Ω, πολύ καλημέρα σας!

Καλημέρα καλημέρα φιλενάδα, καλημέρα αυτήν την υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα!

Τι μου κάνεις; Όλα καλά; Όλα ανθηρά κι αγγελικά πλασμένα; Έτσι, έτσι, μπήκε η άνοιξη βλέπεις, ο καιρός άνοιξε, φεύγει ο ανάδρομος σιγά σιγά, Απόκριες έρχονται, δουλειά έχουμε, ξεκινήσαμε χτες και όλα καλά και ακριβώς γι' αυτό το λόγο θα έχουμε και θέματα να γράψουμε… Διότι την ανεργία την αγάπησα η αλήθεια είναι, σε όλο της το είναι εκτός από το οικονομικό…

Α, είναι ωραία φιλενάδα να ξυπνάς το πρωί και να προγραμματίζεις τη μέρα σου σύμφωνα με τη γυμναστική, την προσωπική υγιεινή, τις βόλτες μα το όχημα, την επαφή με φίλους στη λιακάδα, ναι, είναι αναντικατάστατο δεν το συζητώ, δεν πρόλαβα να βαρεθώ βλέπεις, μόλις 2 μήνες ήταν, οριακά θα έλεγα, είχε και πολλή Θεσσαλονίκη το πρόγραμμα οπότε αντιλαμβάνεσαι - βοηθά.

Παρόλα αυτά το γεγονός ότι βρήκα δουλειά τόσο σύντομα (σύμφωνα με το πνεύμα των ημερών), με αναζωογονεί, με δροσίζει και μου αποδεικνύει αυτό που είχα ξεχάσει μεσ' στην απελπισία μου. Ότι η ηλικία και η πείρα μου στάθηκαν αρωγός σε αυτό το θέμα. Δεν έχτιζα τσάμπα καριέρα τόσα χρόνια τελικά.

Και πάμε στα καθημερινά.

Ξυπνάω που λες χτες το πρωί μετά από μια αρκετά αγχωμένη νύχτα, φτιάχνω τον καφέ και προλαβαίνω να σχολιάσω πριν τη Νάσια στον λατρεμένο Πιγκουίνο πράγμα που μου προκαλεί ρίγη συγκίνησης (σήμερα δεν είχα καλό timing, μάλλον με έχει κερδίσει…). Εκεί που πίνω ικανοποιημένος τον καφέ μου, βγαίνει η από πάνω η γριά και αρχίζει με το λάστιχο (7 το πρωί) να καταβρέχει το σύμπαν, με αποτέλεσμα:

α. Να κάνει φυσικά πολλή φασαρία

β. Να πέφτουν όοοοολα τα νερά στο μπαλκόνι μου που είχα απλώσει.

Οπότε αντιλαμβάνεσαι, βγαίνω έξαλλος και της βάζω τις φωνές, πλύντο κυρία μου, αλλά δεν χρειάζεται να πλένεις όλη τη γειτονιά ταυτόχρονα. Μα θα την πνίξω, δε θα γλιτώσει…

Ξεκινώ για τη νέα εργασία, βρίσκω τα τι και τα πως της διαδρομής ευτυχώς εύκολα (και με πολύ ποδήλατο, πράγμα εξαιρετικό με τέτοιες μέρες, άμα βρέξει θα βρούμε δυσκολίες), φτάνω, περιμένω να μου ετοιμάσουν υπολογιστή, μου τον ετοιμάζουν, αρχίζω και τη δουλίτσα σιγά σιγά και όλα καλά.

2 λεπτά - στην κυριολεξία - πριν φύγω (το ψιλομαλάκιζα για να φανώ ότι κάθομαι και λίγο παραπάνω, πρώτη μέρα, ξέρεις, θυμήθηκαν αλλαγές και κόντρα αλλαγές στη μία και μοναδική - φαινομενικά απλούστατη δουλειά - που μου έδωσαν. Αλλά φιλενάδα, έτσι είναι η διαφήμιση, τα ξέρουμε καλά αυτά τόσα χρόνια. Κάνεις ο,τιδήποτε μικρό και όλοι θεωρούν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Ουφ!

Και φεύγω που λες να πάω γυμναστήριο να κάνω ένα πρόγραμμα που δεν είχα ξανακάνει. Step Choreo το λεν και δεν είχα ιδέα. Μπαίνω στην αίθουσα, βρίσκω μια απάνεμη γωνιά, πήχτρα η αίθουσα, μπαίνει ο γυμναστής, μου λέει θα κάνεις χορογραφία; Δεν ξέρω τι θα κάνω του απαντώ και ξεκινά. Και πάνω και κάτω και δώθε και κείθε και στο πεντάλεπτο αρχίζουνε τα δύσκολα, και όλες να ξέρουν τα βήματα κι εγώ να μην έχω ιδέα. Και εκεί που προσπαθούσα να ακολουθήσω αντιλήφθηκα ότι ήμουν εντελώς αλλού ντ αλλού και τα παράτησα. Και κατέβηκα να κάνω τα ταπεινά μου βάρη και ηττημένος να επιστρέψω σπίτι. Πτώμα. Πιο πτώμα δεν γίνεται. Και τρώγω και βλέπω το Μάστερ Σεφ με μάτια γλαρά απ τη νύστα, και λέω να πέσω για ύπνο. Και την ώρα που με παίρνει ο Μορφεύς - ο απόλυτος γκόμενος - στην αγκαλιά του, αρχίζει κάποια απ την πολυκατοικία να ουρλιάζει. και λέω, Χριστέ μου, τη σφάζουν και πηγαίνω στο φωταγωγό να δω τι γίνεται. Δεν τη σφάζανε, κόσμο είχε (1 το πρωί, τς τς τς - τι ήθος) και χαιρόταν. Ελπίζω να πάθει φαρυγκίτιδα μονίμως και σύντομα. Μην την πνίξω κι αυτήν, κρίμα είναι!

Ξυπνάω το πρωί μετά από 5 ώρες ύπνου και με ελαφρύ πονοκέφαλο. Ετοιμάζομαι νωχελικά και πάω στο τρένο. Έρχεται σε 6 λεπτά ευτυχώς άνετο κι εξαβάγονο. Μπαίνω μέσα ευτυχής μόνο και μόνο για να πάθω 3 απανωτά σοκ.

Σοκ 1

Νερά χυμένα στο δάπεδο, πολλά νερά τα οποία ήταν από ψάρια γιατί βρωμοκοπούσε όλο το βαγόνι ψαρίλα, εκεί δίπλα στη Βαρβάκειο έχεις περιπλανηθεί μέρα μεσημέρι με 40° υπό σκιάν; Έτσι μύριζε αλλά τα παράθυρα ερμητικά κλειστά μην αρπάξουμε καμιά πούντα…

Σοκ 2

Ο επαίτης υπερπαραγωγή. Μπήκε Άγιο Νικόλαο και μέχρι τον Περισσό μας εξιστορούσε το δράμα του. Μέτρα. Αγ. Νικόλαος - Κάτω Πατήσια - Άγιος Ελευθέριος - Άνω Πατήσια - Περισσός. Κάποια στιγμή η γκρίνια του είχε εναρμονιστεί τέλεια μεσ' στον ήχο των τροχών στις ράγες και αποτελούσε ένα άκουσμα σχεδόν απόκοσμο. Μαγικό.

Σοκ 3

Μια δροσερή παρουσία με πολλά κιλά και φούξια κολάν (αμάν αυτά τα φούξια κολάν, κοψοχρονιά τα δίνανε;), μαύρη μπλούζα με σκισίματα παντού και όλη η πλάτη έξω σαν τη Βλαχοπούλου πού κανε τη χήρα, αλλά η Βλαχοπούλου το φορούσε σε τουαλέτα και είχε και κορμί, και μπότες τύπου UGG. Ουγκ φιλενάδα, ουγκ…

Και μετά κατέβηκα πιο πλούσιος σε εμπειρίες και ήρθα στη νέα εργασία όπου το μόνο πρόβλημα είναι το σημείο που κάθομαι που έρχονται όλοι από πίσω μου κι έχω την αίσθηση ότι θα φάω καμιά σφαλιάρα από κει που δεν την περιμένω… κατά τ' άλλα καλά!

Καλημέρα σου πα φιλενάδα; Καλημέρα!