Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Mon Dieux quel Decadence No 1

Σου χα πει φιλενάδα ότι μου πνίξε η ρολoγιά την κεραία και δεν έπαιζε η τηλεόραση. Έλα όμως που από την Κυριακή φιλοξενώ φίλο καρδιακό και καλλιτέχνη διαλεχτό και είπα να κλαδέψω το έρμο το αυτότροφο μπας και πιάσει σήμα, μη θέλει ο άνθρωπος να δει καμιά Μενεγάκη να του περάσει η ώρα, ντροπή πια, εν έτει 2014 να μην παίζει ο δέκτης.

 Όπως και έκανα το Σάββατο - μεταξύ άλλων - ανέβηκα στη σκάλα, μάτια μου μάτια μου, για κοίτα με μια στάλα για να ζαλιστώ και να κλαδέψω την υπέροχη ρολογιά - πασσιφλόρα η επίσημος ονομασία. Και την κλαδεύω την έρμη, είχε και ολίγον από γιασεμί, εγυμνώθη και η κεραία - τίποτα, 0 εις το πηλίκον. Τι τη γυρνούσα από δω, τι την επήγαινα από κει, να μη θέλει να μου τη δείξει την Τσιμτσιλή με τίποτα. Ένα δράμα έζησα φιλενάδα μιας και αν θυμάσαι, έχω 3 τηλεοράσεις μοδέρνες και φλατ, μια που έχει χαλάσει ο ήχος, μια έτερη που χει χαλάσει η εικόνα και η τρίτη η καλύτερη πλήρης ήχου και εικόνας να μην πιάνει σήμα. 


Τι να τσεκάρω τα καλώδια, (τι ανακάλυψα πίσω από το τραπεζάκι της TV δεν θες να ξέρεις), τι τάμα έκαμα στην Παναγιά την εικονοφτιάχτρα -τίποτα. Τι βουντού με μικρό ομοίωμα της κεραίας, τι ενεδύθην τα τούλια και πέρασα 40 κύματα στο δέλτα το Φαληρικό μες στον ψόφο, μαλλιά κόντεψα να βγάλω, τηλεόραση δεν είδα. Και τελικώς, τη Δευτέρα το απόγιομα αποφασίζω να δω μην θέλει επανασυντονισμό - μη ρωτάς το γιατί, τότε το σκέφτηκα - και έκαμα επανασυντονισμό και να σου τα κανάλια. Τσάμπα την εκουτσούρεψα την έρμη τη ρολόγια – πασσιφλόρα, τσάμπα και βερεσέ το καμα κουρούπα το έρμο το φυτό.

Και τι κανάλια, τι τα παλιά, τι τα καινούρια, τι Ε, τι Α, τι Β, τι σκατά, πότε βγήκαν όλα αυτά κι εγώ ιδέα δεν είχα; Μα τόσο πλούσιο τηλεοπτικό πρόγραμμα; Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα κάνω και δεν παρακολουθώ. Και είπα ο δύσμοιρος, έτσι για το ονόρε, χτες το βράδυ να δω λίγη τηλεόραση με τον κολλητό να κάνουμε και χάζι να περάσει η ώρα. Τι να σου πω φιλενάδα, αθλία η κατάστασις. 

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με το Κάτι Ψήνεται, όπου είχα να το δω απ το 2009 θαρρώ. Το θυμόμουν έτσι με ένα χαμόγελο, μ' άρεσε σαν εκπομπή, και λέω κάτσε μωρέ, καλό είναι αυτό, κάτσε να το χαζέψουμε… Και κάθομαι να το χαζέψω και βλέπω μια τρισάθλια φαφούτα να το παίζει γκόμενα η οποία ήτο λέει και Κρητικοπούλα και μαγέρεψε κάτι αηδίες (φαντάσου ότι για επιδόρπιο έκαμε λουκουμάδες- Τζήζας) και όλα αυτά με συνοδεία φάλτσου τραγουδιού απ την οικοδέσποινα τη φαφούτα η οποία θέλω να ξέρεις ότι παντρεύτηκε – χώρισε και μετά βρήκε και άλλον και ξαναπαντρέυτηκε, διότι τέτοιο κελεπούρι πως να πάει χαμένο, και αυτή λέει δεν ήθελε αλλά να, (δείχνοντας τη βέρα), της τονε περάσανε το χαλκά (ξαναδείχνοντας τη βέρα) κι ένα αίσχος γενικά. 

Και μετά ήρθανε και 4 καημένοι να γευτούν Κρητική Κουζίνα – ο θεός να τηνε κάνει – κι έστρωσε η φαφούτα – ετών 39 – ένα άθλιο τραπέζι και κάμανε τους χαρούμενους που τρώγανε τόσο ωραία τα αίσχη που τους σέρβιρε και μετά κάμανε βόλτα στο καρακιτσάτο σπίτι της και θαυμάζανε τα διακοσμητικά, τα οποία ούτε σε ταινία τρόμου τέτοιο κιτσαριό και είχε και μιαν αφίσσα με μιαν οδαλίσκη και λέει μια άλλη χαροκαμένη σε ένα άλλον που είναι γκέι – όχι σαν τον Αργύρη τον Αγγέλου που έκαμε μήνυση στο γκούγκλη γιατί έβγαζε στην αναζήτηση Αργύρης Αγγέλου gay, αλλά κανονικός gay, μια χαρά παιδάκι, λίγο αδύνατο αλλά ευχάριστο, τι έλεγα; 
Α, ναι, λέει λοιπόν αυτή:
 -Α, η ζωγραφιά είναι Αναγεννησιακή.
-Που το ξέρεις; Είπε ο φιλότεχνος
- Το ξέρω επειδή αυτή είναι χοντρή!


Και σκέφτηκα ότι άμα είναι καλλιεργημένος ο άνθρωπος φαίνεται, και μετά φάγανε το επιδόρπιο, και όλοι εκτός από έναν της βάλανε καλό βαθμό (εγώ αυτόν τον έναν το αγάπησα) και τελείωσε. Και μετά είδα κι άλλη τηλεόραση για να ολοκληρώσω Το Δράμα Μιας Ορφανής Που Δεν Κατέβασε Το American Horror Story Επειδή Βαρέθηκε, αλλά αυτά θα στα πω αύριο...

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Άσε μας μωρή πια

Λοιπόν φιλενάδα, σήμερα, 21 του μηνού που είναι και τα Εισόδια της Θεοτόκου και γιορτάζουν οι Παρθένες Μαρίες και τα συναφή (γιορτάζει μάλλον και η Παρθένα Φουντουκίδου, αυτό το κορίτσι με το ονοματεπώνυμο κόσμημα, αγνό και λάγνο ταυτοχρόνως και χρόνια της πολλά) είπα να εγκαινιάσω μια νέα στήλη στο πτωχό πλην τίμιο ιστολόγιο τούτο, με την ονομασία «Άσε μας μωρή πια»

Τα άσε μας μωρή της ημέρας θα απονεμηθούν:

1. Στον οδηγό φορτηγού που το πρωί εβρισκόμενος εξ αριστερών μου, χώθηκε στο φανάρι δεξιά προσπαθώντας να με κλείσει λες και είχε παπί και εισέπραξε τη σκόνη μου κι ένα φάσκελο ξεγυρισμένο και ωραιότατο.

2. Στην ψύξη που με ταλαιπωρεί κι έχω βάλει έμπλαστρα, έχω αλείψει θερμαντικές, έχω πάρει χάπια, έχω ρίξει εντομοκτόνα, έχω κάμει βουντού, λευκή, φούξια και μαύρη μαγεία και ακόμα δε λέει να φύγει. Το βράδυ αν δεν είμαι καλά θα μπω στο φούρνο, θα ανάψω το γκριλ στους 300°C να τελειώνω γιατί μου χει παίξει το νευρικό σύστημα και πόσα να αντέξω. Βαρέθηκα να κοιμάμαι καθιστός, σε λίγο θα πονέσει ΚΑΙ η ουρά μου κι έχω ένα σκασμό δουλειές το ΣΚ και ποιος θα τις εκάνει.

3. Στις κυρίες, τους κυρίους και τα υποδέλοιπα τα ζώα που κράξανε τον υπέρλαμπρο επιστήμονα που εκτόξευσε και προσγείωσε διαστημική μηχανή στον κομήτη Τάδε (μη με βάζεις και γκουκλάρω τώρα για τις λεπτομέρειες, ξέρεις εσύ, επειδή φορούσε λέει σεξιστικό υποκάμισο. Σε όλες αυτές τις θεόχοντρες με τα φούξια κολάν γιατί δεν επιτίθεται κανείς;

4. Στο Μπουμπούκο που υπεραμύνθηκε των ΜΑΤατζήδων στο περιστατικό με τον περιπτερά. Πιο φασίστας πεθαίνεις...

5. Στην ανάπτυξη που όλο είναι να ρθει και δεν έρχεται. Σε λίγο θα γίνει κάτι σαν τον Άη Βασίλη. Όλοι την περιμένουν μα είναι ένας μύθος.

6. Στη γριά από πάνω, που χτες στις 6.20 τα ξημερώματα έσουρνε κάτι τόσο βαρύ που νόμισα προς στιγμήν ότι καταρρέει όλο το γνωστό σύμπαν μαζί με 5-6 άγνωστα. Μα που τη βρίσκει τη δύναμη η σκατόγρια, μου λες; Εγώ το ρολό πήγα να σηκώσω και σφάδαξα στον πόνο.

7. Στην υπέροχη Κα Τσαβαλιά, που ως καινούριο κοσκινάκι απασχολεί ευχάριστα την κοινή γνώμη

και δημιουργεί τα εξής ερωτήματα.
Είχε θαυμάστρια ο Σύζυγος Τσαβαλιά;
Αυτή η εν λόγω κυρία από ποιο παρθεναγωγείο αποφοίτησε και απέκτησε τόσο κλας; Τόσο κλας ούτε εγώ αν φάω μια μαρμίτα φασούλες δεν αποκτώ. Μα τέτοιες υπέροχες κυρίες στολίζουν τα πρωινά μου και μετά μου λες γιατί μας κυβερνά ο Βενιζέλος και δεν είναι στη μπουζού με τον Άκη...

Αυτά τα ολίγα φιλενάδα για απόψε, σε φιλώ και καλό ΣΚ. Α, και τη Δευτέρα θα σου χω πράμα που σαλεύει και το Μουστερή γυρεύει. τι, δεν ξέρεις ποιος είναι ο Μουστερής; Άσε μας μωρή πια. Άλλα κι άλλα τα ξέρεις!


Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Περί Μοναξιάς και Άλλων Δεινών

Άκου να σου πω φιλενάδα, ξέρεις πολύ καλά πως όταν ανακάλυψα την ερωτική μου ταυτότητα, κάπου εκεί στα 23 γιατί μέχρι τα 23 δεν θες να ξέρεις τι έκανα, άστο, δεν είναι πρέπον, μην επιμένεις, καλά θα σου πω, έκλαιγα τη μοίρα μου, δεν έμεινα ποτέ μόνος παρά κάτι μικρά διαστήματα που το επέλεξα μέχρι που τέλειωναν τα μικρά διαστήματα και το ξεεπέλεγα γιατί για μένα η μοναξιά - αν και μπορώ να τη διασκεδάσω αφάνταστα - δεν είναι τρόπος ζωής.

Επειδή λοιπόν έχω υπάρξει κι εξαιρετικά τυχερός άνθρωπος και έχω γνωρίσει στη ζωή μου υπέροχους ανθρώπους - όχι έναν και δύο αλλά περισσότερους από το μέσο όρο, δεν έχω και ιδιαίτερα τραύματα να κουβαλάω, μη σου πω κανένα, οπότε το να ξεκινήσω μια ερωτική σχέση για μένα είναι τόσο φυσιολογικό όσο να πίνω νερό ή να αναπνέω αέρα ή να τρώω γαλακτομπούρεκο. Δεν τρόμαξα ποτέ, δεν φοβήθηκα ποτέ, δεν έμεινα ποτέ σκεπτικός για το αν πρέπει, δεν πρέπει κ.ο.κ. Βουρ στον πατσά ήμουν πάντα και μάλλον μου έχει βγει σε καλό, γι αυτό άλλωστε και αρκετοί πρώην μου είναι πλέον εξαιρετικοί μου φίλοι. Γιατί τους αγάπησα βαθιά και γιατί όταν πλέον τελειώσαμε δεν είχαμε κακίες ο ένας για τον άλλον.

Έτσι λοιπόν, μετά τον χωρισμό μου με τον υπέροχο Αρχάγγελο ήρθε ένας νέος άνθρωπος στη ζωή μου σχετικά γρήγορα, ένας εξαιρετικός άνθρωπος που είναι ερωτευμένος μαζί μου όσο δεν πάει, που με φροντίζει πολύ, που τα κάνει όλα να φαίνονται μαγικά. Κάνει την καθημερινότητά μου πολύ πιο όμορφη, ζεστή κι εύκολη, ξέρει ακριβ;vς ποιος είμαι και προσπαθεί να το διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορεί, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει τη δεδομένη στιγμή, τη δεδομένη περίοδο. Και όλα όχι μόνο καλά, όλα υπέροχα. Διότι αν φιλενάδα, γνωριστούν 2 άνθρωποι κι ερωτευτούν βαθιά. Tότε όλα γίνονται μαγικά.

Έλα όμως που σήμερα που έχω πιάσιμο τρελό στην πλάτη και υποφέρω και θέλω να μου βάλει έμπλαστρο, λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι και πρέπει να το βάλω μόνος μου και δεν φτάνει το κωλόχερό μου στην πλάτη τόσο πολύ γιατί ο Tremens είμαι βρε φιλενάδα, δεν είμαι η Κομανέτσι να το τυλίγω το χέρι 3 σβούρες γύρω γύρω και όσο πάει... άσε με, αλλλού ντ αλλού θα το βάλω το Λέοντος, αλλού ο πόνος αλλού η καψαϊκίνη. Και ντρέπομαι να χτυπήσω στη γειτόνισσα που είναι και μεγάλη γυναίκα και δεν είναι τώρα στην ηλικία της να βλέπει πλατάρες σαν τη δική μου νυχτιάτικο, θα θυμηθεί τα παλιά και θα χουμε δράματα...

Ζω ένα δράμα μοναξιάς και ποιος θα με συντρέξει.

Αύριο ευτυχώς, ξημερώνει μια άλλη μέρα...


Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Σπουδαίες συναντήσεις: Η ΚΑΡΙΟΛΑ

Φεύγεις φιλενάδα απ το σπίτι, αφού έχεις φάει την τυρόπιτά σου - η οποία δεν σε ικανοποιεί γευστικά αλλά ποσοτικά, δεν είναι σαν την άλλη που έφαγα χτες και με ικανοποίησε γευστικά αλλά ουχί ποσοτικά κι έχω δίλημμα ποια εκ των 2 να καθιερώσω - και ποδηλατείς στην ηλιόλουστη, πλην υγρή Αθήνα.

Φεύγεις απ' τα Σεπόλια, ανεβαίνεις στα Πατήσια, πρώτα στα Κάτω, μετά στα Άνω, αφού έχεις χαιρετίσει χαμογελαστά τον Άγιο Ελευθέριο, παίρνεις την Ηρακλείου απ' την αρχή μέχρι την κεντρική διασταύρωση της Νέας Ιωνίας, κατεβαίνεις την Καποδιστρίου, στρίβεις μέσα στην υπέροχη, κατάφυτη Φιλοθέη, διασχίζεις κάθετα την Κηφισίας, μπαίνεις στον παράδρομο και κοντεύεις να φτάσεις στον προορισμό σου, στο Χαλάνδρι.

Όλο το ανωτέρω είναι γύρω στα 12 χιλιόμετρα, συνεχούς ανηφόρας, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι με ευτυχία βλέπεις το κτίριο στο οποίο θα φτάσεις, θα αλλάξεις ρούχα γιατί είσαι κάθιδρος, θα φτιάξεις καφέ και θα κάτσεις να συνέλθουν τα πόδια σου.

Φευ όμως, φευ διότι ένα στενό πριν το δικό σου, έχει σταματήσει φορτηγό να ξεφορτώσει, έχει ένα SUV μπροστά, άλλη μια μαντάμ με επιβατικό σεντάν αναντάμ παπαντάμ κι εσύ από πίσω και όλοι αυτοί χωράνε να περάσουν τσίμα τσίμα.

Επειδή ακριβώς είσαι οδηγός από τα 19 σου κι επειδή ακριβώς είσαι απ τους ελάχιστους ποδηλάτες που σέβονται τον ΚΟΚ και τους λοιπούς οδηγούς, δεν χώνεσαι στο πλάι, δεν σκαρφαλώνεις στο πεζοδρόμιο, δεν κάνεις μαλακίες αλλά σταματάς σε απόσταση ασφαλείας από το μπροστινό αυτοκίνητο 1-1,5 μέτρου και περιμένεις να ξεμπλοκάρει να περάσεις.

Έλα όμως που στο μπροστινό αυτοκίνητο βρίσκεται στη θέση του οδηγού η ΚΑΡΙΟΛΑ, η οποία μάλλον βιάζεται και επειδή δεν είναι και ο Σουμάχερ και παρόλο που μπορεί σχετικά άνετα να περάσει δεν το χει ιδιαίτερα, κι επειδή έχει περίοδο σήμερα κι επειδή ο άντρας της έχει να την πηδήξει απ την πρώτη νύχτα του γάμου και ο γκόμενος είναι ανίκανος και θα την πληρώσεις ΕΣΥ, βάζει αίφνης και άνευ λόγου και αιτίας όπισθεν κι έρχεται κατά πάνω σου γιατί βαρέθηκε να κοιτάξει τον καθρέφτη διότι έχει τα νεύρα της που καθυστερεί και που δεν είναι η Σκλεναρίκοβα.

Κι εσύ βλέπεις λοιπόν ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω σου και δεν μπορείς να κάνεις άλλο πίσω διότι έχεις άλλον από πίσω. Και φωνάζεις ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.

Τι θα έκανες εσύ φιλενάδα; Εγώ στη θέση της θα ντρεπόμουν που δεν κοίταξα τον καθρέφτη, θα χαμογελούσα αμήχανα, θα ζητούσα συγνώμη, θα το βούλωνα αν άκουγα βρίσιμο και θα έφευγα.

Όχι όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ.

Η ΚΑΡΙΟΛΑ όχι μόνο δεν θα ζητήσει συγνώμη αλλά ούτε καν θα το βουλώσει και θα φύγει. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα σου ζητήσει θυμωμένη το λόγο, θα σε προσβάλλει και θα σε βρίσει παρόλο που φταίει αυτή. Διότι δεν είναι μια απλή πολίτης, μια κοινή οδηγός, είναι η ΚΑΡΙΟΛΑ. Η ΚΑΡΙΟΛΑ λοιπόν βγάζει το άσχημο κεφάλι της απ το παράθυρο και αρχίζει να μου φωνάζει. Μου ζητά το λόγο που στέκομαι από πίσω της και που δεν προσέχω, και που το κάναμε εδώ Βερολίνο και που γεμίσαμε ποδήλατα και που δεν ντρεπόμαστε και που και που και που.

Όπως αντιλαμβάνεσαι μου γύρισε το μάτι 22 στροφές/εκατομμυριοστό δευτερολέπτου μέσα στην κόγχη και την πήρε ο διάολος. Αλλά αντί να το βουλώσει συνεχίζει να βρίζει και να φωνάζει. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει πάντα δίκιο. Γιατί η ΚΑΡΙΟΛΑ δέρνει τα παιδιά της όταν πέσουν και χτυπήσουν επειδή την τρόμαξαν, μιλά απαξιωτικά σε υφισταμένους, σερβιτόρους και πωλήτριες, νομίζει ότι είναι η βασίλισσα του Σύμπαντος και νιώθει ριγμένη που έπρεπε να πληρώσει την 28η φορά που έδωσε εξετάσεις για να πάρει το δίπλωμα. Η ΚΑΡΙΟΛΑ θα ξαναψηφίσει Σαμαρά ή Βενιζέλο και μετά θα γκρινιάζει για την κατάντια μας και θα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός απ αυτήν. Η ΚΑΡΙΟΛΑ έχει δίκιο, έχει πάντα δίκιο και όλοι οι άλλοι να κάνουν τουμπεκί.

Όμως η ΚΑΡΙΟΛΑ βρήκε το δάσκαλό της σήμερα. Διότι ενώ θα έπρεπε να την βγάλω έξω από το αμάξι και να τη σπάσω στο ξύλο - όπως πολύ το θέλω ακόμα και τώρα που χουν περάσει 2 ώρες απ το συμβάν, της απάντησα, έντονα μεν, με επιχειρήματα δε, στο παραλήρημά της. Και την έκανα ρεζίλι σε όλους τους παριστάμενους που υπερθεμάτισαν της δικαίωσής μου.

Αλλά ρε φιλενάδα, δεν μου έφτασε αυτό. Ήθελα πολύ να την χτυπήσω, και ακόμα το θέλω. Τρέμουν ακόμα τα χέρια μου απ τα νεύρα και να σου πω γιατί; Γιατί δεν γουστάρω καμία ΚΑΡΙΟΛΑ να μου χαλά τη μέρα.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Η Δύναμη της Ομορφιάς και Άλλες Ιστορίες

Χτες το βράδυ φιλενάδα έβαλα πλυντήριο και άπλωσα στο ταπεινό μου μπαλκονάκι. Σήμερα το πρωί που πήγα να δω τι γίνονται τα ρούχα γιατί κοντεύω να ξεμείνω από κάλτσες - τι τα θες τι τα γυρεύεις, κρίση έχουμε, δεν είμαι η Ιμέλντα Μάρκος να χω 500 ζευγάρια κάλτσες, άσε που όλο και χάνεται καμία σε εκείνο το παράλληλο σύμπαν όπου βρίσκονται οι χαμένες κάλτσες και οι χαμένοι αναπτήρες - και με φρίκη μου ανακάλυψα ότι τα ρούχα ήταν πιο υγρά απ ότι τα άπλωσα χτες.

Επιβεβαίωσα μετά την υγρασία που επικρατεί (γύρω στο 1243%) όταν σήμερα, ποδηλατώντας τα καθημερινά μου 12 χιλιόμετρα ανηφόρας - τα οποία δεν με αδυνατίζουν παρά μου σφίγγουν πόδια-πωπό μόνο - ίδρωσαν ακόμα και τα νύχια μου, από κάτω, εκεί που ενώνονται με το δέρμα. Τώρα δε έχει συννεφιάσει κι έχει ένα αγιάζι εξαιρετικό κι εγώ είμαι με τα κοντομάνικα και με βλέπω στο Αγλαΐα Κυριακού αύριο με πνευμονία.

Παρόλα αυτά, χτες μου ήρθαν τα κοινόχρηστα - 3,51€ - και επιβεβαίωσα ότι: α. Δεν φεύγω απ αυτό το σπίτι ακόμα κι αν με φαν οι κατσαρίδες και β. Δεν θα βάλουμε πετρέλαιο εκτός κι αν έχει φτηνύνει τόσο πού πια ή αγοράσουμε συλλεκτική συσκευασία των 100ml για να έχουμε να χαιρόμαστε. Και όχι, δεν φτάνουν 100ml για εντριβές, μη μου ξεφεύγεις.

Απ' την άλλη, έκανα χτες ένα σπανακόρυζο χάρμα, άλλο να στο λέω και άλλο να το τρως. Το μόνο κακό με το σπανακόρυζο - εκτός του ότι θέλεις κι ένα κιλό φέτα στο πλάι να δροσίσει - είναι ότι αφού το φας, αισθάνεσαι τα δόντια σου σα να χουν γρέζι, κάτι σα γυαλόχαρτο, δεν ξέρω πως ακριβώς να στο εξηγήσω, αλλά σε μένα το κάνει αυτό το σπανάκι. Γι αυτό κι εγώ έφαγα και λίγο γαλακτομπούρεκο μετά, που και δροσιστικό είναι και αφαιρεί αυτή την αίσθηση απ τα δόντια. Τι να κάνω βρε φιλενάδα, ήταν κατεπείγουσα περίπτωση.

Εν τω μεταξύ, λίγο πριν φάω το θεϊκό σπανακόρυζο, είπα να ανοίξω να χαζέψω λίγη τηλεόραση να ξαλαγράρω βρε αδερφέ, να χω και κάτι να σου λέω. Την ανοίγω την plasma και μου λέει δεν έχει σήμα. Τσεκάρω τα καλώδια, όλα στη θέση τους. Βγαίνω να δω αν την έχει κλέψει κανείς την κεραία και δεν έχω πάρει χαμπάρι μιας κι έχω να ανοίξω τηλεόραση απ τη Γιουροβίζιον - που χάλια τα πήγαμε - μη μου τα θυμίζεις και συγχίζομαι, τσάμπα τα στείλαμε τα τεκνά και χοροπηδάγανε δώθε κείθε στη σκηνή - στη θέση της. Στη θέση της αλλά τόσο πνιγμένη απ την υπέροχη ρολογιά που χω φυτέψει σε παρακείμενη γλάστρα που πια δεν πιάνει σήμα. Δεν πειράζει, αρκεί να θυμηθώ, αν πάρουμε τελικά μέρος στη Γιουροβίζιον, να κλαδέψω λίγο το φυτό, μην τρέχω τελευταία στιγμή και μου καούν οι πίτσες...

Και σήμερα το πρωί, εκεί που ανέβαινα κάθιδρος σε μονόδρομο και ανηφόρα, μου πετάγεται ένας τυπάκος σε μηχανάκι να πηγαίνει ανάποδα και παραλίγο να στουκάρουμε. Υπό κανονικές συνθήκες αφού θα τον είχα σκυλοβρίσει, θα τον έγδερνα να τον βάλω μπροστά στο τζάκι να μην χαλάει το παρκέ από τα αποκαΐδια που ενδεχομένως πέφτουν ανέμελα. Όμως ήταν τόσο όμορφος ο άτιμος, τι όμορφος, ένα κουκλί σωστό, είχε κάτι μάτια μελιά κι ένα πρόσωπο σχεδόν αγγελικό που όπως αντιλαμβάνεσαι αντί να τον χτυπήσω του χαμογέλασα. Άτιμη ομορφιά, πόσες πόρτες ανοίγεις...

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

3 χρόνια αρχάγγελος


Πριν 3 χρόνια δε, αποφάσισα να ξεκινήσω τούτο δω το σπιτάκι το έρμο. Πριν 3 χρόνια με ενθουσιασμό, με λίγο φόβο - γιατί τι ήξερα εγώ από γραψίματα, πέραν των εκθέσεων στο σχολείο, με αγαπημένο θέμα "Μια Γιορτή Στο Σπίτι Μας" όπου επέλεγα ως αιώνιος νάρκισσος να γράφω για τα γενέθλιά μου - δεν είχα πείρα. Ζήλεψα όμως όλους όσους διάβαζα και είπα να το κάνω. Και παρόλο που για 1 χρόνο απουσίασα, δεν το μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή. Ποτέ.

Τα 3 αυτά χρόνια έγιναν πολλά, έχασα τον πατέρα μου, τη δουλειά μου, τον έρωτά μου τον Αρχάγγελο που γιορτάζει σήμερα, βρήκα όμως άλλη δουλειά, βρήκα νέους φίλους και καινούριο έρωτα. Τα 3 αυτά χρόνια έκανα ταξίδια εδώ μέσα και μέσα από φίλους που διάβαζα, έμαθα πράγματα, γέλασα, δάκρυσα και πέρασα όμορφα. Είμαι δε πεπεισμένος ότι προχωρόντας σιγά σιγά θα γενούν πολλά ωραία εδώ μέσα και εκεί έξω, βλέπεις φιλενάδα, μ έχει μάθει η ζωή (μου) ότι είναι αποκλειστικά στο χέρι (μου) να την κάνω ό,τι θέλω. Να την κάνω όσο πιο όμορφη γίνεται, να έχω τη δυνατότητα της ομορφιάς και του γέλιου αλλά και της στενοχώριας και της γκρίνιας. Αυτό που δεσμέυομαι να κάνω είναι όλο αυτό να το ντύνω με χιούμορ, να κάθεται όσο το δυνατόν καλύτερα σε μένα και σε όποιους γουστάρουν να με διαβάζουν.

Αυτά τα 3 χρόνια ήταν πολύ σημαντικά. Και ήταν υπέροχο που τα κατέγραψα εδώ. Και σκοπεύω να σε έχω να σε ταλαιπωρώ για πολλά ακόμα. Έτσι, να περνάμε ωραία και αυτό να βγαίνει στον κόσμο. Ε;

Και η σκέψη της ημέρας:


Πήγα και πήρα σήμερα εκείνον τον θερμοπομπό - διότι πετρέλαιο δεν μας βλέπω να βάζουμε - και δεν έχει κρύο να τον δοκιμάσω. Τον άναψα να δω αν δουλεύει αλλά μετά από λίγο έμεινα με το κοντομάνικο κι άνοιξα την μπαλκονόπορτα - έσκασα στη ζέστη. Κάτι μου λέει ότι θα ναι πιο αποδοτικός από κείνο το έρμο το πάνελ - το οποίο απέκτησε το παρατσούκλι "χνώτο" ένεκα της μηδαμινής απόδοσής του - και το χω πια να στολίζει την κρεββατοκάμαρα γιατί βαριέμαι να το βγάλω, είναι επιτοίχιο και θα χρειαστεί στοκάρισμα ο τοίχος - και που να τρέχεις νυχτιάτικα να βρεις στόκο και να βάφεις, άστο εκεί, καλά είναι.

Σήμερα λοιπόν που θα θελα λίγο κρύο δεν έχει, θα ρθει όμως, δεν ανησυχώ! Κι αν δεν έρθει χαλάλι!

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Κοίτα να ντύνεσαι καλά

Άλλα ήθελα να σου πω φιλενάδα απόψε, ήθελα να μοιραστώ μαζί σου την τραγελαφική στιγμή όπου μου σπάσε η σέλα χτες την ώρα που έκανα ποδήλατο κι έμεινα με το σίδερο λίγο πιο κάτω απ τον πωπό μου να κάνω ορθοπεταλιά σαν το βλαμμένο νυχτιάτικα και να ψάχνω να βρω ποδηλατάδικο και μετά από 5 χιλιόμετρα ορθοπεταλιάς σαν το βλαμμένο σε δρόμους με κίνηση και ανισόρροπη ποδηλασία βρήκα μάστορα και το φτιάξαμε κι εγώ εκτός απ τον πόνο στα πόδια έμεινα με την αναρώτηση αν τελικά είμαι τόσο χοντρός ώστε να σπάει η σέλα...

...αλλά σήμερα ζω μεγάλες στιγμές με μια πελάτισσα εξαίρετη η οποία αφού ήταν εξαφανισμένη 2 μέρες και δεν έδινε έγκριση και feedback σήμερα το απογευματάκι που κόντευε να με πάρει ο ύπνος στο γραφείο και ονειρευόμουν πότε θα πάει 6 ώρα να φύγω να ξαπλώσω λίγο που είμαι στο πόδι απ τις 6.22, με μιαν αστρολογική πρόβλεψη η οποία έπεσε τελικά μέσα και αναγκάστηκα να φάω γιαούρτι με ζάχαρη αντί της σοκολάτας που λιγουρευόμουν, διότι είδα ξαφνικά μπροστά μου τον Καρβέλα με την Πάνια σε φωτορεπορτάζ που κάνανε λέει τη βόλτα τους στην Κηφισιά - και πολύ στενοχωρέθηκα για τους κατοίκους εκεί, διότι ξέρεις τι είναι να πίνεις το φραπουτσίνο σου και να βλέπεις αίφνης μπροστά σου το ζεύγος; Ούτε ο Θεός δεν το θέλει, αλλά τι έλεγα;

Α ναι, θέλει λοιπόν η γλυκιά μου να στήσει κοτζαμάν περίπτερο σε έκθεση και είναι πολύ βιαστικό και πρέπει ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ αλλά πρέπει να φτιαχτεί το έρμο πριχού κλείσει, και είμαι εγώ ο δυστυχής να τρέχω ορθοπεταλιά κι εδώ μέσα για να τελειώνουμε και τα κάνω τσάκα τσάκα μπας και κάνουμε Σαββατοκύριακο - αλλά ξέχνα την τη σιέστα - και τα στέλνω να τα δει, αλλά...

...έχει φύγει απ το γραφείο της και θα μας ενημερώσει όταν πάει, λέει, σπίτι, θα τα δει εκεί και θα μας πει αν της αρέσουν, γιατί αυτή βλέπεις έχει δικαίωμα να πάει σπίτι.

Και φοβάμαι ότι θα πάει σπίτι, θα γδυθεί, θα κάνει ένα ντους, θα φτιάξει ένα ελαφρύ απογευματινό γεύμα γιατί είναι οπαδός της υγιεινής διαβίωσης, θα το φάει χωρίς άγχος, μετά θα ρωτήσει τα παιδιά πως τα περάσανε σήμερα και θα πάρει τη μητέρα τηλέφωνο να συννενοηθούν για το αυριανό τραπέζι στης θείας Φρόσως, ίσως πεταχτεί απ το SM μην τρέχει σαββατιάτικο, έχει και προσφορά στα μπρόκολα απόψε βλέπεις, θα χει και άσχημο καιρό βλέπεις και θα κάτσει να φτιάξει ντουλάπες, τα παιδιά θα ναι σε μια φίλη που χει παιδιά σε ίδια ηλικία, για να μην μπλέκουν στα πόδια της - κρίμα είναι, πρέπει να βγουν επιτέλους τα χειμωνιάτικα, με τα τσίτια κυκλοφορεί ακόμα και θ αρπάξει καμιά πούντα, και μετά θα έρθει ο σύζυγος και θα τσιμπήσουν το δείπνο, θα ταχταρίσουν τα παιδιά και θα τους διαβάσει από ένα παραμύθι πριν πέσουν για ύπνο, θα βράσει τα ρόλλεϊ να τα φορέσει ολονυχτίς, αλλά πριν τα φορέσει θα κάνει τρελίτσες με το σύζυγο μιας και αύριο δεν έχει πρωινό ξύπνημα, θα βάλει τα ρόλλεϊ μετά από έναν ελαφρύ και αδιάφορο οργασμό, θα πλύνει τα δόντια και λίγο πριν ξαπλώσει θα θυμηθεί να ανοίξει το mail για να εγκρίνει τα εικαστικά.

Ελπίζω να είναι γεροντοκόρη και να τελειώνουμε γρήγορα...

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Η αγάπη όλα τα ελπίζει

Τι να σου πω φιλενάδα, τι να σου πω, μπορεί να φταίει που χτύπησα χτες με το που μπήκα σπίτι το κεφάλι σε ένα ντουλάπι και ακτόπιν τον αγκώνα του δεξιού χεριού στο καλοριφέρ (ξέρεις αυτό με τις φέτες, πονάει σα διάολος το σκασμένο - είναι και το χέρι που μάλλον έχει πάθει τενοντίτιδα από τα ποντίκια - ουχί τα τρωκτικά, μηδέ του μύες - τα ηλεκτρονικά που έχουν γενεί επέκτασις του έρμου χειρός), μπορεί να φταίει ότι αύριο είναι πανσέληνος και η αστρολόγος με συμβουλέυει να ντυθώ όμορφα απόψε για να πάνε τα επαγγελματικά μου καλά (κάτι θέλει να μου πει αυτή - δεν μπορεί, με σπρώχνει στην πορνεία), μπορεί να φταίει η υγρασία που πλανάται στην ατμόσφαιρα - παρόλο που κάμει τα άνθη στο ταπεινό μου μπαλκόνι πιο πλούσια από ποτέ, μπορεί να φταίνε τα 2 κομμάτια γαλακτομπούρεκο που τσάκισα προ ύπνου, μπορεί να φταίει το μαξιλάρι μου - που παρόλο που είναι ανατομικό και πανάκριβο έχει αρχίσει και φλατάρει σα σουφλέ όξω απ το φούρνο, αλλά αντικρύζοντας αυτό το θέαμα πρωί πρωί κόντεψα να βγάλω ό,τι έχω φάει την τελευταία 43ετία.



Εδώ λοιπόν φιλενάδα μπορεί να δεις ένα αγαπημένο ηθοποιό με την κατά 50 έτη νεότερη "σύντροφό" του να χαριεντίζονται δημοσίως - αποθανατισμένοι από τον φωτογραφικό φακό κάποιου παπαρατσίου.

Και μετά σε σόκαρε η Κοντσίτα, η Χρυσή Βροχή, ο ΕΝΦΙΑΣ και ο έμπολας...

Έγραφα κριτική τόσην ώρα για το θέμα-θέαμα αλλά την έσβησα, δεν θα κρίνω, δεν θα κατακρίνω - ποιος είμαι εγώ άλλωστε, απλά μια σκέψη.

Τόση ανάγκη από δημοσιότητα έχει ο κος Βουτσάς ώστε να χαμουρεύεται δημοσίως ως 18χρονο on camera?

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Il Pleut De L'Or



Μην τα βάζεις με μένα φιλενάδα, δε φταίω εγώ, ο πελάτης φταίει που του στειλα ένα σκασμό προσχέδια και ζήτησε Χρυσή Βροχή. Αυτό που ακούς. Ο πελάτης θέλησε να έχει στην χριστουγεννιάτικη καταχώρηση Χρυσή Βροχή. Εγώ αντιστάθηκα, προέταξα τα στήθη μου σχεδόν, αλλά τίποτα. Θέλει Χρυσή Βροχή και τη θέλει τώρα και τίποτα δεν του αλλάζει γνώμη.

Βρε τι latex επρότεινα, τι dildos, τι νταντελένια εσώρουχα, τι μαστίγια, τι το κάθε τι, εκεί επιμένει. Χρυσή Βροχή.

Οπότε τι να κάνω, έβαλα Χρυσή Βροχή. Δεν είχα εναλλακτική, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και ο κιμάς να κόπτεται παρουσία του. Αυτό άλλωστε χαρακτηρίζει μια υγιή επιχείρηση. Χρυσή Βροχή θες madamme, Χρυσή Βροχή θα έχεις. Τι να σου κάνω κι εγώ. Εκτελεστικό όργανο είμαι...

Δεν σου εξήγησα ότι παραείναι kinky για τις γιορτές; Δεν σου εξήγησα ότι δεν ταιριάζει ως concept με το Χριστουγεννιάτικο spirit? Ότι δεν συνάδει με το μελομακάρονο; Ως όφειλα, στο εξήγησα. Πάρτο τώρα να έχεις.

Άκου εκεί Χρυσή Βροχή*. Ντροπή πια, έχουμε ξεφύγει - τι θα πει ο Άνθιμος;


*Έχω την αίσθηση ότι η αθώα πελάτισσα δεν γνωρίζει τι σημαίνει Χρυσή Βροχή, αν κι εσύ δεν γνωρίζεις να το γκουγκλάρεις γιατί αν στο γράψω εδώ μέσα θα με πιάσει η Νάσια απ το μαλλί και θα με φέρει σβούρες... και πόσα ν αντέξουν τρεις τρίχες;