Κι αν ξυπόλητη χορεύω

Βρε τι έπαθα πρωί πρωί ρε φιλενάδα, εκεί που πηγαίνω ήρεμος να φτιάξω τον καφέ μου πέφτει το μάτι μου στην αναμμένη τηλεόραση και βλέπω έκπληκτος ο δυστυχής την κα Μάλφα δευτεραγωνίστρια σε σίριαλ με ναυτικούς σε επανάληψη (ένα φρικιαστικό κατασκεύασμα παρελθόντων ετών που άγνωστο γιατί δεν αυτοκαταστράφηκε παρά συνεχίζει να ταλαιπωρεί αυτούς τους αθώους που κάνοντας ζάπινγκ το πρωί για να πιουν μια γουλιά καφέ βλέπουν τον Παρτσαλάκη με μαλλί βαμμένο κατράμι να κάνει τον ανθυποπλοίαρχο ή κατι παρεμφερές και τους κάθεται το βούτημα στο λαρύγγι), να άδει επί σκηνής (έχει και νάιτ κλαμπ στο πλοίο) φορώντας καουμπόικο πουκάμισο, κάτι κοντό και μπότες. Κι εκεί που θέλω να χύσω το βραστό νερό στα μάτια μου να μην ξαναδώ τίποτα για την υποδέλοιπη ζωή μου, πέφτουν διαφημίσεις.

Τηλεμάρκετινγκ

Easy feet

Αυτό που παρακολούθησα με ανοιχτό στόμα μου θύμισε διήγημα του Άρθουρ Μάχεν τύπου ο Τρόμος Ενεδρεύει.... Το Easy feet λοιπόν είναι μια παντόφλα να το πω; Σαγιονάρα να το πω; Δεν ξέρω πως ακριβώς να το πω. Τέλος πάντων είναι ένα πράμα το οποίο είναι σαν σαγιονάρα

αλλά

έχει στο πέλμα κάτι σαν βούρτσα και στο πάνω μέρος τρύπες και στο κάτω βεντούζες και στο πίσω ελαφρόπετρα. Κατάλαβες φιλενάδα τι είναι; Είναι αυτό το πράμα το οποίο το βεντουζάρεις στη μπανιέρα με όποιον τρόπο θες εσύ, χύνεις αφρόλουτρο εκεί που είναι οι τρύπες (όχι το ακριβό, το άλλο απ το Λιντλ) να έρθει να αφρίσει με τα τρεχάμενα νερά, βάζεις το κουλό σου μέσα και τρίβεις, τρίβεις τρίβεις μετά μανίας και σου βγάζει τη μπίχλα από τα δάχτυλα, την πατούσα και η ελαφρόπετρα πίσω βγαζει και τα κάκαδα της φτέρνας. Κυκλοφορεί σε ροζ για τα κοριτσάκια και για τα αγοράκια που τους αρέσει το ροζ, καθώς και σε γαλάζιο για τα αγοράκια αλλά και τα κοριτσάκια που τους αρέσει το γαλάζιο (έτσι για ποικιλία).

Εκτός από το φοβερό της σκέψης για τη δημιουργία πολυπαντόφλας που σου κάνει όλο αυτό την ώρα που εσύ το πλένεις (ξέρεις ποιο μη μου κάνεις την αθώα), είναι και το πως είναι αυτή η πολυπαντόφλα καθαρισμού και ευεξίας (δικό μου είναι αυτό αλλά πολύ ευχαρίστως να τους το δανείσω να το λέει εκείνος ο τυπάκος που ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που υπέγραψε συμβόλαιο εκφώνισης με τη συγκεκριμένη εταιρεία, ήθελα να ξερα δεν πεθαίνει στα γέλια κάθε φορά που εκφωνεί;). 

Μοιάζει λοιπόν με αυτή τη σαγιονάρα του στρατού αλλά όχι με εκείνο το καφέ σκατί χρώμα που όλοι αγαπήσαμε, η οποία έχει αυτά τα εξογκώματα στο πέλμα. 

Εμένα μου έφερε μοιραία στο νου μια εξωγήινη οντότητα που μεταμορφώθηκε σε σαγιονάρα κι έχει αφήσει τα πλοκάμια της εύκαιρα για να αρπάξουν το πόδι του κάθε εύπιστου φουκαριάρη που θα κάνει το λάθος να τη φορέσει και θα απομυζήσει σιγά σιγά και εξαιρετικά βασανιστικά τη ζωή από μέσα του. 

Είναι η σαγιονάρα που θα φορούσε το Alien για να κυνηγήσει τη γλυκειά Σιγκούρνι (τι όνομα κι αυτο Παναγίτσα μου, χαθηκε να τη βγάζαν Κουζινία;) και να τη φάει αργά αργά και με απόλαυση περισσή (είναι κατάλληλη και για πρωτεϊνική δίαιτα, έτσι κοκκάλω που ναι η Κουζινία το Alien θα κάνει μόνο μυς, δράμι λίπους από το γεύμα). 

Είναι η σαγιονάρα με την οποία θα χτυπούσε στα μαλακά ο Αδόλφος την Εύα, ο Ναπολέων την Ιωσηφίνα, ο Δράκος του Σέιχ Σου το θύμα του. 

Είναι η σαγιονάρα φρίκη, η σαγιονάρα έκτρωμα που θα σε κυνηγά στους πιο μύχιους εφιάλτες σου, η σαγιονάρα που φορά ο Κθούλου όταν αναδύεται από την Άβυσσο, η σαγιονάρα που μύριζε ο τρελός Άραβας όταν έγραφε το απόκρυφο Ντε Βέρμιις Μιστερι (ή κάπως έτσι). 

Η σαγιονάρα που θα φόνευε ο Κόναν ο Βάρβαρος, που φορά η Λίλιθ μαζί με το πιο πρόστυχο baby doll για να σαγηνεύσει τον Πρίγκηπα του Σκότους, η σαγιονάρα ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΦΕΥΡΕΙ.

Εν κατακλείδι φιλενάδα, μετά από αυτό που είδα και με εκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα νεκρά προχώρησα με βήματα σουρνάμενα προς το μέσα δωμάτιο μονολογώντας "τη Μάλφα γρήγορα, τη Μάλφα γρήγορα..."