Born to die

Πριν λίγο καιρό ο αγαπημένος Πιγκουίνος είχε κάμει ανάρτηση για την υπέροχη Lana Del Rey και συγκεκριμένα για το video games και το born to die που χρησιμοποιώ κι εγώ σήμερις. Σήμερα μιας και η μέρα ξεκίνησε περίεργα, εντελώς τυχαία ξανάπεσα στο τραγούδι αυτό, σε δεύτερη ανάγνωση μου άρεσε πάρα πολύ και είπα να την εψάξω λίγο τη μαντάμ.

Ενθουσιάστηκα. Ξανακούω αυτή τη στιγμή το τραγούδι του τίτλου και πολύ το χαίρομαι, μια μελαγχολική βροχερή (ξανά) μέρα η οποία ξεκίνησε στο σπίτι με Μόνικα (credits στον/στην mplahmplah), και μέχρις στιγμής έχει φτάσει στη Lana. Άκου την μπορεί να σου αρέσει.

Και πάμε στο προκείμενο φιλενάδα, πάμε στην έμπνευση που δημιούργησε αυτό το όμορφο τραγούδι. Σήμερα ξέρω σου ταξα ότι δεν θα μελαγχολήσουμε αλλά μάλλον μ αυτά που ακούω απ το πρωί δεν έχουμε επιλογή.

Born to die.
Born to die.

Και δεν θα μιλήσω για τις ζωές μας, δεν θα μιλήσω για τη γέννησή μας και τον αναπόφευκτο θάνατό μας. Θα σου πω μια ιστορία αν καταφέρω να τη γράψω. Αληθινή ιστορία. Προσπαθώ να τη βάλω σε τάξη, να στη διηγηθώ όμορφα, είναι μια θλιμμένη ιστορία, μια ιστορία με ψέμα, με πολύ ψέμα, μια ιστορία που ένας άνθρωπος, ένας εραστής λέγοντας ψέματα πλήγωσε τον εραστή του. Ρε συ ακόμα και μετά από τόσα χρόνια ανακαλύπτω ότι ακόμα με ενοχλεί. Και για όλα φταίει η Μόνικα. Αυτό το κορίτσι το θλιμμένο. Εκείνος μου την έμαθε. Εκείνος μου τη γνώρισε και με έκανε να αγαπήσω τη μουσική της τότε.

Αποφάσισα να μην στην πω τελικά, δεν έχει σημασία, το story είναι από τα βασικά, άντρας πληγωμένος και θλιμμένος γνωρίζει ψεύτη, ερωτεύεται, την πατάει αγρίως από 2 μάτια όμορφα και μια μελαγχολική φατσούλα και στο τέλος ξαναπληγώνεται. Κλισέ. Πολύ κλισέ αλλά πολύ αληθινό. Αληθινό αλλά γεννημένο να πεθάνει. Τόσο απλά.

Τουλάχιστον έμεινε η Μόνικα. Α, και για να μην ανησυχείς αυτό έγινε πριν 4 χρόνια. Θα μου πεις γιατί στο λέω τώρα, ε, έτσι μου ρθε! Είπα να ανεβάσω και κάτι μελαγχολικό ρε φιλενάδα αφού όλο βρέχει! Άσε που μου χει μείνει πληγή μέσα μου από αυτό το ψέμα, πληγή που όσο καλά και να μαι δεν θα κλείσει ποτέ, αλλά δεν πειράζει, όλες αυτές οι ουλές μας κάνουν πιο δυνατούς, έτσι νομίζω τουλάχιστον.

Αγαπημένε ψεύτη, ελπίζω να σαι καλά, μου μαθες τη Μόνικα και μου χάρισες κάποιες ώρες ευτυχίας. Θα θελα να σε δω να πονάς ασύλληπτα αλλά δεν θα γίνει αυτό, οπότε να σαι καλά!