Αλλιώτικη μέρα

Ξύπνησα κεφάτος το πρωί, 5.15 χωρίς κανέναν απολύτως λόγο εκτός του ότι ξύπνησα κεφάτος το πρωί και ακόμα να φανταστείς είμαι σπίτι και πίνω καφέ (καλά για να μη με πεις άχρηστο ρε φιλενάδα να σε ενημερώσω ότι έχω ήδη μαγειρέψει, μαζέψει τα ρούχα, στρώσει το κρεββάτι, φυτέψει πατάτα, αγοράσει τσιγάρα, κρεμάσει κουρτίνα, καθαρίσει μπάνιο, αγοράσει τυρόπιτα, φάει τυρόπιτα, χωνέψει τυρόπιτα κ.λπ.).

Και θα έρθεις να με ρωτήσεις βρε κούκλα μου γλυκειά, γιατί βρε tremens μου, βρε χρυσό μου παλικάρι ξύπνησες τόσο νωρίς; Τάμα το χες; Είχες να μοιράσεις το γάλα στη γειτονιά και δεν πρόφταινες αργότερα; Μη με ρωτάς, δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι ενώ είχα βάλει ξυπνητήρι στις 7.30 τα υπέροχα μάτια μου αποφάσισαν ν ανοίξουν στις 5.15. Ου γαρ έρχεται μόνον λέγαν οι παλιοί και κάτι ξέρανε.

Εν τω μεταξύ να σε ενημερώσω ότι για κάποιο λόγο τον οποίο δε γνωρίζω επίσης, είμαι φοβερά αγχωμένος. Μη με ρωτάς γιατί, εκτός από το, ότι δεν έχω φράγκο δεν έχω άλλο λόγο για άγχος. Κανένα, όλα καλά. Θα μου πεις που το ξέρεις; Το ξέρω, το ξέρω, με πονάει ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος μου όταν αγχώνομαι, όχι ακριβώς πονάει, με σφίγγει, σα να το χεις πιάσει στη γροθιά σου και το ζουλάς, αλλά είπαμε, ου γαρ...

Και που λες ρε φιλενάδα, εκέι που τα λέγαμε προχτές για την αφραγκιά μου τη μαύρη, αποφάσισα επειδή δεν πρόκειται να κόψω το κάπνισμα, όχι ακόμα τουλάχιστον, να πάρω καπνό. Να στρίβω τσιγάρα. Μου αρέσουν τα χειροποίητα τσιγάρα, οπότε είναι ένας τρόπος να έχω και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Λογάριασα όμως βρε κούκλα μου χωρίς τον ξενοδόχο... Πήρα και καπνό, πήρα και φιλτράκια, πήρα και χαρτάκια και εδώ και 3 μέρες προσπαθώ να στρίψω ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΝΑ ΚΑΠΝΙΣΩ. Δεν μπορώ. με τίποτα όμως. πάω να τυλίξω τον καπνό στο χαρτάκι και ή μου πέφτει κάτω, ή τσαλακώνω το χαρτάκι, ή τα κάνω μπάχαλο. Άμα τα καταφέρω, με τρομερή συγκίνηση προσπαθώ να το τυλίξω σωστά και να το κολλήσω. Εκεί να δεις γέλια. Εκεί να δεις γλέντια και τον tremens να τρέμει απ τα νεύρα του.

Είδα και επιμορφωτικά βιντεάκια για το πως το στρίβεις το τσιγάρο, βήμα βήμα αλλά δεν. Είναι σα να μπλοκάρουν οι αντίχειρές μου και να μην υπακούν. Κουλαμάρα πλήρης. Εν τω μεταξύ μου κάνει φοβερή εντύπωση γιατί είμαι απ αυτούς που λένε "πιάνουν τα χέρια τους". Φύση καλλιτεχνική, με ευαισθησίες εικαστικές, μαστοράκι απ τα λίγα, τι ηλεκτρολογικά, τι υδραυλικά, τι ξυλουργικά, τι ζωγραφική μεγάλων επιφανειών, ένα θαύμα σου λέω. Στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική; Σοκ και Δέος, ένας Master Chef στο σπίτι σας. Στις δουλειές του σπιτιού; μην τα συζητάς. νοικοκύρης απ τους λίγους. Κολύμβηση; Δελφίνι (άσχετο αυτό αλλά να μην το παινευτώ;). Το τσιγάρο το άτιμο γιατί δεν μπορώ να το στρίψω; Κάθε κουλή το στρίβει με το ένα χέρι, εγώ τι στο καλό έχω και δεν μπορώ; Αχ, δεν θα τα καταφέρω να κάνω οικονομία από κει μου φαίνεται. Θα αρχίσω να μπαίνω στον ηλεκτρικό χωρίς εισιτήριο, 48 ευρώ το μήνα, δεν είναι λίγα και πες μου εσύ από πότε έχεις να δεις ελεγκτή. Εγώ ποτέ. παλιά μόνο, πολύ παλιά...

Τι ώρα είναι; Πω πω πέρασε η ώρα ε; Άντε να πάω στη δουλειά μιας και χτες δεν πήγα λόγω αδιαθεσίας. Άντε να δω τι με περιμένει κι εκεί πέρα... μάλλον αυτό με έχει αγχώσει. Αυτό και το τσιγάρο που δεν στρίβει.

Άντε ρε φιλενάδα, καλημέρα, πάρε κανα τηλέφωνο να τα πούμε ε;