Kαλημέρα (;)

Λοιπόν, έχω μέρες να σου γράψω, δεν είμαι στις καλές μου αλλά δεν πειράζει, αυτό που πειράζει είναι ότι έχω σηκωθεί απ τις 6, έχω ετοιμαστεί να πάω στο καλό, έχω ντυθεί, έχω ποδεθεί, και περιμένω τον κωλόκαιρο ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ γιατί ειδικά σήμερα το χρειάζομαι το ποδήλατο. 

Τρόμαξα να κοιμηθώ, ήμουν πτώμα αλλά δεν μπορούσα, σκεφτόμουνα και σκεφτόμουνα και με είχε πιάσει φαγούρα σε όλο μου το κορμί απ τα άγχη και κάποια στιγμή που επιτέλους με πήρε ο ύπνος ακούω ένα ΜΠΑΜ και λέω Παναγιά μου, εμένα βρήκαν να μπουκάρουν για να κλέψουν; Τι να κλέψουν, τα γεμιστά που μου δωσε η μαμά να χω να φάω 2 μέρες; (μεσημέρι μόνο μη φανταστείς, το βράδυ έχει ο Θεός, έτσι κι αλλιώς είπαμε, πρέπει να χάσω και κανά κιλό), αλλά τελικά δεν ήταν πεινασμένοι κλέφτες, ήταν το πλυντήριο που είχα βάλει το χαλάκι της κουζίνας και του μπάνιου να πλυθούν γιατί έρχεται η αγάπη μου και θέλω να λάμπουν όλα και ήταν στο στίψιμο και κάνανε φασαρία. Μετά άντε να κοιμηθείς πάλι.

Κι ενώ είχα βάλει ξυπνητήρι στις 6.40, 5.55 άνοιξε το μάτι το ηλίθιο και σηκώθηκα μουρμουρίζοντας. Και τώρα νυστάζω.

Εν τω μεταξύ χτες με πήρε ο αγαπημένος μου φίλος και διαιτολόγος να με ρωτήσει αν μας πληρώσανε και μ έπιασε υστερικό γέλιο, να κάπως σαν αυτή την ανάρτηση που στην κάνω για να δεις ότι είμαι ακόμα ζωντανός. Και θέλω κούρεμα. Όχι Κούλα, δεν θα ρθω στον δικό σου κομμωτή αν και είναι πρωινός τύπος σαν κι εμένα. Δεν θα κυκλοφορώ εγώ με το καπέλο.

Απ την άλλη, προχτές είχα βάλει να κάνω ρεβύθια σιφναίικα λέει, που τα βράζεις και μετά τα φουρνίζεις και δεν βράζανε τα άτιμα παρόλο που ήταν φρεσκοαγορασμένα και ήρθε ο κύρης μου πτώμα απ τη δουλειά και τρώγαμε χαλίκια. Νόστιμα ήταν αλλά πολύ αλ ντέντε βρε παιδί μου. Αφού δεν με πέταξε απ το σπίτι με τη γάστρα στο κεφάλι κι εμένα να φωνάζω "Μη με διώχνεις αγάπη μου, δεν ήταν βραστερά", πάλι καλά. Αποτυχία πλήρης. Μόνο απ το χωριό τούδε κι εφεξής το ροβύθι. Δεν θα δεχθώ τίποτε λιγότερο.

Ακόμα βρέχει. Λούτσα θα γίνω. 

Καλημέρα