Συγγραφικό μπλοκ

Κι εκεί που οδηγείς αμέριμνος με το hands free στ' αυτιά και συνομιλείς γλυκά με το αμόρε, πετάς το τσιγάρο απ' το ανοιχτό παράθυρο, λιακάδα όμορφη γαρ, το οποίο στο επιστρέφει χαιρέκακα το θαλασσινό τ' αγέρι του Χαλανδρίου, προσγειώνεται ανάμεσα στο μπούτι και την καρέκλα, καίει το μπούτι και την καρέκλα, ουρλιάζεις απ το κάψιμο - για το μπούτι, όχι για την καρέκλα, πας να το πιάσεις και καις και το χέρι σου και σου πέφτει στο χαλάκι του δαπέδου ενώ με το άλλο χέρι και χωρίς αν καλοβλέπεις προσπαθείς να μη στουκάρεις πουθενά, βλέπεις και τη συνάδελφο Βάσω, τη χαιρετάς, φυσάς το καμμένο χέρι και προσπαθείς να βρεις και να παρκάρεις.

Αυτό συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα και είναι το μόνο που έχω γράψει, ενώ έχω προσπαθήσει αρκετά. Τι σκατά φταίει και δεν μπορώ να γράψω;