Sentimental (sweet) mood

Έκανε κουράγιο, είχε μεγάλη κούραση σωματική αλλά και ψυχολογική, είχε περάσει μεγάλο άγχος που δεν τελείωνε έτσι απλά, αλλά τα πράγματα έπρεπε να γίνουν όπως τα είχε σκεφτεί. Πάντα έτσι έπρεπε να γίνει, όχι ψυχαναγκαστικά, όχι, απλά περισσότερο για λόγους ισορροπίας και τάξης.

Έβγαλε το βούτυρο και το έλιωσε με 2 κούπες νερό και λίγο αλάτι. Το παρακολουθούσε να λιώνει, μουσική έπαιζε απ το διπλανό δωμάτιο και σκεφτόταν αν θα προλάβει να κάνει όλα αυτά που θέλει και αποφάσισε πως θα προλάβει, χωρίς έξτρα άγχος ακόμα για κάτι που αγαπά για κάτι που του αρέσει τόσο πολύ να κάνει. Κοίταξε γύρω του την κουζίνα όσο το βραστό νερό έλιωνε το βούτυρο, μικρή κουζίνα, ίσα που χωράει μέσα, πόσο θα του άρεσε να είναι τεράστια όπως αυτές που βλέπει στην τηλεόραση, με μοντέρνα ντουλάπια και σκεύη, με ατέλειωτους πάγκους και χώρους. Χαμογέλασε λίγο πικρά, το μεγάλο σπίτι είναι ένα όνειρο που θα μείνει ανολοκλήρωτο, δεν πειράζει ποιος θα το καθαρίζει άλλωστε...

Έβγαλε την κατσαρόλα απ τη φωτιά κι έριξε 2 κούπες αλεύρι σκληρό, σκληρό θέλει αυτή η συνταγή, με μαλακό δεν είναι καλό το αποτέλεσμα. Ανακάτεψε γρήγορα να ενωθεί το αλεύρι με το λιωμένο βούτυρο και το νερό (και μια πρέζα αλάτι) και το ξανάβαλε στη φωτιά ανακατεύοντας πάντα για να ψηθεί λίγο και να ξεκολλά εύκολα απ τα τοιχώματα. Έτοιμο. Λίγο να κρυώσει για να συνεχίσει, θέλει υπομονή η συνταγή.

Σιγοτραγουδώντας, έβγαλε το κακάο, 3 κούπες σε μια άλλη κατσαρόλα το απολάμβανε το κακάο, την τροφή των θεών, το μεγαλύτερο αριστούργημα στη ζαχαροπλαστική. Απολάμβανε το άρωμά του και το αποτέλεσμά του πάντα, τον έκανε πάντα να χαμογελά, του έφερνε στο μυαλό παιδικές στιγμές, κούπες με αχνιστό κακάο και τσουρεκάκι ή μπισκοτάκια στο πλάι για βούτημα... πόσα χρόνια είχε να το κάνει αυτό; Ούτε που θυμάται, τον έφαγαν οι διατροφές και οι δίαιτες, τα υγιεινά και άνοστα... Μμμμ κρίμα, θα το γλεντήσει όμως τώρα που θα το βλέπει να ενώνεται με τη ζάχαρη και το γάλα για να γίνει όμορφη σάλτσα. Λίγη βανίλια και λίγη βότκα να αρωματιστεί και να αποκτήσει μια οξύτητα στον ουρανίσκο, να τον γλυκαίνει και να τον πονά - λίγο, μόνο λίγο. Έτοιμη κι αυτή, μοσχοβόλισε το σπίτι άρωμα σοκολάτας... Υπέροχο. Το στομάχι γουργουρίζει και το στόμα γέμισε σάλια αλλά δεν είναι ώρα για τέτοια, έχει δουλειά ακόμα, ευχάριστη δουλειά.

Παίρνει τ αυγά απ το ψυγείο, 8 τον αριθμό και τα σπάει και τα ενώνει ένα ένα με τη ζύμη που έχει κρυώσει, πρέπει να κρυώσει για να μην ψηθούν τ αυγά στο ένωμα. Δύσκολο σημείο αυτό, θέλει καλό ανακάτεμα να ενωθούν εντελώς, δεν είναι ώρα για τσαπατσουλιές. Η ζωή χωρά τσαπατσουλιές σε πολλά πράγματα αλλά στη ζαχαροπλαστική όχι, αν το κάνεις λάθος θα το καταστρέψεις. Ενώθηκαν όμορφα, η ζύμη ελαστική και αρωματική, έτοιμη για ψήσιμο...

Ανάβει το φούρνο στους 200, βουτυρώνει το ταψί και βάζει ζύμη σε ένα σακουλάκι αποθήκευσης. Το κόβει λίγο με ψαλιδάκι σε μια γωνία και αρχίζει να δημιουργεί ροζέτες ζύμης στο ταψί. Γέμισε. Ολοταχώς στο φούρνο. Ετοιμάζει και δεύτερο ενώ ανησυχεί για το αποτέλεσμα. Πάντα ανησυχεί, τόσα χρόνια το κάνει αυτό και πάντα το πετυχαίνει αλλά για κάποιο λόγο ανησυχεί. Ανησυχεί μήπως δεν φουσκώσουν τα σου και δεν τρυπήσουν μέσα. Πρέπει να φουσκώσουν για να μπορέσει να τα γεμίσει κρέμα γλυκιά, αλλιώς δεν μπορεί να δουλέψει.

Όλα πάνε καλά, φουσκώνουν και μυρίζουν τόσο όμορφα, σα φρεσκοψημένο ψωμί, λίγο ίσως σα μπισκότο, είναι ωραία μυρωδιά.

1-2-3-4-5 ταψιά, ψήθηκαν όλα κι έγιναν τέλεια. τώρα θέλουν κρύωμα και υπομονή. Θέλει υπομονή αυτό το γλυκό, υπομονή σα να ναι έρωτας, σα να ναι αγάπη, σα να ναι η ζωή η ίδια. Δε θέλει βιαστικές κινήσεις γιατί θα χαλάσει.

Μ' ακούς καρδιά μου; Θα χαλάσει αν βιαστείς, κάνε λίγη υπομονή, δούλεψέ το με αγάπη και θα γίνει όπως το θες. Μόνο έτσι το γλυκό θα γίνει όπως θες. Και η ζωή σου.