Τα νεύρα μου

Λοιπόν φιλενάδα έχω τα νεύρα μου σήμερα.

Έχω τα νεύρα μου γιατί χωρίς απολύτως κανέναν λόγο ξύπνησα στις 5.30 και τώρα καταρρέω σου λέω, καταρρέω, να, έτσι απλά, σαν τραγούδι παλιό (το οποίο δεν μου άρεσε κιόλας).

Έχω τα νεύρα μου γιατί οι πελάτες δεν είναι γάτες, είναι ηλίθιοι στην πλειοψηφία τους. Κι εξηγούμαι. Έχεις φερ ειπείν πελάτη πολυεθνικό, όπερ σημαίνει σημαντικό, όπερ σημαίνει με τμήματα από δω, με προδιαγραφές από κει και όλα τα συναφή. Όπερ σημαίνει οργανωμένο. Νομίζεις. Δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Καμία σχέση. Άλλα λέγει η μια η κλώσσα, άλλα ζητά η άλλη. Άλλα λέει η θειά μου κι άλλα ακούν τ' αυτιά μου. Έτσι, για να μην τελειώνουν οι δουλειές αλλά να πηγαίνουν πέρα δώθε σαν μπαλάκι του τέννις, σαν την παλίρροια, σαν ανάσα, σα γρασίδι - τι γρασίδι, λυγαριά - στον άνεμο.

Έχω τα νεύρα μου γιατί - όσο κι αν κι εγώ όπως όλοι μας είμαστε κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, με τους οικείους και τους φίλους που εμείς επιλέγουμε - είμεθα υποχρεωμένοι σε κάποιες βαθμίδες να ερχόμαστε σε επαφή, έστω και νοητικά μονάχα - και με ανθρώπους που δεν συναναστρεφόμαστε. Ένα τέτοιο φαινόμενο εκτός δουλειάς είναι ο δρόμος. Και πες μου τι φταίω εγώ αν πρέπει όταν παίρνω το αδικιορισμένο το αυτοκίνητο να γίνομαι έξω φρενών με τον χοντρό πλην τίμιο οδηγό Smartακίου, ο οποίος μιλά στο κινητό (άνευ χαντςφρίου) ενώ ταυτοχρόνως με κλείνει σε στροφή η οποία χωρά ένα αυτοκίνητο για να με προσπεράσει και να βρεθεί πίσω απ το φορτηγό, πίσω απ το οποίο ήμουν εγώ λίγο πριν και ανέπνεα καθαρή εξάτμιση. Και καλά, σήμερα τον πήρα χαμπάρι το μαλάκα και δεν στουκάραμε. Αύριο;
Πέραν τούτου, οι εκλογές - μιας και τις έχουμε πρόσφατες. Εγώ ψηφίζω αυτό, εσύ το άλλο και ούτω καθεξής. Και να αντιληφθώ ότι είσαι δεξιός, αριστερός, ψεκασμένος, άντε και ΠΑΣΟΚΟΣ. Να αντιληφθώ ότι σε θέλγει το Ποτάμι, η Δράση, η Βράση και το κακό το συναπάντημα. Να δικαιολογήσω το παλαιοκομμουνιστικό σου φλέγμα η ακόμα και τον οίκτο σου στο Φώτη τον έρμο. Αυτή τη Χρυσή Αυγή, που να καταποντιστούν ασκαρδαμυκτί τα γραφεία της παντού με όλους τους Χρυσαυγίτες μέσα, ποιος τους ψηφίζει ακόμα; Και μη μου μιλάς εμενα για ψήφο διαμαρτυρίας. Μετά τις δολοφονίες όχι πια. Φιλενάδα σχώρα με αλλα καμία δικαιολογία δεν χωρά.

Έχω τα νεύρα μου γιατί φωτογραφήθηκε το σπίτι της Μαρίας Ηλιάκη και κυκλοφορεί στα ιντερνέτια πανταχόθεν και το δικό μου ακόμα τίποτα. Και αυτή έχει και εκπομπή (εδώ θα μου πεις έχει ο Λιάγκας εκπομπή, η Ηλιάκη σε πείραξε; Αλήθεια αυτόν τον Λιάγκα, τον πλέον εκνευριστικά ατάλαντο άνθρωπο της ελληνικής βλαχοτηλεόρασης, ποιος τον επηδάει και του δίνει εκπομπές; Μα ποιος;).

Έχω τα νεύρα μου γιατί έτσι μου αρέσει κι έτσι ξύπνησα. Και πρόσεχε μην την πληρώσεις εσύ. Ακούς; Ξέρεις εσύ!