Βρέχει φιλενάδα, μια γλυκιά βροχή, μπλεγμένη με σκόνη απ τη Σαχάρα δημιουργώντας έναν πηλό κόκκινο, αρκετή ποσότητα του οποίου σε κάθε αυτοκίνητο είναι ικανή να δημιουργήσει ένα όμορφο τασάκι - ένα μικρό κομψοτέχνημα θα τολμούσα να πω, μια χειροτεχνία κατάλληλη για καπνιστές και μη - ένας ξένος να σου ρθει, ένα τσιγάρο να θέλει ν' ανάψει να πάνε κάτω τα φαρμάκια, στη γλάστρα με το βασιλικό να το σβήσει; Άσε που με τόση βροχή το μόνο φυτό που ευδοκιμεί στα Αθηναϊκά μπαλκόνια είναι τα νούφαρα και τα φύκια... μην το συζητάς.
Βρέχει που λες εδώ και μέρες, τι μέρες, βδομάδες, τι βδομάδες, μήνες, με μικρά μόνο διαλείμματα απλής συννεφιάς ή - Θέ μου φύλαγε - ηλιοφάνειας. Να, σαν τα πέρσι που κάναμε ένα μπάνιο το Μάη - όπου είχαμε ανοίξει και το παράθυρο να μπει δροσιά αλλά μπήκαν νερά - και μετά μέσα Ιούνη πια, μέσα Ιούνη για να δούμε τον ήλιο τον ξανθό, κι αυτό όχι απαραιτήτως, μη φαντασθείς, έτσι λίγο βγήκε ο ήλιος και μετά ξανάβρεχε, και πέρασε το εύθυμο καλοκαιράκι και ήρθε το χινόπωρο πιο υγρό από ποτέ κι έχει παπαριάσει η πλάση σαν τα χέρια μετά από μπουγάδα στο χέρι - με Persil Express μόνον, διότι εσύ σα νοικοκυρά διαλεχτή, ξέρεις.
Και τώρα ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια θα άνθιζαν αν έβγαινε και λίγο ο ήλιος ο ηλιάτορας να τους προσφέρει χάδι, να τους δώκει ενέργεια ν' ανθίσουν, όχι, κατά Αύγουστο μεριά τις βλέπω τις παπαρούνες να προβάλλουν τα κόκκινα κεφαλάκια τους - αν δεν έχουν σαπίσει μέχρι τότενες.
Βρέχει και γεμίζω νοσταλγικές μνήμες, μνήμες αλλοτινών καιρών τότες που η Αθήνα λέγανε οι παλιοί, ότι είχε ξηρό κλίμα και έρχονταν οι φυματικιές της όπερας να ανασάνουν.
Ενθυμούμαι - με μια δόση νοσταλγίας - εκείνα τα Πέτρινα Χρόνια που είχε να βρέξει καιρό αρκετό, μήνες ολόκληρους ξηρασίας και ατάσθαλης σκόνης, τόσον καιρό δε, που στέρεψεν ο Μαραθώνας και όλα τα συμπαραμαρτούντα, ενώ ο έρμος Μόρνος είχε λιγάκι νεράκι, να να τόσο δα στον πάτο, που η ΕΥΔΑΠ αύξησε τα τιμολόγια για να μην καταναλώνουμε νερό χωρίς λόγο (και που φυσικά παρέμειναν φουσκωμένα), που τοποθετούσαμε με θέρμη ένα τούβλο στο καζανάκι, δίπλα στο αεροστεγές με τα χρυσαφικά,
Περισσότερα εδώ!
Περισσότερα εδώ!
η βροχή ειναι γούρι! Θα φερει και τα πολυπόθητα μετρητά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω στο παταρι κρυβω τα τιμαλφή μου ,πίσω απο τις φλοκατες -προίκα της μαμάς!
φιλάκια!
Και το κουτσούλημα στο κεφάλι από περιστέρα διαλεχτή και φουρφουριόζα γούρι είναι αλλά δεν σημαίνει ότι μας αρέσει κιόλας. Πίσω απ τις φλοκάτες; Ωραία, για να ξέρω!
ΔιαγραφήΤι γούρι, Νάσια παιδί μου;! Συγκεντρώσου! Δεν είναι καφές!
Διαγραφήχαχαχαχαχα ειπα να αποπροσανατολισω το κοινο ,αλλά δεν τα καταφερα!
ΔιαγραφήΚαλά να πάθω, η γαϊδούρα γάτα, που παραπονιόμουν για τη γύρη των πεύκων κάθε χρόνο τέτοιες μέρες... Πάει, παπάριασε κι η γύρη, χορεύει η υγρασία πίσω απ' το σοβά, άσε πια το βήχα -να, σαν αυτές, της Όπερας- τι να σου λέω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο κέρδος... τα τασάκια!
Καλησπέρα και φιλιά!
Εμ κι εσύ, αντί να πάρεις ένα σπρέι-αεροζόλ για τις αλλεργίες μας έφερες τη λάσπη. Τι τασάκια παιδί μου, το πρωί αν μάζευα τη λάσπη απ το αυτοκίνητο το αέτωμα του Παρθενώνος έφτιαχνα...
Διαγραφήέλα και την άλλη βδομάδα ξεκινάμε τα μπάνια στις θάλασσες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πότε θα φτιάξει ο καιρός ε; Τις μέρες που θα χω πάει εξωτερικό για να γευθώ εξωτικό κοκορέτσι, μετά θα ξαναβρέξει!
Διαγραφή