Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά


Ρε συ φιλενάδα, στο λεγα δεν στο λεγα; Δεν με άκουγες. Δεν το ήθελες. Ήθελες εκείνο το άλλο το πιο προχωρημένο, το πιο μορφωμένο, καλλιεργημένο, σπουδαγμένο βρε αδερφέ, να είναι κι εμφανίσιμο, να είναι και γλυκομίλητο, να έχει και χιούμορ, να έχει και τα τούτα του και τα κείνα του και το καθετί.

Και έλα και το βρήκαμε το τεμάχιο, και έλα και είναι και καλό και χρυσό και τις χάρες τις έχει όλες. Έλα και γέλασες και πέρασες ωραία και συμφώνησες μαζί μου ότι δεν θα ενθουσιαστείς γιατί δεν ξέρεις τι θα βγει (βέβαια επειδή σ αγαπώ τόσο πολύ δεν ήθελα να σου πω ότι θα ενθουσιαστείς έτσι κι αλλιώς, έστω και με μια μικρή κίνηση, έστω και με μια ωραία έξοδο, έστω και με ένα όμορφο φιλί). 

Αλλά ρε φιλενάδα μου γλυκειά, καλή κι αγαπημένη δεν έχεις πρακτικό νου, δεν έχεις, θα μου πεις βέβαια θα μπορούσες να είχες προβλέψει ότι εν έτει 2011 θα μας χτυπήσει η κρίση εκεί που κάναμε Ολυμπιακούς και Γιουροβίζιον και να οι Αττικές οδοί και να οι Εγνατίες και να οι Μαραθώνες και τα αεροδρόμια και να η Funny (πάλι;) Πετραλιά να μην προλαβαίνει να τρέχει από εγκαίνιο σε εγκαίνιο - κάθε κορδέλα και μια τούμπα, κάθε τούμπα και καημός, κάθε καημός και δάκρυ και η φλέβα στη γάμπα να βαράει κόκκινο... που να το περιμένεις κι εσύ δόλια που να το περιμένω κι εγώ που' θελα μεγάλη ζωή, και να τα πάρτι και να οι έξοδοι και να τα κεράσματα και να τα δανεικά κι αγύριστα και να και τα ταξίδια... αυτή η δόλια μάνα μου που με ταϊζει μόνο ξέρει τι περνάει. Αυτή μόνο...

Φευ όμως κούκλα μου, φευ, τι να σου κάνει και το γκομενάκι, τι να πρωτοπρολάβει και δαύτο, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, το κοινόχρηστο που ευτυχώς δεν έχει ακόμα κρύο και με ένα φουτεράκι τη βγάζεις χαλαρά μεσα στο σπίτι, τι να πρωτοσκεφτεί και αυτό, εκείνον, τους λογαριασμούς, το αφεντικό, τη λαϊκή, τη βενζίνη, εσένα; Αχ κι έρχεται και παγώνει το πράγμα, κι επικρατεί μια αμηχανία, δεν έχει τον τρόπο του βλέπεις, μισθωτός είναι και αυτός όπως κι εσύ, όπως κι εγώ και πάλι καλά να λέμε που δεν είμαστε άνεργοι να μη φτάνει το επίδομα ούτε για τα τσιγάρα γιατί μας έβλεπα φιλενάδα εκεί στην ξενιτιά με τα κουτσοαγγλικούλια μας να ψάχνουμε για δουλειά και μετά να σε τραβολογάω στα μετρό να παίζω εγώ ακορντεόν το A Paris κι εσύ με το κασκέτο να χαμογελάς με εκείνο το υπέροχο χαμόγελό σου που κάνει τον ήλιο πιο λαμπρό μπας και μας ρίξει κανα δίλεπτο ο ξένος ο βρωμιάρης που μαύρη ώρα που ξενιτευτήκαμε ρε κούκλα μου, κρίμας στα γαλλικά και στο πιάνο που σε έστελνα και μάθαινες για να κάνεις intro στους επόμενους Ολυμπιακούς... 

Και σε στειλα εκεί στον Ψηλορείτη ρε φιλενάδα να πάρεις τον αέρα σου και σου βρήκα και βοσκό, λεβεντάνθρωπο, 2 μέτρα και 150 κιλά, με τρίχα να πλέκεις ζιπουνάκια για όλα τα ορφανά της επικράτειας, με πρόβατα, με γίδια, (κουράδια θαρρώ τα λένε εκεί), με χωράφια και πέτρινο σπίτι στο χωριό, δεν ήξερε ρε φιλενάδα γράμματα και ήταν και τρομαχτικός και λίγο (λίιιιιιιιγο) αγροίκος, αλλά ήταν καλή ψυχή ρε κούκλα μου άσε που 6 μήνες θα λειπε εκεί στο Psiloritis Mountain με τα ζα και θα' σουνα μόνη σου στο χωριό, κυρά κι αρχόντισσα, τίποτις δεν θα σου λειπε, και να τα γάλατα και να τα τυριά και να τα βούτυρα, θα μου στελνες και μένα μια κρέμα γάλακτος που ακρίβυνε αυτή η ΝΟΥΝΟΥ και δεν με βγάζει ο μισθός ο πετσοκομμένος να πάρω να κάμω μια μους - και δεν την εθέλω τη Γκαρνί την άτιμη μου μυρίζει φαρμακίλα - να μου φύγει η υπογλυκαιμία. Και τα καλοκαίρια θα παιρνα τα μπανιερά και το τσούρμο και θα ρχομασταν να μας φιλοξενήσεις, και να τα σφαχτά, τ' αντικρυστά, τα απάκια, τα κοντοσούβλια. Τώρα βροχή.

Βλαμμένη ήταν ρε φιλενάδα η Άναμπελ που της φώναξε ο βοσκός «στάσου, μύγδαλα» και σταθηκε και από τότε περνάει ζαχαρη; Κι άμα μας πεθυμούσες θα ρχόσουν στην πρωτεύουσα να δεις το χάλι μας. Αχ ρε φιλενάδα... μας φάγανε τα λούσα κι η Dolce Vita αυτό που λεν καλή ζωή... Άκου να σου πω όμως πλάκα πλάκα, άμα δεν μας κάτσει δεν πειράζει, θα πάω εγώ να το σπάσω στο ξύλο και πάμε γι άλλα σύντομα, έχεις εμένα αγάπη μου, μη σε φοβίζει τίποτα, ε;

13 σχόλια:

  1. Μήπως σας παρακαλώ μπορείτε να αναλάβετε κι εμένα; Και να μου λέτε κι εμένα τέτοια γλυκά σαν αυτά που λέτε στην άλλη σας φιλενάδα? να, τέτοια σαν αυτό το "εγώ είμαι εδώ", "εχεις εμένα" και τέτοια...
    Δε θέλω βοσκό, δε θέλω τίποτα. Θα σας στέλνω σοκολατάκια Λεωνίδας (με ολόσωμη φωτό του ήρωα, ξέρετε τι εννοώ...) και βέλγικες βάφλες.
    Αλλά σας παρακαλώ: μπορείτε να με λέτε κι εμένα φιλενάδα και να μου δείχνετε πως με αγαπάτε?
    Πάντα ονειρεύομουν να με αγαπάει ένας άντρας σαν εσάς.
    Σοβαρολογώ: θέλω να γίνω φίλη σας. Με παίζετε κι εμένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μα πως τον άφησε τον ντελικανή με το πουλοβεράκι το ενσωματωμένο;;; με τι καρδιά είπε το όχι στο λεβέντη;

    πως την άφηκες να κάμει τέτοια ανοησία;;;

    τώρα σκόνη και θρύψαλα!
    ας είναι. υγεία να υπάρχει και ας βολευτεί με ένα τζίπσι που κλέβει χάλκινα καλώδια...

    δεν είναι εκπληκτικό το βάλς του χατσατουριάν; και του σβιρίντοφ και του ντογκα. αλλά του χατσατουριάν σε κάνει να στροβιλίζεσαι μέσα στο σπίτι μόνη!





    δε βγάζεις τη λεκτική επαλήθεψη;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Theorema
    Αγαπημένη θα μπορούσα και να σας είχα ερωτευτεί μόνο και μόνο απ τις υπέροχες ιστορίες σας, δεν θέλω σοκολατάκια ούτε το Λεωνίδα, τον έχω τον άτιμο και είναι ένας κούκλος σαν σοκολάτα! Είστε κι επισήμως φιλενάδα μου κι εγώ δικός σας ελπίζω, με κάνετε να χαμογελώ

    @ria
    πεθαίνω για το βαλς του χατσατουριάν και για το σβιρίντοφ του ντόγκα, αυτό ακούω τώρα απ τη σελίδα σας.
    Έλα μου ντες πως τον άφηκε και θα μείνω από γαλακτοκομικά ο φτωχός... πούλβε ε κότσιλι που λεγε και ο Στελάκης, βρήκε άλλη ο βοσκός

    Πως την εβγάζω άραγε την επαλήθευση; θα το ψάξω ωραία μου Ria

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εναν τέτοιο ορεσίβιο λεβεντάνθρωπο που την τρίχα στο πλατύ στέρνο του την ψάχνεις με το μικροσκόπιο ένεκα εναρμόνισης με τα γούστα του Ψινάκη έχει και η φιλενάδα μου,και δεν μπορεί να τον ψήσει να της βάλει την καταραμένη την κουλούρα(βλέπε FOCUS BLOCUS).
    Μην τους θεωρείται δεδομένους αυτούς τους ορεσίβιους.
    Ξύπνησαν και αυτοί και ζητάνε τον ουρανό με τα άστρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @xristin
    Αχ χάλασαν και οι ορεσίβιοι, άτιμε Ψινάκη τα κανες Ρουβάδες ωρέ τα παλλικάρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ μια απορία έχω μόνο προς το παρόν γιατί δεν τη διάβασα ολόκληρη την ανάρτηση. Ποια είναι η φιλενάδα??? Και γιατί παίρνει όλες τις απευθύνσεις η φιλενάδα?? Εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. για να βγάλεις την επαλήθευση, πας στον πινακα ελέγχου, ρυθμίσεις, σχόλια και ξεκληκάρεις τη λεκτική επαλήθευση. αποθηκεύεις τις αλλαγές και βουαλά, τέρμα η λεκτική!

    στείλε μέηλ να σου στειλω τα μουσικά κομμάτια και μερικά ακόμα βαλς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αμερικλάνε ειδικά η συγκεκριμένη ανάρτηση απευθύνεται στη φιλενάδα μου, στο μέλλον θα έχουμε κι άλλες απευθύνσεις στο υπόσχομαι

    Ria τα κατάφερα και το βγαλα το άτιμο, σας στέλνω το mail μου στο blog σας ως σχολιον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δε θα ηθελα να σε εχω φίλο...
    ή μήπως θα ηθελα;

    Εμενα μου αρεσουν τα λογια τα σταρατα!

    φιλια (με μυξες)
    χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιατί βρε μυξιάρικο; Σταράτα δεν τα λέω; Λίγο έντεχνα αλλά σταράτα πιστεύω... περαστικούλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γι' αυτο βρε γρλαφω..." η μηπως θα ήθελα;;;"

    Επειδη τα λες σταρατα!!!

    Αλλά η σχεση σου με τις φιλες σου, λυπάμαι, νοσεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πίστεψέ με δε νοσεί καθόλου, αντιθέτως τις φροντίζω αφάνταστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή