Αντί ανάρτησης...

...και για όσους δεν την είδαν αυτή είναι η ιστορία μου που πήρε μέρος στον Couloδιαγωνισμό!
Άντε και του χρόνου (συγχαρητήρια στα 2 παιδιά που κέρδισαν και φυσικά στην υπέροχη Coula που τον διοργάνωσε)

Τηλεφωνητής

Έλα βρε, εκεί είσαι; Σήκωσέ το το τηλέφωνο, αμάν αυτή η παλιομηχανή, καλά Χριστούγεννα βρε, σήκωσέ το σου λέω - δεν θες καλά θα στα πω έτσι και είμαι σίγουρος πως με ακούς.

Έχω τρελαθεί στο τρέξιμο σήμερα, δεν σταμάτησαν και τα κουδούνια να χτυπάνε για τα κάλαντα, τα κερνάω μελομακάρονα που μου έφερε η γειτόνισσα μαζί με τα ψιλά, τι να τα κάνω ρε συ, να τα γλυκάνω λίγο, νηστικά είναι τα περισσότερα, βλέπεις στα ματάκια τους μια θλίψη... άστα, άρχισε και να χιονίζει απ το πρωί, πέφτουν τώρα πιο χοντρές οι νιφάδες, έχει χρόνια να ρίξει εδώ, θυμάσαι τότε που είχε ξαναχιονίσει πριν 4 χρόνια και σ έσερνα στο έλκηθρο κάτω στον κήπο; Τότε που είχε έρθει και η μάνα μου και την έπιασε μανία με τα ασημικά που μου χε αφήσει η  γιαγιά, λαμπίκο το κανε το κηροπήγιο, τώρα πάλι άρχισε να μαυρίζει. Σαν την ψυχή μου ρε συ.

Που είσαι; Εκεί είσαι γιατί δεν το σηκώνεις; Γιατί επιμένεις να μην μου μιλάς; Το ξέρω ότι είσαι εκεί, στο σπιτάκι σου, το καταφύγιό σου όταν θες να είσαι μακριά από μένα. Σήκωσέ το σε παρακαλώ, συγχώρεσε με ρε συ... σε παρακαλώ. Πάρε με μετά, δεν είσαι με άλλον έ; πάρε με να μου πεις τουλάχιστον καλά Χριστούγεννα...