Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Ναι; Ναι; Σίτσα μ ακούς;

Ναι; Ναι; Έλα Σίτσα* μου, μ ακούς; Ναι;
Κάτσε να πάρω το μηδέν.
Ναι; Έλα, ναι, εγώ σ ακούω, αχ δεν πιάνει καλά από δω μωρέ ή από κει; Ναι; Μην κουνιέσαι χριστιανή μου. Τι; Απλώνεις τη μπουγάδα; Άστηνε που χω να σου λέω.

Ναι; Έλα ναι, εγώ είμαι, καλά είμαι, καλά είμαστε, έκτακτα περνάμε, εσείς; Η γιαγιά; Την εβρήκες τη μασέλα της; Ναι; Που της είχε πέσει; Πίσω απ το καλοριφέρ; Χριστέ και Παναγιά, ευτυχώς που τη βρήκατε γιατί άμα ανάβατε το καλοριφέρ λιώμα θα γινότανε - είναι και η φτηνή, η ακρυλικιά, ναι, αν ήταν πορσελάνες δεν θα λιωνε. Βέβαια θα μου πεις πότε να τ ανάψετε κι εσείς έρμες το καλοριφέρ, ναι, ξέρω, κι εμείς με το σεσουάρ θα ζεσταινόμαστε το χειμώνα, θα το βάζω με βάρδιες στο σπίτι, μισή ώρα ό ένας το μαλλί, μισή ώρα ο άλλος, κάτι θα γίνεται.

Συμφέρει άραγε το σεσουάρ; Δεν ξέρω βρε Σίτσα* μου, δεν ξέρω καθόλου, άκου, πόσο θα μου ρθει το ρεύμα αν ανάβω το σεσουάρ τα βράδυα; Και είναι ασφαλές κάτω απ τα σκεπάσματα ή θα πιάσουμε καμιά φωτιά και θα γενούμε ψητοί; Κάτσε να το γκουγκλάρω να δω... Το γκούγκλαρα αλλά άκρη δεν έβγαλα, καλύτερα να μην το βάλω λέω. Εσύ τι λες; Τι; Σου κάηκε και στεγνώνεις το μαλλί με το ατμοσίδερο; Τι να κάνεις κι εσύ. Μην σου πιάσει μόνο, μη σου πιάσει γιατί ξέρεις πως βρωμά η καμένη τρίχα;

Ναι. Καλά είμαστε. Ωραία περάσαμε, άλλος κόσμος βρε Σίτσα* μου εκεί στην Ιταλία, άλλος αέρας. Τι λίμνες, τι ομορφιές, τι πράσινο, και ο κόσμος καλοντυμένος, αφού να φανταστείς σα να πήγαινα σε βάφτιση ντυνόμουνα κι εγώ μη μου πέσουνε τα μούτρα. Ναι. Είχε και κάτι Αμερικάνους - αίσχος - να η σαγιονάρα, να η κάλτσα μέσα απ τη σαγιονάρα και το μαλλί κομμένο με το τάπερ, ναι, να χε και φέτα μέσα το τάπερ να γινότανε η κόμμωση κουρού, άστα, μαύρη ασχήμια οι έρμοι, τι να σου λέω. Αλλά οι Ιταλοί και οι Ιταλίδες, μοντέλα. Μοντέλα σου λέω.

Ήταν που λες το Κόμο μια ομορφιά απίστευτη, τι δρόμοι, τι κτίρια, τι παλιά πόλη, χάρμα σου λέω, και οι διαδρομές μαγικές, σα να σαι σε παραμύθι, πήγαμε και στα χωριά εκεί τριγύρω, και στην Ελβετία - κοντά είναι τα σύνορα - για ένα καφέ, και σε άλλες πόλεις και χωριά, και στο Μενάτζιο που πήρανε το σπίτι ο Τζώρτζ και η Αμαλίτσα, αλλά δεν τους είδα, τους είχα πάρει και μια φοντανιέρα έκτακτη για το γάμο, αλλά δεν τα σηκώνανε τα τηλέφωνα Σίτσα* μου, τι να πω, θά χανε τρεχάματα, ξέρεις, τρέχει αυτή για τα μάρμαρα, τρέχει αυτός για τους καφέδες, μού μεινε η φοντανιέρα αμανάτι. Δεν πειράζει, δεν ψυχραίνομαι εγώ εύκολα, ξέρεις τι άνθρωπος είμαι, όλο και κάποιος άλλος θα παντρευτεί και θα την πάω.

Και πάμε που λες Σίτσα μου να μαζευτούμε, να επιστρέψουμε, και πέφτουμε σε μια κίνηση έξω απ το Μιλάνο 20 χιλιομέτρων, και αφού δεν έπαθα το εγκεφαλικό πάλι καλά να λες. Και πετάγαμε 11.50 και να παρακαλάω να χει καθυστέρηση το αερόπλανο, και φτάνουμε 11.40 να επιστρέψουμε τ αμάξι και να το κοιτάζει ο υπάλληλος προσεκτικά κι εγώ να χοροπηδάω και μπαίνουμε στον έλεγχο σαν τρελοί και να χει μια ουρά κι εκεί χιλιομέτρων και αρχίζω να φωνάζω "We ll miss our flight" και με κλωτσοπατινάδα περνάμε μπροστά και την ώρα που μας περνάει τον έλεγχο, κλείνει την πόρτα το αερόπλανο και πάει καλλιά του κι έχω μείνει εγώ με στραβωμένο στόμα να κοιτάζω τον άδειο ουρανό και νη μην το πιστεύω.

Και μετά να πρέπει να αλλάξεις το εισιτήριο, εκεί να σ έχω Σίτσα* μου, που δεν έπιανε το ρημάδι το WiFi και όταν έπιανε δεν δούλευε η εφαρμογή, και να μην έχει τελικώς πτήση την ίδια μέρα και να μην μπορούμε να κλείσουμε για την επόμενη και να μιλάμε με την έρμη την αδερφή μου στο τηλέφωνο να πατάει τα κουμπιά για να μας βγάλει εκείνη το εισιτήριο και μας το βγάλε ο Θεός να την έχει καλά και όλο αυτό πήρε κάνα δίωρο. Το στόμα μου δεν έχει ξεστραβώσει ακόμα.

Και μετά, στο λεωφορείο για το Μπέργκαμο, και μετά να ψάχνεις ξενοδοχείο, και τα περισσευάμενα λεφτά να είναι λίγα και κάτω από 150 ευρώ να μην βρίσκεις και να κάνει και ψοφόκρυο για να τη βγάλεις στο παγκάκι. Ευτυχώς Σίτσα* μου, βρήκαμε ένα ωραίο με 90 και κομμάτια να γίνει το κλείσαμε.

Και εκεί που λες Σίτσα* μου ανακαλύπτω ότι το Μπέργκαμο είναι μια πόλη θαύμα. Ένα αριστούργημα. Τι δρόμοι, τι παλιά καστρόπολη, τι αγορά, τι φαγητό, χάρμα σου λέω, ομορφιά απίστευτη. Σε καλό βγήκε η χασούρα γιατί είδα αυτήν την πόλη κι έκανα διακοπές άλλη μια μέρα. Σε καλό.

Ναι, εδώ είμαι τώρα, να φανταστείς τα χαράματα σηκώθηκα κι έστρωσα και χαλιά και έκανα και γενική γιατί θα μ έτρωγε η σκόνη. Εδώ είμαι και ονειρεύομαι το επόμενο ταξίδι. Αλλά αυτή τη φορά θα πάω από την προηγούμενη στο αεροδρόμιο να μαι σίγουρος.

*Σίτσα. Μυθική φίλη, κάποιου γνωστού απ τα παλιά, την οποία ανέφερε σε κάθε συζήτηση - τύπου «και η Σίτσα αυτό, και η Σίτσα εκείνο» και δεν γνώρισα ποτέ και μου χει μείνει τραύμα.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Στιγμές τσιγάρου, μια διασημότης και μια θυσία

Βγαίνω που λες να κάνω τσιγάρο χτες κατά τις 12 το πρωί και ξάφνου, πέφτει μια ψιχάλα-ροχάλα απ του ουρανού τ' αέναα ύψη ακριβώς πάνω στην καύτρα και το σβήνει. Όπου φύγει φύγει ο υποφαινόμενος μη χαλάσει και το μαλλί και δεν έχω τα σύνεργα του Αμάραντου μαζί. Δεν χωρά το πιστολάκι το backpack, πρέπει να ρωτήσω το Σταύρο τον Ποταμίσιο τι μάρκα έχει πάρει και χωράει τέτοιες πολιτικές εκεί μέσα.

Αργότερα - πάλι για τσιγάρο είχα βγει αλλά είχε ήλιο πια - παρατηρούσα μια γριά που προσπαθούσε να παρκάρει ένα Clio σε θέση που ένα τριαξονικό ίσως δυσκολευόταν. Ήταν απολαυστικό να τη βλέπεις να στρίβει το τιμόνι μόνο απ' τη μια κατεύθυνση, να βγαίνει να τσεκάρει πόσο χώρο έχει από τον πίσω (5 μέτρα), να ξαναμπαίνει και να κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, να ξαναβγαίνει να τσεκάρει και 10 λεπτά μετά να το παρατάει μισοπαρκαρισμένο. Τον καθρέφτη πάντως τον έκλεισε. Μετά έβγαλε τον παππού από τη θέση του συνοδηγού και κίνησαν για νέες περιπέτειες...

Πριν βγω για το τσιγάρο αυτό, πήρα μια Coca-Cola light, γιατί προσέχω τη σιλουέτα μου κι έφαγα και τόνο άμα θες να ξέρεις - έχω και ταξίδι αύριο και δεν θέλω να ρουφιέμαι στις φωτογραφίες γιατί μου αποσπάται η προσοχή και δεν χαμογελάω καλά - από το μηχάνημα του διαβόλου που πετάς το κέρμα και στη ρίχνει στα πατώματα. Ξεχνώντας ότι μετά την τούμπα θέλει μερικά λεπτά να ηρεμήσει, την ανοίγω και πετάγεται στο μάτι μου. Φοντάνα το κουτάκι, βάλσαμο το ανθρακικό στο μάτι, άραγε απορροφάται η ασπαρτάμη στον κερατοειδή;

Ο Άδωνις είπε ότι οι βουλευτές θυσιάζονται για μας. Έχουν περικόψει το μισθό τους πολύ πολύ ένεκα της κρίσης. Και δεν χρηματίζονται. Δάκρυσα και κόντεψα ν ανάψω τσιγάρο μέσα στο γραφείο απ την ταραχή μου. Ήρθε όμως μια συνάδελφος και μου ριξε κάτω την καπνοθήκη και γεμίσαμε τρίματα να χουμε να μαζεύουμε για καμιά βδομάδα. μου θύμισε παλιά, στην Αμφιλοχία, το εργαστήρι του θειού μου του Θανάση που βελονιάζαμε καπνά και τα απλώναμε να στεγνώσουν - καπνοί παντού.

Λοιπόν, και τώρα, άναψε τσιγάρο γιατί σου χω είδηση που σπαρταράει.
Θέλω να ξέρεις ότι κάποιες φορές οι διάσημοι - κάποιες φορές όχι όλες - είναι σαν κανονικοί άνθρωποι.
Με συγκίνηση σου παρουσιάζω τη διάσημη Έλενα Τσαβαλιά - σύζυγο Μάρκου Σεφερλή - διάσημη πλέον για τη λεπτότητα, το πολιτισμικό γίγνεσθαι και την απύθμενη μόρφωση (μια φορά την έχω δει για λίγο να παίζει και η τσιριχτή φωνή της δημιούργησε καθίζηση ιζήματος στα έρμα τα αυτιά μου), η οποία μετά την υπέροχη εκπομπή στην οποία τυγχάνει συμπαρουσιάστρια μαζί με τον υπέροχο σύζυγό της, πήγε για μανικιούρ. Έτσι, απλά, λες και δεν είναι διάσημη, λες και είναι κανονική γυναίκα. Πολύ το χάρηκα γιατί αισθάνθηκα κι εγώ για λίγο διάσημος - χτες το βράδυ μόλις έκοψα τα νύχια μου... καταλαβαίνεις...


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Τα ύστερα του κόσμου

Λοιπόν φιλενάδα τά παμε, εγώ τηλεόραση δεν βλέπω, μάλιστα, αν θες να ξέρεις τον τελευταίο καιρό ξαναβλέπω το υπέροχο Downton Abbey αφού τελείωσα το πολύ καλό Strain και είμαι βδομάδα με βδομάδα κι επεισόδιο με επεισόδιο δεμένος με το American Horror Story 4. Δείχνει εξαιρετικό.

Λοιπόν, παρόλο που τηλεόραση δεν βλέπω, προτιμώ πίστεψέ με να αυτογδαρθώ και να γίνω καναπές τριθέσιος (γιατί πήρα 2-3 κιλάκια μετά το καλοκαίρι οπότε ανέβηκα κατηγορία και τώρα αυτοτιμωρούμαι με σαλατοφαγία και ψητοφαγία και θέλω να φάω εκείνη τη Lacta με το κέικ να με δει ο Θεός), δεν μπορώ να αποφύγω τα διάφορα δημοσιεύματα που αφορούν σε αυτήν και να σου μεταφέρω τη φρίκη που αισθάνομαι.

Διαβάζω που λες ότι η Ελένη για ν ανεβάσει νούμερα έφερε έξω απ το στούντιο 2 κατσίκες όπου αφού τους δέσανε τα πόδια προσπάθησαν 2 συνεργάτες της να τις αρμέξουν σε συνεργασία με 2 τηλεθεάτριες που διάλεγαν το ζώο που θ άρμεγε την κατσίκα και όποιος διάλεξε το ζώο που άρμεξε την κατσίκα καλύτερα θα κέρδιζε βραστήρα.

Εξαιρετικό το βρίσκω, είναι ένα κλικ παραπάνω από κείνες τις αποφράδες μέρες όπου ο εθνικός μας Λιγδιάρης Μπούλης έβαζε την αγελάδα να αφοδεύσει σε τετράγωνα - τα λεγόμενα Τετράγωνα των Κοπράνων - με αντάλλαγμα πλούσια δώρα.

Και αναρωτιέμαι βρε φιλενάδα που και αθώα μου είσαι και φιλόζωη. Αυτές οι έρμες οι κατσίκες που τους δέσανε τα πόδια για να τις αρμέξει η Ζαρίφη και ο Γκουντάρας τι ακριβώς έφταιξαν; Μόνο αυτές διότι και η Ζαρίφη και ο Γκουντάρας καλά να πάθουν. Και η Ελένη. Λεφτάκια παίρνουν αυτοί. Αυτές οι δύστυχες οι αίγες που τους τραβολογούσαν τα βυζιά 2 ζώα χωρίς εμπειρία τραβήγματος βυζιού - οπότε μάλλον τις καταταλαιπώρησαν προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού - τι έφταιξαν;

Και φεύγω από την απαστράπτουσα Ελένη με τη θαυμάσια εκπομπή της κι έρχομαι στο έτερο σίχαμα τον κο Σεφερλή. Μεταξύ άλλων - και δεν θα σου πω για τη φάρσα, αρκετά ειπώθηκαν - στο ενημερωτικό κομμάτι της εκπομπής, ο καταξιωμένος δημοσιογράφος - ρεπόρτερ - που θα μπορούσε άνετα να καλύπτει το πολεμικό ρεπορτάζ του Μέγκα, κος Νέζος (ναι αυτή η κουλή η άσχημη η καψερή) έχει επισκεφθεί κτηνιατρείο και με τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου αυνάνιζαν ένα σκύλο μέχρι να εκσπερματίσει για να δείξουν στη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά πως διατηρείται το pedigree δια μέσω της σπερματέγχυσης. Αλήθεια σου λέω. Αυνάνισαν live το σκυλί. Στη ζώνη 10.00-13.00 αυνάνισαν live το σκυλί. Το αυνάνισαν. Το σκυλί.

Φαίνεται μετά το άρμεγμα και την κουράδα το μόνο υγρό εξόν του αίματος που απέμεινε να δείξουμε στις νοικοκυρές είναι το σπέρμα του σκύλου. Για το αίμα διατηρώ επιφυλάξεις, ίσως την επόμενη βδομάδα βάλει ο Λιάγκας τη Σκόρδα να σφάξει κάνα κοτόπουλο λάιβ και η Σάσα η Σταμάτη, αυτό το σιχαμένο τσόκαρο να το ξεπουπουλιάσει να γουστάρουμε.

Ίσως όμως ο κος Νέζος πήρε κάθε αντρικό πουλί που θα μπορούσε να σηκωθεί στη φριχτή όψη του και αφού ξέμεινε το ρίξε στα σκυλιά.

Ίσως βέβαια να φταίει που ναι ανάδρομος και η βλακεία λάμπει.

Ίσως τελικά να μην υπάρχει ελπίδα. Ίσως. Ίσως είναι η στιγμή όπου οι μέρες με το Μικρούτσικο στην τηλεόραση να φαντάζουν υπέροχες. Ίσως το βαρέλι να μην έχει πάτο. Δεν ξέρω βρε φιλενάδα, απλά απορώ και περιμένω να δω τις ελεγκτικές αρχές για το πως θα αντιδράσουν. Γιατί το ΕΣΡ το gay φιλί το καταδίκασε. Τη μαλακία στο σκύλο τι θα την κάνει;

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Αλαμουντίν στον τόπο σου*

*ο τίτλος κλεμμένος από σχόλιο στο fb.

Είδα λοιπόν χτες φιλενάδα - εκεί που χαζολογούσα μετά το μούχρωμα γιατί είχα και μια κόπωσις σωματική, ουχί ψυχολογική, ψυχολογική έχω σήμερα γιατί ξύπνησα με πονοκέφαλο και δεν παλεύεται, α, είναι και σωματική ταυτοχρόνως οπότε μπορούμε να την αποκαλέσουμε ψυχοσωματική που κάνει κι αίσθησις -είδα λοιπόν πίνοντας τον αντιοξειδωτικό χυμό μου στο ένα χέρι και με το τσιγάρο στο άλλο, ρεπορτάζ για την άφιξη της κυρίας Αλαμουντίν, δηλαδή της κυρίας Κλούνη, της τυχερής αυτής κορασίδος που παντρεύτηκε τον πολυπόθητο εργένη - και ποιος από μας δεν ορέχτηκε τον γόη Γεώργιο τον Κλούνη, του οποίου η ομορφιά, το κλας και η μόρφωσις μαγεύει τα πλήθη, η οποία κυρία Αλαμουντίν-Κλούνη τυγχάνει να είναι δικηγορέσσα διάσημος - πιο διάσημος και από την Ελίζα τη Βόζενμπεργκ, όπου είναι και κρίμα γιατί το Ελιζάκι και σε ταινίες έπαιξε και βουλευτίνα είναι (ήτο - δεν το χω παρακολουθήσει) και γενικώς είναι έκπαγλου καλλονής και τεραστίας μορφώσεως, άσε που δεν παντρεύτηκε τον Γιωργάκη τον Κλούνη και την έφαγε το τοπικό τζετ σετ κι από διεθνές μόνο σε χαρτοπετσέτες και μωρομάντηλα. 


Μπερδεύτηκες; Εγώ να δεις κι έχω κι ένα κεφάλι που πάει να σπάσει.


Πάμε πάλι.


Ήρθε λοιπόν η κοπέλα που όλοι γνωρίσαμε πριν λίγο καιρό - εγώ προσωπικώς δεν την είχα ξανακούσει - μαζί με μια μεγάλη ομάδα δικηγόρων από την Αγγλαιτέρα, προσκαλεσμένοι όλοι από την καλή μας την Κυβέρνηση, για να μπριφαριστούν και να δώσουν συμβουλές για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνος στην Ελλάδα. Μέχρις εδώ καλά. 


Τώρα βέβαια θα μου πεις, τόσα λαμπρά ονόματα στη χώρα, τι Κούγιας, τι Λεωτσάκος, τι ο άλλος που μάζευε γραβάτες και μετά τον μαζεύανε στη μπουζού, την Αμάλ και το επιτελείο της έπρεπε να κουβαλήσουμε, νεόνυμφο κορίτσι, να μην προλάβει να δει το σύζυγο με τα τζάμπερς, να τον χαρεί, να πιουν μαζί έναν εσπρέσσο βρε αδερφέ, να κάνουν σχέδια για το μέλλον;


Έπρεπε φιλενάδα, έπρεπε, γιατί θα πρέπει να κατανοήσεις ότι τις εντυπώσεις σε αυτό το θέμα οφείλει να το κλέψει το λάιφστάιλ. Μην κοιτάς που δεν έχεις να φας, που σου παίρνουνε το σπίτι κι έχεις να δουλέψεις απ το 2010, το θέμα μας δεν μπορεί να είναι συνέχεια αυτό, και μιας και η Αμφίπολη όπου να ναι θα ξεφουσκώσει μετά την αποκάλυψη του "ενοίκου" (αναρωτιέμαι τι κοθνόχρηστα να έχει εκεί πέρα ο ένοικος), πρέπει να έχουμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Μιας λοιπόν και ο Έμπολα δεν λέει να μας επισκεφτεί να κάνουμε δελτία ανάλαφρα, μας επισκέφτηκε η Αμάλ και το επιτελείο.


Και τι υποδοχή, τι πρόγραμμα, τι στιλ (κακά τα ψέμματα, κούκλα και κομψότατη η Αμάλ), όλα ειπώθηκαν στο δελτίο. Από τι φορούσε, πως ήταν χτενισμένη μέχρι τι έφαγε με τη συνοδεία της στο εστιατόριο γνωστού τηλεσέφ, όλο το μενού με επιδόρπιο και κρασί. Επίσης, λέει, το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνάντηση με τον πρωθυπουργό και επίσκεψη στο Μουσείο Ακροπόλεως και στον Ιερό Βράχο, αν και λέγω αν βρούμε σπορτέξ να της δανείσουμε μιας και πήρε την πτήση την golight της Aegean, αυτής που δεν παίρνεις βαλίτσα αλλά αν θες να πάρεις την πληρώνεις όπως στη Ryanair. Οπότε γιατί να μην πάρεις απλά Ryanair να τελειώνεις; Είναι σίγουρα πιο φτηνή - βρε λες στην τελική να ήρθε με τη Ryan?


Και ήρθα και αναρωτήθηκα φιλενάδα. Έχουμε τόση ανάγκη από γκλάμουρ και από αποπροσανατολισμό σ αυτόν τον έρμο τόπο ώστε να αποτελεί είδηση η άφιξη της συζύγου γνωστού σταρ - όσο αγαπητός κι αν είναι αυτός - για δουλειές; Γιατί μπίζνα είναι, μη μου γελιέσαι, και η Αμάλ και το επιτελείο θα πληρωθούν αδρά αν αναλάβουν την υπόθεση. Τόση λοιπόν ανάγκη μου χεις το λαιφστάιλ μες στο χάλι που μας δέρνει; Δεν σου αρκεί ο Σεφερλής που κάνει τηλεφωνικές φάρσες κια κοψοχολιάζει τον κόσμο ότι θα τους πάρουν τα σπίτια; Δεν σου φτάνει η έρμη η Σκόρδα που μες στα μίνια τη βάλανε να καταβροχθίζει μακαρονάδα μπολονέζ κι απάνω τούρλα με το φουέ; Δεν ξέρεις τι είναι το φουέ; Ο αυγοδάρτης ή αλλιώς σύρμα μαγειρικής.


Ε άμα δεν σου αρκούν σου χω δω το μενού που ταΐσαν την Αμάλ να πάρεις μάτι την ώρα που τρως τη φακή απ τα χθες. Χωρίς φέτα.


Έξω από το εστιατόριο, την υποδέχθηκε η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη. Η Amal Alamuddin επέλξε κόκκινο κρασί για να συνοδεύσει το γεύμα της. Το μενού με θέα τη θάλασσα  που επιμελήθηκε ο γνωστός σεφ Λευτέρης Λαζάρου,περιελάμβανε: αχινοσαλάτα, λαυράκι μαριναρισμένο με παρθένο ελαιόλαδο και λεμόνι, τραγανά φιλέτα μπαρμπουνιού με μους μελιτζάνας, κριθαράκι με γαρίδες, φιλέτο χριστόψαρο με μους σελινόριζας και επιδόρπιο παρφέ με κρέμα τυριού σε τραγανό μπισκότο λεμόνι με παγωτό πραλίνα και φρούτα του δάσους!


Επίσης, έτσι για να σου ανοίξω την καρδιά, σου χω αληθινό στιγμιότυπο από τα σόσιαλ τα μύδια. Διότι είμεθα λαός μορφωμένος και αυτό πρέπει να το μάθει η οικουμένη!





Σωστά το λες αγάπη μου, άτιμο πράγμα η Καζαμπλάνκα...



Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Τ' άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου

Η μέρα μου φιλενάδα για να ναι όμορφη ξεκινά ως εξής.

Ξυπνώ νωρίς νωρίς και πριν κάνω το ο,τιδήποτε άλλο ανάβω την καφετιέρα, την οποία έχω γεμίσει από βραδύς, για να ετοιμαστεί ώσπου εγώ να νιφτώ και να χτενιστώ και να ανάψω υπολογιστή. Με το που γίνονται όλα αυτά κάθομαι στην καρέκλα με καφέ αχνιστό και ανάβω το πρώτο τσιγάρο της μέρας, αυτό το πιο απολαυστικό. 

Την πρώτη ώρα - και ιδιαίτερα στα πρώτα 2 τσιγάρα - δεν θέλω να ακούσω τίποτα, να μιλήσω σε άνθρωπο, να σκεφτώ το ο,τιδήποτε. Θέλω να μείνω μόνος μς τα διάφορα αρθράκια που μπορεί να διαβάσω, εναλλακτικά κάνα βιβλίο, μέχρι να βρω το κουράγιο να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα στις 6.37, μισή ώρα πριν το ξυπνητήρι, και σιγοτραγουδώντας το «Τ' άσπρα τα χεράκια σου, τα γιασεμάκια σου», ολοκλήρωσα το τελετουργικό της προετοιμασίας κι έκατσα στο γραφείο μου περιχαρής. Πίνω την πρώτη γουλιά καφέ, τραβάω την πρώτη τζούρα απ το τσιγάρο ώσπου, αίφνης και χωρίς αιτία φανερή, χύνω όλον τον καυτό καφέ
α. πάνω μου
β. πάνω στο γραφείο
γ. στο πάτωμα.
δ. όλα τα παραπάνω.

Για μερικά δευτερόλεπτα στέκομαι στήλη άλατος προσπαθώντας να κατανοήσω βαθιά τι συνέβη ενώ ταυτοχρόνως το στέρνο και ο καβάλος μου υποφέρουν από κάψιμο. Κάθομαι εκεί, ζεματισμένος και αναρωτιέμαι πως μπορεί μια κούπα κανονικού μεγέθους να περιέχει τόσο πολύ υγρό, το οποίο όπως κάθε υγρό που σέβεται τον εαυτό του, έχει απλωθεί παντού. Στο πληκτρολόγιο, στο ποντίκι, στην οθόνη, στο τασάκι, στην καρέκλα, κάτω απ το γραφείο και γενικώς ένα μπάχαλο.

Πετάγομαι λοιπόν, παίρνω χαρτί κουζίνας και αρχίζω να μαζεύω. Κόντεψα να χαλάσω όλο το ρολό, που είναι αυτό το μεγάλο που θέλει ολόκληρη τραπεζαρία για να σταθεί και ακόμα τίποτα. Για να μην στα πολυλογώ, μισή ώρα αργότερα ακόμα μάζευα, ο καφές είχε χωθεί σε κάθε πιθανή και απίθανη επιφάνεια - ρωγμή - τρύπα και έπρεπε να φύγει.

Μετά, σφουγγάρισα το έρμο το μάρμαρο και μετά δόξασα τον εαυτό μου που δεν βάζω ζάχαρη στον καφέ γιατί θα με τρώγανε οι μύγες και θα χάνε σίγουρα χαλάσει τα ηλεκτρονικά τσουμπλέκια που λούστηκαν σαν την αγάπη μου στο Γουαλδακιβίρ.

Αποκαμωμένος αλλά ουχί πτοημένος, έκατσα στο καθαρό πλέον γραφείο και ανακάλυψα ότι το ποντίκι μάλλον κράτησε υγρασία μέσα κι έκανε ό,τι ήθελε. Άλλο πάταγες, άλλα έκανε. Έψαξα να βρω το εφεδρικό μέχρι να στεγνώσει αυτό - πουθενά. Είμαι βέβαιος ότι θα το βρω κάποια άλλη στιγμή που δεν θα το χρειάζομαι. Μετά έκλεισα τον υπολογιστή και τραγουδώντας το «θωρακισμένη μερσεντές εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές» έκατσα στον καναπέ όπου πολύ προσεχτικά ήπια τον καφέ μου κάνοντας τα απαραίτητα τσιγάρα. 

(είναι το τρίτο κλείσιμο που γράφω, τα άλλα 2 δεν μου αρέσανε κι αυτό δεν έχει ξαναγίνει, α, τώρα κατάλαβα, με το πρωινό συμβάν δεν έχω καθαρό μυαλό για κλείσιμο, οπότε δεν έχει ηθικό μήνυμα απόψε, ίσως μόνο το μην κλαις πάνω από χυμένο καφέ - και να κλάψεις, εσύ θα τα μαζέψεις εξόν κι αν είσαι η Λάτση οπότε θα στα μαζέψει η Φιλιππινέζα αφού πρώτα τη χαστουκίσεις)

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ω Ντέμπορα ω μόρες

Ω καιροί ω ήθη φιλενάδα. Είμαι συντετριμμένος με μια ανακάλυψη που έκαμα - σοκαρισμένος πιότερο απ όταν με ψέκασε το αρωματικό μπάνιου - εκείνο που ψεκάζει αυτόματα - στα μούτρα την ώρα που τα πλενα.

Γύρισε λέει και πάλι ο Νικήτας της καρδιάς μας, ο γνωστός αγαπημένος όλων μας Ομέρ Πριόνης στη ΝουΔούλα αφού αντήλλαξε φιλοφρονήσεις με το Σαμαρά. Εκεί δηλαδή που περιμένεις να ρθει η επανάσταση από άνδρες με α μικρό, δε γίνεται τίποτα, γυρνούν σαν τα πρόβατα στη στάνη. μιαν ελπίδα είχα κι εγώ και μου την έσβησε ο Νικητάκος.

Από την άλλη είναι μάλλον ευχάριστο που ο καιρός ξαναζέστανε και δεν θα χρειαστεί να βάλουμε ακόμα πετρέλαιο, γιατί άμα κρυώσει δεν μας βλέπω να βάζουμε πετρέλαιο έτσι κι αλλιώς, οπότε ας παραμέινει σε τέτοιες θερμοκρασίες μπας και γλιτώσει το έρμο το ποδηλατικό μου το κοκκαλάκι εκείνα τα αρθριτικούλια που δημιουργεί το ψύχος το δριμύ και οι υγρασίες. Είχα πάρει μια σόμπα πέρσι, εκείνη με τις λάμπες, έχει και ροδάκια, την πήγαινα πέρα δώθε στο δυάρι αλλά τι να πρωτοκάνει και αυτή η δύστυχη, καήκανε και οι 2 λάμπες και δεν έχω ψάξει να δω αν υπάρχουσι ανταλλακτικά, και με βλέπω να παίρνω τελικά τις γούνες της μητρός να το κάμω εδώ μέσα βεστιάριο Χουντάλα ή να κάνω υπερωρίες στη δουλειά που θα καίει η θέρμανση - μη σου πω να βάλω και κανά ραντζάκι εκεί, να τη βγάλω αμά έρθουσι τα κρύα τα πολλά.

Βέβαια - για να μην είμαι αχάριστος εγώ ΕΝΦΙΑ δεν πλήρωσα γιατί έχω παραχωρήσει την οικία μου, τον πλήρωσε η έρμη η μάνα οπότε παίζει και να τις εκποίησε τις γούνες και να ρίχνουμε φλοκάτες και αντί για Χουντάλα να στο κάνω εδώ μέσα το τσαντίρ το μαχαλά.

Από την άλλη διάβασα την προηγούμενη βδομάδα ότι ένα ζεύγος λεσβιών μήνυσε την τράπεζα του σπέρματος - όχι τη Eurobank, άλλη - γιατί δώκανε λέει λάθος σπέρμα κι αντί το παιδί να βγεί άριο μας βγήκε σοκολά. Έχει θα μου πεις και η έρμη η λεσβία τα δίκια της. Άσπρο παρήγγειλα, ταμπά μου έφερες και δεν μπορώ να το δώκω πίσω, και μένουν λέει κάπου εκεί έξω στο Οχάιο και δεν είναι φιλικό το περιβάλλον για ταμπά παιδιά. Ενώ υποψιάζομαι ότι για λεσβίες δεδηλωμένες και ύπανδρες είναι. Προχώ το Οχάιο. Στο Άινταχο τι γίνεται άραγες;

Πήρε και τ αυτί μου ότι ο Λιάγκας είπε ότι ο Ματτέο της Ελένης που λέει είναι έγγυος πάλι - σαν τη Μαρί Σαντάλ κι αυτή η έρμη, κουνέλα μας προέκυψε - το βάφει το μαλλί σεμπακί και αναρωτήθηκα τα εξής.

α. τι είναι το σεμπακί
β. ο Λιάγκας ομιλεί με την ιδιότητα του ωραίου ανδρός;
γ. αυτά τα σκουπίδια ποιος τα βλέπει;

Επίσης να σε ενημερώσω ότι χτες που άνοιξα τηλεόραση πρώτη φορά μετά από χρόνια και έμαθα για το Λιάγκα από εκείνη τη φριχτή αδερφή που κάνει μότες στο ΦΜ λάιβ - και δεν εννοώ το Φώτη, την άλλη την κουλή την ξινομούρα που μου διαφεύγει το όνομα, είδα στα κλεφτά γιατί μπήκα στο ντουζ να αρωματιστώ, ότι κυκλοφορεί και η έξυπνη λάμπα. Υποψιάζομαι ότι θα είναι κάτι σαν την έξυπνη σίτα ή το πρίτι μπρα σε φωτιστικό. Λίγο που την επήρε ο εφθαλμός γιατί είχε μπει το Χεντ & Σώλντερς, σαν αυτές τις παλιές του πετρελαίου ήταν. Μάλλον θα μείνω με την απορία όμως γιατί θα ξανανοίξω τηλεόραση αν τελικά πάρουμε μέρος στη Γιουροβίζιον να φάω καμιά πίτσα σαν άνθρωπος.

Θα φάω όμως; Ω Ντέμπορα, ω μόρες...

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Προεδρικές βλέψεις

Είχε η αγαπημένη η μελιστάλαχτη στο τελευταίο της ποστ την ιδέα για να στείλουμε βιογραφικά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρόλο που η υπέροχη Αθηνά ξεκαθάριζε ότι ψάχνει για κυρίους άνω των 65 - μιας κάποιας ηλικίας δηλαδή - θεώρησα εξαιρετικά ελκυστική - και θελκτική μη σου πω - την ιδέα, οπότε, επισήμως μέσα απ τον ιστότοπό μου, καταθέτω δημοσίως (αυτό το καταθέτω δημοσίως μου θυμίζει τη Μοιραράκη τη Δέσποινα όταν κατέθετε δημοσίως τις εξευτελιστικές τιμές στα χαλιά της τα οποία σημειωτέον ήτο μαλλί με μετάξι ή μετάξι με μαλλί κι 1.000.000 κόμπους ανά τ.μ. και το σχ΄διο υπέροχο και τα χρώματα ζωντανά και... τι έλεγα; α, ναι) ότι πολύ θα ήθελα να γενώ ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και θα σου εκθέσω ευθύς αμέσως τα γιατί (δεν είναι ένα, είναι πολλά).

1. Είμαι νέος. Δηλαδή δεν τα χω κλείσει ακόμα τα 43 οπότε βαστούν τα πόδια μου για να στέκομαι επάξια και χωρίς φλεβίτη σε δεξιώσεις κι εθνικές εορτές.

2. Είμαι - κατά γενική ομολογία - νόστιμος και φωτογενής. Οπότε στις δημόσιες εκδηλώσεις θα μαγεύω τις κυρίες και θα βγαίνω ένα κουκλί στις εφημερίδες και τις ειδήσεις.

3. Η χροιά της φωνής μου είναι κατάλληλη για συνεντεύξεις, δηλώσεις, λόγους. Και αμανέδες στη σπάνια περίπτωση που χρειαστεί.

4. Είμαι ολιγαρκής. Δεν χρειάζομαι πολλά πολλά, σε φαγητό και κεφτεδάκι τρώγω ευχαρίστως - για γλυκό δε, ένα υποβρύχιο, ένα λουκούμι κι όξω απ την πόρτα. Στα ταξίδια θα παίρνω το αερόπλανο της γραμμής και δεν θέλω και μπίζνες κλας, εκεί να να στο φτερό να με βάλεις, θα κάτσω ήσυχα ήσυχα και θα πάρω την καραμελίτσα μου από την αεροσυνοδό - με γεύση ούζο - πειθήνια και φρόνιμα. Τα ξενοδοχεία που θα διαμένω δεν είναι απαραίτητο να είναι πεντάστερα κι επτάστερα (εξάστερο δεν γνωρίζω αν υπάρχει), μένω και σε τετράστερο - σε τζούνιορ σουίτ, δεν είναι απαραίτητη η προεδρικιά ή η γαμήλια, αρκεί να υπάρχει μπρέκφαστ κοντινεντάλ.

5. Μου πάει το Προεδρικό Μέγαρο γιατί μου ταιριάζει το μπαρόκ με ροκοκό επιρροές και ο δωρικός ο κίονας με κορινθιακά κιονόκρανα. Και η κουρτίνα η διπλή από μέσα γάζα απ όξω μες στα βελούδα του κρασιού.

6. Είμαι ποδηλάτης, οπότε εξόν μεγάλων αποστάσεων θα κυκλοφορώ με το ποδήλατο και θα κάνουμε οικονομία στις βενζίνες,

7. Έκανα καθαρισμό οδόντων προσφάτως οπότε δεν θα χρειαστεί photoshop για τα ταμπλόιντ χαμόγελά μου και δεν χρειάζεται να πάω στη Χριστίνα Ιακωβίδου - τη σέξυ οδοντίατρο για όψεις πορσελάνης Ideal Standard να ομοιάζω με λουτροκαμπινέ.

8. Εϊμαι αρκούντως καλλιεργημένος οπότε δεν θα γινόμεθα ρεζίλι σε δύσκολες ερωτήσεις δημοσιογραφίσκων τύπου Δαυίδ Αβραμίδη και Κατερίνας Παναγοπούλου.

9. Είμαι και gay οπότε δεν θα είμαι μετά της συζύγου να ζητά διαμάντια και γουναρικά και να τα πλερώνετε εσείς. Ένα ρολογάκι Diesel να μαι τεκνάκι ολκής και καθαρίζουμε με 150 ευρουλάκια. Τώρα αν επιτραπούν οι γάμοι ομοφυλοφύλων θα διαλέξω γαμβρό ολιγαρκή κι εργατικό, dont you worry!

Ελπίζω με αυτή τη μικρή ανάλυση να σε έπεισα και αν με στηρίξεις. Η Αρβελέρ και ο Βενιζέλος καλύτεροι ήντουσαν;

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Η αλήθεια είναι

Η αλήθεια είναι ότι το χω παρατήσει το μαραφέτι. Είναι κρίμα αλλά πολλές φορές δεν βρίσκω κάτι ξεκαρδιστικό να πω. Πολλές φορές είμαι πολύ κουρασμένος ή ο χρόνος μου είναι λίγος ή ένα σωρό δικαιολογίες. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι διακαιολογίες και πρέπει να ξαναβρώ τη φόρμα μου.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι καλά. Και παρόλο που είμαι καλά ψάχνω να βρω πράγματα που θα με "ρίξουν", πράγματα που θα με στενοχωρήσουν και θα με προσγειώσουν.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδιαίτερη ελπίδα για τον τόπο μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καμία ελπίδα στη νέα γενιά, τη γενιά που κάθεται στην είσοδο της πολυκατοικίας μου και καπνίζει και τρώει και πίνει και τα πετάει όλα κάτω. Μα όλα. Καμία ελπίδα στους συνομήλικούς μου που προσπαθούν να βολευτούν με ό,τι έχουν και δεν κάνουν τίποτα να αλλάξουν τα πράγματα. Καμία ελπίδα - όταν βλέπω το Ρουσόπουλο περιχαρή στα συνέδρια, όταν βλέπω όλη τη λαμογιά να περιφέρεται αεράτη και να γίνεται lifestyle και να το καταπίνουμε αμάσητο. Όταν η Τζένη μετά το διαζύγιο παίρνει επιχορήγηση κάποιες χιλιάδες ευρώ για να κάνει ξενοδοχείο. Η Τζένη. Του Πέτρου.

Η αλήθεια είναι ότι χαμογέλασα με την καημένη την wannabe Miss Cyprus αλλά κατάλαβα ότι απλά δεν είχε καταλάβει την ερώτηση. Ήταν και τρακαρισμένη, δεν ήταν και πυρηνική φυσικός ή διάσημη ιστορικός, να σαν την κα Αρβελέρ η οποία χαριεντίζεται με τις Λάτσηδες και τις κοσμικές και περνάνε όμορφα και θεωρεί ότι περνάμε καλά στην κρίση γιατί δεν ψοφάμε στους δρόμους όπως είχε συνηθίσει εκείνη να βλέπει στην Κατοχή. Να δεις που θα μας τη φορέσουνε για ΠτΔ να έχει πλάκα. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μας φορέσουνε το Βενιζέλο για το ίδιο πόστο κι εκεί να δεις πλάκα. Πολύ πλάκα, η αλήθεια είναι.

Η αλήθεια είναι ότι έχω ξυπνήσει απ τις 5 και θα μαι λίγο γκρινιάρης σήμερα, η αλήθεια όμως είναι επίσης ότι θα προλάβω να καθαρίσω το μπάνιο πριν φύγω.

Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έκοψα τα τραίνα, και τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ, έχω πολύ λιγότερα ευτράπελα να σου γράψω. Είναι τα άτιμα πηγή έμπνευσης. Τώρα με το ποδήλατο (φτου φτου Παναγιά μου) λίγα συμβαίνουν - κι ευτυχώς, διότι εκεί αν συμβεί κάτι, δεν θα είναι ιδιαίτερα αστείο.

Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα πολύ προσωπικό θέμα που θέλω να σου πω, αλλά η αλήθεια επίσης είναι ότι δεν έχω βρει ακόμα το κουράγιο να στο βάλω σε λόγια. Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να το καταφέρω κάποια στιγμή - σύντομα - μπας και γιατρευτώ. Η αλήθεια είναι ότι ενώ θα έπρεπε να είμαι καλα, δεν είμαι. Και η αλήθεια είναι ότι θα γίνω αλλά πρέπει να παλέψω. Η αλήθεια επίσης είναι ότι το να συμβουλεύεις τους άλλους είναι εύκολο αλλά το να βάζεις σε τάξη τον εαυτό σου όχι. Η αλήθεια είναι ότι γελάω, ναι, αλλά όχι με όλην την καρδιά μου.

Και η αλήθεια είναι ότι θέλω επιτέλους να γελάσω. Χωρίς ενοχές και τύψεις. Ανερυθρίαστα και όμορφα. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι μόνο έτσι ζεις.

Η αλήθεια είναι ότι μου λειψες φιλενάδα και - για σήμερα τουλάχιστον - η αλήθεια είναι ότι θα προσπαθήσω να είμαι πιο συχνός εδώ, σ αυτό το σπίτι που η αλήθεια είναι ότι αγαπώ πολύ.

Καλημέρα!