Gotta Move

Αχ ρε φιλενάδα, όλα τα χει αυτή η βδομάδα, όλα τα κουραστικά, όλα τα ταλαιπωρημένα, το κορμί μου το φιδίσιο το αισθάνομαι ερείπιο, θέλω να ξαπλώσω σ ένα κρεββάτι και να ξυπνήσω αρχές Ιούνη να πάω για τα μπάνια του λαού.

Τα παιξα σου λέω, τα παιξα! Μετά το σαββατοκύριακο της εορτής όπου είχα αφενός προετοιμασίες, μαζέματα αφετέρου (βέβαια περάσαμε τέλεια, δεν το συζητώ, εξαιρετικά, φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, την Άρτα φοβερίσαμε και από δω παν και οι άλλοι), ήρθε εκείνη η αδικιορισμένη η Δευτέρα. Την οποία Δευτέρα ήταν η πρώτη μέρα στο νέο κτίριο διότι μετακόμισε η αγαπημένη εταιρεία στην οποία εργάζομαι! Μια χαρά τα γραφειάκια, μικρότερο αλλά κατά πολύ ομορφότερο κτίριο!

Είχαμε ενημερωθεί ότι θα ερχόμασταν και θα ήταν όλα έτοιμα. Μου άρεσε η ιδέα κι έτσι το πίστεψα. Όταν ήρθα λοιπόν τη Δευτέρα το πρωί και αντίκρυσα το νέο μου γραφείο κόντεψες να με χάσεις από το εγκεφαλικό που παρολίγον να πάθω. Λίθοι τε πλίνθοι τε κέραμμοι ατάκτως εριμμένοι ο χώρος, δεν χωρούσα ούτε να μπω μέσα, κούτες, μηχανήματα, οθόνες, καλώδια κι εκείνο το έρμο το βαζάκι με τον αμάραντο απ τα Κύθηρα - δώρο μιας φίλης που πήγε, γιατί εμένα δεν με αξίωσε να με στείλει ο δρόμος μου ακόμα προς τα κει - όλα το ένα πάνω στ άλλο σε μια ζοφερή ντάνα (ουχί ιντερνάσιοναλ), μια εφιαλτική στοίβα που μου χαμογελούσε χαιρέκακα προτρέποντάς με να ασχοληθώ μαζί της.

Τι να πρωτοπιάσεις φιλενάδα, έπιανα το ένα να το βάλω εδώ, του άλλαζα θέση να το βάλω πιο κει γιατί δεν χωρούσε το άλλο. Για να μη στα πολυλογώ όλη μέρα πήγαινα δώθε κείθε τις ντουλάπες και τα γραφεία και τις κούτες για να βγάλω άκρη. Εν τω μεταξύ κάποιος φωστήρ είχε διαβεβαιώσει τους πελάτες ότι θα λειτουργούσαμε κανονικά τη Δευτέρα και είχαμε και τα χρυσά μου να ζητάνε πραγματάκια τα οποία φυσικά δεν μπορούσαν να γίνουν, διότι το κομπιούτερ δεν συνδέθηκε πριν από την τρίτη και με τον άβακα δεν έχω μάθει να κάνω δουλειά ακόμα... Γύρισα σπίτι ένα ράκος κι ετοιμάστηκα για νέες περιπέτειες...

Την Τρίτη τα πράγματα κάπως καλύτερα, ψιλομπήκε μια τάξη και μπόρεσα να δουλέψω σχεδόν κανονικά.

Έλα όμως που δεν μου έφτανε αυτό, αποφάσισα μετά από πολύμηνη σκέψη να ασχοληθώ με το σπιτάκι και να αρχίζω να το ομορφαίνω. Πήγα που λες να πάρω αντικείμενα για το μπάνιο αρχικά να αλλάξω "επίπλωση" κι επειδή είμαι και μαστοράκος αποφάσισα με τη βοήθεια του μάστορος αδερφού μου να τα κάνουμε παρεϊτσα.

Ήρθε χτες το λοιπόν το παιδί και κάτσαμε να σπάμε νιπτήρες, πλακάκια, καθρέφτες κι έχει γίνει ένα μπάνιο τι να σου λέω τώρα, ούτε για κατούρημα καλά καλά δεν μπορείς να μπεις. Το θεωρούσα εξαιρετικά απλό αλλά δυστυχώς όταν προσπαθείς να αφαιρέσεις παλαιά elements (ε;) υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χαλάσουν και άλλα. Οπότε δεν το βλέπω να μαζεύεται σύντομα κι εκτός αυτού μπες βγες μεσ στα χώματα έχει γίνει και όλο το σπίτι γιαπί και ξέρεις εμένα τι με τρελλαίνει ε; 2 πράγματα. Το ακατάστατο σπίτι και το βρώμικο σπίτι. Και τώρα έχω και τα 2 στην τιμή του ενός. Το κοίταζα το πρωί πριν φύγω και μου ρχόταν να βάλω τα κλάμματα. Τώρα που θα γυρίσω έχει να γίνει... άσε, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου θα γίνει φιλενάδα, η μάχη του Σκρα, του Βατερλώ. Του δικού μου Βατερλώ γιατί μ έχει πιάσει και πόνος στην πλάτη απ το κουβάλημα... Γέρασα βλέπεις ρε φιλενάδα και κλατάρω... δεν είμαι το παιδί που ήξερες κάποτε...