Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Της Πέμπτης τα καμώματα

Φιλενάδα πες μου εσύ που είσαι της επιστήμης και του κομμωτηρίου ταυτοχρόνως, ο ιδρώτας το θρέφει το μαλλί; 
Εξηγούμαι. Τώρα που κάμει ζέστη και υγρασία, η ποδηλασία εκτός από δύσκολη γίνεται και υγρή. Πολύ υγρή φιλενάδα μιας και δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στους υπέροχους δρόμους της Αθήνας χωρίς κράνος. Βλέπεις, οι άρτια σχεδιασμένοι ελληνικοί δρόμοι και η εξαιρετική οδική συμπεριφορά των συμπατριωτών μας, μαζί με εκείνη την εκλογική, είναι αμφότερα στοιχεία ασφάλειας για τον ποδηλάτη. 
Οπότε και ο ποδηλάτης οφείλει να φορά το κράνος του, όχι γιατί κινδυνεύει να έρθει αγκαλιά με την τύπισσα στο Smartακι που ή θα μιλάει στο κινητό άνευ χαντςφρίου είτε θα βγάζει τα φρύδια της εν κινήσει, όχι, απλά για να συνάδει απόλυτα με την τελειότητα που κυκλοφορεί στους δρόμους - υπόδειγμα. 
Οπότε αντιλαμβάνεσαι, ο ιδρώτας στην κεφάλα μπόλικος, οι τρίχες στην κεφάλα λίγες. Και γι αυτό αναρωτιέμαι. Βοηθά ο ιδρώτας ή θα φύγουν και αυτές οι λίγες και θ αναγκαστώ να μακρύνω φρύδι να το χτενίζω προς τα πάνω, να το κολλάω με Ταφτ ολ γουέδερ; Αμάν είναι να το ξέβρω να κρατήσω φρύδι κάβα και να μαζέψω λεφτά για λακ.

Εκτός αυτού, θα ήθελα να σχολιάσουμε το εξής άρθρο.

«Η Ουρανία Μιχαλολιάκου είναι μεταξύ των 4 υποψηφίων της Χ.Α. που εκλέγονται στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας.  Η ίδια σε δηλώσεις της προεκλογικά είχε πει ότι θέλει να ασχοληθεί με τον «τομέα τον φιλοζωικών, όπου πιστεύω πως μπορούμε να κάνουμε πολλά για τους μικρούς πιστούς μας φίλους» αλλά και «με τη μέριμνα της ψυχικής υγείας και της ψυχολογικής υποστήριξης». 

Κι έρχομαι ο Αθηναίος πολίτης και αναρωτιέμαι. Το βγάλαμε το κορίτσι - και δικαίως - δημοτικιά σύμβουλο. Τώρα, αυτό με τα ζωντανά αφορά μόνον στον ελληνικό ποιμενικό; Τα άλλα τα ζωντανά που είναι μετανάσται, βλέπε τσιουάουα, χάσκι, κανίς, ντόπερμαν, που μας έχουν έρθει απ τα εξωτερικά, που δεν έχουσι χαρτιά τι θα τα κάνουμε; Ευθανασία ή απέλαση; Περιμένω από τη γλυκιά Ουρανία απάντηση στο ερώτημα μου. 
Επίσης με το κουνούπι Δυτικού Νείλου ποια είναι η θέση μας; Με τη γάτα Αγκύρας; Αντιλαμβάνεσαι τον προβληματισμό μου και τη δυσκολία της θέσεώς μου. Αν θα πρέπει τα ζώα να είναι γηγενή, να είναι καθαρόαιμα ελληνικά, προβληματίζομαι πως θα πάρω στοιχεία από κάτι σαλιγκάρια που είδα στο βασιλικό το πρωί για να δω αν θα επιτρέψω να τον βοσκήσουν ή αν θα τα κάνω μπουρμπουριστά να λαδώσει το αντεράκι μου του έρμου...

Στο άλλο σκέλος, αυτό με την ψυχική υγεία, προτιμώ να μην σχολιάσω καν, τι να σχολιάσω, να μην το σκεφτώ καν. Δεν αντέχει η γκλάβα μου τόσον προβληματισμό. Εδώ δεν μπορώ να αποφασίσω τι θα φάω αύριο, πως θα ασχοληθεί η Ουρανία με την ψυχική υγεία των άλλων θα αποφασίσω; Δεν δύναμαι, έχω όρια - καταλαβαίνεις...

Κατά τα άλλα - και στα φλέγοντα νέα της ημέρας - σου έχω το εξής και θα στο παραθέσω ακριβώς όπως το γραψα στο φατσαμπούκι:

«Μόλις πληροφορήθηκα ότι η Στικούδη σε ένα γκαλά, πάνω εκεί στο κόκκινο χαλί, ξέρεις εκεί που πάνε οι σελέμπριτις - όχι εσύ φτωχειά, η Σίσσυ Φειδά και λοιπές κοπέλες του καλού κόσμου - εμφανίστηκε με χρυσό δόντι.

Συγκινήθηκα η αλήθεια είναι, συγκινήθηκα για το καλό της γούστο που το βγάζει με εκείνες τις υπέροχες εμφανίσεις σε μαγαζιά του Μπουρναζίου και της Εθνικής Οδού - ραπάροντας υπέροχες μουσικές.

Θα βάλω κι εγώ χρυσό δόντι γιατί ζήλεψα, ή θα το αφήσω άπλυτο κανά χρόνο - το ένα δόντι μόνο, τον κυνόδοντα (ναι, σε παραπέμπει σε οσκαρικές στιγμές), να χρυσίσει γιατί δεν έχω λεφτά για αληθινό χρυσό. Εκτός αν το στοκάρω και το βάψω με εκείνα τα χρυσά στιλό που χρησιμοποιούν οι μαθήτριες γυμνασίου για να κάνουν καρδούλες και τριανταφυλλάκια. Ναι. Το καλό γούστο πρέπει να υπερισχύσει!»


Αυτά τα ολίγα για σήμερα φιλενάδα, άντε και καλή μας όρεξη γιατί πείνασα!

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Τα νεύρα μου

Λοιπόν φιλενάδα έχω τα νεύρα μου σήμερα.

Έχω τα νεύρα μου γιατί χωρίς απολύτως κανέναν λόγο ξύπνησα στις 5.30 και τώρα καταρρέω σου λέω, καταρρέω, να, έτσι απλά, σαν τραγούδι παλιό (το οποίο δεν μου άρεσε κιόλας).

Έχω τα νεύρα μου γιατί οι πελάτες δεν είναι γάτες, είναι ηλίθιοι στην πλειοψηφία τους. Κι εξηγούμαι. Έχεις φερ ειπείν πελάτη πολυεθνικό, όπερ σημαίνει σημαντικό, όπερ σημαίνει με τμήματα από δω, με προδιαγραφές από κει και όλα τα συναφή. Όπερ σημαίνει οργανωμένο. Νομίζεις. Δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Καμία σχέση. Άλλα λέγει η μια η κλώσσα, άλλα ζητά η άλλη. Άλλα λέει η θειά μου κι άλλα ακούν τ' αυτιά μου. Έτσι, για να μην τελειώνουν οι δουλειές αλλά να πηγαίνουν πέρα δώθε σαν μπαλάκι του τέννις, σαν την παλίρροια, σαν ανάσα, σα γρασίδι - τι γρασίδι, λυγαριά - στον άνεμο.

Έχω τα νεύρα μου γιατί - όσο κι αν κι εγώ όπως όλοι μας είμαστε κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, με τους οικείους και τους φίλους που εμείς επιλέγουμε - είμεθα υποχρεωμένοι σε κάποιες βαθμίδες να ερχόμαστε σε επαφή, έστω και νοητικά μονάχα - και με ανθρώπους που δεν συναναστρεφόμαστε. Ένα τέτοιο φαινόμενο εκτός δουλειάς είναι ο δρόμος. Και πες μου τι φταίω εγώ αν πρέπει όταν παίρνω το αδικιορισμένο το αυτοκίνητο να γίνομαι έξω φρενών με τον χοντρό πλην τίμιο οδηγό Smartακίου, ο οποίος μιλά στο κινητό (άνευ χαντςφρίου) ενώ ταυτοχρόνως με κλείνει σε στροφή η οποία χωρά ένα αυτοκίνητο για να με προσπεράσει και να βρεθεί πίσω απ το φορτηγό, πίσω απ το οποίο ήμουν εγώ λίγο πριν και ανέπνεα καθαρή εξάτμιση. Και καλά, σήμερα τον πήρα χαμπάρι το μαλάκα και δεν στουκάραμε. Αύριο;
Πέραν τούτου, οι εκλογές - μιας και τις έχουμε πρόσφατες. Εγώ ψηφίζω αυτό, εσύ το άλλο και ούτω καθεξής. Και να αντιληφθώ ότι είσαι δεξιός, αριστερός, ψεκασμένος, άντε και ΠΑΣΟΚΟΣ. Να αντιληφθώ ότι σε θέλγει το Ποτάμι, η Δράση, η Βράση και το κακό το συναπάντημα. Να δικαιολογήσω το παλαιοκομμουνιστικό σου φλέγμα η ακόμα και τον οίκτο σου στο Φώτη τον έρμο. Αυτή τη Χρυσή Αυγή, που να καταποντιστούν ασκαρδαμυκτί τα γραφεία της παντού με όλους τους Χρυσαυγίτες μέσα, ποιος τους ψηφίζει ακόμα; Και μη μου μιλάς εμενα για ψήφο διαμαρτυρίας. Μετά τις δολοφονίες όχι πια. Φιλενάδα σχώρα με αλλα καμία δικαιολογία δεν χωρά.

Έχω τα νεύρα μου γιατί φωτογραφήθηκε το σπίτι της Μαρίας Ηλιάκη και κυκλοφορεί στα ιντερνέτια πανταχόθεν και το δικό μου ακόμα τίποτα. Και αυτή έχει και εκπομπή (εδώ θα μου πεις έχει ο Λιάγκας εκπομπή, η Ηλιάκη σε πείραξε; Αλήθεια αυτόν τον Λιάγκα, τον πλέον εκνευριστικά ατάλαντο άνθρωπο της ελληνικής βλαχοτηλεόρασης, ποιος τον επηδάει και του δίνει εκπομπές; Μα ποιος;).

Έχω τα νεύρα μου γιατί έτσι μου αρέσει κι έτσι ξύπνησα. Και πρόσεχε μην την πληρώσεις εσύ. Ακούς; Ξέρεις εσύ!

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Που πάει ο έρωτας όταν πεθάνει

Χτες που λες φιλενάδα, μετά από μέρες πείνας και δυστυχίας - οι οποίες όμως ευόδωσαν και πλησιάζουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα - είχα free day. Τι σημαίνει free day; Σημαίνει ότι για μια μέρα, που δεν είναι Χριστούγεννα, μπορώ να φάω όσο και ότι θέλω. Αμέ! Γιορτή και χαράς ευαγγέλια.

Οπότε, μεταξύ άλλων, αποφασίζω να πάρω παγωτάκι, γρανίτα, μη φανταστείς, να το γιορτάσω και να δροσίσω τον ταλαίπωρο ουρανίσκο μου που πια δεν καταλαβαίνει τη γεύση του τόνου του άθλιου - διότι εσύ ακούς τονοσαλάτα και σου' ρχεται στο μυαλό μαρούλι και ένα σωρό καλούδια, με μαγιονέζες και τα κρουτόνια και τα συναφή, η πραγματικότητα η δική μου όμως όσο αναφορά την τονοσαλάτα είναι πολύ διαφορετική, σκέτο χόρτο με βρωμόψαρο και λίγο (πολύ λίγο) λάδι και άντε και ξύδι που λιποδιαλύει και ομορφαίνει και κάπως σκεπάζει την ειδεχθή ψαρίλα.

Και πάω που λες να πάρω το παγωτάκι που πολύ το είχα αποθυμήσει - είχα δει και πριν φωτό της Ζέτας, μη με ρωτάς ποιας Ζέτας, της αιώνιας αρραβωνιάρας - κάτι σαν τη Χριστίνα μας, αλλά το Ζετάκι πληρώνεται ενώ η Χριστίνα το κάνει αφιλοκερδώς - εκείνης της κοπελάρας που για να πνίξει τον καημό της που ακόμα την έχει αστεφάνωτη ο Μιχαλάκης το ρίξε λέει στα πιτόγυρα, και πολύ με συγκίνησε η εικόνα αυτή και λέω άμα τρώγει το Ζετάκι πιτόγυρα και βγαίνει μια θεά στην οθόνη, στη σκηνή, στο σπίτι, το γραφείο, την εξοχή, δεν δικαιούμαι κι εγώ ένα Lolipop? (με παρακολουθείς ή μπερδεύτηκες;)

Πάω το λοιπόν να αγοράσω το Lolipop, ξέρεις, εκείνο το άτιμο γρανιτοειδές που υπάρχει αυτούσιο 1627 χρόνια, παιδί το θυμάμαι, φράουλα και λεμόνι λέει, δηλαδή νερό, ζάχαρη κι ένα σκασμό κουλέρ αρτιφισιέλ και πόσα Ε δεν θυμάμαι και λίγο τεχνητό άρωμα (απ αυτό που βάζουν στη Μυρτώ ενδεχομένως), το οποίο το αγαπώ διακαώς, θέλω να το παντρευτώ και να του κάνω έρωτα και πολλά παιδιά και τέτοια γαστριμαγικά.

Και ανοίγω το ψυγείο των παγωτών, το οποίο δεν έχει συρταρωτή πόρτα αλλά ανοίγει προς τα πάνω και μου θύμισε ένα εργατικό ατύχημα που είχα πριν χρόνια που ήμουνα χωμένος σε ένα τέτοιο ψυγείο και πέρασε ένας εξαίρετος κύριος κι έδωσε μια στην πόρτα και δεν πρόλαβα να βγω ολόκληρος και μου σκίσε η κλειδαριά το χέρι τόσο βαθιά που αιμορραγούσα για ώρες και έχει μείνει και σημάδι και με ρωτούν αν το' παθα από οβίδα στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και τους λέω όχι από παγωτό είναι (τι σκατά έλεγα; κάτσε να δω), α ναι, και βγάζω που λες επιφυλακτικά το Lolipop γιατί κάτι μου φάνηκε διαφορετικό.

Τι διαφορετικό φιλενάδα, έχει ρέψει το Lolipop, μισό είχε μείνει στην ισχνή αλλά ανανεωμένη συσκευασία του. Φρίκη με κατέβαλλε, οδυρμός και κλαυθμός κατέκλυσε το είναι μου, ιδιαίτερα όταν επιβεβαίωσα ότι η τιμή παραμένει η ίδια με τα πέρσι που τανε το Lolipop τσουπωτό και αφράτο, κύλησε κόκκινος θυμός μέσα στις φλέβες μου.

Κι έρχομαι να συμπεράνω ότι οι εταιρίες που παράγουν διάφορα εξόν του Lolipop μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Άλλαξε η γλυκιά παραγωγός εταιρία τη συσκευασία να σε ξεγελάσει και να μην πάρεις χαμπάρι ότι άλλαξε και τον όγκο, αλλά αυτά στον παλιό διαφημιστή δεν περνούν. Όχι, δεν περνούν. Εγώ κρίνω το αποτέλεσμα μαντάμ με το χέρι, πόσο ζυγίζει το προϊόν, όχι με το μάτι. Εξάλλου, από 87 γραμμάρια που ήταν έγινε 50. 50 να ναι οι ώρες σας και κείνες στο κρεβάτι με τη σύγχιση που μου δώσατε.

Οπότε, αντιλαμβάνεσαι, ότι ναι μεν το πήρα χτες και τέλειωσε πριν προλάβει να λιώσει το ο,τιδήποτε και να λερωθώ και να κολλάω και να με φαν οι μύγες να ησυχάσω, αλλά δεν πρόκειται να το ξαναγοράσω. Ποτέ. Και στο δηλώνω ευθαρσώς κι ανυπερθέτως. Αυτή η μακροχρόνια σχέση έληξε άδοξα χτες το απόγευμα. Αυτός ο έρωτας έσβησε οικτρά. Ξέρω ότι δεν θα αναπληρωθεί εύκολα αλλά πρέπει να είμαι δυνατός. Πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου και να προχωρήσω μετά από αυτό το χτύπημα.

Ζω, Lolipop, μετά από σένα ζω...

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Στα Διεθνή νέα της Ημέρας


Πεθαίνω φιλενάδα με τα "σοβαρά" ειδησιογραφικά sites τα οποία έχουν άρθρα φτιαγμένα για Pulitzer, απλά δεν μπορούν να πάρουν όλα Pulitzer γιατί βλέπεις ένα το χρόνο να ναι, άντε να το μοιράσεις σε δύο όπως το Όσκαρ που είχε πάρει η Hepburn και η Streisand το 1821. 

Χαζεύοντας λοιπόν και με τεράστια ανάγκη να ενημερωθώ (διάβασα και το ζώδιό μου και μου είπε να μην κάνω επενδύσεις ακόμα, κρίμα και δεν ήξερα που να τα βάλω τα λεφτά - τι τα θέλεις τα λεφτά θα μου πεις και θα χεις δίκιο), άνοιξα άρθρο από ένα λαμπερό site, ξέρεις, από αυτά που σου δείχνουν τη Σκατιάνα με τον άνεργο πλέον σύζυγο να κάμουν περιχαρείς ποδήλατο παρά τη στενοχώρια που τους ήβρε, το μεγάλο έρωτα του Χατζηγιάννη με την Μακρυπούλια και τις νηπενθείς ρομαντζάδες του κάτω απ το φως της πανσελήνου σε μια παραλία ερημική όπυ είχε σταματήσει ο παπαράτσι να μαζέψει κοχύλια - γιατί κατά βάθος είναι ρομαντική ψυχή ο παπαράτσι - και την Στικούδη να τρώει γιαούρτι, και πέφτει το μάτι μου στο ότι κέρδισε λέει η Μαρία Έλενα (αμ ποιος θα κέρδιζε, Κύπρος μου όμορφο νησί, έχεις ψυχή Ελληνική, αλήθεια σε αυτά τα παιχνίδια εξόν των πρώτων με τις Καλομοίρες και τους Περικλήδηδες και τις Νότες κέρδισε κανένας άλλης εθνικότητες εξόν των Κυπρίων;). 

Και λέω α τι καλά, τι έκπληξη, τι συμβαίνει στον κόσμο ενώ εγώ κοιμόμουν! Και πέφτει το μάτι μου στο ότι η αγαπημένη ηθοποιός Δέσποινα Βανδή δήλωσε συγκινημένη κλπ.

Αναρωτήθηκα πότε έγινε η συμπαθής Δέσποινα ηθοποιός, για αοιδό την είχα τη δόλια αλλά μετά θυμήθηκα που είχε - με τεράστια επιτυχία και το εννοώ - παίξει στους 2 ξένους κάνοντας τη μοιραία γυνή που ξελόγιασε τον αειθαλή Ρήγα. Και σκέφτηκα ότι για να παίξεις κάποιον που ξελογιάζει το Ρήγα τό χεις το ταλέντο - οπότε Δέσποινα θα σε στείλω Hollywood για μεγάλες παραγωγές, κάτσε να πάρω κανά δυό τηλέφωνα σε γνωστούς - ξέρεις άλλωστε τι διασυνδέσεις έχω, πακετάρεις και πάμε ζούμπητοι για τη λεωφόρο της Δόξης! Εγώ θα κάμω τον αμπιγιέζ, πάντα ήθελα να κάμω τον αμπιγιέζ κι ας μην ξέρω τι είναι...

Κατά τα άλλα καλά, εδώ μωρέ, ξύπνησα στις 6 και δεν έχω τι να κάνω, λες να βάλω καμιά σκούπα; Άντε ας βάλω πρωί πρωί, έχει και λιακάδα, άκουσε και τον Ταμήλο νε ομιλεί περί Οδυσσέα και Κλεοπάτρας και συγκινήθηκα, σε καλημερίζω και καλή επιτυχία!

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Eurovision 2014 ημιτελικός μέρος 2ον (στ' αλήθεια)

Καλημέρα και πάμε γρήγορα γιατί θα αργήσουμε και δεν το θέλουμε, όχι, όχι, τα πάντα πρέπει να γίνουν ως οφείλουν - σε άγχωσα; Εδώ να δεις άγχος πρωί πρωί.

Λοιπόν, η χθεσινή βραδιά ημιτελικού overall ήταν πολύ χειρότερη της Τρίτης, τα τραγούδια στο σύνολό τους από μέτρια έως άθλια και μια αμηχανία πλανάται στον οισοφάγο. Είναι αυτό το μουσικό παρόν της γηραιάς ηπείρου; No salvation. Πάμε όμως να τα δούμε αναλυτικά με σύνεση, χάρη και φρεσκάδα...

Κατ αρχάς το χορευτικό show στην αρχή ήταν λέει κάτι συμβολικό με βιομηχανίες που κλείνουν και πράσινη ανάπτυξη κι ενδεχομένως πράσινα άλογα. Εγώ κάτι μήλα είδα κάποια στιγμή ή μήπως ήταν βατόμουρα; Ενίσταμαι.

Η παρουσιάστρια τον έχασε το γαμπρό - από νύφη αντιπροχθές χήρα εχθές, εύθυμη αρκετά γαρ με ένα συμπαθητικό τσίτι με έντονα σημάδια μυκητίασης. Τι να κάμεις, είναι υγρό το κλίμα φέτος, δύσκολα τα πράγματα για τις παρουσιάστριες αλλά όχι για τα μανιτάρια που φυτρώνουν ολούθε στα ανυποψίαστα ντεκολτέ.

Μάλτα: Coming home. Η Μάλτα δεν έχει κερδίσει ποτέ. Έχει αγγίξει τη νίκη στέλνοντας την ογκώδη Κιάρα αλλά μέχρις εκεί. Always the bride's maid, never the bride. Φέτος δεν δώθηκε άδεια εξόδου της Κιάρα απ το γηροκομείο οπότε στέλνει μια χαζοχαρούμενη μπάντα σε ένα χαζοχαρούμενο άσμα. Ο τραγουδιστής όλως περιέργως είναι αρκούντως εμφανίσιμος (οι Μαλτέζοι δεν φημίζονται για το κάλλος τους) το κέφι ρέει άφθονο κι εγώ πνίγω μετά βίας ένα χασμουρητό για να μην είμαι αγενής. Περνά παρόλα αυτά.

Ισραήλ: Same heart. Δυνατή φωνή, δυνατό τραγούδι, όμορφη τραγουδίστρια, ωραία παρουσίαση αλλά κοπέλα μου, με τέτοιο μπούτι τι το θες το ξώμπουτο; Ατυχές φουστάνι, αλλά ωραίο τραγούδι. We don't beat from the same heart, ναι, ωραίο σου λέω αλλά δεν περνά. Δεν περνά, δεν περνά. (αδίκως)

Νορβηγία: Silent Storm. Νορβηγός λίγο βαριεστημένος - ή μήπως ηδυπαθής; - ευτραφής Viking μας άδει μια μπαλάντα η οποία για κάποιο λόγο είναι και φαβορί, όπου μας μιλά για την εσωτερική του πάλη. Θα χε φάει καυτερά διότι εγώ προσωπικά που δεν τα τρώω τα καυτερά δεν συνεκινήθην. Κάποια στιγμή ενσταντανέ στο κουαρτέτο εγχόρδων με κρετόν Χυτήρογλου. Βαρέθηκα. Πέρασε.

Γεωργία: 3 minutes to earth. Μια φασαρία λαμβάνει χώρα και ο χασάπης απ τα Εγκλήματα - εμφανώς παχύτερος - κάνει λαρυγγισμούς ασκόπως με μια μουρλή με πράσινο να περιφέρεται άνευ λόγου και αιτίας. 'Εχουμε και αλεξίπτωτο πλαγιάς στα κρουστά, το Νονό στο μπάσο και την Νταϊάν Κίτον - εμφανώς γερασμένη στην κιθάρα. Ευτυχώς δεν πέρασε γιατί πόσα να αντέξω ο φιλόμουσος;

Πολωνία: We are Slavic. Κι εμείς είμαστε Ελ. Πρόκειται για το χειρότερο τραγούδι του διαγωνισμού κι ένα απ τα χειρότερα του θεσμού. Κορτσόπα ξανθά και δροσερά ενδεδυμένα τη σλάβικη παράδοση κάμουν άφωνα νάζια, κάνουν ό,τι μπορούν αλλά δεν τα καταφέρνουν. Ο σκοπός ενοχλητικός σαν κώνωψ τον Ιούλιο ενώ μια με πληθωρικό μπούστο πλένει στη σκάφη. Ή πήζει τη γιαούρτη; Όχι, πλένει στη σκάφη. Μπερδεύτηκα. Α, είναι 2. Υπερπαραγωγή. Υπέρτατη ενόχληση. Περνάει για κάποιο λόγο που δεν δύναμαι ούτε καν να τον διανοηθώ.

Αυστρία: Rise Like a Phoenix. Η Κοντσίτα σοκάρει. Άντρας με απόλυτα γυναικεία εμφάνιση, χρυσή γοργονέ τουαλέτα, μαλλί αζέρας αοιδού και γένια τριών ημερών. Ναι, η Κοντσίτα σοκάρει όσους δεν είχαν ιδέα, η Κοντσίτα τολμά και τραγουδά υπέροχα ένα σχετικά όμορφο τραγούδι, λίγο Τιτανικός, λίγο μια απ τα ίδια, αλλά μετά την Πολωνία είναι βάλσαμο. Η Κοντσίτα περνά και θα ξανασικάρει το Σάββατο. Conchita has balls though!

Λιθουανία. Attention. Λίγο περίεργο στην αρχή, δυνατό, γρήγορο με τραγουδίστρια με ωραία φωνή, ενδεδυμένη μεταμοντέρνος μαύρος κύκνος. Κίνηση, φωνή, δύναμη. Εμένα μου άρεσε αρκετά αλλά δεν πέρασε το έρμο. Δεν.

Φινλανδία: Something better. Άλλο ένα αδιάφορο boy band με λαμέ σακάκια και τίποτα το καλύτερο στο τραγούδι. Χασμουρητό, ευκαιρία για κατούρημα και προχωράμε. Πέρασε όμως.

Ιρλανδία: Heartbeat. Αν η Πολωνία ήταν το χειρότερο αυτό είναι το αμέσως επόμενο. Άφωνη Κλεοπάτρα-γοργόνα-Xena the warrior princess και Γαβριέλλα ταυτοχρόνως άδει άνευ λόγου και αιτίας ενοχλητικά σε ένα παντελώς αδιάφορο πράμα ενώ χωρίς κανένα λόγο επίσης 2 χορευτές μας κάμουν river dance χωρίς να ταιριάζει ο χορός με το τραγούδι. Η γοργόνα κλπ. από φωνή πάσχει αλλά από μπούστο πλούσια τα ελέη και πάρτε και λίγο μάτι μπας και με βγάλετε. Βγάλαμε και τη βιολίστρια με το μπούτι όξω. Kάναμε και φωτισμούς αλλά τίποτα. Στον Καιάδα.

Λευκορωσία: Cheesecake. Ο Τεό και η παρέα του σε γλυκανάλατο αλλά ρυθμικό τραγουδάκι. Καλή φωνή, ωραίος ρυθμός και κίνηση αβίαστη. Δεν είναι τίποτα το ιδιάιτερο αλλά καταφέρνει να περάσει.

ΠΓΔΜ: To the sky. Μια Πρώην Γιουκοσλάβα Δημοκράτισσα Μακεδόνισσα, με μαλλί εμπνευσμένο από τον έναν εκ των παρουσιαστών, αυστηρό ταγιέρ και σκουλαρίκια τιρκουάζ τύπου Φάλλον, τραγουδά ένα όχι και τόσο άσχημο ρυθμικό άσμα, με έναν σκιαχτικό χορeυτή μπαλέτου με κουκούλα και το κέφι απογειώνεται. Αυτή είναι και λίγο bitch. Καλούλι, μμμ, ανάμεσα σε άλλα μια χαρά είναι αλλά δεν περνά.

Ελβετία: Hunter of Stars. Άρεσε στη φιλενάδα - κουμπάρα οπότε μιας και είχε τα γενέθλιά της χτες δεν θα το θάψω. Μάλλον όμως θα το θάψω. Ξεκινά με πυροτεχνήματα και μια χαρούμενη μπάντα σε φολκ ρυθμό χαίρεται κι αγαlλιά. Δεν είναι τόσο άθλιο σαν το περσινό αν και ακολουθεί το ίδιο μοτίβο κατασκήνωση-κακάο στη φωτιά-πρωινή γυμναστική. Τα αγγλικά του συμπαθούς αοιδού δε, επιπέδου Palso και λίιιιγο παρακάτω. Α, έβγαλε κι αυτός βιολί να μας παίξει ενδιαμέσως των σφυριγμάτων. Πέρασε στό πα;

Ελλάδα: Rise up. Εμένα μου άρεσε εξ αρχής. Καλό ήταν, καλή η παρουσίαση, ο ράπερ κάτι έπαθε στην αρχή αλλά τον επανέφεραν με απιδινωτή ενώ κατά τα άλλα μια χαρά. Rise up, τραμπολίνο και εθνική ανάταση. Δεν με τρέλλανε αλλά οκ. Μια δεκάδα θα την πιάσει μιας και φυσικά πέρασε! Μόνη ένσταση το ντύσιμο του τραγουδιστή. Μεγάλη ένσταση όμως!

Σλοβενία: Round and round. Συμπαθής νεράιδα - γοργόνα - πριγκήπισσα με φλάουτο και ωραία φωνή και ατυχές φουστάνι τραγουδά όμορφα ένα όμορφο τραγούδι που
τα καταφέρνει.

Ρουμανία: Miracle. Το γνωστό σε όλους μας ζεύγος, ο Μπουχέσας και η Ντάνα για λίγες παραστάσεις στην πόλη σας. Τραγούδι άθλιο, ο Μπουχέσας γέρασε και η Ντάνα πάχυνε. Καλές φωνές άδικα σπαταλημένες σε ένα κλισέ σκοπό κι ένα πιάνο ρόδα να προσθέτει στην αισθητική του κιτς κάτι τι παραπάνω. Άθλιο, βαρετό, ενοχλητικό, που όμως περνάει.

Αυτά τα ολίγα, παώ να πλύνω κανά πιάτο.

ΥΓ. Η Αυστραλέζικη παρουσία στο τέλος με τη μακρινή αλλά άφωνη εξαδέλφη της Μισέλ της Ομπάμα, ενδεδυμένη σε Sanitas foil, έδωσε μια πιο έντονη νότα αμηχανίας στη βραδιά...

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Eurovision 2014-Α ημιτελικός (στ' αλήθεια)


Έλα καλημέρα γιατί έχουμε και δουλειές με φούντες, μόλις τέλειωσα την κηπουρική κι έχω να απλώσω και ρούχα πριν φύγω και να γίνω και άνθρωπος ταυτοχρόνως, ρητώς και ανυπερθέτως να πάω να εργασθώ. Και είναι και αυτός ο πελάτης που θέλει τα στραβά ίσια και τα ίσια ανάποδα και πόσα να αντέξω;

Πάμε Eurovision γιατί μπορεί φέτος να σε άφησα ήσυχο/η με κριτικές προηγούμενων ετών αλλά χτες ήταν ο πρώτος ημιτελικός και δεν μπορώ παρά να στον σχολιάσω με μια έγκυρη και αντικειμενική ματιά.

Κατ αρχάς η διοργάνωση στο ξεκίνημα μου άρεσε, με ένα τρικ πολύ όμορφο κατάφεραν να παρουσιάσουν το περσινό νικητήριο αλλά αδιάφορο τραγούδι και να του δώσουν κάποιο ενδιαφέρον. Εκατοντάδες χρήστες του youtube ενώθηκαν μαζί με την τραγουδίστρια με το όμορφο πρόσωπο και τα άσχημα πόδια και τη χορωδία της σε ένα όμορφο αποτέλεσμα.

Το σκηνικό όμορφο, τα φώτα μαγικά και ο ήχος μας τά κανε τόσο μαντάρα που έψαχνα να βρω τι φταίει. Η ΝΕΡΙΤ φταίει; Η EBU φταίει; Τις πταίει; Θα δείξει.

Παρουσιασταί 3, συμπαθέστατοι αμφότεροι, μια γυναίκα δύο άντρες, εκείνοι όμορφοι με τα φράκα τους κι εκείνη με φόρεμα νυφικό - νυχτικό-κέντησα-και-μια-μανόλια-να-μου-κρυψει-τον-ώμο, αλλά γλυκύτατη αν και αποστεωμένη.

Στο δια ταύτα όμως.

Αρμενία, not alone: Όμορφη μπαλάντα, άσχημος τραγουδιστής, ξέρεις σε μια μπαλάντα θες ο άλλος να το υποστηρίζει, ο τύπος είναι μια κωμική φυσιογνωμία που δεν συνάδει βρε παιδί μου, άσε που η φωνή μετριότατη, ειδικά στις χαμηλές μας έφευγε λιγάκι... παρόλα αυτά περνάει θριαμβευτικά στον τελικό.

Λεττονία, (δεν θυμάμαι τίτλο, α ναι, bake a cake or something): Γλυκερό κουαρτέτο με χαζοχαρούμενα παιδάκια με μακριά μαλάκια με πρόβλημα ψαλίδας, άδουν χαρωπά ένα αδιάφορο - σχεδόν Ελβετικό - άσμα τσακ τσακ κούκου τσακ και μια χοντρή με βιολί και οριζόντια ρίγα (τσ τσ τσ) να κάνει ματάκια και χαρές. Δεν πέρασε. Άρπαξε στις άκρες και πίκριζε.

Εσθονία, amazing: Ζεύγος με λευκά εσώρουχα στο πρώτο dance κομμάτι της βραδιάς. Η αοιδός αν και ελαφρά κακομούτσουνη και μπουτού, έχει ωραία φωνή και χορεύει ως τρελή καταφέρνοντας με κάποιο τρόπο να τραγουδήσει κιόλας. Το σκηνικό μας μεταφέρει στην κρεβατοκάμαρα, ενώ ακόμα και το τεκνό με το λευκό φανελάκι (και το τεκνό με το φανελάκι;) δεν καταφέρνει να πείσει τους απανταχού Eurofans και δυστυχώς δεν περνά κυρά Μαρία, δεν περνά, δεν περνά...

Σουηδία, Undo: Πρώτη σκέψη. Που είναι η Παπαρίζου; Δεύτερη σκέψη, ωραία γκόμενα (η επιτομή της Σουηδέζας). Τρίτη σκέψη. Ωραία πόδια. Τέταρτη σκέψη. Ωραίο τραγούδι. Πέμπτη σκέψη. Ωραία φωνή. Φυσικά περνάει.

Ισλανδία, no predujice: Για κάποιο λόγο 6 δάσκαλοι αποφάσισαν να ντυθούν με παστέλ διαφορετικών χρωμάτων κοστούμια και να κάμουν χαρές με τραγούδι ενάντια στις προκαταλήψεις, άσμα που ναι μεν ακούγονταν ευχάριστα αλλά από την άλλη κάτι δεν συνέδεε το κουπλέ με το ρεφρέν, κάτι τι του λείπει. Παρόλα αυτά περνά κι αυτό.

Αλβανία, one night anger: Κι έρχεται ο θυμός της βραδιάς γιατί δεν το ακούσαμε. Κάτι έγινε και η τραγουδίστρια με τη φωνάρα δεν ακουγόταν καθόλου, χαλασμένο μικρόφωνο; Χαλασμένη ΝΕΡΙΤ; Χαλασμένο δόντι; ποιος ξέρει. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα υπέροχο τραγούδι και μια θαυμάσια φωνή με μια αξιοπρεπή παρουσίαση. Δεν περνά όμως, δυστυχώς.

Ρωσία, (δεν θυμάμαι τίτλο): Δίδυμες ξανθές καλλονές, μαλλιά μπλεγμένα σε σιαμαίζικο στιλ, μια τραμπάλα και μια χρυσή βεντάλια. Καλό. Περνά. Αυτό.

Αζερμπαϊτζάν, Start a fire: Άναψε το τσιγάρο ντως μου φωτιά, έχω μεγάλο ντέρτι μεσ στην καρδιά. Όμορφη μπαλάντα, όμορφη κοπέλα, όμορφη φωνή και μια ακροβάτρια να ίπταται κάπου εκεί ψηλά, λα λα λα, λα λα λα. Περνά.

Ουκρανία, Tic Toc: Η πολύπαθη χώρα εν καιρώ σχεδόν πολεμικής κρίσης στέλνει όμορφη κορασίδα με όμορφο φουστάνι και πολύ μαλλί να τραγουδήσει χαρωπό dance τραγούδι, ένα τεκνό - χάμστερ τρέχει μανιωδώς μέσα σε έναν τροχό και περνάμε ωραία και αυτό βγαίνει στον κόσμο. Όμορφο πολύ, περνά.

Βέλγιο, mother: Ευτραφέστατος wannabe τενόρος μαμάκιας μας εξηγεί με πολλά φάλτσα και άσχημες χαμηλές για την αγάπη της μάνας, την κατάρα της μάνας και την κατάρα του Φαραώ, έχοντας τσακίσει 2 τεψιά μπακλαβά για να του φύγει το άγχος ενώ η δόλια μάνα στο πλάι χορεύει τεθλιμένη διότι ξέρει το αποτέλεσμα. Δεν περνά.

Μολδαβία, wild soul: Μολδαβή warrior princess με κάποια έξτρα κιλάκια, κοτσίδα ξανθή τεραστία που κάποια στιγμή της φεύγει και την ψάχνουμε στα παρασκήνια και μικρόφωνο μαχαίρι, άδει κατιτίς το άγριον, το ιπποτικόν, το ολίγον μπλιάχ ενώ νεαροί ιππόται περιφέρονται και χοροπηδούν ασκόπως. Στο ξεκίνημα μοιάζει ο εις εξ αυτών να ίπταται, αλλά δεν ίπταται, καλικούτσα έκαμε με σκέρτσο και νάζι. Δεν περνά.

(έλα τελειώνουμε)

Αγ. Μαρίνος, Maybe: Πάλι αυτή καλέ; Άλλον δεν έχουσιν στο πριγκηπάτο; Φαίνεται πως δεν έχουσιν και στείλανε ξανά τη Βαλεντίνα σε ερωτική μπαλάντα, πιο αδιάφορη από την όμορφη περσινή, η Βαλεντίνα φορά τη νυχτικιά της, από πίσω ένα κοχύλι τεντόπανο αλλάζει χρώματα, τα αγγλικούλια μας λίιιιιγο κακά, αλλά ο οίκτος θριαμβεύει και η Βαλεντίνα περνά πριν βγει στη σύνταξη και της πληρώνουμε και το ΕΚΑΣ (ο Νίκος ο Γλυφαδιώτης θα με χαστουκίσει). Του χρόνου θα πάω εγώ να τελειώνουμε. Ήδη ξεκίνησα πρόβες.

Πορτογαλία, Quero ser tua: Δεν ξέρω τι σημαίνει, ξέρω τι συμβαίνει. Καλλίπυγος και άφωνη ξανθή Πορτογαλέζα 2 μέτρα, γδύνεται επί σκηνής να κάμει αίσθησις - αρτι αφιχθείσα απ το Ντουμπάι όπου και διαμένει (κολλητή της Μαριλένας Παναγιωτοπούλου άραγε;), και άλλοι 5 χτυπιούνται σε ρυθμό μουντιάλ. Κακό, λαμπαντοφέρνει και χασμουριόμαστε. Δεν περνά.

Ολλανδία, Calm after Storm: Ντουέτο σε κάντρι τραγούδι που στο ξεκίνημα φέρνει στο Every Breath You Take και δεν καταφέρνει να μας συγκινήσει. Η νεαρά δείχνει γριά από κοντά και η γόβα ωραιοτάτη. Κατά τα άλλα, μμμ, ίσως για τις καουμπόισες του Robbins. Ίσως. Περνά παρόλα αυτά.

Μαυροβούνιο, Moj Svijet (αν τό γραψα σωστά): Μια απ τα ίδια στο ανυπέρβλητο σέρβικο στιλ του υπέροχου Ζέλιτκο, ένας κακός αντιγραφεύς που όμως επειδή διαφέρει μουσικά απ όλα τα άλλα, καταφέρνει να περάσει.

Και τέλος

Ουγγαρία, Running: Κατ εμέ εξαιρετικό. Περνά φυσικά. Ωραία φωνή, ωραίο τραγούδι απλή και όμορφη παρουσίαση.

Άντε επειδή κατουριέμαι σε φιλώ και τα λέμε για τα της Πέμπτης!

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Κοίτα να ντύνεσαι καλά (δροσιά να μπει του Μάη)

Που λες φιλενάδα την πάτησα αγρίως. Αγρίως σου λέω και εξηγούμαι.

Χτες, είδα τη λιακάδα τη σχεδόν καλοκαιρινή, μύρισα τον καθαρό αέρα και άκουσα τα τιτιβίζοντα ωδικά πτηνά (πουλάκια είναι και λαλούν - πουλιά είναι ας κρώζουν), γεύτηκα τις δροσοσταλίδες στο γεράνι και χάιδεψα νωχελικά το ζεστό απ τον ήλιο κάγκελο - και αναφώνησα:

Ω, ήρθε το καλοκαίρι
Ω θα βάλω καλοκαιρινά.

Κι έβγαλα τις βερμούδες μου και τα τισέρτια μου απ το μούσκιο, τα συνόδεψα με χαμόγελο Colgate και βγήκα στον κόσμο.

Και τι όμορφα που ήταν μέχρι το μεσημέρι που αίφνης εσυννέφιασε, αίφνης ορθώθηκε αήρ, αίφνης πιάνει μια κωλοβροχή και το κρύο επανήλθε στις ζωές μας μόνο και μόνο για να μου θυμίσει ότι δεν είναι καλοκαίρι αλλά η πιο υγρή και κρύα άνοιξη των τελευταίων 43 ετών - και σου μιλώ ίδιας πείρας και απόψεως. Ξύλιασα φιλενάδα, το δάγκωσα το έρμο και το χω ένα - μη φανταστείς - κρίση περνάμε, πόσα να έχω;

Βέβαια δόξασα το Θεό που το πρωί πριν πάρω το ποδήλατο είδα ότι είναι με σκασμένο λάστιχο οπότε βρίζοντας πήρα το αυτοκίνητο, αλλά το εξετίμησα δεόντως, αρκούντως και ανυπερθέτως το απόγευμα που έφυγα απ το γραφείο με μελανιασμένες γάμπες, λίγο πριν τον ακρωτηριασμό, και μπήκα στο κάρο κι έβαλα το καλοριφέρ στα φουλ του άσου (συγνώμη κι επειδή μου το διόρθωσε αυτόματα 14 φορές πριν το καταλάβω, ο άσος γράφεται με ένα σ πλέον; Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο σ αυτόν τον έρμο τόπο;) και ήρθα και ψιλοζεστάθηκα μέχρι να πάω σπίτι να βάλω τις γούνες και τα ισοθερμικά.

Κι έρχομαι και σε ρωτώ και απορώ κι εξίσταμαι. Είναι ή δεν είναι Μάης; Πρέπει ή δεν πρέπει να ζεστάνει; Όχι δηλαδή, αν με θεωρείς παράλογο, να μου το πεις να το ξέρω να μην σου ξαναμιλήσω και να τα λέω στο γεράνι που και υπομονή έχει και δεν μου εναντιώθηκε ποτέ. Μα είναι Μάης αυτός; Και σήμερις τα ίδια. Μα ακριβώς τα ίδια. Το πρωί χαρές, τώρα τα μαύρα τα σκοτάδια κι ένα βήμα πριν τον παγετό. Δεν το ανέχομαι αυτό φιλενάδα, δεν το ανέχομαι άλλο. Σε προειδοποιώ. Κάνε κάτι, χρησιμοποίησε τα μέσα σου, πες στον πρωθυπουργό μας τον διαλεχτό που συνομιλεί με το Θεό να επιληφθεί γιατί δεν μπορώ να την πληρώνω τη ΔΕΗ συνέχεια φουσκωμένη με τη σόμπα. Κρίση έχουμε.

ΥΓ. μην ακούσω περί πρωτογενούς, θα σ' αρχίσω στα χαστούκια. Και που βγήκα στις αγορές πήρα τίποτα; Λίγο κοτόπουλο και ένα μαρούλι να ξεγελάσω την πείνα μου...

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Suus

Φιλενάδα, πνίγομαι, δεν έχω χρόνο, αλλά μιας κι έχουμε βδομάδα Eurovision πάρε μια κριτική που είχα κάνει πέρσι στο φατσοβιβλίο κι έπονται και άλλες!

Όταν η φωνή, η μελωδία, ενδεχομένως και ο στίχος είναι συγκλονιστικοί, και όταν ακόμα κι έτσι δεν παίρνεις πρωτιά, τότε κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Και ολοκληρώνω το αφιέρωμα στα αδικημένα της γείτονος Αλβανίας με το κατ εμέ κορυφαίο τραγούδι που έχει στείλει. Πότε; Πέρσι, το 2012, η Αλβανία τολμά να στείλει ένα πολύ απαιτητικό τραγούδι στη δική της γλώσσα και όχι στα "εύκολα εγγλέζικα", με ερμηνεύτρια την εκπληκτική Rona Nishliu, με τίτλο Suus.

Το τραγούδι είναι - κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα - ένα μικρό αριστούργημα, η παρουσίασή του δε στο video clip αποτελεί σκηνοθετικά ένα μικρό αριστούργημα επίσης. Είναι ένα τραγούδι αργό, με δυνατή φωνή και ιδιαίτερη ένταση που μπορεί να δημιουργήσει έντονη συναισθηματική φόρτιση και συγκίνηση περισσή. Η θαυμάσια Rona έχει μια εκπληκτική φωνή και το υπηρετεί εξαιρετικά.

Όμως, στην παρουσίαση ξενίζει πάλι το στυλιστικό κομμάτι. Το ντύσιμο και το χτένισμα της καλλιτέχνιδος δεν είναι κακό, είναι πολύ κακό, και αν σκεφτεί κανείς ότι ένα τέτοιο τραγούδι δεν έχει καμία ανάγκη από άλλον περισπασμό εντυπωσιασμού, οι υπεύθυνοι της εμφάνισης πέφτουν σε αυτό το σφάλμα (θα μπορούσα να σου διακωμωδώ για ώρες το τι φορούσε και πως ήταν τα μαλλιά της, αλλά πραγματικά σέβομαι αυτό το υπέροχο τραγούδι και αυτήν την υπέροχη φωνή). Όμως, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η στυλιστική άποψη παύει να σε ενδιαφέρει γιατί ακούγοντάς την να ερμηνεύει, μπαίνεις σε άλλες σφαίρες.

Η Rona δεν τραγουδά απλά, η Rona δημιουργεί οράματα, καλεί μνήμες και ανασύρει συναισθήματα όπως μόνον λίγοι καλλιτέχνες μπορούν. Η Rona μεταμορφώνεται σε μάγγισα, σε σειρήνα, σε ξωτικό και οι ακροατές δεν μπορούν παρά να παραμείνουν μαγεμένοι από τη φωνή και την απίστευτη εκφραστικότητά της. Ελέγχει σχεδόν απόλυτα τη φωνή της σε πολύ δύσκολα ανεβοκατεβάσματα οκτάβων με μια άνεση περισσή και το ύφος της, ηε κφραστικότητά της σε κάνουν να νιώθεις το κομμάτι δικό σου ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ τα λόγια.

Σε μια δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ακρόαση του live μπορεί να κρίνεις ότι η φωνή της είναι λίγο πιο σκληρή απ ότι στην ηχογράφηση και ότι έκανε κανά δυο μικρά, πολύ μικρά λαθάκια, αλλά εκείνα τα λαθάκια είμαι βέβαιος ότι οφείλονται σε συναισθηματική φόρτιση και όχι σε ανεπάρκεια ικανοτήτων. Η Rona τολμά να μαγέψει, να ταξιδέψει, να κάνει τους πάντες δικούς της μέσα σε 3 μαγικά λεπτά. Η Rona είναι απλά υπέροχη.

Για να προσγειωθούμε όμως, να σου θυμήσω ή να σε ενημερώσω ότι το τραγούδι κατέληξε στην πέμπτη θέση, ενώ είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσε πολύ άνετα να χτυπήσει πρωτιά. Να σου θυμήσω ότι η Αλβανία δεν έχει φίλες χώρες όπως εμείς ή η Σκανδιναβικές ή οι πρώην Σοβιετικές χώρες, οπότε η πέμπτη θέση ακριβώς αυτό σημαίνει. Πρωτιά.

Επίσης να σου θυμήσω ότι νικήτρια ήταν η υπέροχη Loreen με το εξαιρετικό επίσης Euphoria, αλλά εδώ μιλάμε για τους αδικημένους!

Αλβανία 2012 λοιπόν, Rona Nishliu στο Suus. Απόλαυσέ το.



Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Eurovision 2014

Πάω που λες ρε φιλενάδα επροχτές στο ΑΤΜ να πληρώσω εκείνο το ρημαδιασμένο το δάνειο το οποίο και πήρα πέρσι και καλά στεγαστικό για να ξεχρεώσω τις μπουχάρες που τις είχα χρεώσει στις πιστωτικές κάρτες τις οποίες δεν μπορούσα να ξεπληρώσω γιατί προ κρίσης μπουχάρες ήθελε ο κώλος μου, τώρα και σε κουρελού βολεύομαι, δε βαριέσαι, υγεία και δουλίτσα να υπάρχει. Κι εκεί που πάω στο ΑΤΜ έχει μια κυρία η οποία παλεύει με το μηχάνημα όπως ακριβώς ο Αη Γιώργης επάλεψε με το θεριό, μια έτερα κυρία με το ένα χέρι μπανταρισμένο και το άλλο να ψάχνει απεγνωσμένα στην τσάντα διαστάσεων διόρωφου λεωφορείου ΜΕ φυσαρμόνικα, να βρει την τσάντα της κι ένα ζεύγος.

Και κάμει η πρώτη η κυρία κάνα πεντάλεπτο (εν τω μεταξύ έχω παρκάρει το αυτοκίνητο με τα αλάρμ σε σημείο όχι και τόσο καλό, σε σημείο μάλλον επικίνδυνο αλλά σκέφτηκα ότι θα κάνω κάνα δυο λεπτά), πάει η κουλή κυρία με την τσάντα αερόστατο, ψάχνει ακόμα για κάνα δίλεπτο την κάρτα, και μετά μέχρι να τα καταφέρει με το ένα χέρι να κουμαντάρει κάρτα - τσάντα - φράντζα - γυαλί ηλίου, της πήρε κάνα 5λεπτο επίσης να κάμει τη ρημάδα την ανάληψη. Αλλά ΟΚ, κουλή είναι, κουλά θα κάνει.

Και μετά πάει το ζεύγος. Ηλικία 35-40. Εκείνη μαύρο κορακί μαλλί, περιφέρεια λίγο μεγαλύτερη από την περιφέρεια Αττικής, κολάν (μαύρο ευτυχώς) και από πάνω ένα λευκό τοπάκι και σκισμένο τζιν μπουφάν.

Εκείνος καραφλοχαιτάς, κολλητή λευκή φανέλα με το μπυροκοίλι να πετά επιδεικτικά, τζιν πιο λερωμένο κι απ την υπόληψή μου και αμάνικο, τζιν επίσης, μπουφανάκι να κομποζάρει. Παραδίπλα ένα παπί κόκκινο (une canard rouge) σε άθλια κατάσταση, πιο βρωμικό κι απ το τζιν του κυρίου, να περιμένει καρτερικά όπως όλα τα παπιά που σέβονται τον εαυτό τους.

Κι εγώ  από πίσω.

Και πάει που λες φιλενάδα το ζεύγος να βγάλει λεφτά. Και πηγαίνει αυτός μπροστά κι εκείνη νωχελικά και πειθήνια στο πλάι. και βγάζει αυτός την πορτοφόλα η οποία έδενε με αλυσίδα περασμένη στην κωλότσεπη και βγάζει και εκείνη έναν φάκελο. Και παλεύουν να βρουν τι πρέπει να κάνουν. Κι εγώ πίσω να σιγοβράζω. Κι εκείνη να του απαγγέλει το PIN το οποίο διαβάζει απ το φάκελο. Κι εκείνος να πατά τα πλήκτρα. Και να τα πατά λάθος. Μία φορά, δύο φορές, τρεις και την κακιά τους ώρα και τους τρώει το μηχάνημα την κάρτα.

Και παθαίνει εκείνη σοκ.

Και βγάζει εκείνος άλλη κάρτα.

Και εγώ σιγοβράζω.

Και μετά από κάνα τέταρτο να μην στα πολυλογώ κατάφεραν και το βγάλανε το πενηντάρικο.

Που αν μου το χαν ζητήσει θα τους το χα δώσει εγώ ευχαρίστως. Και απλά θέλω να ξέρεις ότι αυτοί μαζί με κάτι άλλους, ψηφίζουν. Και μετά μου αναρωτιέσαι γιατί πάμε κατά διαόλου.

Αυτά.

ΥΓ. Για τη Eurovision δεν έχω να σου πω τίποτα, δεν έχω προλάβει φέτος να παρακολουθήσω τις συμμετοχές!