Της Παρασκευής το γάλα

Προσοχή, δημόσιος κίνδυνος, κοπέλα λυγερή με μακρύ πορτοκαλί φουστάνι, σε ασημένιο κουβά οδηγεί ως ημίτρελη στα στενά του Αμαρουσίου - τα οποία είναι πολύ στενά ρε φιλενάδα - και παραλίγο να παρασύρει καμπουριασμένη γραία η οποία διέσχιζε αμέριμνη με ηλιθιώδη ταχύτητα το δρόμο κι έσπευσα να αναρωτηθώ. Είναι εγκάθετη η πορτοκαλοφορούσα του Υπουργείου Οικονομικών και βάλθηκε να εξυγιάνει τα ταμεία μας τα ασφαλιστικά εξοντώνοντας ξερακιανές γραίες;

Εν τω μεταξύ, το πρωί στον ηλεκτρικό που είχε εκείνο το βαγόνι το λειψό, ξέρεις αντί για 6 έχει 5 βαγόνια [έμαθα προχτές το γιατί, έπιασα φιλίες με το σταθμάρχη και μου εξήγησε ότι με τις μετατάξεις πήραν τους μαστόρους του ΗΣΑΠ και τους πήγαν στα μουσεία -όχι, δεν επιδιορθώνουν τα αετώματα, τα φυλάνε, σαν εκείνη την κακομοίρα που μου φώναξε no posing please όταν πήγαν να με φωτογραφήσουν δίπλα σε μια Κόρη στο Παλαιό Μουσείο Ακροπόλεως κάτι φίλοι που έιχαν έρθει από Αμερική και δεν τρώγανε κρέας αλλά το παστίτσιο του Πρώην να το κάνανε -ο ένας εξ αυτών, call me princess, ήθελε και κέτσαπ να βάλει στο παστίτσιο αλλά δεν είχαμε και το φαγε σκέτο ο δύστυχος) τι έλεγα; α, ναι], και τρόμαξα να μπω γιατί όλοι είχαν πάει στο τελευταίο βαγόνι ενώ τα άλλα 4 ήταν άδεια και με βοήθησε ένα τεκνό να μπω τσίμα - τσίμα ο οποίος μου εκμυστηριεύτηκε - φωναχτά η αλήθεια είναι - ότι κάποιος κλάνει συνέχεια και άμα βρει ποιος είναι θα του γ.......ει ότι έχει και δεν έχει κι εγώ αναρωτήθηκα αν είχε φάει φασόλια για breakfast και γενικώς περάσαμε πολύ ωραία!

Παρόλα αυτά ο καιρός έχει τρελαθεί και μαζί του κι εγώ που αρνούμαι πεισματικά τα εξής
1. να απλώσω μέσα
2. να φορέσω παντελόνι και ουχί κοντοβράκι (βλ. βερμούδα)
3. να αφήσω το δίτροχο (βλ. ποδήλατο) στο σπίτι
4. να πάρω ομπρέλα
Τώρα, ποιος απ τους 2 θα νικήσει, θα δείξει!

Αύριο δε, θα πάρω το τρένο του ΟΣΕ που όλοι αγαπήσαμε, εκείνο το Εξπρές Που Δεν Φτάνει Ποτέ Στην Ώρα Του για να πάω στη φτωχομάνα μετά από σχεδόν 1 μήνα. Από τη μία δεν βλέπω την ώρα, από την άλλη σκεφτομαι το τρένο και ανατριχιάζω. Υποψιάζομαι ότι κι εκεί πήρανε διαφόρους και τους επήγαν στα μουσεία. Δεν εξηγείται πως ότι ξεχαρβαλώνει παραμένει άφτιαχτο. Ας το κλείσουν το διάολο να το πάρουμε απόφαση να μισθώνω τον Γκαρή της γειτονιάς να με πηγαίνει καβάλα τα 550 χλμ...  νισάφι πια!

Βέβαια γκρινιάζω για να γκρινιάζω διότι μόνο και μόνο που πηγαίνω Σαλόνικα μου φτιάχνει η διάθεση απίστευτα, άσε που κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε υλικό για post την Τρίτη που θα σου ρθω!

Οπότε φιλενάδα σήμερα κουράγιο, θα περάσει η μέρα, θα τα σιδερώσω και τα 2 πλυντήρια να μην τα χω για μετά και από αύριο Ντόλτσε Βίτα να σου πω εγώ. Μια στενοχώρια έχω μόνο, δεν πέρασε η δύστυχη Βουλγάρα στον τελικό της Eurovision και έχει πέσει σε κατάθλιψη και ζητάει παραπάνω για το σιδέρωμα και δεν βγαίνω ρε μανίτσα μου, έχω κι έξοδα αυτές τις μέρες!

Καλό Σαββατοκύριακο ομορφιά μου, ξεκουράσου και διασκέδασε! Και ας κερδίσει ο καλύτερος άυριο, μη μου σκας εσύ, εμείς δεν το παίρνουμε που να βγει το ξόμπλι που στείλαμε γυμνό να τρέχει στα Μπακού!!! (μα είναι όνομα πρωευούσης αυτό;)

Υ.Γ. 1 Όπως βλέπεις επανέρχομαι μην ανησύχεις, όλα καλά δεδομένων των συνθηκών

Υ.Γ.2 Μου λειψες ρε συ, το ξέρεις;