Αυτοκολλητάκι μου

Ξέρω ότι ο κόσμος καίγεται κι εγώ χτενίζομαι (και να χα και μαλλιά), αλλά θα σκάσω αν δεν στο πω.

Πήγα σε γνωστό S/M (όχι δεν είναι αυτό που νομίζεις) γιατί η υπέροχη συνάδελφος Βάσω με ενημέρωσε ότι από σήμερα έχει σε προσφορά την ηλεκτρική κουβέρτα - κι επειδή μας έφαγε το κρύο είπα να πάρω μία γιατί στο τέλος θα μπω στο φούρνο να γκρατιναριστώ να ησυχάσω.

Και πάω πάνω, πάω κάτω, πάω από δω, πάω από κει - πουθενά η κουβέρτα. Κοιτάζω το φυλλάδιο, 8 Γενάρη έλεγε. Κοιτάζω γύρω μου, ούτε ηλεκτρική, ούτε τίποτα. Ρωτώ μια κυρία, α, θα πάτε κάτω, μου λέει. Μα πήγα, της απαντώ. Με κοιτάζει με ύφος τύπου έχεις στραβωμάρα, τι κρίμα νέο παιδί και μου επαναλαμβάνει πιο αργά για να το καταλάβω "Θα πάτε κάτω κύριε, κάτω είναι οι κουβέρτες".

Ξανακατέβαινε ο δύσμοιρος, κοιτάζω παντού, ακόμα και στα κρασιά κοίταξα, τίποτα. Ρωτάω έτερη κυρία. "Μισό λεπτό να ρωτήσω, μου λέει, μη φύγετε". Που να πάω ο δύστυχος, περιμένω. Έρχεται ο προϊστάμενος - το καταλαβαίνεις απ το ανσάμπλ. Είναι πιο σοβαρό, πιο κομ ιλ φο θα τολμούσα να πω - και είναι και μιας κάποιας ηλικίας. Με κοιτάζει με παραίτηση, τον κοιτώ με προσμονή και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

Θ. Γεια σας, την κουβερτούλα που έχετε σε προσφορά θα ήθελα - δεν τη βρίσκω.
Π. Ναι, ξέρετε, μία είχαμε κι έφυγε το πρωί - δεν μας έχουν φέρει άλλες.
Θ. Μα την έχετε σε προσφορά κι έχετε μόλις μία;
Π. Ναι, ξέρετε, μας είχε μείνει, περιμένουμε πότε θα μας φέρουν.
Θ. Α, γιατί εδώ λέει ότι από σήμερα ισχύει η προσφορά - είπα κραδαίνοντας το φυλλάδιο που Κύριος οίδε ποιος έρμος γραφίστας συνέθεσε.
Π. Ναι, αλλά λόγω του καιρού έχουμε θέμα, να φανταστείτε τα φρέσκα κρεμμυδάκια που έχουμε είναι εισαγόμενα...
Θ. Αντιλαμβάνομαι ότι τα κρεμμυδάκια τά κάψε ο χιονιάς, τις κουβέρτες ποιος τις έκαψε;
Π. .........................

άλαλα τα χείλη των ευσεβών...

ΥΓ. Τώρα που η Γκερέκου έγινε ΝΔούλα, που να στηριχθώ;