Όλα καλά!

Να μαι και γω βρε φιλενάδα, ήρθα ο δύστυχος μετά από μια βδομάδα, έχεις δίκιο να μου λες ότι χάθηκα, απόλυτο δίκιο, αλλά έμπλεξα ο κακομοίρης και ούτε να σε διαβάσω δεν προλάβαινα.

Τα μπλεξίματα διάφορα, στη δουλειά του κουτρούλη η εμποροπανήγυρις, στο σπίτι (ευτυχώς) με παρέα αυτή τη βδομάδα, όλα καλά, απλά ο χρόνος περιορισμένος και ελάχιστος.

Το προηγούμενο τριήμερο ήταν εξαιρετικό, τι βόλτες, τι αγάπες, τι φαγητά, τι γλυκά (πρέπει να το ράψω, στο είπα; Πρέπει να το ράψω και να ξαναρχίσω γυμναστική γιατί με πήρε η κατηφόρα και δεν με βλέπω καλά το καλοκαίρι, θα κάνω την όρκα τη δολοφόνο φάλαινα πάλι στις παραλίες - αλί και τρισαλί, μια φορά να βγω μανεκέν και τι στον κόσμο, άσχετο φωτοσόπ για την πραγματική ζωή δεν θα βγάλουν; Εδώ κοντεύουν να βρουν το φάρμακο για την φαλάκρα).
Από Δευτέρα άρχισε το τρέξιμο στο γραφείο, ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή και χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί. Αλήθεια κι επειδή πάντα το είχα απορία, αυτή η αδικιορισμένη Φατμέ τι ηλικίας ήταν; Αν ήταν πάνω από 2 ετών δε δικαιολογείται το ότι χέστηκε σε δημόσιο χώρο. Οπότε μάλλον ήταν μεγαλύτερη για να καταλήξει γνωμικό. Να χε φάει άραγε τίποτες χαλασμένο που την πείραξε; Το είχε πάρει αυτό το κάτι από το γνωστό ζαχαροπλαστείο Πιγκάλ; Δεν ξέρω πια τι να υποθέσω... Εγώ ένα παστίτσιο έφαγα χτες και πολύ το φχαριστήθηκα πάντως!

Από νέα φοβερά και γκρίνιες δεν έχω να σου πω, μια στενοχώρια πήρα που δεν θα είναι ο Πάγκαλος υποψήφιος και επίσης πολύ μπερδεύτηκα με το άνοιγμα των ταξί. Θα μου πεις, άνοιξη είναι να τ ανοίξουμε λίγο ν αεριστούν. Α, επίσης συγχίστηκα με τη Τζούλια Γκλίτερ που τα έβαλε με τη καταρρέουσα - άδικα κατά τη γνώμη μου. Καλή μου Τζούλια, το σόου σου ήταν το χάλι το μαύρο, εμείς να φανταστείς με έναν φίλο που δεν μιλιόμαστε πια, είχαμε κάνει τις Άμπα με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία και με γένια. Αμ πως...

Εν τω μεταξύ ακόμα και το Μπλακ Άουτ χάλια ήταν αυτή τη βδομάδα. Ακόμα και η αδερφή του επεισοδίου ήταν αξιοπρεπής. Που πάμε ως έθνος δεν ξέρω πια... Πλήττομαι και φρίττω.

Πάντως από την άλλη μου αρέσει απίστευτα που έχει καλοκαιρέψει ο καιρός,  που δεν κρυώνω και δεν βρέχομαι πάνω στο ποδηλατάκι μου - γιατί το αυτοκίνητο με την τιμή της βενζίνης θα το μετακινώ μόνο σε πολύ απαραίτητες περιπτώσεις - που φοράω κοντομάνικα και που βλέπω τα λουλουδάκια μου στο μπαλκόνι ν' ανθίζουν και να θεριεύουν, α ρε και να χα καμιά μπαλκονάρα τεράστια θα την είχα πήξει στο πράσινο, ας όψεται η φτώχεια μου η καταραμένη που μ' έριξε στα μικρά διαμερίσματα...

Και σκέφτομαι πως μένει άλλη μια μέρα δουλειά και μετά πάλι τριήμερο με το μωρό μου αγκαλιά κι ας μην μας πληρώσουνε αύριο, το ψυγείο γεμάτο είναι στο σπίτι, να φάμε θα χουμε. να βγούμε έξω δεν θα χουμε. Άντε κανα περίπατο μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα και πολύ είναι. Αλλά δεν με πειράζει. Έρχεται και ο Πάσχας και θα πάμε στο χωριό να φτιάσουμε συκώτι απ την ξεκούραση και τη θάλασσα και όλα καλά. Όλα μια χαρά φιλενάδα. Μια χαρά.