Επάνοδος

Αχ βρε φιλενάδα, χρόνια πολλά, χρόνια καλά κι ευτυχισμένα, ήρθα κι εγώ ο καημένος απ τον όμορφο βορρά στον υπέροχο νότο, βλέπεις ρε συ το Βόρειοι Νότιοι ποτέ δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα στη ζωή μου, ίσως η σειρά, ξέρεις, 2 κανάλια είχαμε τότε όλα κι όλα, το ένα έβαζε Βουλή, το άλλο κανά Κότζακ, κανά πουλί τεθνεόν λαλούμενο, τέτοια πράγματα. Τώρα που τά χουμε μπόλικα να οι επιλογές, χιλιάδες, να και το μάστερ σεφ το οποίο πολύ το γουστάρω γιατί σε κάνουν να νιώθεις ότι το πιάτο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, και να τα ρίγη και να οι συγκινήσεις.

Κι ένα σωρό επαναλήψεις ε; Τα πάντα κρύο πιάτο, τίποτα φρέσκο. Τι καφέ της Χαράς, τι Κωνσταντίνου κι Ελένης (δεν έχει λιώσει αυτό ήθελα να ξερα παίξε παίξε τόσα χρόνια; Αλλά την καλύτερη δουλειά την κάνει το Mega στις επαναλήψεις, το ονόμασε λέει Mega Classics. Α, ναι. Όλα κλασσικά σ αυτή τη χώρα, το γιαούρτι, η μουστάρδα και τα σίριαλ. Μη γκρινιάζεις φιλενάδα, μη μου γκρινιάζεις καθόλου, ακόμα και οι ειδήσεις σαν σε επανάληψη είναι. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Λίστα Λαγκάρτ εδώ και 2 χρόνια, non stop. Ποιος την πήρε, τι την έκανε, ποιος την αλλοίωσε (γαλακτοκομικό εκτός ψυγείου μου κάνει αυτό - αν και με το ψόφο που έχει και χωρίς πετρέλαιο, εκτός ψυγείου καλύτερα διατηρείται το parmigiano reggiano που είχες πάρει προ κρίσης και το φυλάς εκεί να να μαζί με τα οικογενειακά κοσμήματα και τον βαφτιστικό σταυρό.

Τι έλεγα; Ό,τι μου κατέβει φιλενάδα διότι είμαι και ολίγον πτώμα απ το ταξίδι με Εκείνο Το Γρήγορο Τρένο Που Δεν Φτάνει Ποτέ Στην Ώρα Του Για Να Μη Μας Το Ματιάσουν, που σουρνόταν σαν χελώνα καρέτα καρέτα οπότε και μόνον εκ συμπαθείας το υπομένεις - είδος προς εξαφάνισιν το τροχοφόρο. Αλλά εγώ βρε συ περίμενα να δω χιόνια στην διαδρομή και τίποτα - ούτε μια νιφάς. Στο Δομοκό δε, ναι, εκεί που πήζει η κατίκη και κάνουμε στάση για τσιγάρο, μια λιακάδα απίθανη, σχεδόν Αυγουστιάτικη, να σε βαρά ο ήλιος κατακούτελα να κάνεις και μαστούρα με το στριφτό. Μια χαρά.

Τι έλεγα; Σάμπως και ξέρω τι έλεγα; Σάμπως και ξέρω τι μου γίνεται; Ιδέα δεν έχω φιλενάδα, μια αισιοδοξία την έχω η αλήθεια είναι αλλά μην μου κόπτεσαι, του βλαμμένου του ζωδίου μου θα ναι, δεν θα ναι; (Πω πω αυτό μου θυμίζει εκείνη τη διαφήμιση της πολυκαφετιέρας με εκείνον τον άθλιο τύπο που λέει θα ρθει, δεν θα ρθει; και θέλω να τον φονεύσω βάναυσα βάζοντάς του τη καφετιέρα και όλα τα συμπαραμαρτούντα (κι άμα το γραψα σωστά φέξε μου) εκεί που δεν μπαίνει το φως του ήλιου.

Α, και μιας και μιλήσαμε για μάστερ σεφ, φιλενάδα σου εφιστώ την προσοχή. Μην μου ερωτεύεσαι τον Σκαρμούτσο, ξέρω εγώ. Δεν θα σου κάτσει. Το πολύ πολύ να σε βάλει να του κόβεις το κρεμμυδάκι.

Τι έλεγα; Δεν βγάζεις άκρη ε; Ούτε εγώ. Ζαλισμένος είμαι απ την αλλαγή χρονικής ζώνης, απ τη ζώνη της αγάπης στη ζώνη της ανεργίας, ναι, ζαλισμένος είμαι κι αυτό το τζετ λαγκ δεν ξεπερνιέται εύκολα. Όχι. Έχουμε και τα δικαστήρια μεθαύριο. Ναι, ναι, γίναμε και δικομανείς στα γεράματα...

Τι είπες; Πως τα πέρασα; Μην τα ρωτάς. Το τέλειο το γνωρίζεις; Βάλε και κάτι παραπάνω και είσαι μέσα. Τι βόλτες στην πόλη, τι αγάπες κι αγκαλιές, τι ξεκούραση, τι χαλλλλλάρωση, τι να σου λέω. Ε, πήρα και κανά κιλό και άρχισα και δίαιτα σήμερα, ένεκα της φτώχειας ας το δούμε διατροφολογικώς. Δε λές που έχω συνδρομή στο γυμναστήριο πληρωμένη να μου περνά κι η ώρα; Ναι, ναι, για πλάκα το έλεγα πριν κανά μήνα, ορίστε, αληθινό βγήκε φιλενάδα.

Α, σε παρακαλώ, εσύ που έχεις τα κονέ, ξέρεις, εσύ που τρέχεις στα κατηχητικά και στα τσάγια με τη Μούμια Καλής Θελήσεως, κάνε κάτι να μη βρέχει αύριο γιατί μού λειψε το ποδηλατάκι μου και θέλω να το βγάλω τσάρκα. Άντε βρε μάτια μου, να μη σου γκρινιάζω κι αύριο ε; Δεν κάνει. Νέα χρονιά μπήκε βρε, δεν κάνει.

Άντε βρε φιλενάδα, ξανάρθα! Καλώς σε βρήκα μάτια μου, καλό σου βράδυ!