Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Αεροπορικές χλιδές

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.boemradio.com

Παίρνεις που λες το αεροπλάνο με εταιρία ουχί λόου κοστ, μας φάγανε τα φτηνιάρικα, ας ζήσουμε μιαν ανθρώπινη εμπειρία! Και πας στην πύλη που δεν είναι η γνωστή στο τέρμα του Θεού και στου διαόλου τη μάνα, και δεν σου μετρούν το τσαντικό να ιδούν αν χωρεί στο κουτί το τσίγκινο, κι έχεις μια ποιότητα βρε αδερφέ, αισθάνεσαι λίγο πλούσιος (κατάτι) και μπαίνεις στο αερόπλανο που έχει ωραία χρώματα στα καθίσματα και μια πιο κομ ιλ φο εμφάνιση κι έρχεται το γεύμα! Α, το γεύμα. Το γεύμα που σου προσφέρουν και δεν το πληρώνεις, το γεύμα που δεν είναι οι αραβικές που κουβάλησες μόνος μέσα στο τσαντάκι με φόβο ψυχής μην την πιάσουν τη μαγιονέζα για υγρό άνω των 100ml και το φάει στο τέλος η κυρία στον έλεγχο, ναι έρχεται το γεύμα και θες να εντυπωσιαστείς, αλλά φευ...

Το γεεύμα λοιπόν έρχεται σε ενδιαφέρον μωβ λευκό κουτί, έξυπνο design, με τίτλο “freshly made” και περιγραφή "εμπνευσμένο από την παραδοσιακή κουζίνα και δημιουργημένο από έμπειρους σεφ." Ω, πως το πουλάνε το γεύμα τους!

Συγκινείσαι και το ανοίγεις. Μέσα έχει ένα διάφανο κουτί 8χ5 δηλαδή περίπου 40 εκατοστά είς τον κύβον, με κάτι παγωμένες βίδες κάτω κάτω (3-4 κουταλιές της σούπας όλες κι όλες), λίγα κομμάτια παγωμένου καρότου ενδιαμέσως και κάτι μπουκιές, μη φανταστείς, στο σύνολο 2 φυσιολογικές μπουκιές, ακαθόριστης πρωτεΐνης - μάλλον κοτόπουλο αλλά όρκο δεν θα πάρω, μεγάλος άνθρωπος, κρίμας είναι...

Όλο αυτό συνοδεύεται με ένα μικρό μικρό, πτι και πεκένιο φρατζολάκι ψωμάκι, ένα κομματάκι τυρί, κασέρι ελβετικό διαλεχτό που βρωμάει ελαφρά ποδαρίλα, όχι από All Star, από κάτι πιο διακριτικό, ένα βουτυράκι παγωμένο -  το οποίο για να το απλώσεις με το πλαστικό μαχαιράκι είναι απλά αδύνατον και το επιδόρπιο!

Το επιδόρπιο είναι εμπειρία μοναδική! Έταιρο κουτάκι, 5χ3, 15 ολάκερα εκατοστά είς τον κύβον, μισογεμισμένα με κάτι ανησυχητικά λευκό κι ένας σοκολατένιος ανθός στην κορυφή να αιωρείται σαν άγγελος στα νέφη.

Τελικά το άσπρο ήταν σαν σαπουνάδα με γεύση αχλάδι (πιο χημικό άρωμα μόνο σε χημικό πίλινγκ ή χημικό πόλεμο- είμαι βέβαιος ότι δεν πέθανε ούτε ένα αχλάδι για να δημιουργηθεί ο γευστικός αυτός θρίαμβος) ενώ το άνθος σοκολάτας ήταν τόσο απελπισμένα λεπτό που είχε σχεδόν αρνητικές θερμίδες.

Μετά από το πλούσιο αυτό γεύμα μπήκα σε σκέψεις μήπως έπρεπε τελικά να έχω την αραβική στην τσάντα για συπλήρωμα…

Στο γυρισμό δε, το κουτάκι ήτο ίδιο και τ’ αυτό. Το κυρίως πιάτο – Θεός να το κάνει – ήταν μια λεπτή σαν τσιγαρόχαρτο φλοίδα σολωμού καπνιστού, με ένα φυλλαράκι άνιθο πάνω να δίδει άρωμα (εμείς στα ξένα τον άνιθο τον ελέμε dill, εσείς;) και πατατοσαλάτα από κάτω παγωμένη και ρεντισμένη με την ίδια θεσπέσια σος που ήντουσαν ρεντισμένες και οι βίδες του πηγαιμού.

Το επιδόρπιο δε, ένα μικρό αριστούργημα. Σαπωνώδης μους σοκολάτας με ένα κομματάκι Toblerone από πάνω, μια γευστική πανδαισία, ένα αγλάισμα στον ουρανίσκο. Η Toblerone, όχι η μους!


Άντε και του χρόνου με υγεία να μου έχουν μους φράουλα σαν αυτή που είχαμε φάει στο στρατό το 92 στο Καλπάκι που ήταν σαν σοβάς έτοιμος για σπατουλάρισμα και δεν ξεπλενόταν ποτέ ούτε απ το δίσκο, ούτε απ την ψυχή...

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

«Γαμημένο» Σύμφωνο

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο boemradio.com

Χτες ήταν η κηδεία ενός αγαπητού καλλιτέχνη, του Μηνά του Χατζησάββα, γνωστού ηθοποιού και πολύ αγαπημένης φυσιογνωμίας.

Στην κηδεία λοιπόν του Μηνά, ο επί 25 χρόνια σύντροφός του, μέσα στη θλίψη, την πίκρα και την απίστευτη ταλαιπωρία που έχει υποστεί - ξέσπασε. Και μίλησε για το «γαμημένο» το σύμφωνο συμβίωσης. 

Και τότε, όλα τα μέσα, στο ίντερνετ τουλάχιστον, προέβαλαν το θέμα. Καλά έκαναν. Τι θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τι ειπώθηκε από κάτω από τον λεγόμενο «απλό» άνθρωπο. Τι κορώνες μίσους, τι κραυγές απόγνωσης, τι υστερίες τύπου «τι θα πω στα παιδιά μου», τι κηρύγματα περί ανωμαλίας, περί σατανά, περί δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, για ένα θέμα απλό και ανθρώπινο. Για ένα θέμα που οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες έχουν λύσει ή είναι έτοιμες να λύσουν. 

Όχι όμως εδώ. Εδώ, πέραν των θρησκόληπτων, εμφανίζονται αηδιασμένα και πρόσωπα πολιτικού κύρους, εμπαίζουν τον πόνο και την ταλαιπωρία του ανθρώπου αποκαλώντας τον «αξύριστη χήρα». Εδώ, στην Ψωροκώσταινα βλέπεις υπάρχουν οι νοικοκυραίοι, οι εν δυνάμει νοικοκοιραίοι και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν. Για ποια δικαιώματα μιλάμε; Πως τολμά ο επί 25 χρόνια σύντροφος του αποθανόντος να απαιτεί, να τολμά να απαιτεί να κηδέψει τον αγαπημένο του; Το κράτος δεν το αναγνωρίζει αυτό. Επειδή η κοινωνία μας είναι τόσο βαθιά οπισθοδρομική που ενώ εδώ και χρόνια το «γαμημένο» προαναγγέλεται, το «γαμημένο» δεν έρχεται. Ο Γιωργάκης, καραμέλα. Ο Αντώνης το θάψε βαθιά. Ο Αλέξης το θέτει υπό δημόσια διαβούλευση και γενικώς τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. 

Υπάρχουν και οι φωνές που αναρωτιούνται αν είναι φλέγον θέμα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Εδώ ο κόσμος χρωστά, δεν έχει δουλειά, αυτοκτονεί και τρώει μακαρόνια χαλασμένα, με το σύμφωνο συμβίωσης θα ασχοληθούμε; Κατά την ταπεινότατή μου άποψη, ναι, θα ασχοληθούμε. Όταν μιλάμε για θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη, θα ασχοληθούμε ΚΑΙ με αυτό. Όχι μόνον με αυτό. ΚΑΙ με αυτό. Γιατί μία μία οι αδικίες οφείλουν να εκλείψουν. Μία μία οι τρύπες οφείλουν να γεμίσουν.

Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που αναρωτιούνται τι θα πουν στα παιδιά τους. Οι συγκεκριμένοι - κατά την ταπεινή μου άποψη - τίποτα. Δεν χρειάζεται να πείτε κάτι αγαπητοί. Δεν ξέρετε τι να πείτε διότι οι παρωπίδες δεν σας επιτρέπουν. Δεν ξέρετε τι να πείτε διότι αν δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι διαφορετικοί από σας και έχουν και αυτοί δικαιώματα, ε, δεν έχουμε και πολλά να εξηγήσουμε.

Και πολύς κόσμος αναρωτήθηκε αν κι εφόσον ο Μηνάς δεν είχε πει τίποτε δημοσίως επί του θέματος, ελάχιστοι άλλωστε γνώριζαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος, ήταν σύμφωνος με το ξέσπασμα του συντρόφου του. Αυτό όμως δεν μπορεί να το ελέγξει κανείς.


Δεν ελέγχεται τι ήθελε ο Μηνάς. Αυτό είναι βέβαιο. Ας ελεγθεί τι θέλουμε εμείς. Θέλουμε μια μερίδα ανθρώπων να είναι πολίτες 2ης κατηγορίας μόνο και μόνο επειδή ερωτεύονται άτομα του ιδίου φύλου; Αν το θέλουμε αυτό, αφήνουμε τα πράγματα ως έχουν. Αν όχι, οφείλουμε να τα αλλάξουμε επιτέλους. Και ναι. Πλέον είναι γαμημένο το σύμφωνο συμβίωσης που 200 χρόνια είναι προς ψήφιση και δεν ψηφζεται ποτέ, επειδή Φαήλοι και Άνθιμοι και λοιποί σκοταδιστές είναι αντίθετοι. Είναι γαμημένο λοιπόν. Σε κάθε περίπτωση.