I will always love you

Μόλις το έμαθα ρε φιλενάδα, μόλις το διάβασα και πραγματικά στενοχωρήθηκα. Στενοχωρήθηκα γιατί αυτήν τη γυναίκα την είχα στην καρδιά μου, γιατί ήταν ένας μεγάλος έρωτας στα γυμνασιακά μου χρόνια, τα τρυφερά εκείνα χρόνια, γεμάτος αθωότητα, 86, 87 ήταν, θυμάμαι άκουγα τη φωνή της την αγγελική κι έβλεπα κι εκείνο το όμορφο πρόσωπό της να τραγουδά, να χαμογελά, να κλαίει, να γελάει, να χορεύει, γεμάτη νιάτα, ταλέντο, λάμψη ομορφιά. Την έβλεπα και πάθαινα ρε φιλενάδα, ήταν το πρώτο μου κόλλημα στη μουσική, έπαιρνα τους δίσκους της τον έναν μετά τον άλλον και είχα γεμίσει το δωμάτιό μου με αφίσες της.

Όπως περνούσαν τα χρόνια και μεγάλωνε και αυτή κι εγώ, ενώ ανακάλυπτα κι ερωτευόμουν κι άλλες φωνές κι άλλες γυναίκες γεμάτες ταλέντο, την είχα πάντα στην καρδιά και στη σκέψη μου, εκείνος ο εφηβικός έρωτας δεν θα σβηνε ποτέ. Θυμάμαι, γύρω στο 99 πρέπει να ήταν όταν είχε τραγουδήσει το Its not right, but its ok και μου ξανάρεσε τόσο πολύ. Ωραίο τραγούδι και ακόμα πιο ωραίο video clip, εκείνη πιο ώριμη, όμορφη σα μαύρη νεράιδα, σα μαύρη μάγισσα με κείνα τα ατέλειωτα πόδια και το υπέροχο πρόσωπο. Πόσο μου είχε αρέσει τότε, και τώρα, το τραγούδι αυτό θα μείνει για πάντα στα αγαπημένα ακούσματά μου... Πες με φλώρο, πες με ότι θες, μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η γυναίκα.

Και μετά την πήρε η κατρακύλα. Και λυπήθηκα. Λυπήθηκα τόσο πολύ για κείνη, ήξερα μέσα μου ότι καταστράφηκε, ότι δεν υπήρχε γυρισμός, ειδικά όταν είδα πέρσι αν θυμάμαι καλά την προσπάθειά της να ξαναγυρίσει έγινα ράκος. Έγινα ράκος γιατί μια τόσο υπέροχη γυναίκα είχε καταντήσει σκιάχτρο, ούτε καν σκιά του εαυτού της. Τι κρίμα. Τι κρίμα πραγματικά. Α ρε Whitney.

Και τώρα έφυγε. Έφυγε απ τη ζωή η καημένη. Έφυγε τόσο νέα. Όχι άδικα, είχε καταστρέψει τον εαυτό της, είχε αφεθεί στο πάθος της, είχε ξεχάσει ποια είναι και τι μπορεί να κάνει. Εγώ όμως όχι, εγώ πάντα θα τη θυμάμαι όπως τότε, το 86, που τραγουδούσε το Saving all my love for you, ένα κορίτσι, ένα υπέροχο κορίτσι που έμελλε να γίνει μια κατεστραμμένη γυναίκα. Τι κρίμα.

Καλό ταξίδι γλυκιά μου, ελπίζω να ηρεμήσεις εκεί που πας...