναι καιρός. Εκείνος δεν έχει να χάσει τίποτα. Εσύ έχεις. Την αυτοπεποίθησή σου!

(Τα δύο άνωθεν περιστατικά όπως και όποιο έχω περιγράψει στις προηγούμενες αναρτήσεις είναι προσωπικές εμπειρίες. Μην έχεις καμία μα καμία αμφιβολία).

Ο Άσπρος Σίφουνας Άζαξ (με διπλό αμμωνιαζόλ)

Και κάθεσαι λοιπόν αμέριμνος μπροστά στο pc σου και μέσω μιας οποιασδήποτε εφαρμογής λαμβάνεις ένα αίτημα φιλίας, ένα μήνυμα ή κάτι τέλος πάντων. Κοιτάς φωτογραφία και βλέπεις ένα θεογκόμενο να σου την πέφτει όμορφα κι ευγενικά. Σηκώνεσαι, πας στον καθρέφτη και βλέπεις τα μούτρα σου και αναρωτιέσαι τι συνέβη, ποιος ουρανός άνοιξε και ποιος Θεός σε άκουσε και σου στέλνει αυτόν τον υπέροχο φάτσα να στην πέσει. Χτενίζεσαι, πλένεις τα μούτρα σου, βγάζεις το διαφημιστικό T-Shirt που φοράς μέσα στο σπίτι που είναι από κρεοπωλείο και γράφει ΧΑΣΑΠΟΓΛΟΥ - ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΡΕΑΣ (και ναι, εκεί δεν είναι αυτό που νομίζεις), και απαντάς.

Δεν περιμένεις πολλά αλλά απαντάς! Και ενώ τρως τα νύχια σου για λίγο, παίρνεις μια όμορφη απάντηση, και μια ωραία κουβέντα ξεκινά. Και με τούτα και με κείνα, για οικονομία χρόνου, ανταλλάσσεις msn και γίνεται πιο live το θεματάκι. Και η κουβέντα κυλά ευχάριστα και αποφασίζετε να βάλετε κάμερα. Ευτυχώς έχεις κάνει τα παραπάνω και βλέπεσαι τουλάχιστον. Φτιάχνεις τη θέση του πορτατίφ να σε κολακεύει το φως, βάζεις την κάμερα να σε τραβά από πάνω γιατί από κάτω σου κάνει προγούλι, ρουφάς και λίγο την κοιλιά - αν φαίνεται και η συνομιλία αρχίζει!

Είναι κούκλος, από τους ομορφότερους άντρες που έχεις δει. Τα μάτια του, υπέροχα και πανέξυπνα, λάμπουν στην οθόνη του pc σου, ενώ το λευκό φανελάκι που φορά τονίζει το θαυμάσιο κορμί του. Αρχίζει να σε κοπλιμεντάρει συνεχώς, για τα μάτια σου, το χαμόγελό σου, τη φωνή σου, το πρόσωπό σου, εκείνη τη γραμμή του λαιμού σου και φουσκώνεις σαν το διάνο. Εσύ φυσικά ανταποδίδεις και εννοείς κάθε σου λέξη, ο τύπος είναι θεός.

Η κουβέντα μπαίνει σε άλλα επίπεδα, μιλάτε για ενδιαφέροντα που μοιράζεστε, για ταξίδια κοντινά και μακρινά, για πνευματικές ανησυχίες και για ό,τι μπορείς να φανταστείς. Μετά από κάμποση ώρα η συζήτηση γίνεται πιο αισθησιακή, τα ήθη χαλαρώνουν και προχωράτε σε ένα διακαμερικό σεξ. Όταν τελειώνει αυτό κάνετε μαζί τσιγάρο και ανταλλάσσετε φιλοφρονήσεις ενώ κλείνετε ραντεβού την επομένη για να δείτε πως θα συναντηθείτε από κοντά!

Έχεις τρελαθεί από την αγωνία, δεν κοιμάσαι το βράδυ και όταν σε παίρνει ο ύπνος βλέπεις εκείνα τα υπέροχα μάτια στο όνειρό σου και την επόμενη μέρα τρως τα νύχια σου στο γραφείο γιατί δεν βλέπεις την ώρα να του ξαναμιλήσεις. Και πας σπίτι και φτιασιδώνεσαι ξανά και ανάβεις το πι σι και βλέπεις ότι δεν είναι online. Και περιμένεις γιατί εσύ έχεις μπει καμιά ώρα νωρίτερα και σκέφτεσαι ότι όταν τον δεις να μπαίνει θα αφήσεις 5 λεπτά και μετά θα του στείλεις, μη σε περάσει για λιγούρη! Και περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις. Τίποτα, το μαγικό φωτάκι δίπλα στο όνομά του δεν ανάβει. Ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Και αναρωτιέσαι μην του έχει συμβεί κάτι.

Άκουσέ με. Δεν του έχει συμβεί τίποτα. Απλά ήλθες σε επαφή με τον Άσπρο Σίφουνα Άζαξ (με διπλό Αμμωνιαζόλ). Ψεκάστε, Σκουπίστε, Τελειώσατε.... Μετά τρως μπλοκ και εξαφανίζεσαι απ τη ζωή του. Γκέγκε;

Ο Μπαμπάκας

Ένα από τα γλυκύτερα πλάσματα της κατηγοριοποίησής μου. Ο υπέροχος Μπαμπάκας.

Ο Μπαμπάκας είναι εκείνος ο gay άνδρας με ανεπτυγμένα τα πατρικά αισθήματα ευθύνης. Παίζει σε κάπως μεγαλύτερες ηλικίες αν και όχι απαραίτητα άνω των 40. Πιο πολύ είναι θέμα νοοτροπίας παρά ηλικίας. Ο υπέροχος Μπαμπάκας είναι εκείνος που ψάχνει να βρει μικρότερο ανυπεράσπιστο πλασματάκι που θα τυλίξει ευγενικά στις τεράστιες φτερούγες του και θα φροντίσει μέχρι απελπισίας.

Συνήθως το ταίρι του Μπαμπάκα, ο Γιόκας δηλαδή, είναι ένας πιτσιρικάς - στη νοοτροπία τουλάχιστον - μη αποκατεστημένος επαγγελματικά, με ένα σωρό προβλήματα στην παρούσα φάση και που δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Επαναστατημένος και κουρασμένος κιόλας απ τη ζωή. Εκεί, μπαίνει στη ζωή του ο Μπαμπάκας και τα πράγματα αρχίζουν και κυλούν πιο ρόδινα.

Ο Μπαμπάκας αναλαμβάνει τον μικρό εξ ολοκλήρου. Τον ντύνει, τον στολίζει, τον νοικοκυρεύει. Του φτιάχνει το πρόγραμμά του και τον φροντίζει, τον νουθετεί, τον συμβουλεύει και του αποκαλύπτει μυστικά της ζωής. Στο σεξ τα πράγματα είναι θεσπέσια - στην αρχή τουλάχιστον. Το ζεύγος βρίσκει τις ισορροπίες του εξ αρχής, ο Μπαμπάκας φροντίζει το Γιόκα γενικώς και ο Γιόκας τον Μπαμπάκα στο κρεβάτι και στη διασκέδαση.

Εκεί κάπου αρχίζει και γίνεται το λάθος. Μετά από λίγο χρόνο, ο Γιόκας επαναπαύεται στις δάφνες του και ο Μπαμπάκας αρχίζει και κουράζεται. Αρχίζει και αντιλαμβάνεται ότι θα ήθελε λίγη περισσότερη ισονομία μέσα στη σχέση, κατανόηση και βοήθεια. Ο μεν θέλει να βγαίνει κάθε βράδυ, ο δε, σκοτωμένος απ τις υπερωρίες θέλει να χουχουλιάζει αγκαλιά στον καναπέ. Ο μεν θέλει Μύκονο το καλοκαίρι, ο δε Μήλο. Και αρχίζουν οι προστριβές. Και αν και γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, τα έτερα αρχίζουν και κουράζονται. Οι βιορρυθμοί τους δεν συμβαδίζουν, τα θέλω τους ακολουθούν αποκλίνουσες πορείες και η μαγεία χάνεται. Και κάπου εκεί ο Μπαμπάκας συνήθως αποφασίζει να αποδεσμευτεί. Να ηρεμήσει. Να ησυχάσει.

Μόλις το κάνει αυτό, πηδάει ό,τι βρει μπροστά του και μετά από κάμποσο καιρό ξαναμπαίνει άθελα του στο τριπάκι και συνήθως σε χειρότερη κατάσταση, πιο μικρό τεκνό - πιο μεγάλες υποχρεώσεις... και αυτό γιατί δεν μπορεί παρά να είναι ο Μπαμπάκας.

(Θέλω να πω ότι τον υπέροχο Μπαμπάκα τον είχα στη ζωή μου όταν ήμουν ανάμεσα στα 20 και τα 30 κι εκείνος μόλις 5 χρόνια μεγαλύτερός μου. Ήταν η πρώτη σχέση που μου έδωσε πολλά και με έκανε καλύτερο άνθρωπο. ο αγαπημένος μου τότε Μπαμπάκας - αν και δεν θα τολμούσα τότε να τον αποκαλέσω έτσι - είναι πλέον λατρεμένος μου φίλος. Του το αφιερώνω και ξέρω πως θα το διαβάσει κάποια στιγμή).

Το Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται

Α, εδώ είμαστε. Πάμε για πολύ πικάντικο τώρα φιλενάδα, αν δεν αντέχεις τα καυτερά μην το δοκιμάσεις. Πάμε σε αγαπημένη μου κατηγορία. Στο Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται.

Το Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται είναι συνήθως ένα ζευγάρι ανδρών που είναι αρκετό καιρό μαζί, ζουν μαζί και τρώνε στη μάπα ο ένας τον άλλον χρόνια πολλά. Το Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται είναι 2 άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται ο ένας τον άλλον αλλά θέλουν:
α. Να δώσουν ευχάριστο αλατοπίπερο στη ζωή τους
Όταν έχουμε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Το Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται συμφωνεί από κοινού και αποφασίζει μετά από εκτενή κουβέντα και μετά από καταγραφή των υπέρ και των κατά να "παίξει" ερωτικά και με άλλους άνδρες, πάντα από κοινού. Κι έτσι, μέσω κάποιου εύκολου τρόπου, το Ερωτευμένο Ζεύγος που Ψάχνεται βρίσκει κάποιον ή κάποιους πρόθυμους να ικανοποιήσουν αυτήν την φαντασίωση του Ζεύγους και του Κάποιου. Διότι φιλενάδα, το σεξ πολλοί εμίσησαν, το πολύ σεξ, ουδείς! Δεν θα επεκταθώ, όλοι καλά περνάνε και μετά από λίγο καιρό το θέμα επαναλαμβάνεται και η ζωή κυλά ευχάριστα.

β. Ο ένας απ τους δύο έχει σκυλοβαρεθεί τη ζωή του αλλά δεν έχει για κάποιο λόγο τα κότσια να χωρίσει και αφού μιρμιριάζει για κάμποσο καιρό στο αυτί του συντρόφου του για ανανέωση της σχέσης, τον πείθει τελικά να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία.
Και μπαίνουν. Και ας πούμε ότι εσύ είσαι εκείνος που γουστάρει τέτοια φάση, έχεις ανωμαλία ρε αδερφέ, σε εξιτάρει η φάση, και γίνεται το κονέ.
Και πας στο σπίτι των παιδιών κι εκεί αντιλαμβάνεσαι αρχικά μια διάσταση συμπεριφοράς. Βλέπεις τον έναν να χαίρεται αφάνταστα που είσαι εκεί, να είναι ευγενέστατος και διαχυτικός ενώ ο άλλος είναι πιο μαζεμένος, πιο λιγομίλητος, πιο ανήσυχος, πιο κουμπωμένος. Η συζήτηση και η γνωριμία ξεκινά, το κρασί ρέει ρουμπινένιο στα κρύσταλλα, τα ήθη χαλαρώνουν σα λάστιχο κιλότας και γίνεται το σώσε. Ακόμα κι εκεί, αν αιματώνεται και ο εγκέφαλός σου ταυτόχρονα, αντιλαμβάνεσαι μια διαφορά στη συμπεριφορά, είναι αδιόρατη η διαφόρα, αλλά υπάρχει. Ο ένας γουστάρει τρελά, ο άλλος μπορεί να γουστάρει αλλά φοβάται επίσης. Φοβάται γιατί αισθάνεται ότι έχει μεπι σε επικίνδυνες τροχιές και δεν ξέρει πόσο θα συνεχιστεί αυτό.
Και κάποια στιγμή όλα τελειώνουν κι εσύ επιστρέφεις σπίτι σου κι εκείνοι μένουν μόνοι να κάνουν ό,τι κάνουν τα ζευγάρια σε εκείνες τις περιπτώσεις (δεν ξέρω, δεν απαντώ).

Και την επόμενη μέρα λαμβάνεις μηνύματα από τον ενθουσιώδη ότι πέρασαν υπέροχα και να το επαναλάβουμε και ευχαριστείς και ανταποδίδεις και τα σχετικά.

Έλα όμως που ο ενθουσιώδης σε έχει ερωτευτεί. Όχι γιατί είσαι καλύτερος από τον εραστή του, ούτε ομορφότερος ούτε πιότερο fuckable. Απλά γιατί είσαι καινούριος. Και αρχίζει και στο δείχνει ποικιλλοτρόπως - πάντα κρυφά απ το ταίρι του - με μηνύματα, με τραγούδια, με αφιερώσεις, με τηλέφωνα, με απαιτήσεις για συνάντηση τετ α τετ στο χώρο σου κλπ. Κι εσύ που ενδεχομένως να μην έχεις καμία διαθεση για πολλά πολλά ή που στο κάτω κάτω ό,τι έγινε έγινε, δεν θα χωρίσουμε και το ζευγάρι, προσπαθείς να του δώσεις να καταλάβει ότι αυτό που σου ζητά δε γίνεται, γιατί δεν θέλεις να μπεις ανάμεσά τους κι εκείνος σου εξομολογείται ότι η σχέση τους έχει πεθάνει κι εσύ αισθάνεσαι άσχημα που έμπλεξες έτσι και μπλα μπλα μπλα.
Και μετά, ο έτερος του ζεύγους ανακαλύπτει τις ερωτικές σας συνομιλίες. Και γίνεται το έλα να δεις μεταξύ τους. Εσύ τη γλιτώνεις γιατί από τις απαντήσεις σου φαίνεται ότι δεν έχεις καμία μα καμία σχέση. Και λαμβάνεις μηνύμα να μην ξαναενοχλήσεις γιατί προσπαθούν να τα ξαναβρούν και εκπνέεις ήρεμος.

γ. Ακριβώς όπως το β μόνο που το ένα έτερο και ο εξωτερικός παράγων ερωτεύονται παράφορα και μένει ο άλλος μόνος να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο!

Ουφ, πάλι για το τέλος το άφησα το πικάντικο, έχω κι άλλα αν θες για αύριο, αντέχεις ή να γυρίσουμε στα παλιά; Θα πέσει ψηφοφορία σήμερα και θα μου πεις, ναι;
(Για να σε κάνω να αποφασίσεις πιο εύκολα να σου αποκαλύψω ότι ακόμα δεν έχω βάλει την κατηγορία μου!)

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Κατηγορίες Τρελές Παρτ 2

Κι επειδή φιλενάδα η επιστήμη δεν σηκώνει ποτέ τα χέρια ψηλά, στην περίπτωσή μας μάλλον έχει σηκώσει τα πόδια, η διατριβή και ενημέρωσή σου ταυτοχρόνως (για κάποιους μια ανάμνηση γλυκιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι) θα συνεχιστεί μπας και ξεχάσω τις στενοχώριες μου θάβοντας άλλους. Βοηθά λέει αυτό!

Πάμε λοιπόν;

Ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας)

Ο αγαπημένος φίλος Λεμονάτος (ή Ξυδέας) είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία, η οποία οφείλω να ομολογήσω είναι πολύ κοινή και γνωστή στον κύκλο που κινούνται οι gay. Ο λατρεμένος Λεμονάτος (ή Ξυδέας) δεν έχει συγκεκριμένη ηλικία, εμφάνιση, κοινωνικό background και status, παίζει σε όλα τα ηλικιακά, εμφανισιακά, κοινωνικά ταμπλό, απ το Κολωνάκι μέχρι τα Παλούκια Σαλαμίνος, από 12 μέχρι 99 και από κουκλί ζωγραφιστό μέχρι Παναγιά μου βόηθα.
Ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) έχει συνεχώς ένα ύφος λες κι έχει καταπιεί κουβά με χολή και μια γλώσσα που την ξερνά κατά ριπάς, σε μεγάλες ποσότητες ανά δευτερόλεπτο. Οι μόνες φορές που ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) δεν έχει αυτό το ύφος είναι όταν κοιμάται μπρούμυτα με το κεφάλι χωμένο σε μαξιλάρι.
Οι ατάκες του είναι συνήθως μαχαιριές, έξυπνες σχεδόν πάντα διότι ο φίλος Λεμονάτος (ή Ξυδέας) είναι υψηλού IQ, που στάζουν φαρμάκι και καίνε σαν οξύ τη διάθεση και την ψυχολογία του θύματος. Ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) δεν ικανοποιείται με τίποτα, ενώ τα πάντα γύρω του και ό,τι πέσει στην αντίληψή του δεν είναι ικανό και άξιο να τον ευχαριστήσει. Του φταίνε τα πάντα, από την πυκνότητα της ατμόσφαιρας μέχρι τα σατέν σεντόνια την ώρα του σεξ, ενώ, βαθιά ενοχικός, δεν παραδέχεται ποτέ ευχαρίστηση, ποτέ χαρά, ποτέ ικανοποίηση. Ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) είναι ένας ανολοκλήρωτος άνθρωπος που το μοναδικό πράγμα που ξέρει καλά είναι να παίρνει αυτό το ύφος και να παριστάνει την Κυρία...
Ακόμα και στον έρωτα ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) μπορεί στην αρχή να ξεχαστεί, στην πορεία όμως θα επανακάμψει κάνοντας τη ζωή του συντρόφου του πατίνι. Κι εκεί, ο σύντροφος, αν έχει μυαλό σηκώνεται και την κάνει με ελαφρά και βρίσκει κανένα άλλο κουνέλι να πνίξει ή αυτοκτονεί κολυμπώντας πίνοντας καθημερινά το δηλητήριο του εραστή του.
Ο Λεμονάτος (ή Ξυδέας) είναι διασκεδαστικός αν είσαι στην απ' έξω, μπορείς πολύ απλά να τον πάρεις ελαφρά, δουλεύοντάς τον πάντα  - μπορείς εν ολίγοις να τον αντιμετωπίσεις με το ίδιο νόμισμα - ατάκα στην ατάκα - αν αντέχεις να το κάνεις. Αν όχι θα σε συμβούλευα να κρατήσεις αποστάσεις.
Οι άνθρωποι που περνούν στο απυρόβλητο του φίλου μας είναι εκείνοι οι ελάχιστοι που για κάποιο λόγο σέβεται και πίστεψέ με αυτό είναι πολύ σπάνιο για το δυστυχισμένο μας φίλο...

Η Κομμώτρια

Τρελή και αλλοπαρμένη, συνήθως μικρής ή μεσαίας ηλικίας, η γλυκιά Κομμώτρια είναι η χαρά της ζωής. Συνήθως λεπτή και μικροκαμωμένη, ντυμένη με ό,τι τρέντι βρει μπροστά της,  σε απίθανους συνδυασμούς και με πληθώρα αξεσουάρ, η αγαπημένη Κομμώτρια είναι η χαρά της ζωής και η ψυχή του πάρτι και σίγουρα μια μεγάλη καρδιά.
Από την Κομμώτρια μην περιμένεις συζητήσεις αέναες και φιλοσοφικές για το διηνεκές ή τη ματαιότητα, η Κομμώτρια είναι εδώ για να σου μιλήσει σοβαρά για τα εξτένσιονς της Ίνας Λαζοπούλου, ή για την τελευταία στυλιστική άποψη της Σου Κύρκου. Η Κομμώτρια συχνάζει σε δευτεροτριτοτέταρτα μπουζούκια, γνωρίζει τους πάντες εκεί μέσα και όταν σηκωθεί να χορέψει τσιφτετέλι σείονται τα πατώματα.
Αυστηρά παθητική, τα δίνει όλα στο σεξ με ορμή και δύναμη, έχει πάρει ό,τι αρσενικό κινείται, ενώ την πέφτει ανερυθρίαστα και σε γκόμενους εκτός του βεληνεκούς της - συνήθως str8, δεν κολώνει πουθενά και αν την πειράξεις μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Ενώ έχει μια χρυσή καρδιά και μπορεί να γίνει χαλί να την πατήσεις αν σε αγαπήσει σαν φίλο ή σαν εραστή, θα μεταμορφωθεί σε Μέγαιρα αν της κάνεις κακό και δεν γλιτώνεις ούτε στην Ανταρκτική μετανάστης με τους πιγκουίνους. Βλέπεις, η φίλη Κομμώτρια, έχει φάει τόσο δούλεμα από πιτσιρίκι στο σχολείο και στη γειτονιά που έχει αναπτύξει τέτοιες άμυνες που το Ισραήλ μπροστά της μοιάζει ανοχύρωτο.
Προσωπικά λατρέυω τις Κομμώτριες, τις λατρεύω γιατί αν και υπερβολικά αλέγκρες είναι συνήθως παιδιά με μπέσα και με ψυχή και στο κάτω κάτω όποιος άνθρωπος έχει επιβιώσει από την κακεντρέχεια του κύκλου του, αξίζει τα θερμά μας συγχαρητήρια! Αν και υποψιάζομαι ότι μέσα τους κουβαλάνε πολλά...

Ο Ατσάλης

Να φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι λέγαν οι παλιότεροι, και ο φίλος μας έχει φάει τόσο σίδερο στα γυμναστήρια που οι μύες του έχουν μεταμορφωθεί σε πραγματικό ατσάλι. Ο φίλος Ατσάλης κυκλοφορεί και οπλοφορεί παντού στο gay χώρο σε μικρές ποσότητες εδώ στην Ψωροκώσταινα. Συνήθως οι Ατσάληδες οργανώνονται και κυκλοφορούν παρέα κάνοντας τους υπολοίπους είτε να τους ζηλεύουν, είτε να τους λιγουρεύονται, είτε να τους φοβούνται. Επίσης ζευγαρώνουν και παρέα, το να δεις ζεύγος Ατσάληδων είναι πολλάκις συνηθέστερο από το να δεις έναν Ατσάλη με μια Κομμώτρια.
Κυκλοφορούν σε στέκια πονηρά, μοιάζουν με φιγούρες βγαλμένες από ταινίες πορνό ενώ στην πλειοψηφία τους ασχολούνται επαγγελματικά με το bar - πάντα μέσα από την μπάρα. Προσοχή, ο Ατσάλης δεν είναι ο φουσκωτός αντιαισθητικός Μποντυμπιλντεράς, είναι ο πολυκαλογυμνασμένος τύπος με το μυστηριώδες άγριο βλέμμα που κάνει τις μικρές κορασίδες να τρέμουν τα γόνατά τους.
Άντρες εμφανίσιμοι, κάποιοι με τουπέ, κάποιοι χωρίς, αγέλαστοι συνήθως με μικρό κοινωνικό και φιλικό κύκλο και ατέλειωτα πηδήματα στα καρνέ τους.
Ο Ατσάλης συνήθως δεν είναι ζευγαρωμένος, χτυπά και φεύγει για κάτι άλλο, ενώ μόνιμο παράπονό του είναι ότι όποιος τον πλησιάζει τον θέλει αποκλειστικά για σεξ και όχι για σχέση ή για φιλία. Αυτό φυσικά είναι σωστό, αλλά σ' αυτό δεν φταίνε αποκλειστικά οι θαυμαστές αλλά και ο ίδιος μιας και ο Ατσάλης δεν δίνει και πολλά περιθώρια για κάτι άλλο. Οι συζητήσεις μαζί του περιορίζονται στη γυμναστική και τη διατροφή, ενώ σπανιότερα σε θέματα της πατρίδος - ο Ατσάλης έχει ισχυρή άποψη για την Ελλάδα. Στο σεξ κάνει τα πάντα, αν όχι ο ίδιος, αν ασχολξθείς με ένα συνδυασμό από Ατσάληδες τα έχεις όλα. Η εμφάνιση δεν προϋποθέτει απολύτως τίποτα στο κρεβάτι.
Καλά - κακά παιδιά, όλα παίζουν σ αυτήν την κατηγορία, όταν όμως εμβαθύνεις λίγο και το πετύχεις το καλό παιδί τότε εκπλήσσεσαι ευχάριστα, όταν δε καταφέρεις με τη δύναμη του μυαλού σου να τον γοητεύσεις και να τον κάνεις να σέρνεται για πάρτη σου, ε, τότε αξίζεις τρελά συγχαρητήρια αλλά πρόσεχε, μην τον δέσεις το γάιδαρό σου γιατί ο Ατσάλης είναι πειρασμός για πολλούς και κάποια στιγμή θα ενδώσει αφήνοντάς σε μαλάκα...

Ο Ψυχάκιας

Είπα να κλείσω το δεύτερο μέρος με κάτι πικάντικο, κάτι δυνατό, κάτι διαφορετικό (ή μήπως όχι και τόσο σπάνιο); Τον αγαπημένο Ψυχάκια!
Ο Ψυχάκιας είναι μία από τις πιο επικίνδυνες κατηγορίες στο στρουμφοχωριό, είναι αυτός που μπορεί να σε φέρει σε σημεία αυτοκτονίας, εξαφάνισης ή μοναχισμού.
Δεν είναι απαραίτητο ότι το φίλο Ψυχάκια θα τον καταλάβεις με την πρώτη, ούτε με τη δεύτερη καν. Τον αγαπημένο Ψυχάκια θα τον πάρεις γραμμή όταν τον απορρίψεις. Και να σου πω, καλά να έχεις κάτι και να απορρίψεις κάποιον εραστή σου και να πάθει εγωιστικό ταμπλά και να σου κάνει για λίγο μαύρη τη ζωή, Ψυχάκιας είναι αλλά όχι η κατηγορία που συζητάμε. Σήμερα θα μιλήσουμε για εκείνον τον υπέρτατο Ψυχάκια που ενώ δεν έχει τίποτα μαζί σου, σου κάνει τη ζωή μαύρη ποικιλλοτρόπως.

Πες βρε αδερφέ ότι γνωρίζεις με κάποιον τρόπο έναν τύπο και βγαίνετε για ένα καφέ ή ένα φαγητό, και ενώ περνάτε μια χαρά κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου σου λέει να μην προχωρήσεις παραπέρα - ούτε καν σε ένα φιλί. Και στο τέλος της βραδυάς, ενώ εκείνος που σε έχει δει 1 ώρα, αντί να σου πει ότι πέρασε όμορφα και θα ήθελα να σε ξαναδεί, σου κάνει την εκτενέστερη και πιο δραματική ερωτική εξομολόγηση της ζωής σου, σου μιλά με πάθος για το κοινό σας μέλλον ενώ δεν έχει μοιραστεί μαζί σου ούτε μια ανάσα κι εσύ αρχίζεις να ιδρώνεις και με ευγένεια προσπαθείς να του εξηγήσεις ότι δεν μπορείς να τον δεις ερωτικά και καλύτερα να βρισκόσαστε στο χαλαρό και φιλικά - όσο μπορείς να το ψελίσεις μετά από το δράμα που έχεις υποστεί.
Τότε λοιπόν φιλενάδα αρχίζει το show. Αρχίζει το δράμα σε όλο του το μεγαλείο. Στην αρχή θα σε παρακαλέσει με κλάμματα να το σκεφτείς ξανά, θα πέσει στα γόνατά σου, θα κλαίει, θα οδύρεται και θα χτυπιέται μέσα στη μέση του δρόμου νυχτιάτικα τυλιγμένος σε αυτά, ενώ εσύ κοιτάς αμήχανος κι έντρομος γύρω γύρω να δεις αν σε βλέπει η γειτονιά. Κάποια στιγμή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον ξεκολλάς από τα γόνατά σου, του λες ότι είναι αργά και ότι θα μιλήσετε αύριο ή τον στέλνεις στο διάολο.
Εκείνος μετά από λίγη ώρα αφού εσύ αθώος έχεις μπει στο σπίτι, έχεις διπλοκλειδώσει την ασφαλείας και έχεις μείνει με το βρακί για να πας για ύπνο, αρχίζει τα δραματικά μηνύματα. Σου λέει διάφορα, προσπαθεί να σε κολακέψει, να σου αποδείξει ότι θα είναι δέσμιός σου αιώνια, θα σου στείλει mms με ένα δάκρυ να κυλά, θα σου ανεβάσει ψαγμένο αλλά απόλυτα λυπημένο τραγούδι στο facebook στο οποίο θα κάνει σχόλιο που μέχρι να το πάρεις χαμπάρι και να το αποσύρεις θα το χει δει όλος ο κόσμος συμπεριλαμβανομένης και της θείας Αφροξυλάνθης, η οποία θα αναρωτιέται τι συμβαίνει και άλλα δημιουργικά.

Επειδή είσαι και ευγενής, στην αρχή θα απαντάς στα μηνύματα μόνο και μόνο για να αντιληφθείς ότι όσο απαντάς τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα!

Σε μια κρίση καλής θέλησης θα δεχτείς να βρεθείτε για δεύτερη φορά, έχοντας πάντα στο μυαλό σου να ξεμπερδεύεις από το κυνηγητό κι επειδή δεν θέλεις να γίνεις ρεζίλι δημοσίως θα τον καλέσεις στο σπίτι σου. Μέγα σφάλμα. Ο Ψυχάκιας θα έρθει φορτωμένος με δώρα, λουλούδια, γλυκά και πασταφλώρες, θα τα αποθέσει στα έκπληκτα χέρια σου κι εσύ θα προσπαθήσεις να του δώσεις να καταλάβει ότι δεν θες να προχωρήσετε σε κάτι ερωτικό. Ενώ τα βάζα. οι καναπέδες, οι τοίχοι. τα χαλιά και γενικώς όλη η σαλοτραπεζαρία έχει αντιληφθεί τα πως και τα γιατί, εκείνος δεν μπορεί ή δεν θέλει. Σε παρακαλάει μέχρις τελικής πτώσεως και στο τέλος κάνει ότι υποχωρεί με αντάλλαγμα ένα φιλί.

Για να τελειώνεις κάνεις την καρδιά σου πέτρα και του το δίνεις. Αυτό που έχεις ετοιμάσει είναι ένα πεταχτό φιλί, σχεδόν φιλικό. Αυτό που γίνεται είναι το έλα να δεις. Ο Ψυχάκιας σε βουτά απ το κεφάλι και κολλάει πάνω σου σαν μύξα και βάζει όλη του τη δύναμη για να μην ξεφύγεις. Εσύ προσπαθείς να τον σπρώξεις και αντιλαμβάνεσαι ότι το άλλο χέρι του αρχίζει και χαϊδολογάει - χουφτώνει - ξεκουμπώνει άλλα πράγματα. Καταφέρνεις να τον σπρώξεις, βάζεις τις φωνές και αυτός τα κλάμματα και ξαναπέφτει στα γόνατα και σε βουτάει και δεν ξέρεις τι να κάνεις, να του χώσεις κλωτσιά ή να τον λυπηθείς;

Στο τέλος τον διώχνεις κακήν κακώς και ελπίζεις ότι τέλειωσε.

Δεν θα σε κουράσω άλλο. Δεν τέλειωσε. Αυτό το έργο θα τελειώσει μήνες μετά όταν ο Ψυχάκιας θα έχει βρει κάποιον άλλον να κυνηγήσει αφού σου έχει σπάσει τα νεύρα με τα τηλέφωνα, τα μηνύματα, τα δώρα που έρχονται στο γραφείο ή στο σπίτι, τα εισητήρια για ταξίδια μακρινά, τις φωνές, τις απειλές, τις υστερίες, τις απόπειρες αυτοκτονίας, τα κλάμματα.

Όταν σε αφήσει ήσυχο θα ανασάνεις. Θα ανασάνεις αλλά θα κάνεις πολύ καιρό να βγεις σε ραντεβού με άνθρωπο και αν είσαι τόσο γκαντέμης όσο εγώ θα πέσεις σε βδέλλα...

Η συνέχεια αύριο!

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Κατηγορίες Τρελές Παρτ 1

Λοιπόν φιλενάδα, σήμερα είπα να μην γκρινιάξω γιατί πραγματικά έχω νεύρα για σοβαρό λόγο, οπότε λέω να κάνουμε κάτι άλλο. Να θάψουμε!

Βλέπω κατά καιρούς σε διάφορα blogs κατηγοριοποίηση ανδρών - απ' τις γυναίκες και γυναικών - απ' τους άνδρες, αποστάγματα σοφίας οι περισσότερες, κοινωνιολογικής, ανθρωπολογικής και πάνω απ όλα γκομενικής, οπότε και σκέφτηκα, εσύ Tremens νέε μου, που χεις φάει τ' αγόρια με το κουτάλι στο ένδοξο παρελθόν σου, δεν θες να προσφέρεις σ' αυτό το θεάρεστο έργο της κατηγοριοποίησης γκομενακίων;

Οπότε φιλενάδα κάθισε αναπαυτικά, θα σου μιλήσω για τα γκομενάκια τα gay, κοινώς αδερφές. Όποιος - όποια θεωρεί ότι το παρόν άρθρο δεν τον αφορά καθόλου μα καθόλου, ας μην το διαβάσει, έχει κάτι άλλα θαυμάσια blogs που μπορείτε να μιλήσετε για ποδόσφαιρο, ταξίδια, μαγειρική, πολιτικά νέα, αστεία και μελαγχολία και πολλά από αυτά θα τα βρείτε στο πλάι της σελίδας μου και τα αγαπώ όλα. Οι υπόλοιποι - ες, ανάψτε τσιγάρο, βάλτε ένα drink (αν δεν το επιτρέπει η ώρα και μια βυσσινάδα βοηθά) και ακολουθήστε με στις δαιδαλώδεις διαδρομές ενός ανώμαλου και πολύπαθου μυαλού.

Προειδοποίηση
Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις έχει απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Αν εσύ, gay φίλε μου αναγνωρίσεις τον εαυτό σου σε αυτά, τότε μάλλον έχουμε γνωριστεί στο παρελθόν!

Ο και καλά Bisexual

Αγόρια και άνδρες κάθε ηλικίας, εμφανίσεως και πάθους. Ο φίλος και καλά bisexual είναι εκείνος που θεωρεί εαυτόν straight, συνήθως διότι δεν μπορεί να δεχτεί ότι του αρέσει να καραμελώνει το φουντούκι. Ο φίλος και καλά bisexual υποφέρει από τρομερές ενοχές, μεγαλωμένος σε μεγάλο ποσοστό σε οικογένεια αυστηρών αρχών, με γονείς καταπιεστικούς και μόνη διαδρομή αυτή της δημιουργίας οικογένειας.

Ο φίλος bisexual δεν επιτρέπει στο πάθος του να τον κυριεύσει ολοκληρωτικά, δεν επιτρέπει στην καρδιά του να ακολουθήσει το δρόμο που εκείνη θέλει και ταλαιπωρείται αφάνταστα για μια ζωή, αφού ταλαιπωρήσει και όποιον φουκαρά τύχει να τον ερωτευτεί. Αν ειδικά, μέσα από μια φιλική σχέση ο φίλος και καλά bisexual δει την ευκαιρία να έχει αυτό το ανομολόγητο που ποθεί, τότε μαύρο φίδι που τον έφαγε το δύστυχο που θα τραβήξει του λιναριού τα πάθη μόνο και μόνο για να πέσουν μία φορά κι μοναδική στο κρεβάτι, η οποία απ' τη λαχτάρα και την ενοχή δεν αποκλείεται να είναι και τραγική.
Κάτι θα στραβώσει, κάτι δεν θα πάει καλά και ο έτερος αποφασισμένος gay θα αναρωτηθεί τι σκατά κυνηγούσε τόσο καιρό και θα πάει να βρει το φως του σε άλλον συνειδητοποιημένο gay για να ζήσει ζωή χαρισάμενη (;) αφήνοντας τον φίλο και καλά bisexual μόνο με τις Ερινύες του τις οποίες και θα τρέμει για όλη την υπόλοιπη ζωή του, ανάμεσα στις λάγνες αμαρτωλές - αλλά σπάνιες νύχτες (ή και απομεσήμερα) της ζωής του.
Τον υπόλοιπο καιρό θα κοροϊδεύει τον εαυτό του και την οικογένειά του ότι είναι ο άνδρας ο σωστός, ο πρόστυχος, ο οικογενειάρχης.

Επίσης μπορείς να τον βρεις στο λεξικό ως Ο Διακριτικός Παντρεμένος.

Ο βους

Νόστιμο τεκνό, ελλειπούς μορφώσεως, χαμηλού IQ και ανυπάρκτου EQ, κατωτέρας κοινωνικής υποστάθμης συνήθως - αυτό δεν έχει να κάνει με την οικογενειακή του κατάσταση οπωσδήποτε, έχει να κάνει με την οικογενειακή του μόρφωση και διαπαιδαγώγηση. Φύεται σε όλα τα προάστια, Ανατολικά, Δυτικά, Βόρεια και Νότια, σε βουνά, θάλασσες, κάμπους και ραχούλες.
Ο φίλος βους κινείται άνετα μέσα στους gay χώρους μιας κι έχει ένα χαρακτηριστικό ζηλευτό από μεγάλη πληθώρα gay ανδρών και αγοριών.
Είναι ακαταμάχητα ανδροπρεπής.
Η βαριά του φωνή, σωστά τοποθετημένη λες κι έχει πάρει μαθήματα από τη γλυκιά July Maschino (ή όπως αλλιώς γράφεται το επίθετο της καλλιτέχνιδος γιατί βαριέμαι τώρα να το googlάρω - δεν έχει και τεράστια σημασία άλλωστε), το μάγκικο, βαρύ σαν ιστορία ή σαν σύγκαμα περπάτημα κι εκείνο το επίσης βαρύ βλέμμα που υπόσχεται πολλά χωρίς να έχει να δώσει τίποτα, κάνουν τεράστια εντύπωση στα ελαφρά κοριτσούδια που επιθυμούν έναν άνδρα στο κρεβάτι τους και στα ανόητα αγόρια που επιθυμούν το ίδιο και το αυτό.
Ο βους έχει λοιπόν τη γοητεία του αρσενικού που σχεδόν κάθε gay ονειρεύεται και σαν ον χαμηλής διανόησης - ίσης με αμοιβάδας, γνωρίζοντας πολύ καλά να επιβιώνει, μαθαίνει να το πουλάει.
Όταν όμως το πράγμα προχωρήσει σε κάτι παραπάνω από μία βραδυά, οι ελλείψεις κάνουν μπαμ τις βλέπεις και τρελαίνεσαι και σταματούν τα τραμ. Στην κυριολεξία όμως, διότι αρχίζεις να ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις σχεδόν τίποτα να συζητήσεις, τίποτα να μοιραστείς, ότι το σεξ είναι μάλλον μέτριο διότι ο βους δεν έχι αρκετό νιονιό για να ικανοποιήσει 2 ανθρώπους οπότε αρκείται στο να ικανοποιήσει τον εαυτό του, ότι γίνονται σκηνές ζηλοτυπίας αναίτιες κάθε 3 και λίγο και ότι δεν τραβάει το πράμα. Γιατί βου αγάπη μου δεν είναι αλέτρι να το τραβήξεις, είναι σχέση και πρέπει να δώσεις.
Αλλά άμα δεν έχεις να δώσεις τι μπορεί να γίνει;
Neeeeeeext!

Η βδέλλα (ή βαμπίρ)

Ο φίλος βδέλλα (ή βαμπίρ) μπαίνει στη ζωή σου σαν κομήτης. Κάποια γοητευτική - όμορφη αν θες - φατσούλα, με ένα τεράστιο χαμόγελο κι δυό ζωηρά ματάκια, σωματάκι εξαιρετικό συνήθως και γενικά μια εμφάνιση όμορφη και δροσερή σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης. Ο φίλος βδέλλα (ή βαμπίρ), γνωρίζει πολύ καλά ποιο είναι το δυνατό του σημείο και το χρησιμοποιεί μέχρις γραπώματος και υπνωτισμού του αθώου (σεξομανούς συνήθως) θύματος.
Ο φίλος βδέλλα (ή βαμπίρ) ξέρει τη δουλειά του καλά. Χρησιμοποιεί το σεξ σε όλες τις μαγευτικές του εκφάνσεις, δένει το θύμα του και μετά ζητά. Πάντα ευγενικά, αν όχι ευγενικά τότε με μια μικρή γκρίνια που μεγαλώνει, δίνει υποσχέσεις να προσφέρει και ποτέ δεν το κάνει διότι το μόνο που προτιθεται να προσφέρει είναι το υπέροχο κορμί του. Πάντα δε συνοδεύεται από μια τραγική ιστορία εγκατάλειψης ώστε να δέσει το θύμα διπλά. Με σεξ και οίκτο
Έτσι, ο φίλος βδέλλα (ή βαμπίρ) απομυζά το θύμα του μέχρις - οικονομικού, ψυχολογικού, σωματικού θανάτου, ή μέχρι το θύμα να ξυπνήσει και να αποτινάξει από πάνω του το παράσιτο. Πιο αναλυτικά για την κατηγορία αυτή μπορείς να διαβάσεις εδώ.
(φτου φτου φτου και μακριά από μας φιλενάδα)

Ο Ευαίσθητος Φιλόσοφος του Facebook

Κάποτε είχα κι εγώ facebook. Εκεί μέσα λοιπόν ανέβαζα φωτογραφίες μου (πριν με κατηγορήσεις για ψωνισμό να κοιτάξεις στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης - την Υπεύθυνη Δήλωση της υπέροχης Αθηνάς, η οποία - όχι - δε χρηματίστηκε), έγραφα διάφορες μαλακίες για να γελάμε όπως κάνω κι εδώ και όταν είχα τις μαύρες μου (που τις είχα συχνότερα τότε) ανέβαζα καμιά Βαρβάρα να γλυκαθεί το ώτο το τεράστιο.
Εκεί παρατήρησα φιλενάδα μια κατηγορία gay ευαίσθητου και βαθιά φιλοσοφημένου - συνήθως δε πολύ μικρότερης ηλικίας από μένα. Ενός νεαρού που είχε πάρει τη ζωή πολύ στα σοβαρά και κάθε γραμμή ήταν μια βαθιά φιλοσοφική και γεμάτη ευαισθησία σκέψη.
Τον Ευαίσθητο Φιλόσοφο του Facebook.
Ο Ευαίσθητος Φιλόσοφος του Facebook ξεκινούσε τη μέρα του με ένα ποίημα, μη φανταστείς κανένα αρνάκι άσπρο και παχύ, όχι, Μποντλέρ πρωί πρωί ν' ανοίξει το μάτι και συνέχιζε με αποφθέγματα σοφών ανδρών, με ιστορίες που έβριθαν κοινωνικών διδαγμάτων και κατά το βραδάκι με μουσική ψαγμένη, εσωτερική, ξέρεις από κείνη που δεν θα άκουγες ποτέ αφ εαυτού σου.
Οι φωτογραφίες έδειχναν ένα πρόσωπο γεμάτο ευαισθησία και προβληματισμό, ακόμα και εκείνες που ήταν χαμογελαστές εμπεριείχαν ένα τρυφερό στοιχείο μελαγχολίας, μια πόζα πίσω από ένα τζάμι θολό, μια μέσα απ τις ψιχάλες της βροχής και να, μια άλλη περπατώντας μέσα σε ένα τοπίο ομιχλώδες.
Ω θεϊκή θλίψη, βαριά πίκρα της ζωής, ανάσα μελαγχολική, χαμόγελο στερημένο λάμψης, ω Ευαίσθητε Φιλόσοφε του Facebook, ποιο βαρύ φορτίο λυγίζει τους νεανικούς σου ώμους και κάνει τα όμορφα μάτια σου να βουρκώσουν...
Και αρχίζεις τη συνομιλία, και κυλά με μια θλίψη κι ένα γιατί και αποφασίζεις να το πας το παιδί για ένα drink ή ένα αφέψημα να το κάνεις λίγο να χαμογελάσει...
...και ανακαλύπτεις έντρομος στην πορεία ότι ο Ευαίσθητος Φιλόσοφος του Facebook έχει πάρει τα φύλλα και τα δέντρα, έχει καταπιεί τη μισή πρωτεύουσα και θέλει να καταπιεί και την άλλη μισή (χαράς στη μεγαλούπολη) πριν προχωρήσει σε άλλες, πολυπληθέστερες πρωτεύουσες.
Βρε πουλάκι μου, καμία αντίρρηση, αφού αυτό που θες είναι να πηδηχτείς με ό,τι αρσενικό κινείται γιατί δεν το λες εξ αρχής να έχουμε μαζί μας προφυλακτικά;

Λοιπόν φιλενάδα, επειδή δε σε βλέπω να διαβάζεις παρακάτω κι επειδή πιάστηκα ντάκα ντούκα τόσην ώρα στο πληκτρολόγιο πάμε για το Παρτ 2 αύριο, ναι;

Ναι!

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Μας ψεκάζουν

Προχτές ρε φιλενάδα και συγκεκριμένα την Πέμπτη το βραδάκι εκεί που περίμενα την αγάπη μου να ρθει και άκουγα το Λουστράκο και προσπαθούσα να μαζέψω το σπίτι αποφάσισα ότι ο Λιακόπουλος έχει δίκιο.

Μας ψεκάζουν. Μην έχεις καμία αμφιβολία επ' αυτού. Κι αν ξεχαστούν εκείνοι μπορούμε άνετα να το καταφέρουμε μόνοι μας. Έτσι κι εγώ, μιας και είμαι άνδρας που παίρνει τη ζωή στα χέρια και τη στίβει σαν εσπεριδοειδές για να γευτώ τους χυμού της και τα σχετικά, εκεί που προσπαθούσα να βάλω το ανταλλακτικό σ' αυτό το φσιτ φσιτ που είναι μικρό και διακριτικό και κολλιέται στην τουαλέτα - δίπλα στη λεκάνη συνήθως - για να διώχνει την αποφορά και να δίδει μιαν άισθηση φρεσκάδας, κατάφερα εκεί που το πάλευα, να ψεκάσω τη μούρη μου με εκλεκτό άρωμα βανίλιας.

Η αλήθεια είναι ότι το άρωμα βανίλιας πολύ μου αρέσει - κάτι θαλασσινές αύρες, εξωτικά φρούτα, ωκεάνεια μαγεία και άνθη του βουνού και του κάμπου δεν τα θέλω καθόλου - η βανίλια είναι γλυκιά χωρίς να είναι γλυκερή και καταφέρνει ακόμα και σε εκείνη την κατάσταση που είσαι όταν το πατάς, να σου φέρνει στο νου κάτι φρεσκοψημένο και να καταστρέφει τη διάθεση για δίαιτα ανυπερθέτως.

Παρόλα αυτά, όταν τρως όλο αυτό το χημικό στα μούτρα, δεν ανασύρονται μνήμες από κουλουράκια, ανασύρεται τσούξιμο έντονο στα μάτια, μια βαριά μυρωδιά στα ρουθούνια - γιατί βλέπεις φιλενάδα, το άρωμα πρέπει να είναι διακριτικό όσο ωραίο και να είναι, αν ξεφεύγει μεταμορφώνεται σε ενόχληση...

Και αρχίζω ο δυστυχισμένος να πλένω μανιωδώς το πανέμορφο πρόσωπό μου και να μη φεύγει με τίποτα. Με τίποτα σου λέω, η κατάσταση σταθερά τραγική.

Αφού σαπουνίστηκα καμιά 50ριά φορές με αποτέλεσμα να τελειώσει το κρεμοσάπουνο και να ελαφρύνει λιγάκι η χημειοβανίλια στη μύτη μου αρχίζω να περιφέρομαι ζαλισμένος σαν κοτόπουλο στο σπίτι. Μετά από λίγο αρχίζω κι έχω πονοκέφαλο και αρχίζουν φυσικά να με πιάνουν τα διαόλια μου... Μα είναι δυνατόν; να σκέφτομαι (ναι, είναι ηλίθιε, όταν βάζεις τη μούρη σου μπροστά στον ψεκαστήρα την ώρα που παλεύεις να το τοποθετήσεις στη θέση του αυτό θα συμβεί). Μα πώς μου συνέβη αυτό εμένα, εμένα που το IQ μου είναι αποδεδειγμένα υψηλότερο από εκείνο της αμοιβάδας, αλλά βλέπεις η αμοιβάδα ακριβώς επειδή είναι χαμηλοτέρου IQ δεν χρησιμοποιεί τη λεκάνη της τουαλέτας, οπότε το γλιτώνει αυτό το αλισβερίσι με τις προαναφερθείσες παρενέργειες.

Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι όλη τη βδομάδα, όλος ο κόσμος που συναντούσα και συναναστρεφόμουν είτε είχε νεύρα, ή ήταν ζαλισμένος, ή αμφότερα. Οπότε επιβεβαίωσα φιλενάδα ότι μας ψεκάζουν, μας ψεκάζουν σου λέω, μ αυτό το γλυκό χημικό άρωμα βανίλιας μας ψεκάζουν, να ναι το κεφάλι βαρύ και να μην καταλαβαίνει τι τού ρχεται και από που. Να μην παίρνεις χαμπάρι τίποτα και αν πάρεις να τσακώνεσαι με τους λάθος ανθρώπους...

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Κάτι Σύντομο Γιατί Δεν Προλαβαίνω!

Σε πήρε μετά από 6 μήνες εξαφάνισης και θέλει τα πράγματά του πίσω;

Ποια, αυτά που έχεις πετάξει προ τριμήνου;

ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Αφιέρωσέ του τραγουδάκι


Άντε βρε, περαστικά μας!

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Dont believe what you read

Σήμερα που λες φιλενάδα είχα την ευκαιρία να δω τον κιτρινισμό σε όλο του το μεγαλείο. Η εταιρεία στην οποία εργάζομαι και προφανώς περνά δύσκολες στιγμές και μαζί με εκείνη και εμείς, έπεσε θύμα "δημοσιεύματος εγκρίτου δημοσιογράφου" γνωστής ιστοσελίδας γνωστής εφημερίδας, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προαναγγέλει το θάνατό της, οσονούπω.

Στην αρχή ταράχτηκα δεν σου κρύβω, έγινε μεγάλος ντόρος εντός εκτός κι επιταυτά, και μετά πληροφορήθηκα ότι με τον εν λόγω εκδοτικό όμιλο υπάρχουν κάποιες διαφορές, οπότε και το δημοσίευμα "καρφώνει" σαφώς και ουχί εμμέσως την εταιρεία, σε  μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε μια συγκυρία όπου προσπαθεί να ορθοποδήσει κρατώντας τους πελάτες που ήδη έχει και προσμένοντας και άλλους.

Η ζημιά που μπορεί να κάνει το εν λόγω κακοήθες δημοσίευμα σε μια εταιρεία είναι μεγάλη. Πρώτον κάνει τους πελάτες να αμφισβητήσουν τη βιωσιμότητά της και δεύτερον κάνει τους υποψηφίους πελάτες να μην διακινδυνεύσουν συνεργασία με την εν λόγω εταιρία. Πρόκειται δηλαδή για έναν πόλεμο, για μια κακοήθη επίθεση με εκβιαστικό κατά την ταπεινή μου γνώμη στιλ.

Το θέμα είναι ότι όλο αυτό ζημιώνει και τους εργαζόμενους στην εταιρία σε μια τραγική περίοδο για το εμπόριο και τη διαφήμιση. Διότι αν μετά από τις στοχευμένες επιθέσεις δεν μπορέσει κανείς να ορθοποδήσει είναι πιθανό το προσωπικό να μείνει χωρίς δουλειά και χωρίς αποζημιώσεις - όσο για το γιατί γίνεται μια τέτοια επίθεση - δημοσίευμα στις εποχές που ζούμε, ε, αυτό, σε μένα τουλάχιστον είναι προφανέστατο.

Δυστυχώς φιλενάδα η διαφθορά, ο εκβιασμός και η βρωμιά που δέρνει το ελληνικό σύστημα είναι όντως πηγάδι δίχως πάτο. Θυμάμαι πολύ παλιότερα τη σκανδαλώδη εμπλοκή τότε κυβερνητικού στελέχους που γράφει βιβλία - ο θρασύτατος - ώστε ο διαγωνισμός που μας έδινε νέο πελάτη να κυρηχθεί άκυρος, και οι λόγοι ήταν απλά για γέλια. Δεν ντρέπονται για τίποτα πολιτικοί και δημοσιογράφοι, συντηρούν ένα διεφθαρμένο καθεστώς και τρέφονται από αυτό ως βαμπίρ της εξουσίας.

Είμαι λοιπόν εκτός από ταραγμένος και έξαλλος. Το αίσθημα της δικαιοσύνης εξίσταται. Το ένστικτο επιβίωσής μου ουρλιάζει. Και όλα αυτά γιατί; Διότι κάποιοι "δημοσιογράφοι" αποφάσισαν να εκδικηθούν και να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα. Αλλά αυτά έχουμε, αυτά δεχόμαστε, αυτά αξίζουμε. κιτρινίλα και κατρουλίλα.

ΥΓ
Επειδή ήθελα να είμαι δίκαιος, σχολίασα στο άρθρο πριν 3 ώρες και δεν έχει δωθεί έγκριση να ανέβει το σχόλιό μου. Δεν το βλέπω να ανεβαίνει οπότε αυτό μου σβήνει τις όποιες αμφιβολίες.