Η άνοδος και η πτώση ενός θρύλου

Θυμάμαι που λες φιλενάδα, πριν κάποια χρόνια, πολύ πριν μας αγγίξει η κρίση και αρκετά πριν οι Mazoo and the Zoo γίνουν φετίχ σε όλο το πανελλήνιο, κάπου ανάμεσα σε αυτούς και στον απίστευτο μικρό Γαϊτανοευαγγελάτο, Χρήστο Σαντικάι, ξεπρόβαλλε μεταξύ άλλων και το αστέρι της Πολυξένης.

Η Πολυξένη ήταν μια πιτσιρίκα γύρω στα 14 (την έκανα εγώ τότε) η οποία μπήκε βίαια στη ζωή μας μέσω του αδικοχαμένου Alter, τραγουδώντας με πυγμή το τραγούδι "Πάρτα" και όχι κλαψομούνικα όπως το χε πει ο Ρουβάς το δικό του "Πάρτα" (μη μπερδεύεσαι, ίδιος τίτλος, άλλο τραγούδι), με μια εφηβική, κοριτσίστικη πυγμή που όμοιά της δεν είχαμε αντιμετωπίσει.

Η Πολυξένη μπήκε λοιπόν στο καλλιτεχνικό στερέωμα με πυγμή, με τσαμπουκά, συνοδευόμενη από την παιδική της αθωότητα συνυφασμένη όμως με ένα Άμα-Μου-Την-Φέρεις-Βρες-Τρύπα_Να-Κρυφτείς_Γιατί-Θα-Σου-Σκίσω-Ό,τι-Έχεις-Και-Δεν-Έχεις (Παναγία μου, για να γράψω αυτό με τις παύλες πήρε όση ώρα θα μου πάρει όλη η ανάρτηση).

Το Πάρτα, της Πολυξένης πάντα, είναι ένα τραγούδι σταθμός στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Μπορεί με την πρώτη ανάγνωση να φαίνεται ένα ακόμα αφελές εφηβικό προερωτικό τραγουδάκι, με μια πιο προσεκτική ματιά, ο ακροατής - φιλόμουσος, ανακαλύπτει το βάθος τόσο των νοημάτων όσο και της ψυχής της καλλιτέχνιδος. Εξηγούμαι. Το Πάρτα, κραυγάζει για μια κατάφωρη αδικία στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας, μιας ερωτικής θυμηδίας θα τολμούσα να πω, μιας ίντριγκας, ενός αδρελινοφόρου θράσους, μια γροθιά στο πατριαρχικό κατεστημένο.

Η Πολυξένη, αθώα παιδίσκη, στον πρώτο (;) εφηβικό της έρωτα, έρχεται σε τόσο τρυφερή ηλικία να αντιμετωπίσει το αδιανόητο. Την απιστία. Γαλουχημένη ως γνήσια ελληνίδα κόρη με τις χριστιανικές αρχές της αιώνιας αγάπης, καταρρέει. Όλο το ροζ σύννεφο που τόσα χρόνια ο κύκλος της και η Barbie Ραπουνζέλ την είχαν τοποθετήσει πάνω του, διαλύεται σε μια στιγμή, βίαια και ανεπανόρθωτα από τις αδηφάγες ορέξεις του έρωτά της, ο οποίος δεν αρκείται στα κάλλη της υπέροχης κορασίδας αλλά θέλει και τις φίλες της, όπως πολύ δραματικά μας αφηγείται εκείνη - Την έπεσες στις φίλες μου στο πάρτυ μου.

Ο ακροατής διακατέχεται από μια συμφορά, βαθιά στη βασανισμένη του ψυχή αναγνωρίζει το δράμα που παίζεται με φόντο ένα εφηβικό πάρτυ όπου το τζίντζερ έϊλ ρέει άφθονο, και περιμένει την αθώα παιδίσκη να καταρρεύσει σε ορμητικούς χειμάρρους δακρύων και μοιρολογιών. Όμως όχι. Η Πολυξένη, εκπλήσσοντάς μας ευχάριστα, ορθώνει το ανάστημά της, φωνάζει ως σύγχρονη Σουλιώτισσα "Πάρτα" και εξηγεί στον έκπληκτο ακροατή ότι εκείνη θέλει όλους τους φίλους του για πάρτη της!

Με εφηβικές πινελιές άσβεστου θυμού και μιας ψυχικής καταιγίδας, η καλλιτέχνις μοιράζεται μαζί μας το θυμό της και την πυγμή της με φράσεις όπως:

Στο χάρτη μου είσαι μια μολυβιά
Για πάρτη μου θέλω να ζήσω πια
Πάρτα αθλητικά σου, και παίξε μπάλα σ' άλλη γειτονιά!

και πολλές άλλες.

Το αποτέλεσμα για τον ακροατή είναι εξαίσιο, η εκδίκηση, η χαρά της πυγμής και του δυναμισμού πάλλονται στο αίμα του και φωνάζει μαζί με την παιδίσκη ΑΡΚΕΙ και μετά κάθεται στον καναπέ να δει τη Στάη να του εξηγεί το μνημόνιο που ψηφίστηκε και που θα του κόψουν τον κώλο άνευ λόγου και αιτίας, διότι η Κριστίν δεν μας τα δίνει τα λεφτά.

ΥΓ. Μετά από το Πάρτα, η Πολυξένη έκανε άλλα 2 τραγούδια, το "Μήνυμα Κρυφό" και το "Φεγγαράκι" αλλά κανένα από τα 2 δεν στάθηκαν ικανά να συνεχίσουν τη δυναμική της καριέρα. Τώρα, μετά από ένα ατυχές πέρασμα σε τηλεοπτικό μουσικό ριάλιτι,  προφανώς είναι χαμένη στη λήθη κάποιας εθνικής ή επαρχιακής οδού τραγουδώντας με ελάχιστα ρούχα τη "Διαθήκη", όπως κάθε καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να κάνει!