Μα πόσο σικ είσθε!

Που είσαι φιλενάδα; Χαθήκαμε βρε πουλάκι μου, είχα εδώ τον έρωτα τόσες μέρες και περάσαμε υπέροχα, τι βόλτες, τι σπα, τι μπαμ, τι ξεμπάμ, όλα τα χε ο μπαξές, ακόμα και φαϊ είχε εκτάκτως διατί εόρταζε η αδερφή η αγαπημένη και το ρίξαμε και λίγο έξω, ε, ας πάει το παλιάμπελο, 6 κιλά φύγανε, τα υπόλοιπα σιγά σιγά και χαλαρά μην κρεμάσει και το δέρμα, αντιλαμβάνεσαι.

Και μέσα σε όλα τα εξαιρετικά, είχαμε και χθες τον τελικό της ελληνικής συμμετοχής στη Γιουροβίζιον, την οποία ως γνήσια αδερφή πολύ αγαπώ, μαζί με τα μιούζικαλ και τη Βαρβάρα, τη Στράισαντ, ξέρεις!

Και κάτσαμε χτες, μετά από μια εξαιρετικά γιομάτη μέρα, αποκαμωμένοι επί του καναπέως, να παρακολουθήσουμε τη διοργάνωση, η οποία σε σύγκριση με την περσινή διοργάνωση ήτο η μέρα με τη νύχτα. Πέρσι θυμάμαι που είχε γίνει σε εμπορικό κέντρο είχα νιώσει μια αμηχανία, κάτι η ακουστική, κάτι ότι θα πεταγόταν μαντάμ αλλού ντ αλλού με σακούλα Σκλαβενίτου στο πλάνο και θα χαλούσε το χορευτικό εύρημα, κάτι τέλος πάντων. Χθες όμως ήτο λιτό γκλαμ και μου άρεσε. Μάλλον είχα τις καλές μου γιατί ακόμα και το Δεσποινιώ, το οποίο το αντιπαθώ τα μάλα, μου φάνηκε μια χαρά. Τά λεγε ωραία όμως, ήτο άνετη και με καλή άρθρωση. Όχι σαν κάτι άλλες! Χα!

Και το τραγούδι που βγήκε εμένα πολύ μου αρέσει, κάτι διαφορετικό βρε ψυχή μου, δε λέω και η Θωμαή καλή ήταν αλλά με άγχωσε, ήταν βλέπεις το τέμπο πολύ γρήγορο και τα λόγια πολλά πολλά και δεν προλάβαινε να ολοκληρώσει φράση. Αισθάνθηκα λες και την είχαμε τη δόλια σε πάνελ μαζί με Κανέλλη - Γεωργιάδη και προσπαθούσε να πει η κοπέλα αυτό που ήθελε να πει. Η πλάτη δε, εξαίρετη, κορμί θανατηφόρο η μικρά, εύγε!

Και του Άλεξ το τραγούδι εξαιρετικό (αλήθεια, πόσο ύψος έχει αυτός;) αλλά η Τζορτζίνα μάλλον είχε παραχτυπήσει πάστες πριχού ερμηνεύσει και το σκότωσε στο 2ο μέρος. Στην αρχή είπα, δεν μπορεί, παράκουσα ο ακροατής αλλά μετά το 6ο φάλτσο αντιλήφθηκα. Άτιμο κροκάν, κάνεις γρέζι στη φωνητική τη χορδή...

Την Αγγελική τη φιλενάδα μου δεν θα τη σχολιάσω. Κούκλα μεν, αλλά. Πολύ αλλά όμως. Τόσο αλλά που αν έβγαινε αυτή δεν θα παρακολουθούσα το διαγωνισμό. Μου τό χα τάξει!

Όμως δεν θα ήθελα να σταθούμε σε αυτό το θέμα, ούτε στη Μαρίγια τη λατρεμένη μου που ήτο πιο θηλυκή από ποτέ, ούτε στο μαλλί της Ρουσλάνας και την ανάγκη της Φουρέιρα να ισιώσει το δικό της, ούτε στο σαγόνι της Ντέμυ και τη σωβρακοφανέλα του Ντίμα, ούτε καν στην υπερβλητική αφωνία-παραφωνία του Μαρτάκη. Όχι.

Θα ήθελα να συζητήσουμε το ενδυματολογικό της υποθέσεως. Ναι φιλενάδα. Σε αυτό. Διότι χρόνια το χω απορία, αυτοί οι ενδυματολόγοι τι σκατά σπουδάζουνε και τα ντύνουνε έτσι τα καημένα, και περιμένεις το κορτσόπον να βγει να τραγουδήσει το Αφροντίζιακ και σκιάζεσαι και τρέχεις προς νερού σου; Τι στο καλό; Όλοι μύωπες είναι με χαλασμένα ματογυάλια και προχωρημένη αχρωματοψία;

Βγαίνει εκείνη η δυστυχισμένη που στείλαμε πέρσι και πήγε άπατη, να μας θυμίσει το Βατερλό που 1 χρόνο προσπαθούμε ως κρισώδες έθνος να ξεχάσουμε, και είναι ντυμένη καναρίνι μαδημένο με ποδαράκια ροζ στραφταλιζέ. Είναι και κοντή η δόλια, της κάνανε και το μαλλί Μπρους Σπρίνγκστιν και την πετάξανε στη σκηνή να κάμει μότες. Που το βγάζεις έτσι το δύστυχο το απολειφάδι; Όποια ομορφιά κι αν έχει, που έχει το καημένο, γλυκό κοριτσάκι είναι, της την κατέστρεψες και θυμίζει σφαγή στο Pet Shop. Α την καημένη.

Και βγαίνει η ετέρα αδικημένη Κύπρια περυσινή - κοπελάρα εκείνη, 2 μέτρα κορίτσαρος - και την έχουνε ντύσει με φακιόλι και τσίτι λες και πάει να καθαρίσει σκάλες σε πολυκατοικία στα Άνω Πατήσια, όλα, σκάλες - κεφαλόσκαλο και ασανσέρ. Γιατί μωρή κομπλεξικιά τόκανες έτσι το δύστυχο το κοριτσάκι που ναι σαν τα κρύα τα νερά; Γιατί αντί να αναδείξεις την ομορφιά της με έβαλες στη διαδικασία να ψάχνω τον κουβά και τη σφουγγαρίστρα και να βράζω νερά νυχτιάτικο να της κάμω παράδιση εργαλείων; Τι σού φταιξε το δόλιο το κορτσούδι;

Αχ άσε με να κάμω παρέμβαση με το Δεσποινιώ το Ολύμπιον που τραγούδησε εκείνο το παναδιάφορο πράμα και χαιρόταν. Μα ίδια με τη Δανδουλάκη, ωσάν η νύφη του βρικόλακα κι αυτή, το τραγούδι δε αίσχιστο. Εξαιρετική επιλογή για ασανσέρ και Σκλαβενίτη, εκεί που συγκρίνεις τις τιμές στις σερβιέτες να το ακούς και να αγλαϊζεσαι. Η αναρώτηση ήταν αν το χε γράψει ο Χατζηγιάννης αλλά μάλλον όχι γιατί χωρίσανε. Να δούμε που θα δώσουμε 12ρι φέτο γιατί δεν το βλέπω το Δεσποινιώ-Κάτια-βαμπίρ να περνά στον τελικό. Α τη δόλια...

Αμ η άλλη; Αχ η άλλη, ναι, η Έλενα η χιλιοαγαπημένη, η Έλενα που μας έφερε πρωτιά προ οκταετίας, αχ, ναι αδυνάτισε, αλλά αδυνάτισε όσο έπρεπε; Όχι; Τότε τι της το βαλες το κολλητό το μίνι το λαμέ και πεταγόταν η κοιλιά και τα βυζά είχαν κρεμάσει λες και ήταν 100 χρονώ σκατόγρια; Τι στα κομμάτια, καθρέφτες δεν έχουσιν; Ένα πρίτι μπρα χάθηκε να της βάνεις να της το σηκώσεις; Εδώ κοτζαμάν Τζωρτζ Μάικλ είχε συναυλιασθεί με κορσέ να μην φαίνεται το μπακόνι, η Έλενα χτες βρήκε να κάψει τα σουτιέν; Άτιμε φεμινισμέ.

Αμ της Βαρώνης Φον Τραπ (πρώην) ποιος της το ζωγράφισε το φρύδι τόσο ψηλά; Μα στο κούτελο το φρύδι βαρώνη μου και σου χω και αδυναμία; Αχ πόσα ν αντέξω φιλενάδα, κι έχω και μπρόκολο να φάω το βράδυ...