Γιουροβίζιον ημιτελικός 1 - παρτ 2

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.boemradio.com

Και έτσι, σήμερα, τη μέρα του δεύτερου ημιτελικού, μια μέρα γιομάτη σκόνη εξ Αφρικής, ας συνεχίσουμε το σχολιασμό του πρώτου ημιτελικού μπας και προλάβουμε να ενημερώσουμε εσένα φιλοθεάμον κοινό, εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο, εσένα π’ αγαπώ τόσο πολύ.

Πάμε;

10. Τσεχία. I Stand- Gabriella. Κούκλα νεαρά με ενδυμασία και χτένισμα θείτσας σε βάφτιση στο Μπογιάτι, άντε στο Πανόραμα Αχαρνών, μπαλαντίτσα, φωνούλα μετριοτάτη, βαριέμαι, πλήττομαι και χασμουριέμαι – ιδιαίτερα μετά το Ρώσο, δεν παλεύεται, λύνει αίφνης τον κότσο και ξεχύνεται ο καταρράχτης χρυσών μαλλιών, αλλά φευ – το φόρεμα παραμένει ίδιο, για κάποιον ανεξιχνίαστο λόγο περνά – και το σαγόνι κρεμά.

11. Κύπρος. Alter Ego - Minus One. Πρώτα απ όλα να σε ενημερώσω ότι Alter Ego είναι η μάρκα ηλεκτρονικού τσιγάρου που ατμίζω, οπότε ήδη απ το όνομα είμαι συνδεδεμένος συναισθηματικά με το γκρουπάκι. Λοιπόν, η μεγαλόνησος αποφασίζει να κάνει τη διαφορά και αντί του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου, στέλνει επιτέλους ένα ροκ συγκρότημα το οποίο, όλως παραδόξως, είναι πολύ καλό. Και το τραγούδι καλό και διαφορετικό, και ο τραγουδιστής καλός με το μολυβάκι του, με τα όλα του, και η φωνή του καλή και μια χαρά, κάνει και την κραυγή των λύκων – δυστυχώς χωρίς τη δροσερή Μαρία Αλιφέρη, επιτέλους κάτι όμορφο και διαφορετικό στην τραγικό αυτό ημιτελικό, όπου αν εξαιρέσεις το υπερθέαμα της Ρωσίας δεν έχει προσφέρει μέχρι στιγμής τίποτα απολύτως για οποιαδήποτε τέρψη. Εγκρίνω Κύπρο δαγκωτό! Και οι λοιποί, οπότε θα τους ξαναματαπολαύσουμε το Σάββατο.

12. Αυστρία. Zoe – Loin d’ ici. Φαίνεται λοιπόν πως η Ρωσία σπάει το φράγμα της κακογουστιάς και μετά την υπέροχη Κύπρο, μια νοστιμότατη κορασίς, Αυστριακιά διαλεχτή, με μουτράκι κουκλίστικο, φορεματάκι κουκλίστικο και κοψιά κουκλίστικη και σκέτη γλύκα, αποφασίζει να τραγουδήσει στα γαλλικά ένα υπέροχα γλυκύτατο κομμάτι. Η προφορά εξαισία, η φωνή θέλει δουλίτσα αλλά δεν με ενοχλεί, η ενορχήστρωση έξοχη, επιτέλους, τα έρμα τ αυτιά μου παίρνουν ανάσα με αυτό το νοσταλγικά όμορφο τραγούδι και οι οφθαλμοί μου με αυτό το υπέροχα γλυκό κορίτσι. Εύγε! Πέρασε φυσικά!

13. Εσθονία. Yuri – Play. Ο μόλις 19 ετών αοιδός έχει τόσο βαριά – μα απαίδευτη - φωνή και τόσο μυστηριωδώς νοσηρό βλέμμα που μου κλωτσά απ την αρχή. Το τραγούδι δεν είναι κακό, δεν είναι καλό, έχει όμως ρυθμό κι εύρημα με τραπουλόχαρτα. Φαίνεται παρόλα αυτά ότι δεν ενοχλήθηκα μόνον εγώ γιατί δεν περνά σου λέω, δεν περνά…

14. Αζερμπαϊτζάν. Samra – Miracle. Γλυκούλα Αζέρα, ψιλοάφωνη, ενδεδυμένη με λέπια χρυσά – φυσικόν αέριον γαρ – άδει ποπάκι αρκούντως αδιάφορο, κρατά μικρόφωνο χρυσό και γενικώς όλοι επί σκηνής έχουν βγάλει τη χρυσή – που είναι άλλωστε μια ασθένεια μάστιγα στις χώρες αυτές με το πολύ φυσικό αέριο. Το μπαλέτο, το χρυσό μου, κάμει κι αιγυπτιακό χορό που είναι πανάσχετο με το άσμα, και για μεγάλη μου πίκρα περνά. Φυσικό αέριο είναι αυτό, αν δεν περάσει το αέριο το φυσικό ποιος θα περάσει; Τα μπουρεκάκια;

15. Μαυροβούνιο. Highway – The real Thing. Το ηρωικό Μαυροβούνιο αποφασίζει και αυτό να στείλει ροκ γκρουπάκι. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το ροκ γκρουπάκι όμως είναι δυστυχώς ερασιτεχνικότατο, με αποτέλεσμα, το τραγούδι να είναι ταυτοχρόνως άτονο και φασαριόζικο, παγκόσμια πατέντα - κανείς δεν το είχε καταφέρει μέχρι τώρα. Η ευρεσιτεχνία αυτή δεν εσυγκίνησε τους φίλους ψηφοφόρους, κι έτσι, το Μαυροβούνιο πάει επίσης καλιά του, άντε και του χρόνου, και μη με πάρεις τηλέφωνο, θα σε πάρω εγώ όταν θα είμαι έτοιμος.

16. Ισλανδία. Greta – Hear them Calling. Η υπέροχη Greta ακούει φωνές και αποφασίζει να τις διώξει από μέσα της, να περάσει ένα ψυχικό του μπο φλο, να ηρεμήσει η κοπέλα, και όλο αυτό αποφασίζει να το μοιραστεί μαζί μας. Πέφτει λοιπόν στα πατώματα, σκιές την κατατρέχουν, ξεφυτρώνουν φτερούγες (μη μου μπερδεύεσαι, όχι από κοτοπουλάκι τραγανιστές και spicy) με ταράζει, αλλάζει, γίνεται ρυθμικό, ξαναχαμηλώνει, με μπερδεύει, θέλω τη μαμά μου, οι φωνές την αφήνουν αυτήν κι έρχονται σε μένα και αλυχτούν όχι, όχι, ΟΧΙΙΙΙΙ και τελικά το συναίσθημα περνά στον κόσμο που στέλνει την ημίτρελη Greta πίσω στο Δαφνί…

17. Βοσνία. Dala & Deen & βιολεντσέλο – Η αγάπη είναι. Η αγάπη λοιπόν, για τη φίλη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, τη χώρα με ονοματεπώνυμο,είναι συρματόπλεγμα, μια χοντρή με γοργονέ φουστάνι κόκκινο, με τελείωμα τούλι και χρυσές λεπτομέρειες, ένα φαλακρός αοιδός με υπέροχα βγαλμένο φρύδι κι ένα sci-fi βιολεντσέλο. Το τραγούδι είναι πολύ κακό, η παρουσίαση είναι αισχρή κι έτσι, η φίλη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, η χώρα με ονοματεπώνυμο, περνά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως η πιο ντροπιαστική στιγμή του ημιτελικού. Τους συμπονώ αλλά πείνασα.

18. Μάλτα. Ira – Walk on water. Η νήσος έχει την τύχη να είναι τελευταία στην παρουσίαση, ιδιαίτερα μετά την φριχτή Βοσνία – Ερζεγοβίνη, τη χώρα με ονοματεπώνυμο, οπότε και τη κρωξίματα παγωνιού να έκανε, καλά θα πήγαινε. Μα τι φορά η καλλίπυγος Ira, που για Μαλτέζα τη λες και νόστιμη, τη λες και λεπτή, έχει κάνει και σολάριουμ, ωραία φωνούλα έχει, χαρωπό το ασματάκι, περπατά και σε ψηφιακό νερό, ένας χορευτής μόνος ζει το δράμα του, έκτακτα περάσαμε, εύγε περνάτε, περάστε απ το ταμείο να σας δώκουμε το εισιτήριο. Ρηξικέλευθο το άσμα το μαλτέζικο; Όχι, απλά συμπαθές!

Οπότε, όπως αντιλαμβάνεσαι ολοκληρώσαμε το 1^ο μέρος, πάμε το βράδυ για το δεύτερο. Ο γραφών υπόσχεται να είναι εκεί, να μεταφέρει τη μαγεία του διαγωνισμού όπως μόνον αυτός (και χιλιάδες άλλοι σχολιασταί) ξέρει!

Α τουτ α λερ!