Περί ταξιδιού και φαντασίας

Σου εύχομαι φιλενάδα,καλή βδομάδα νά χουμε, ηλιόλουστη είναι η μέρα, ηλιόλουστη σαν τη διάθεσή μου μετά από ένα υπέροχο break στης συμπρωτεύουσας τις όμορφες γωνιές. Απ όλα είχε ο μπαξές, βόλτες, αγάπες, αγκαλιές, μέχρι και γυμναστήριο πήγα χτες, ξέρεις, μη σκουριάζουν οι μύες, ένας αθλητικός νέος όπως εγώ οφείλει να φροντίζει τη γραμμή του ακατάπαυστα, ανηλεώς και συνεχόμενα διότι η αγορά είναι σκληρή και δε συγχωρεί τεμπελιές!

Ολα λοιπόν εκτός φαγητού διότι έχουμε αμφότεροι μπει στο τριπάκι της κορμάρας, πράγμα που φυσικά το κάνει πιο εύκολο εκτός της περίπτωσης που δίπλα σου στο τρένο κάθεται μια κουκλίτσα σαν τα κρύα τα νερά και πριχού καν ξεκινήσουμε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής τσακίζει με μένος ένα τσουρέκι ολάκερο και σε παίρνει η μυρωδιά απ το μαχλέπι το άτιμο και γουργουρίζει ο δόλιος ο στομάχης, διότι πόσα δημητριακά ν αντέξει ο έρμος κι αυτός; Σάρκα είναι, δεν είναι πέτρα.

Από την άλλη, ανακάλυψα φιλενάδα ότι ο σολωμός είναι απίστευτα διουρητικός, το ανακάλυψα προχτές και το επιβεβαίωσα χτες... Μα ρε φιλενάδα, τι ήταν κι αυτό, με το που έτρωγα το σολωμό, διότι όπως γνωρίζεις η φτώχεια θέλει καλοπέραση και η πουτανιά φτιασίδι, έτρεχα προς νερού μου συνέχεια μετά, πρέπει να το γκουγκλάρομε να το επιβεβαιώσουμε!

Και μπροστά μου κάθονται δύο από κείνα τα όμορφα τεκνά με τα κοστούμια που ανήκουν σε κάποια εκκλησία, ευαγγελικοί ορ σάμθινγκ, που επίσης μασουλάνε ακατάπαυστα διότι ανάγκη δεν έχουν- ένεκα βλέπεις του νεαρού της ηλικίας, και ο εις εξ αυτών είχε γείρει τόσο πολύ την καρέκλα που δεν χωρούσα να κάτσω. Θεώρησε ο θρησκόληπτος ότι ο συρμός διαθέτει σεζ λονγκ δια τους αναμάρτητους και είπε να το εκμεταλλευτεί. Τον μάλωσα λοιπόν με ευγένεια περισσή και συμαζεύτηκε.

Απ έξω δε απ το συρμό εξελίχθηκε διάλογος σουρεάλ μεταξύ του γραφόντος κι έτερου τεκνού, διότι εκεί που κάπνιζα αμέριμνος (καλέ, τι κόσμος ανεβαίνει απ το Πλατύ, χάβρα Ιουδαίων), έρχεται ο μικρός να μου κάψει τα λιγοστά εναπομείναντα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Με ρωτά ποιο τρένο είναι για Λάρισα, το δείχνω το υποφαινόμενο, μου λέει ότι αυτό είναι για Αθήνα, το επιβεβαιώνω ξεκαθαρίζοντας ότι σταματά στη Λάρισα και μου λέει με μια υποψία επιφοίτησης στο βλέμμα, α, δηλαδή ξεκινά και σπάει στα δύο και πάει το μισό Αθήνα και το άλλο Λάρισα;
Εκεί πραγματικά δεν είχα να απαντήσω κάτι, με έπιασε αδιάβαστο φιλενάδα, όση επιστημονική φαντασία κι αν έχω διαβάσει, που έχω διαβάσει μπόλικη, αυτό δεν θα μπορούσα να το φανταστώ. Ψέλισα λοιπόν ένα ε, ναι, ενώ από μέσα μου ένα μεγάλο WTF πλανίοταν σα φωτεινή ταμπέλα, και τον άφησα στην τύχη του να βρει βαγόνι και θέση μεταλαμπαδεύοντας ίσως την ισχυρή του φαντασία σε άλλους έρμους επιβάτες...

Κι έχουμε ξεκινήσει και σου ρχομαι φιλενάδα, τ απόγευμα θα είμαι κοντά σου και αν εξαιρέσεις μια μικρά σε κοντινή απόσταση που με εκνευριστική φωνή μιλά στο κινητό ακατάπαυστα απ την ώρα που μπήκαμε και αν δεν της πέσει η μπαταρία θα την στραγγαλίσω, όλα δείχνουν καλά. Αντε βρε, τα λέμε από κοντά!