Είχα πάει τσάρκα

Αχ βρέχει ρε φιλενάδα, βρέχει και δεν πολυθέλω γιατί δεν πήρα ομπρέλα σήμερα, βαρέθηκα να την κουβαλάω και θα γίνω μούσκεμα... Πειράζει; Θα σου πω αύριο αν θα είμαι κρυωμένος ή όχι ρε μάτια μου, ζω με την αγωνία θα το ανάψει το καλοριφέρ ο διαχειριστής ρε κούκλα μου ή θα μου ξυλιάσει το αποτέτοιο μου σήμερα μέρα που ναι γιορτινή, του Βονιφατίου, Ευττυχίου & Θεσσαλονίκης μάρτυρος; Μα ήτανε μάρτυρας η πιο ερωτική πόλη και τη γιορτάζουμε σήμερα; Μάρτυρας σε τι; Μαρτύρησε ή μας μαρτύρησε; Δεν ξέβρω βρε γλυκειά μου, εκεί ήμουν μέχρι χτες δεν πήρα κάτι γραμμή. 

Τα μαγαζιά είδα μόνο και τους όμορφους δρόμους της τίγκα στον κόσμο, κι ένας κονφερασιέ εκεί να να στην Αριστοτέλους να τρομοκρατεί τα νήπια και το παγοδρόμιο να χει ψιλολιώσει ένεκα της ζέστης (δεν έκανα πατινάζ γιατί ο μέσος όρος ηλικίας ήταν στα 4,5 έτη και ντράπηκα να περιφέρω το γέρικο κορμί μου ανάμεσα στα φυντάνια, αχ που εγώ έπρεπε να ήμουν στο Dancing on Ice που βάλανε τον Χριστοφόρου τον ξεχασμένο κι απ τη μάνα του να πατινάρει και να συγχίζεται αν δεν πάρει 10 στη βαθμολογία - το ξέρω πως το άριστα εκεί είναι το 6, εκείνος δεν το χει καταλάβει ακόμα, βρε πουλάκι μου αν πάρεις εσύ 10 η Καταρίνα η Βιτ που εφόραγε και τα σέξι τα φουστάκια τι έπρεπε να πάρει; 10.000; Δεν βγαίνω ρε μάνα μου, κατάλαβέ με... μωρέ δεν επανασυνδέουν τους υπέροχους Ουάν να ξανακάμει καριέρα το παλλικάρι να ησυχάσουμε;). Τι έλεγα; Χριστέ μου τα χω χάσει τελείως μου φαίνεται. πάμε πάλι.

Αχ που λες ωραία ήταν η ατμόσφαιρα η γιορτινή, κόσμος από δω, κόσμος από κει, μιλλιούνια, είχε και πολλά εγκαίνια σε μαγαζιά, και να τα κρασιά να ρέουν (καμπανίτη δεν είδα, τι θες κι εσύ βρε κούκλα μου, κρίση περνάμε), να τα καναπέ (αυτά που είναι μπουκίτσες και τα τρως, όχι τα άλλα απ το ΙΚΕΑ που ξαπλάρεις και μου κάνεις τη βασίλισσα με τα σοκολατάκια τα γεμιστά με τσέρι παραμάσχαλα και μετά αναρωτιέσαι γιατί παχαίνεις κι εσύ κι εγώ που δεν έχω αφήσει σοκολάτα για σοκολάτα να παραμείνει ζωντανή πάνω από 30 δευτερόλεπτα), να τα τυροπιτάκια, να τα πιροσκί, του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά! Και τα μαγαζιά μεσ στις εκπτώσεις μπας και συγκινηθεί κανείς απ το πλήθος και ψωνίσει κανα φουτεράκι, κανα στριγκάκι, κάτι γιορτινό βρε αδερφε να ξαλαγράρει η ψυχούλα μας λίγο. Και μουσικές, και συγκροτήματα και μυρωδιές (άτιμε Τερκενλή πότε θα εισβάλω μέσα με το μπαζούκας και θα στα φάω όλα μονομιάς να σου πω εγώ).

Αχ αυτή η πόλη η ερωτική, δεν την χορταίνω πραγματικά, δεν χορταίνω αυτό το υπέροχο κέντρο της όσες φορές κι αν πάω, με τα όμορφα στενά της και την υπέροχη βόλτα στην παραλία (το πλωτό που βούλιαξε δεν το δα... κάπου βολόδερνε ή είχε ήδη βουλιάξει δεν γνωρίζω, εγώ σήμερα έμαθα ότι είχε και πλωτό που βούλιαξε), ειδικά τώρα που είναι και γιορτινή και στολισμένη είναι θαύμα. Είμαι Αθηναιολάτρης αλλά την συμπρωτεύουσα την αγαπώ τα μάλα. 

Με τα με της, με τα σε της, με τις μπουγάτσες και τα κασέρια της, με τα παιδιά της τα όμορφα, τα κορίτσια της τα τρελά, με τα όλα της. Την αγαπώ όχι σαν τουρίστας πλέον αλλά σαν κάποιος που γυρνά στον τόπο του κάθε φορά που πηγαίνει κι ας είμαι απ την Αθήνα την ξελογιάστρα. Ξέρεις τι μ αρέσει πολύ; Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα ρε κούκλα μου, με τα πόδια παντού. Άντε με το ποδήλατο. Εδώ δυστυχώς έχεις διαδρομή, αλλού το κέντρο, αλλού το βουνό, αλλού η θάλασσα. Εκεί όλα μαζί και σε ωραία έκδοση, καρντάσικη. Δεν σου λέω ότι είναι παράδεισος - πουθενά δεν είναι - αλλά είναι όμορφη ρε συ. Έχει κάτι παλιές μικρές εκκλησιές διαμάντια πραγματικά. Η Άνω Πόλη ένα χάρμα. Τι να σε λέω ρε φιλενάδα, πρέπει να πάμε μαζί να στη δείξω! (και από φαγητό - ναι ναι το ξέρω ότι κάνεις δίαιτα - δεν παίζεται πραγματικά. Μαγικό. Υπέροχο. Το Κάτι Άλλο σε λέω).

Λοιπόν φιλενάδα μην το κουράζεις, τώρα τις γιορτές δεν θα είμαι ούτε εδώ ούτε εκεί, το ξέρεις α πάω στη γηραιά Αλβιόνα να ανοίξει ο οφθαλμός μου, αλλά μετά τις γιορτάδες δεν το συζητώ, θα το κάνουμε το γουικέντ στη Σαλόνικα, άντε βρε κούκλα μου τόσο καιρό στο λέω; Τι περιμένεις, θα περάσουμε φίνα!!!

(Θέλω μόνο να ξέρεις ότι για τα χριστούγεννα ξεκίνησα να γράφω σήμερα, είδες ο καλλιτέχνης; Εντελώς εκτός θέματος πάλι)...