Euphoria

Λέγανε που λες ρε φιλενάδα ότι από 4 του μηνού που διανύουμε ότι ο Τοξότης ο δύστυχος που έχει φάει ένα σωρό χαστούκια τον τελευταίο καιρό θα ηρεμήσει, θα ορθοποδήσει, θα χαμογελάσει το πικραμένο του τ' αχείλι, θα δει λάμψεις στον ουρανό, θα δει λεφτά στις τσέπες, θα δει το φως το αληθινό.

Και αναρωτιέμαι ρε μάτια μου, αυτοί που τα λέγανε που τα πουλανε; Που θα την πιάσω τη χoντρή ξανθιά απ' το μαλλί το ξασμένο και θα της το βγάλω τρίχα τρίχα, αργά αργά και απολαυστικά. Να σου πω κάτι; Δεν αντέχω άλλο, έχω ξεπεράσει τα όρια της υπομονής μου, είμαι στην τσίτα και δυστυχώς μια ωραία βραδυά σαν αυτή που πέρασα προχτές δεν αρκεί να με ηρεμήσει. Δεν αρκεί.

Χτες λοιπόν ήγγικεν η ώρα να κάνω τη φορολογική μου δήλωση. Μισθωτός. Μόνο. Ούτε σπίτια, ούτε πισίνες, ούτε SUV, ούτε καν μακαρόνια στο ντουλάπι μιας κι έκανα εκείνη τη θαυμάσια μακαρονάδα την ανοιξιάτικη χτες και τελέψαν οι προμήθειες. Μπήκαμε λοιπόν ρε φιλενάδα και γράψαμε, τι πήρα, τι έδωσα, τι μου πήραν, τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Και την εκάναμε ηλεκτρονικά τη δήλωση, πλάκα είχε, δε λέω, αλλά είχε κι ένα στοιχείο που δεν το περίμενα. Το ποσόν πλερωμής.

1.075,κάτι (δεν το συγκράτησα αυτό το κάτι) και παθαίνω εγκεφαλικό. Κι εκεί που ήμουν μια χαρά και υγιέστατος παθαίνω το εγκεφαλικό και μένω άλαλος. Με πιάνει κατ' ευθείαν πονοκέφαλος και απελπισία. 1.075,κάτι; Μα είμαστε σοβαροί; Πάμε καλά; Με τόσες κρατήσεις που έχουν γίνει; 1.075,κάτι; Κι ήρθε κι έγινε η ευφορία εφορία και ήρθε κι έγινε το χτεσινό ζεστό απόγευμα, αποπνικτικό, βαρύ κι άσηκωτο σαν ιστορία τρόμου. Τρόμου και φρίκης. Το θρίλλερ της Πέμπτης.

Θα μου πεις έλα ρε συ, θα σου ρθει σε δόσεις το ποσό, θα σου βγει 100-200 ευρώ το μήνα η δόση ρε ματάκια μου! Ναι ε; Θα σου υπενθυμίσω ότι ακόμα δεν έχω πληρωθεί τον προηγούμενο μήνα, δεν έχω ιδέα πότε θα τον πληρωθώ και μη σου συζητήσω για Ιούλιο-Αύγουστο γιατί δεν θα θελες.

Και μέτρα
Νοίκι
Φως-νερό-τηλέφωνο
Κάρτες
Δόση εφορίας
Φαγητό
Τσιγάρα
Τρένο

Πίστεψέ με, στη σούμα βγαίνει πιο πολύ απ τον μισθό που δεν παίρνω. Πιο πολύ.

Θα μου πεις, μη γκρινιάζεις, υπάρχουν και χειρότερα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν βοήθεια, δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι. Το γνωρίζω αλλά αυτό ούτε με παρηγορεί, ούτε μου λύνει το πρόβλημα. Σε καμία περίπτωση. Σε καμία σου λέω. Μα σε καμία.

Και λέω μπράβο μας. Μπράβο μας που τους ψηφίζουμε τόσα χρόνια για να μας ρουφάνε το αίμα. Μπράβο που επιτρέπουμε στους βρικόλακες να γευματίσουν αβίαστα. Μπράβο μας. Καλά να πάθουμε φιλενάδα.

Αλλά να σου πω κάτι; Όλοι αυτοί που φάγανε και τρώνε και μασουλάνε χρούτσου χρούτσου, στους γιατρούς να τα φάνε. Εναλλακτικά στους δικηγόρους. Ο Κούγιας κλέφτης να γίνει δηλαδή; Δεν θα θελα...

(Μαρούσκα, το Evian)