Απόλυτη Αμηχανία

Γεια σου ρε φιλενάδα, που μου πες χτες να μην κάνω αναρτήσεις το πρωί γιατί δεν προλαβαίνεις και για να δεις τι άνθρωπος είμαι δεν το κάνω, όχι για να δεις δηλαδή. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν έκανα το πρωί γιατί απ τη βαρεμάρα μου και δεν είχα σκεφτεί τίποτα και δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ... Μόνο την τυρόπιτά μου ξανάφαγα για να επιβεβαιώσω την επιτυχία (και την επιβεβαίωσα η αλήθεια είναι - παρόλο που σήμερα έξω απ το φούρνο είχε κατασκηνώσει κύριος σε αθλία κατάσταση και όποιος πήγαινε να μπει μέσα του έλεγε ότι είχε βρει τρίχα μέσα σε αρτοσκεύασμα και σου το έδειχνε κιόλας να το σιγουρέψεις, και είχε καλέσει την αστυνομία και είπα μέσα μου "όχι, δεν θα δώσεις σημασία" και δεν έδωσα, διότι αν έδιδα άντε βρες φούρνο της προκοπής πάλι...)

Τι έλεγα; Α, ναι. Δύσκολη που λες η μέρα σήμερα φιλενάδα, δύσκολη γιατί κάνει μια νύστα, μια πλήξη, μια βαρεμάρα κι ευτυχώς η εργάσιμος τελειώνει και θα συνεχιστεί ελπίζω επί του καναπέως οριζοντίως κάτω απ το κλιματιστικό που άρχισα να το θεωρώ την αγορά του αιώνα. Ευτυχώς που το πήρα πρόπερσι που χα κανά φράγκο και σώθηκα.

Και μέσα σε μια συζήτηση συναδελφική που είχα πριν λίγο, προέκυψε το εξής θέμα βαθιάς φιλοσοφίας και κοσμοθεωρίας.

Έχεις παρατηρήσει φιλενάδα πως αρκετές φορές όταν παρακολουθείς κάτι είτε στην τηλεόραση είτε κάπου αλλού, χωρίς να έχεις καμία μα καμία ευθύνη, αισθάνεσαι μια βαθιά αμηχανία επειδή το θέαμα είναι τόσο θλιβερό και κακό; Και σου επαναλαμβάνω η ευθύνη σου για το θέαμα είναι ανύπαρκτη. Δεν το δημιούργησες εσύ. Αυτό μπορεί να είναι μια ταινία, ένα θεατρικό έργο, ένα σίριαλ, μια επιθεώρηση με το Σεφερλή, ή ένα βίντεο κλιπ οποιουδήποτε καλλιτέχνη... Ιδιαίτερα δε αν δεν είσαι μόνος η αμηχανία σου εντείνεται στο έπακρο κι αισθάνεσαι υπεύθυνος για το βιασμό της αισθητικής του δύστυχου που είστε μαζί και το παρακολουθείτε. Έτσι δεν είναι φιλενάδα;

Για να είμαι ειλικρινής, επειδή πλέον εδώ και κάποια χρόνια δεν παρακολουθώ τηλεόραση, κατεβάζω ό,τι θέλω να δω και το βλέπω με αποκλειστικά δική μου ευθύνη, και συνήθως δεν ντρέπομαι γι αυτό, την έχω γλιτώσει. Έλα όμως που επειδή όσο και να ναι σερφάρεις στο διαδίκτυο και όλο και κάτι θα πάρει το μάτι σου, ο κίνδυνος ελοχεύει, ο τρόμος ενεδρεύει...

Έτσι λοιπόν την πάτησα και σχετικά πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου το νέο βίντεο κλιπ του νέου υπερπαραγωγικού άσματος της Αννούλας - όχι του χιονιά, της Από(β)λυτης - με τίτλο Τυραννιέμαι...
Αρχικά σκέφτηκα να προστατεύσω τον τηγανισμένο μου εγκέφαλο και να μην πατήσω το κλικ. Μετά όμως, σκέφτηκα ότι ο καλός κουτσομπόλης πρώτα βλέπει και μετά κρίνει οπότε έκατσα και το είδα (και το άκουσα)...

...ολόκληρο...
...απ' την αρχή μέχρι το τέλος!

Λοιπόν, η αηδία και η αμηχανία που ένιωσα δε νομίζω ότι έχει προηγούμενο, θλίψη καμία, γιατί είναι ευρέως γνωστό ότι δεν την έχω σε καμία απολύτως εκτίμηση την Απόλυτη.

Αυτό που είδα είναι ένα τερατούργημα βγαλμένο από την πιο κακόγουστα κιτς σκηνοθετική κόλαση που θα μπορούσε να σκεφτεί ανθρώπου νους. Μια γηρασμένη καλλιτέχνις η οποία τράβα τράβα τα μούτρα έχει φτάσει ο στόμας απ το ένα αυτί μέχρι το άλλο, να το παίζει (ακόμα) λεβαντομπεμπέκα.
Ο συλληφθέντας την ιδέα του πονήματος, θέλοντας να προσδώσει μια χιουμοριστική χροιά στο έργο, παρουσιάζει τη μπεμπέκα ως μια πικραμένη πολύχρωμη, κατσιασμένη κομμώτρια (εγώ αν ήμουν κομμώτρια θα έκανα μήνυση κατ ευθείαν και χωρίς δεύτερη σκέψη - Μαρούσκα άσε το evian και φέρε τον Κούγια), την οποία επειδή την έχει παρατήσει ο γκόμενος ο οποίος όλως τυχαίως είναι ένα θεότεκνο (ναι, του πάει το κοντό μαλλί του Τότσικα) με τα μισά της χρόνια κι εκείνη ξεκατινιάζεται χωρίς καμία απολύτως αισθητική και χωρίς κανέναν απολύτως λόγο εντός κι εκτός του κομμωτηρίου με ταυτόχρονη διαφήμιση σε λειτουργικό κινητών τηλεφώνων.
Εκτός του ότι ξεκατινιάζεται λοιπόν και κάνει διάφορα άνευ λόγου και αιτίας, αλλάζει και περούκες για να προσδώσει ένα μυστήριο για τα πολλά πρόσωπα της γυναικείας φύσης, οι οποίες περούκες είναι ποιοτικά τόσο φτηνές που σου δίνουν την εντύπωση ότι μόνο που τις κοιτάζεις θα αυτοαναφλεγούν. Είναι πιο φτηνιάρικες αμφότερες και από της γριάς που μένει από πάνω, που όσο και να πεις χαμηλοσυνταξιούχα είναι, δεν είναι και η Μαριάννα!

Φθηνή εξαιρετικά είναι γενικά η σύλληψη, το λεγόμενο κόνσεπτ, η σκηνοθεσία, η παραγωγή, το acting και γενικώς ό,τι συμμετέχει σ αυτό το βίντεο περιβάλλεται από μια φθήνια φρικτή, φθήνια αισθητικής και φθήνια του παραλόγου - χίλιες φορές να την είχες σε παραλία πάνω κάτω με ένα παρεό να τραγουδά και να τυραννιέται, παρά αυτό το πράγμα. Είναι ένα αποτελεσμα αισθητικά τόσο χυδαίο που δεν μπορεί καν να καταταγεί στην αγαπημένη κατηγορία trash. Όχι, η Πατσιούρα και η Βέντη δεν ήταν ποτέ τόσο φτηνές όσο η Αννούλα σ' αυτό το βίντεο.

Το τραγούδι δε, αριστούργημα. Τόσο αδιάφορο, αισθάνεσαι πως αντί για νέκταρ πίνεις χλιαρό νερό, δεν είναι κακόηχο, δεν είναι ενοχλητικό, είναι α δ ι ά φ ο ρ ο  και δεν υπάρχει φιλενάδα τίποτα χειρότερο από το αδιάφορο. Καλύτερα να σε μισούν παρά να περνάς απαρατήρητος και αδιάφορος.

Δεν στενοχωριέμαι για την όποια κατάντια της κυρίας, αυτή είναι συνεχιζόμενη εδώ και πολλά χρόνια, στενοχωριέμαι γιατί όταν θα βγει σε εφημερίδα το άσμα θα γίνει αίφνης πλατινένιο, γιατί όλες οι μικρές φαν θα κωλοχτυπιούνται τυραννισμένες στα πουστράδικα, γιατί η κυρία θα κάμει σουξέ μαζί με τον άθλιο δημιουργό του άσματος, γιατί κανείς επώνυμος δεν θα της πει να πάει να κλειστεί σε γηροκομείο ή εναλλακτικά σε μοναστήρι να τελειώνει αυτή η γελοιοποίηση.

Γιατί Αννούλα μου, νομίζω πως για σένα πιο κάτω δεν έχει. Έγλειψες τα πατώματα. Και ξέρεις κάτι; Είναι κρίμα γιατί πριν 40 χρόνια είχες ξεκινήσει τόσο ελπιδοφόρα...

ΥΓ Σου παραθέτω το βίντεο το οποίο θα παρακολουθήσεις με αποκλειστικά Δική Σου Ευθύνη!