Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Αντίστροφη Μέτρηση, 4...

Και που λες ρε φιλενάδα, σήμερα του Σάββα του Ηγιασμένου (μεγάλη η χάρη του και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες, τις εορτάζουσες και τις Σαββατογεννημένες) και της Ημέρας Εθελοντισμού, η οποία δεν με αφορά καθόλου γιατί όταν πήγαινα φαντάρος μου είχαν πει σοφοί παλαιότεροι να μην εθελοντίσω για τίποτα, αν και δεν το έκανα πράξη απ την αρχή, οπότε θα σου πω 4 ιστορίες εθελοντισμού απ το στρατό. Αναδρομή κάνουμε, ό,τι θέλω θα σου λέω! Σημειωτέον, στρατό πήγα το τιμημένο 1991 για να μην έχεις τυχόν απορίες και νομίζεις ότι καλοπέρασα με τίποτις 9μηνα...

4. Parlez vouz francais?
Είμαστε που λες όλα τα νεούδια, ψαρωμένα και σε αθλία κατάσταση στο κέντρο στην Κόρινθο, 2-3 μέρες αφού έχουμε παρουσιαστεί. Τώρα εσύ που είσαι κοπέλα δεν ξέρεις τι θα πουν όλα αυτά, αν έχεις πάει κατασκήνωση θα καταλάβεις λιγάκι though.
Φαντάσου λοιπόν 18χρονα, 19χρονα ως επί το πλείστον που αίφνης αφήνουν την οικογενειακή θαλπωρή και την καλοκαιρινή ραστώνη και κλείνονται όλα μαζί, ομοιόμορφα ντυμένα να ακούνε διαφόρους παλαβούς να φωνάζουν διάφορα ακατανόητα, να προσπαθούν να κοιμηθούν σε κοινούς θαλάμους με εκατοντάδες άλλους, να προσπαθούν να φάνε τις αηδίες που τους σερβίρουν, να ξυπνάνε βιαίως από τις 6.15 για πρώτη ίσως φορά στη ζωή τους (άσε που τώρα το κάνω από επιλογή)... Φαντάσου ψυχολογία.

Και στην πρωινή αναφορά του λόχου, όπερ σημαίνει ότι όλα τα βατραχάκια είναι στοιχισμένα λες και υπακούν την αοιδό Χριστίνα Γαλάνη (είσαι ωραίος και τυπάς, μα που το πας, αν μ αγαπάς, πήγαινε στοιχίσου), αφού ακούσουν παπαρολογίες και αφού κάνουν Ανάπαυση - Προσοχή (προφέρεται προυσχίιιιιε) - Μεταβολή - Μεταβολή - Μεταβολή μέχρι να ζαλιστούν κανά δυο και να πέσουν κάτω σαν τα κοτόπουλα, αρχίζει το δούλεμα των "παλιών".

"Ποιος ξέρει αγγλικά;" Ρωτάει ο τσόγλανος ο βαθμοφόρος. Σηκώνονται κάποια χέρια. Σκεφτόμαστε τα δύστυχα ότι επιτέλους, δεν πήγε χαμένος ο Στρατηγάκης τόσα χρόνια, να λοιπόν που δεν το πήραμε τσάμπα το αδικιορισμένο το Lower, τι καλά θα μας βάλουν σε γραφείο και τα σχετικά.

"Ωραία, εσείς που σηκώσατε τα χέρια θα πάτε στο χώρο υποδοχής να κάνετε γόπινγκ*" λέει χαιρέκακα το βλαχαδερό και συννεφιάζουν αίφνης τόσα πρόσωπα νεανικά.
*γόπινγκ, συλλογή αποτσίγαρων με γυμνά χέρια από το έδαφος κοινοχρήστων χώρων. Τα αποτσίγαρα τείνουν να είναι χιλιάδες, ειδικά μετά από επισκεπτήριο.

Σηκώνω το χέρι και λέω "Εγώ ξέρω και λίγα γαλλικά" μπας και τη γλιτώσω.

"Ωραία" μου απαντά, "εσύ θα πας τουαλέτες. Σε μία ώρα που θα περάσω να μπορώ να φάω απ τη χέστρα"

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να συνεχίσω. Δεν θες να σου πω σε τι κατάσταση ήταν οι τουαλέτες...

3. Γνωρίζετε τις Γραφές;
Και πηγαίνω μόλις μερικές μέρες πιο πίσω, την αποφράδα μέρα που παρουσιάστηκα. Στην Τρίπολη ήταν - αν και κοντά στα χωριά μου απ τη μεριά της μητρός δεν είχα πάει ποτέ, αλλά είναι σα να μην πήγα γιατί δεν χωρούσαμε και μας έστειλαν τους μισούς στην πλανεύτρα Κόρινθο την επομένη.

Ως βαθύτατα προγραμματισμένος άνθρωπος με το που κατέβηκα απ το τρένο (πρέπει να ήταν η πρώτη μου φορά, που να ξερα τι θα επακολουθούσε) πήγα κατ' ευθείαν στο στρατόπεδο να παρουσιαστώ να τελειώνω. Τι να τελειώνω φιλενάδα που γινόταν εκεί μέσα γης Μαδιάμ. Κόσμος μιλιούνια, να μην ξέρουμε που να πρωτοπάμε, τι να πρωτοκάνουμε, έχεις δει χιλιάδες νεαρών να γυρνάνε από εδώ κι από κει σαν αποβλακωμένα, σαν μαστουρωμένα, σαν νά τανε στην ξενιτιά και να μην έχουν που την κεφαλή κλίναι; Ένα τέτοιο πράγμα...

Μετά από κάμποσες ώρες που περίμενα σε διάφορες ουρές να δηλώσω το ένα, το άλλο και το παράλλο, φτάνω σε ένα μίζερο γραφείο (έπιπλο) όπου καθόταν ένας ταλαίπωρος φαντάρος (άνθρωπος), καταμεσίς ενός διαδρόμου (κτίριο), του δίνω τι χαρτιά μου ζητά, με κοιτά στα μάτια και με ρωτά με ύφος λάγνο
"Έχεις βγάλει σχολείο;"
"Φυσικά" απαντώ εγώ θιγμένος
"Ωραία, κάτσε εδώ και γράφε αυτά που σου ζήτησα κι εγώ και θα έρθουν να σ' αλλάξουν σε λίγο, πρέπει να πεταχτώ κάπου".

Κάθομαι ο δύστυχος και αρχίζω να κάνω ό,τι μου ζήτησε. Η ώρα ήταν περίπου 12 το μεσημέρι. Κατά τις 9 το βράδυ, απηυδισμένος και αφού φυσικά κανείς δεν ήρθε ποτέ να με αλλάξει, λέω σε ένα νερντάκι ακριβώς τα ίδια και κάθησε εκείνο το δύστυχο κι εγώ πήγα να συνεχίσω τον κυκεώνα της πρώτης μέρας. (Τρυφερό στιγμιότυπο, το ίδιο βράδυ, στο γιατρό ο οποίος παρέπαιε απ την κούραση, είμαστε καμιά 20σαριά ατομα μαζί στο θάλαμο και μας ζητά να κατεβάσουμε τα βρακιά για να ελέγξει ότι έχουμε 2 όρχεις... τι ντροπή Θεέ μου - ήμουν ένα αθώο παιδί βλέπεις).

2. Άγια Νύχτα Σε Προσμένουν!
Εδώ ίσως είναι η μοναδική φορά που δεν σιχτίρισα τη μαύρη μου ζωή για τον εθελοντισμό.
Κάποιους μήνες μετά, στην πανέμορφη Σάμο, πλησιάζουν οι γιορτές κι εμείς ως σχετικά νέοι εκεί πέρα τα χουμε δει όλα κωλυόμενα απ την πρώτη μέρα. Ό,τι είχαμε ζήσει στα κέντρα και μας είχε φανεί βουνό, τώρα στην υπέροχη Σάμο φάνταζαν παιδικό παιχνίδι. Βλέπεις, μας έλαχε ο πιο παρανοϊκός διοικητής ever, ένας μουρλοκούκου στρατόκαβλος που θεωρούσε ότι σε κανά δυο μέρες θα μας την έπεφταν οι Τούρκοι και ακριβώς γι αυτό το λόγο έπρεπε να είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Κάθε μέρα λοιπόν, με ήλιο, με βροχή, με χιόνι (δεν είναι υπερβολή, εκείνο το χειμώνα είχε χιονίσει ακόμα και στη Μύκονο), αφού φορτωνόμασταν σαν τα γαϊδούρια με κράνος και πλήρη εξάρτηση κάναμε 7 χιλιόμετρα πορεία για την εκπαίδευση και το μεσημέρι γυρνούσαμε άλλα 7 και ήταν και ανηφόρα).
Στην εκπαίδευση μην φανταστείς ότι καθόμασταν με τα μπλοκ ιχνογραφίας και σκιτσάραμε φουτουριστικά ντεκόρ, τρέχαμε, πυροβολούσαμε, τσουλάγαμε, ξανατρέχαμε και τα συναφή.

Οπότε όπως καταλαβαίνεις όταν ρώτησαν στην αναφορά ποιος έχει καλή φωνή για να μπει στη χορωδία του στρατοπέδου για τις γιορτές, ούρλιαξα σχεδόν ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ μπας και γλιτώσω για λίγες μέρες.

Περάσαμε από οντισιόν και με πήραν γιατί ήμουν ο μοναδικός μη παράφωνος, όλοι οι άλλοι άλλα ντ άλλα τα μεγάλα. Παρόλα αυτά κρατήσαμε καμιά δεκαριά να μου κάνουν background. Οι 15 μέρες της πρόβας ήταν σχεδόν ονειρικές. Επίσης για εκείνες και μόνο τις μέρες είχαμε απαλλαγεί από όλες τις αγγαρείες. Εκεί εξάλλου γνώρισα και τον πρώτο μου έρωτα κι ας το κατάλαβα καμιά πενταετία μετά. Κολακεύτηκα αναδρομικώς και ανυπερθέτως...

1. Το Πλοίο της Αγάπης
Δεύτερη βδομάδα στην Κόρινθο (δεν μου φταίει η πόλη αλλά όσα έζησα εγώ εκεί μέσα αρκούν για να μην ξαναπατήσω το ποδάρι μου εκεί) και κάτι μας ξαναρώτησαν στην αναφορά. Δεν θυμάμαι τι, δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι με τη βλακεία που με δέρνει και απάντησα κατέστην επιλαχών για το περιβόητο Πλοίο Της Αγάπης.

Το Πλοίο της Αγάπης φιλενάδα δεν είναι αυτό που νομίζεις, δεν είναι εκείνο το υπέροχο κρουαζιερόπλοιο με τον επιβλητικό καπετάνιο και τους πάντα πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν καμαρώτους. Όχι. Εκεί, το Πλοίο της Αγάπης είναι το όχημα που μαζεύει τα σκουπίδια. Οπότε εμένα και 2 άλλους τους έλαχε να κάνουν αποκομιδή απορριμάτων, μια εργασία που αν κι έχω περάσει από πολλές, μέχρι και χαμάλης σε αποθήκη έχω δουλέψει, δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι θα την κάνω...

Σημείωση, αν έχεις ευαισθησίες μη συνεχίσεις, γίνεται εξαιρετικά σιχαμένο!

Το απορριματοφόρο στην Κόρινθο του 91 δεν ήταν όπως τα βλέπεις σήμερα, σινιέ, με τον κάδο που γυρίζει, όχι, ήταν ένα απλό φορτηγό με ανοιχτή καρότσα. Δεν είχε δαγκάνες να πιάνει και να σηκώνει τους κάδους, όχι, εσύ ήσουν η δαγκάνα που έπιανε με τα χέρια τον κάδο και τα έριχνες μέσα. Οι κάδοι δε, ήταν απλά μεταλλικά βαρέλια, πολυκαιρισμένα και άθλια, μέσα σε μια απίθανη βρώμα, δυσωδία και ό,τι χειρότερο μπορεί να βάλει ο νους σου.

Μικρή αλλά θεσπέσια λεπτομέρεια, είναι πως ήταν Δευτέρα, πράγμα σημαντικό γιατί τα σκουπίδια είχαν να μαζευτούν 3 μέρες και ότι ήταν τέλη Ιουλίου. Αντιλαμβάνεσαι.
Πάμε λοιπόν οι μελοσκουπιδάτοι στο άθλιο φορτηγό και με ανεβάζουν εμένα πάνω στην καρότσα γιατί ήμουν λέει ο πιο λεπτός να μη σηκώνω λέει πολύ βάρος (ναι, ήμουν τότε λιγότερο από 70 κιλά, παιδί ήμουν ρε φιλενάδα, αμούστακο σχεδόν) και αρχίζει το δράμα μας. Πάμε στα μέρη που έχει σκουπίδια, 2 δύστυχοι πιάνουν και σηκώνουν το βαρέλι κι εγώ από πάνω το τραβάω και το αδειάζω στην καρότσα. Αντιλαμβάνεσαι υποθέτω ότι τα περισσότερα πέφτουν πάνω μου. Όταν φτάνουμε στα μαγειρεία τα βαρέλια είναι καμιά 20σαριά γεμάτα φίσκα με πεταμένα φαγητά, κάποια 3 ημερών κάτω από ντάλα ήλιο. Δεν σου περιγράφω. Το μόνο που θα σου πω είναι ότι στο τέλος ήμουν πάνω απ' το γόνατο σκεπασμένος με ό,τι πιο βρώμικο, σιχαμένο και δυσώδες έχει υπάρξει εκτός από τη μούρη του Κότσιρα τον οποίο αντιλαμβάνεσαι ότι τον λατρεύω, και προσεύχομαι να τελειώνουμε για να μη με σκεπάσει κι άλλο γιατί θα αυτοκτονούσα εκείνη τη στιγμή.

Κάποια στιγμή τελειώνει το πολύωρο δράμα μας και πάμε αποκαμωμένοι απ την κούραση και εξαιρετικά αηδιασμένοι να πλυθούμε. Η Κόρινθος λέει, τότε είχε πρόβλημα με το νερό και είχαμε διακοπή.

4 ώρες μετά ήρθε το νερό. Δεν έχω να σου πω κάτι παραπάνω... Α ναι, πήγα το βράδυ στο γιατρό γιατί με είχε πιάσει η μέση μου και αφού μου έκανε ένεση απαλά, λες και άνοιγε πηγάδι σε γρανίτη, μου έκανε κοπλιμάν για το κωλαράκι μου. Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που σου μένουν τελικά...

56 σχόλια:

  1. i had a dream να ειμαι το πρωτο σχολιο
    χάχα! το πετυχα
    παω να σε διαβασω τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω απολυθηκα το 91! πωπω το περασμενο αιωνα!
    τι ωραιες νοσταλγικες ιστοριες ακομη και για τις χέστρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω χιλιάδες μες στο μυαλό μου, τι κατάρα να μην ξεχνάω τίποτα...

      Διαγραφή
  3. χαχαχαχα!
    Δε ξέρω αλλά με έχει πιασει ένας νευρικός κλαυσίγελος...
    Στο τέλος όμως το τσέπωσες το κοπλιμαν εε?
    Ατιμούλικο!!!
    Σμουτς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Α, έχω υπηρετήσει...ως μάνα φαντάρου...στην Κόρινθο παρουσιάστηκε ο γιος μου κι εγώ ψυχραιμότατη..μόνο δυο άτομα χρειάστηκαν να με ξεκολλήσουν από τα κάγκελα για να φύγουμε...κατά τα άλλα τους επόμενους 9 μήνες έκανα και σκοπιά (τηλεφωνικώς, όταν η κοπέλα του δεν μπορούσε, γιατί αλλιώς έπαιρνε αυτή), να σφίγγεται η καρδιά μου που εγώ την έκανα από το σπίτι κι αυτός μέσα στον άγριο χειμώνα εκεί στα βουνά που τον έστειλαν μετά..κι έμαθα και τη γλώσσα του στρατού..και τις ασκήσεις και όλα..μόνο με το όπλο που δεν έριξα...
    Εδώ παλιοσειρά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, μάνα του λόχου εσύ, τι τραβάτε καημένες μανάδες...

      Εμείς τότε δεν είχαμε κινητά, μια φορά τη βδομάδα τηλέφωνο στο σπίτι και έλεγα συνέχεια ότι είμαι μια χαρά να μην τους ανησυχήσω... ο αδερφός μου το ακριβώς αντίθετο!

      Διαγραφή
  5. χαχαχα έκανα και εγώ την θητεία μου! Αμέ!! αλλά ως κοπέλα φαντάρου... έμαθα και εγώ το λεξιλόγιο του στρατού!! Ευτυχώς τέλειωσε και αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχαχαχα
      εγώ εω κάνει μπόλικα στρατιωτικά εκτός του δικού μου, μετράω άλλα 3!

      Διαγραφή
    2. Άπαπα!!! Άλλα τρία; Εγώ απο τις πρώτες ερωτήσεις που κάνω είναι αν έχει κάνει τη θητεία του! Κι αν ακούσω για στρατιωτικό, ακόμα κι Εύελπι στρίβω μακριά...Άλλωστε το φετίχ της Στολής, το ξεπέρασα με όλα τα σώματα...

      Διαγραφή
    3. Αχ, σώμα για σώμα δεν άφησα, τα γαλούχησα όλα...

      Διαγραφή
  6. Ελα καλέ, όλο και κάτι έχουμε ακούσει.
    Ωραία τα πέρασες απ' ότι διάβασα χαχαχα
    Συγγνώμη αγαπούλα μου αλλά μ' έχει πιάσει ένα γέλιο τι να σου λέω...
    Το ωραίο το κωλαράκι θα το έχεις ακόμα είμαι σίγουρη!
    Φιλάκια πολλά, καλό σου βράδυ γλυκέ μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι, χειρότερα δεν μπορούσε να είναι νομίζω... ήταν πολύ σκληρά, έτυχα σε απίστευτους διοικητές και είχα φτάσει 65 κιλά (τώρα είμαι 80, σαν το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα ήμουν)
      Αλλά απ την άλλη έμαθα πολλά πράγματα και κυριότερο απ όλα να αγαπώ τους ανθρώπους, ναι, εκεί το τελειοποίησα!

      Α, καλύτερο είναι τώρα με τις γυμναστικές που τρώει, αλλά δεν είμαι πια 19 και δεν είναι και τόσο τρυφερό!!! χαχαχαχαχα

      καλό βράδυ καρδούλα μου!

      Διαγραφή
  7. αχ αυτό το κωλαράκι!!! γι αυτό και έπιασε και τέτοια τιμή το σώβρακο που το περιέβαλε...

    περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε όχι και περασμένα βρε φιλενάδα, μια χαρά είναι και τώρα, για την ηλικία του!

      Διαγραφή
  8. Εγώ βρέθηκα σε στρατόπεδο όταν παρουσιάστηκε ένας καλός μου φίλος. Τα ξαδέρφια μου δυστυχώς δεν τα πρόλαβα ήμουν μικρή. Θεέ μου όταν φτάσαμε εκεί, αυτός έβριζε και ήταν έτοιμος να κλάψει. Εγώ απ' την άλλη νόμιζα πως ήμουν στον Παράδεισο. Τόσοι άντρες εκεί, ωραίοι και ευάλωτοι :P Δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να πετύχω αυτή την άσκηση που τρέχουν πρωί πρωί χωρίς μπλούζες μιας και το αχαΐρευτο θυμόταν να μας ειδοποιήσει μόνο για τον δούμε. Ααααχ φίλοι σου λέει μετά!!
    Πάντως καλά πέρασες παράπονο δεν έχεις!! (στα τρία τέταρτα της ανάρτησης πέθανα στο γέλιο, είμαι πολύ γουρούνα;) Καλό βραδάκι, φιλί γλυκό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α όχι δεν είσαι γουρούνα, κι εγώ γελάω που τα γράφω, 21 χρόνια μετά μόνο να γελάω μπορώ με αυτά, και με χιλιάδες άλλα από κεινες τις μέρες!!!

      φιλί γλυκό, πάω να σαπίσω, είμαι απ τις 6 στο πόδι...

      Διαγραφή
  9. Πέρασα κι εγώ στρατιωτικό ώς κοπέλα φαντάρου αν και ήξερα πολλά ήδη με παππού και θείους στρατιωτικούς...Αλλά τώρα,από τη μία με έκανες να γελάσω μέχρι δακρύων και από την άλλη μελαγχόλησα,γιατί τα χρόνια περνάνε γρήγορα και θα έρθει η στιγμή που τα αντράκια μου θα φύγουν για το στρατό και...ούφφφ...τί τραβάμε κι εμείς οι μάνες :p
    Kαλό βραδάκι αγαπημένε tremens :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περνάνε λέει, νεράκι περνάνε τα άτιμα, οι μνήμες μου από τότε είναι τόσο φρέσκες λες και ήμουν πριν λίγο καιρό. Ήταν μια έντονη εποχή με απίστευτα άσχημες και ασύλληπτα όμορφες στιγμές. Ήταν παράνοια αλλά δεν το μετανιώνω που πήγα, πήρα πολλά!

      Καλό βραδάκι γλυκιά μου...

      Διαγραφή
  10. Όου! Οποία σύμπτωσις! Και το παιδάκι μου στην Κόρινθο παρουσιάστηκε!
    Μετά πήγε στη Χίο και ύστερα στην Κοζάνη από όπου και απολύθηκε!
    Στη Χίο μου άρεσε και την Κοζάνη την βρήκα πολύ τακτοποιημένη πόλη!
    Ε, τι; Να μην πήγαινα να δω το παιδί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, μια χαρά, στην πινέζα κι εσείς, κι εγώ το ίδιο, Κόρινθο, Χαϊδάρι, Σάμο και Καλπάκι... ένεκα του βίσματος βλέπεις!

      Διαγραφή
  11. Με καλέσαν αλλά δε πήγα λόγω αναβολης λόγω σπουδων!Μεγάλες στιγμες!Εγώ θα παρουσιαζόμουν Ναύπλιο!:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ είσαι νινί ακόμα, δεν ξέρεις πως χαϊδεύουνε και πως φιλούν στο στόμα...

      Άλλα χρόνια εκείνα πιο άγρια, σκέψου μόνο ότι ήταν 17 μήνες...

      Διαγραφή
    2. Καλά δεν έχω και πρόβλημα!!χεχε!!
      Στρατιωκη εκπαιδευση!:)

      Χαιρετωω!

      ΥΓ:ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΝΙΝΙ!!Ευχαριστώ!:)

      Διαγραφή
  12. σας κατεβάζουν τα βρακιά?? αλήθεια τώρα...ή ειναι καψόνι? κι αν εχεις έναν, τι γίνεται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. φίλε tremens,τώρα μου θύμησες ότι έχασα δυο χρόνια από τη ζωή μου άσκοπα και όλο αυτό το παραμύθι σκληραγώγησης σώματος και χαρακτήρα που μας πάσαραν ήταν μια φαρσοκωμωδία που ήμασταν εμείς πρωταγωνιστές. Τρίπολη-Πάτρα-Θεσσαλονίκη και μετά μόνιμος κάτοικος Μυτιλήνης κόντεψα να γίνω {16 μήνες},πεταμένα χρήματα,έξοδα,κούραση ψυχολογική ,για να δουν αν έχω δύο π@π@ρια;;;;
    όντας επιλοχίας λόχου,ξέρεις εσύ... να μερικά κατορθώματά μου:
    1)πήγαινα σηκωτούς για μπάνιο όσους είχαν να κάνουν από τη βάπτισή τους..
    2)εφόδους μετά τη νυκτερινή κατάκλιση στο θάλαμο να δω αν κάποιος βασανίζει το πέος του... χαχαχαχαχαχα
    3)όσους έβαζα σκοπιά 12-2 και 2-4 στο νησί δεν φύλαγαν το τάγμα αλλά το διπλανό σκυλάδικο ,αν θυμάμαι καλά το έλεγαν Κληματαριά;
    4)κατά τη μεταφορά πυρομαχικών,ο οδηγός με ρώτησε:με χωράει να στρίψω;ακόμα πρέπει να μαζεύουν τα κιβώτια και το φορτηγό από το χαντάκι...
    5)σοβαρότατη άσκηση συναγερμού εκκένωσης τάγματος,και το κομβόι φτάνει σε ένα χωριό, ε ξέρεις πως είναι οι δρόμοι στα νησιά ήταν και η άσκηση όπως σου είπα σοβαρότατη ....αέρα τους λέω περνάτε και περάσαμεεεεε....
    την επομένη έξη ιδιοκτήτες Ι.Χ ήρθαν στη διοίκηση να πάρουν τις αποζημιώσεις τους....
    6)και κλείνω ,όχι γιατί τελείωσα αλλά να πάω για ύπνο φίλε ,πάρε ένα που έγραψε:σε άσκηση πάλι,μας μεταφέρει στο πεδίο της μάχης αυτό το τεθωρακισμένο αγρίμι ντε το Λέοπαρντ,μετά από είκοσι λεπτά ταρακουνήματος,κλεισούρας,ασφυξίας,σκόνης φτάνουμε επιτέλους στη μάχηηηη...ανοίγει η πόρτα,μπροστάρης να πάρω το παράσημο και πήρα δύο αυτά με τις ανοιχτές παλάμες,γιατί ενώ όλοι πήγαιναν να πολεμήσουν τον εχθρό εγώ με τούς δικούς μου τρέχαμε καταπάνω στους επισήμους !!!! ε που να ξέρω ποιοι είναι οι εχθροί;;;;
    καλό βράδυ,νυστάζω,έχω να σηκωθώ 5:30,να μη πάω δουλειά;
    α μη το ξεχάσω,αυτό δεν είναι σχόλιο,ανάρτηση είναι,χρωστάς μία στο blog της Ν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε Κώστα κανε καμιά ανάρτηση στο μπλογκ της Νασιας,τα λες τόσο ωραια!!
      φιλιά πολλα και στο κοριτσι μας

      Διαγραφή
    2. Αυτό είναι ανάρτηση στην ανάρτηση και πολύ γουστάρω Κώστα! Ξέρεις, τα σχόλια είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο blogging, και κάτι τέτοια σχόλια με κάνουν χαρούμενο...

      Από ιστορίες άλλο τίποτα, το φοβερό είναι ότι όλα χαράσσονται στη μνήμη για πάντα, είναι τόσο παράξενη περίοδος που σου μένει!

      Διαγραφή
  14. Xμ... καλημέρα! Προλαβαίνω την πρώτη παράγραφο κι αναρωτιέμαι. Εγώ ο μαλάκας, που καθαρίζω τις τουαλέτες στο γραφείο, οταν εχουμε παρουσιάσεις ή ξένο οίκο, ή σεμινάρια, τι διαφέρω απο τους στρατιώτες?
    Τίποτα δυστυχώς. Τα κακομαθημένα ολα σας, πάτε στρατό για να σας σπάσει ο τσαμπουκάς...
    το οτι βλάχοι σας διοικούν.... λιγο με νοιάζει.
    Εθελοντικά απο μόνη μου το κάνω...!!!!

    επιστρέφω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α εσένα λίγο, εμάς που τα περνάμε πολύ, βλέπεις σε διοικούν άνθρωποι που στην πραγματικότητα δεν είναι ικανοί ούτε να σου γλύψουν τα παπούτσια, αλλά και στη δουλειά συνήθως αυτό συμβαίνει, ουφ, άτιμη κενωνία...

      Διαγραφή
  15. χαχαχα γιαυτο σε λατρεύω,τώρα πάρα πάνω...από μικρή μου άρεσε ο Ταρατατα,μα αυτός έκανε άλλα,λες στη δίπλα πατρίδα να περνάνε καλά τα φαντάρια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, δυστυχώς δεν τον πέτυχα εκεί, αν τον είχα πετύχει θα χαμε περάσει καλά!!!!!

      Διαγραφή
  16. τι τράβηξες κι εσύ τα αρχαία εκείνα χρόνια μπαμπά(παίζει να είμασταν και μαζί Κόρινθο τότε, τι ΕΣΟ ήσουν εσύ που τα θυμάσαι όλα;), φιλιά πολλά περιμένω το 3-2-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α γιε μου, πως τα καταφέραμε πατέρας και γιος μαζί στην Κόρινθο, ούτε ο Αλμοδοβάρ δεν μπορεί να φανταστεί!

      91Δ ήμουν ο δύστυχος!!!

      Διαγραφή
    2. όντως Αλμοδοβαρικό σενάριο, μια πριν εγώ... (γ)

      Διαγραφή
    3. Ιιιιιι πριν πάω εγώ πήγε ο γιόκας μου! Αίσχος!

      Διαγραφή
  17. Εγώ αν και τεθωρακισμένα πήρα μεταθέσεις μόνο όπου είχα σπίτι-διανυκτέρευση (άρα βύσμα) κι έκανα ζωάρα, αν και για λίγο στο κέντρο ήταν ζόρικα.

    Τσίμπισες και κοπλιμάντ για το κωλαράκι σου!
    Το μόνο που ακουγόταν γαι τα δικά μας κωλαράκια ήταν ότι ήθελαν οι παλιοί να τα σκίσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβούμαι ότι ο γιατρός το πήγαινε το γράμμα, αλλά ήμουν πολύ μικρός τότε για να το πάρω χαμπάρι!

      Διαγραφή
  18. Στρατό δεν έχω πάει αλλά αυτό το ξέρω: Δεν ξέρεις τίποτα στο στρατό!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εγώ τι να πώ τώρα η έρμη.. που είχα το στρατόπεδο το ίδιο στο σπίτι μου επί ενάμιση χρόνο και δεν το είχα πάρει πρέφα νωρίτερα για να στρίψω. Παρουσιάστηκα σε στρατόπεδο με στρατοκαυλέο χωρίς καν να το γνωρίζω. Και στην τελική, ποτέ δεν άκουσα και κοπλιμάν για το δικό μου κωλαράκι. Τσάμπα τα καψόνια..

    Φιλούρες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, εσύ με την περίπτωση αυτή πάιρνεις Νόμπελ είρήνης, δεν το συζητώ...

      Διαγραφή
    2. Το μόνο θετικό είναι οτι μπορώ να συμμετέχω στις αντροπαρεές όταν μιλάνε για στρατό το ίδιο θερμά όσο θα έκανε και ένας άντρας!! αχαχαχαχαχααχ

      Διαγραφή
    3. Αυτό δεν είναι μόνο θετικό, είναι Υπερατού!!!

      Διαγραφή
  20. Τι πετάχτηκες και εσύ με τα Γαλλικά μετά την ατάκα για το γόπινγκ; Τα ήθελε ο κώλος σου!
    Αυτό με τους 2 όρχεις το κάνουν για να αποκλείσουν ρωσσοπόντιους από την περιοχή του Τσερνομπιλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και είπα και ψέμματα, 5 λέξεις ξέρω όλες κι όλες, με τιμώρησε ο καλός Θεούλης...

      Βρε λες; οι του Τσερνομπιλ νόμιζα πως έχουν 3...

      Διαγραφή
  21. Κάτι τέτοια διαβάζω και ευχαριστώ το Θεό
    1ον: που δεν είναι υποχρεωτικός ο στρατός για τις γυναίκες στην Ελλάδα και
    2ον: που δεν είχα ποτέ γκόμενο φαντάρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, μην το λες, έχει και τα ωραία του (όχι να έχεις γκόμενο φαντάρο, να πηγαίνεις!)

      Διαγραφή
  22. Κοίτα, εγώ γελάω με όλα αυτά - που γράφεις ντε - και γέλασα πολύ με το σχόλιο που απο πάνω λέει νάσια.. αμάν ρε Κώστα... γράφε πρώτα το όνομά σου, είδα κι έπαθα να καταλάβω...!!!!

    Λοιπόν, βλέπω ότι τα γεννέθλιά σου, είναι ΣΚ, κάποια μέρα, κι εγώ δεν ανοίγω. Να ευχηθώ απο σημερις, μην ξεχάσω αύριο, να είσαι πολύχρωμος πάντα και χαρούμενος και αισιόδοξος!
    Να μεγαλώνεις και να βλέπεις τις άσπρες τρίχες να πληθαίνουν. τότε μπορεί να συζητήσουμε για το νούμερο 970 !
    μαααααααααααααααααααατς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, την Κυριακή είναι, την Κυριακή τα καημένα τα γενέθλια!

      Σ ευχαριστώ πολύ καρδιά μου για τις ευχές και φυσικά σ ευχαριστώ που είσαι στη χωή μου!!!

      Διαγραφή
    2. είμαστε σε μιαν άλλη διάσταση οι δυό μας... χωή...χχχχωήηηηη... πολύ μ' αρέσει.
      Θάπρεπε να ειμαι εδώ, κουλή δεν είμαι και με δανεικό πισί, αλλά γιορτάζει και η μανουλα και η εγγονή της και οοοοολοι περιμένουν τραπέζι απο την χρυσοχέρα Ζουζουνα.

      Διαγραφή
  23. χαχαχαχα στρατος απο οπου και να το πιασεις γελας και κλαις μαζι!
    κορινθος(4 μερες απλυτος λογω του προβληματος νερου)-χαιδαρι-εβρος(6μηνες χωρις αδεια λογο αποστασης και ελλειψης ρευστου)στο συνολο 12μηνες προστατης οικογενειας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, την έχεις περάσει την Κόρινθο την άνυδρη... τι δράμα κι αυτό!

      Διαγραφή
  24. Άτσα ο γιατρός! Από τότε συννεφάκι γκαντεμιάς σε κυνηγούσε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή