Κι ύστερα κι ύστερα

Τα ύστερα του κόσμου φιλενάδα, δεν έχω να σου πω τίποτε άλλο, αν εξαιρέσεις την υπέροχη λιακάδα που έχουμε τις τελευταίες μέρες και το όμορφο σαββατοκύριακο που δυστυχώς πέρασε, τα άστρα τα ανάδρομα συνεχίζουν την καταστροφική πορεία τους, τα νεύρα τεντωμένα, η κατάσταση πιο τραγική κι απ αυτή του Κίτσου πάνω στο γάιδαρο με το GPS, και δεν βλέπω φιλενάδα γιατρειά, δεν βλέπω.

Όχι, δεν θα σου γκρινιάξω σήμερα για το τρένο, το κεφάλαιο αυτό ας θεωρηθεί λήξαν αυτή τη βδομάδα τουλάχιστον, όχι δεν θα σου πω για τον καιρό παρά μόνον ότι ελπίζω να συνεχιστεί έτσι επ άπειρον, με λιακάδα και ζεστούλα, μπας και τουλάχιστον μέχρι να λειτουργήσει ο εγκέφαλος τα πρωινά και να κατεβάσει όλα τα δεδομένα της καθημερινότητάς μας να έχουμε λίγο κέφι και χαμόγελο.

Όχι δεν θα σου μιλήσω για τα ερωτικά μου, καλά είναι αυτά, άντε και στα δικά σου, όπως επίσης και για τους φίλους μου, μια χαρά είμαστε, ούτε για τα οικονομικά, θα τη βρούμε την άκρη και με τα λιγότερα, θα τη βρούμε ρε φιλενάδα, δεν έχουμε επιλογή...

Ούτε θα σου πω για τη δουλειά όπου τα πράγματα έχουν περιέλθει στο γνωστό και σοφό ρητό "ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή", όπου όλοι είμαστε υπό τέτοιο καθεστός πίεσης που οι μεταξύ μας σχέσεις εντείνονται λεπτό με το λεπτό, ξεπερνούν οποιαδήποτε λεπτή γραμμή και είναι θαύμα που δεν έχουμε αρχίσει να παίζουμε ξύλο ο ένας με τον άλλον. Ανάδρομος σου λέει, ξέρω κι εγώ; Πόσα είναι ανάδρομα όταν δεν μπορείς να συννενοηθείς με τίποτα εδώ μέσα; Όταν ξεχνάς ό,τι ξέρεις και όταν προσπαθείς να συγκρατήσεις τα νεύρα σου κάθε 2 λεπτά; Κούραση είναι φιλενάδα, κούραση και πίεση απίστευτη. Όχι σε μένα, εγώ είμαι ο δέκτης, οι πομποί μου τα χουν παίξει και δεν ξέρουν τι τους γίνεται...

Αυτό που θα θελα να συζητήσουμε βρε κούκλα μου είναι οι χτεσινές εκλογές.
Με έκπληξη περισσή πήρε το μάτι μου στις ειδήσεις ότι πήγαν και ψήφισαν 200.000 νοματέοι τον μοναδικό υποψήφιο για την Προεδρία του Πρώην και Νυν και Αεί (ή άει δεν ξέρω, άει στα κομμάτια ας πούμε) Κυβερνώντος Κόμματος.

Εν τω μεταξύ αυτό που παρατήρησα όταν φευγαλέα παρακολουθούσα ειδήσεις ήταν ότι ο μέσος όρος ηλικίας των προσελθέντων στις κάλπες ήταν γύρω στα 87 με 96. Και αναρωτήθηκα ρε φιλενάδα και διόρθωσέ με αν έχω λάθος. Που τους βρήκαν τόσους γέρους και γριές και τους έβαζαν να ψηφίσουν; Οι άνθρωποι αυτοί των οποίων οι συντάξεις έχουν κουτσουρευτεί πολύ περισσότερο από το μισθό μου, που οι παροχές προς αυτούς έχουν ελαχιστοποιηθεί κοντά στο Απόλυτο Μηδέν (άσχετο, άκουσες το καινούριο άσμα της Απόλυτης δια χειρός Φρατζόλα; Είναι απλά τραγικό σαν τον Κίτσο πάνω, ναι ναι ναι το ξανάπαμε αλλά παίζει πολύ ο Κίτσος τελευταία, έχω επιθυμήσει το φίλο Ζαφείρη κι εκείνο το ριγιούνιον το αδικιορισμένο ή ακόμα και το Γιάννη το Σλόου που τα κατέβαζε λέει γρήγορα και μόνο που έβλεπα την άσχημη μούρη του ήθελα να τονε πλακώσω στις γρήγορες), τι έλεγα ρε φιλενάδα γαμώ τον εγκέφαλό μου που τρέχει από δω κι από κει σαν το Μπιπ Μπιπ;

Α ναι, για τους γέρους και τις γριές που μόνο τα πόδια δεν τους κόψανε ακόμα και αυτοί πήγανε περιχαρείς να ψηφίσουν αμέσως μετά τον όρθρο. Μέχρι κι έναν δύστυχο παππού σε αναπηρικό αμαξίδιο και σε αθλία κατάσταση πήρε το μάτι μου να ψηφίζει Μπένι. Και αναρωτιέμαι ρε φιλενάδα. Σ' αυτή τη χώρα τόση πέραση έχει το Αλτσχάιμερ; Γιατί πραγματικά δεν μπορώ να το δικαιολογήσω διαφορετικά. Προσπαθώ να βρω άλλες εξηγήσεις αλλά πραγματικά μου είναι αδύνατον. Δεν μπορώ να διανοηθώ άνθρωπο στις μέρες μας εκτός Βουλής κι εκτός Βολής να πάει να ψηφίσει σε εσωκομματικές εκλογές ενός εκ των πρόσφατα κυβερνώντων κομμάτων. Είτε αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ είτε δεν ξέρω κι εγώ ποιο άλλο. Δεν μπορώ. Μου είναι αδύνατον. Όπως δεν μπορούσα να διανοηθώ, αλλά το είδα αυτοπροσώπως κι ανυπερθέτως ότι θα υπήρχε γριά που θα αγκαλιάζει και θα φιλάει τον Τζέφρι ωσάν τον Σωτήρα Ημών Ιησου Χριστόν. Θου Κύριε...

Μα τόσο πρόβατα προς σφαγήν πια; Τόσο; Και μετά μου λες να ελπίζω; Όχι φιλενάδα, δεν θα ελπίζω, δεν δύναμαι σήμερα, αυτό που θα σου αντιπροτείνω είναι η ευθανασία που πρότεινα στο προηγούμενο post για διαφορετικούς όμως λόγους.

Ή μήπως τελικά είναι οι ίδιοι;