Ζέστη - και νιώθω σέξι

Φιλενάδα καλή χρονιά, είθε το 2015 να ναι ο χρόνος που όλα θα σου πάνε καλά και όλα τα σχετικά. Απολογισμό του 2014 θα κάνουμε άλλη στιγμή - για το ταξίδι το εορταστικό, το οποίο ήτο υπέροχο, θα μιλήσουμε άλλη φορά, είτε από δω είτε από το ραδιόφωνο - σε λίγες μέρες ξεκινάμε άλλωστε και επισήμως, άλλο ήθελα να σου πω εγώ σήμερα, Κυριακή 4 του μηνού του καινούριου, σωτήριου έτους 2015, άλλο θέμα θα πιάσουμε.

Θέλω να σου θυμίσω ότι όταν η θεόσταλτη κυβέρνησή μας - μάλλον όχι τούτη, ο ΓΑΠ κακό ψόφο να χει που θέλει και κίνημα καινούριο, φρέσκο, που θέλει να τον εμπιστευτείς εσύ, προσωπικά, ναι, εσύ, δεν κοιτώ τον από πίσω σου, εσύ που μου σαι ένα κουκλάκι απ τα λίγα,  για να ξανασώσει τη χώρα, όταν ο ΓΑΠ λοιπόν έθεσε την υψηλή φορολογία στο πετρέλαιο θέρμανσης, ο Θεός μας λυπήθηκε κι έκανε ελαφρύ χειμώνα. Την επόμενη χρονιά που η αγαστή κυβέρνησή μας κράτησε τη φορολογία υψηλή γιατί είπε ο Άδωνις ότι το μέτρο είχε επιτυχία ακόμα κι αν οι πωλήσεις έπεσαν κατακόρυφα, επίσης κάποιος μας λυπήθηκε και βαρομετρικό χαμηλό δεν είχαμε. Κανά μέτριο και πολλές βροχές να ανθίσουν τα μαρούλια και να πλένεις βρακιά στον Ποδονύφτη.

Όλα αυτά μέχρι πέρσι. Γιατί φέτος, όποιος μας είχε λυπηθεί τις προηγούμενες χρονιές, άλλαξε γνώμη και είπε να στείλει κρύο. Και χιόνια. Ακόμα και στο λεκανοπέδιο. Οπότε αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Οπότε φιλενάδα, με δεδομένο ότι πολλά σπιτικά δεν έβαλαν πετρέλαιο, ο κόσμος παγώνει.

Ας σου καταθέσω για άλλη μια φορά τα δικά μου. Εγώ λοιπόν, ζω σε ένα διαμερισματάκι μικρό, ένα δυαράκι ταπεινό σε μια πολυκατοικία με 69 (ω Θεέ μου, πόσο σέξι πολυκατοικία) διαμερίσματα όπου πετρέλαιο έχει να μπει 3 χρόνια. Το μόνο σε πετρέλαιο που έχει μπει είναι σε μπουκάλι που παίρνει η γραία από πάνω για εντριβές γιατί μου πιάνεται η γλυκιά μου τραβώντας τα έπιπλα δώθε κείθε και κάτι πρέπει να κάνει.

Κι έτσι προσπάθησα να λύσω το πρόβλημα αγοράζοντας πέρσι μια σόμπα χαλαζία κι ένα θερμαντικό φέτο, που κάτι κάνουν - δε λέω, αλλά καλοριφέρ δεν είναι (για την άλλη επιτυχία, ένα θερμαντικό που πήρα πρόπερσι και είχε τόσο καλή απόδοση που το βγάλαμε χαϊδευτικά "χνώτο" δεν σου λέω, άστο να πάει, άστο). Κι εφόσον λοιπόν οι περισσότεροι ένοικοι σ' αυτήν την ταπεινή περιοχή που διαμένω, δεν έχουν (διότι πραματικά δεν έχουν) να δώσουν για να βάλουμε πετρέλαιο να ζεσταθούν αμφότερα και το κοκκαλάκι αλλά και το κωλαράκι μας, προσπαθώ ο έρμος να ζεσταθώ έτσι...

Αλλά όπως προείπαμε, ό,τι και να κάνεις, καλοριφέρ, κεντρική δηλαδή θέρμανση, δεν είναι τίποτα εξόν της κεντρικής θέρμανσης. Ένα αγαθό απαραίτητο για όλον τον κόσμο, νέους γέρους και παιδιά, ένα αγαθό που θα έπρεπε οι κυβερνώντες μας να σεβαστούν και να μην το στερήσουν από τον κόσμο. Ένα αγαθό σημαντικό, ίσως όχι τόσο όσο το νερό και ο αέρας αλλά παρόλα αυτά ένα αγαθό το οποίο θα έπρεπε να είναι δεδομένο τον 21ο αιώνα. Όπως και πολλά άλλα που χάσαμε, αλλά σήμερα μιλάμε γι αυτό. Μιλάμε για το ότι γύρισα σπίτι μετά από μια βδομάδα διακοπών κι έχουν παγώσει τα πάντα και δε λέει να συνέλθει η κατάσταση με τίποτα ακόμα κι αν βάλω το σεσουάρ σε μπαλαντέζα και γυρίζω ως τρελός ψεκάζοντας ζεστό αέρα όλο το σπίτι.

Στο Λονδίνο λοιπόν, που δειπνούσα σε σικ εστιατόριο με υπέροχη παρέα, φορώντας πολύ σικ ανσάμπλ, είχα συζήτηση με έναν τύπο συμπαθέστατο πραγματικά, ο οποίος είναι μεγαλοστέλεχος σε τράπεζα και βγάζει ένα σκασμό λεφτά και πολύ καλά κάνει - κι εγώ να μου τα δίνανε θα τα έπαιρνα - με σπουδές παντού, με μια όμορφη και υπέροχη γυναίκα κι ένα θαυμάσιο γιο, με 3 αυτοκίνητα πανάκριβα και ταξίδια σε όλον τον κόσμο - και μου είπε ο άνθρωπος ότι με το μάτι του τραπεζίτη που έχει, ότι μάλλον στη Ελλάδα τα πράγματα είναι καλύτερα. Και ήθελα να του πω ότι εγώ δεν έχω θέρμανση στο σπίτι, ότι δεν είχα ούτε πέρσι, ούτε πρόπερσι, και μόνο αυτό ήθελα να του πω, αλλά κρατήθηκα, γιατί δεν θα με καταλάβαινε ο τραπεζίτης με τα 3 αυτοκίνητα, δεν θα καταλάβαινε τι του έλεγα, πίστεψέ με. Γιατί εκείνος κι εγώ ζούμε σε 2 τελείως διαφορετικούς κόσμους, σε 2 διαφορετικά σύννεφα, το ένα με 3 αυτοκίνητα και το άλλο με το "χνώτο". Οπότε τι να του πω, απλά χαμογέλασα, και όταν τον ξαναείδα μετά από μέρες απέφυγα την πολιτική κουβέντα για την πατρίδα, μιας και είμαι και κάποιας ηλικίας και δεν έχω αντοχές.

Οπότε φιλενάδα, τόσο απλά, άσε με να καταλήξω, εδώ που είμαι τυλιγμένος με τις Χουντάλα, ότι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που συνετελέσθησαν, είναι η αύξηση στη φορολογία του πετρελαίου. Έγκλημα βαθύ, κίνηση που χτυπά τους πάντες και ιδιαίτερα τους μη έχοντες. Έγκλημα ολκής - και προσωπικώς αυτό δεν μπορώ να το συγχωρέσω. Ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Μεταξύ άλλων βεβαίως.