Κοίτα να ντύνεσαι καλά (δροσιά να μπει του Μάη)

Που λες φιλενάδα την πάτησα αγρίως. Αγρίως σου λέω και εξηγούμαι.

Χτες, είδα τη λιακάδα τη σχεδόν καλοκαιρινή, μύρισα τον καθαρό αέρα και άκουσα τα τιτιβίζοντα ωδικά πτηνά (πουλάκια είναι και λαλούν - πουλιά είναι ας κρώζουν), γεύτηκα τις δροσοσταλίδες στο γεράνι και χάιδεψα νωχελικά το ζεστό απ τον ήλιο κάγκελο - και αναφώνησα:

Ω, ήρθε το καλοκαίρι
Ω θα βάλω καλοκαιρινά.

Κι έβγαλα τις βερμούδες μου και τα τισέρτια μου απ το μούσκιο, τα συνόδεψα με χαμόγελο Colgate και βγήκα στον κόσμο.

Και τι όμορφα που ήταν μέχρι το μεσημέρι που αίφνης εσυννέφιασε, αίφνης ορθώθηκε αήρ, αίφνης πιάνει μια κωλοβροχή και το κρύο επανήλθε στις ζωές μας μόνο και μόνο για να μου θυμίσει ότι δεν είναι καλοκαίρι αλλά η πιο υγρή και κρύα άνοιξη των τελευταίων 43 ετών - και σου μιλώ ίδιας πείρας και απόψεως. Ξύλιασα φιλενάδα, το δάγκωσα το έρμο και το χω ένα - μη φανταστείς - κρίση περνάμε, πόσα να έχω;

Βέβαια δόξασα το Θεό που το πρωί πριν πάρω το ποδήλατο είδα ότι είναι με σκασμένο λάστιχο οπότε βρίζοντας πήρα το αυτοκίνητο, αλλά το εξετίμησα δεόντως, αρκούντως και ανυπερθέτως το απόγευμα που έφυγα απ το γραφείο με μελανιασμένες γάμπες, λίγο πριν τον ακρωτηριασμό, και μπήκα στο κάρο κι έβαλα το καλοριφέρ στα φουλ του άσου (συγνώμη κι επειδή μου το διόρθωσε αυτόματα 14 φορές πριν το καταλάβω, ο άσος γράφεται με ένα σ πλέον; Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο σ αυτόν τον έρμο τόπο;) και ήρθα και ψιλοζεστάθηκα μέχρι να πάω σπίτι να βάλω τις γούνες και τα ισοθερμικά.

Κι έρχομαι και σε ρωτώ και απορώ κι εξίσταμαι. Είναι ή δεν είναι Μάης; Πρέπει ή δεν πρέπει να ζεστάνει; Όχι δηλαδή, αν με θεωρείς παράλογο, να μου το πεις να το ξέρω να μην σου ξαναμιλήσω και να τα λέω στο γεράνι που και υπομονή έχει και δεν μου εναντιώθηκε ποτέ. Μα είναι Μάης αυτός; Και σήμερις τα ίδια. Μα ακριβώς τα ίδια. Το πρωί χαρές, τώρα τα μαύρα τα σκοτάδια κι ένα βήμα πριν τον παγετό. Δεν το ανέχομαι αυτό φιλενάδα, δεν το ανέχομαι άλλο. Σε προειδοποιώ. Κάνε κάτι, χρησιμοποίησε τα μέσα σου, πες στον πρωθυπουργό μας τον διαλεχτό που συνομιλεί με το Θεό να επιληφθεί γιατί δεν μπορώ να την πληρώνω τη ΔΕΗ συνέχεια φουσκωμένη με τη σόμπα. Κρίση έχουμε.

ΥΓ. μην ακούσω περί πρωτογενούς, θα σ' αρχίσω στα χαστούκια. Και που βγήκα στις αγορές πήρα τίποτα; Λίγο κοτόπουλο και ένα μαρούλι να ξεγελάσω την πείνα μου...