Με κοιτάς σε κοιτώ, και μετά γκρεμός

Πάντα λοιπόν αναρωτιόμουν ρε συ, τί κάνει τους ανθρώπους να μην ξέρουν τι τους γίνεται. Για μένα τα πράγματα ανέκαθεν ήταν εξαιρετικά απλά, θέλω κάτι, ξέρω πώς το θέλω ή έστω περίπου, αν αυτό το πράγμα θέλει κάποιες προδιαγραφές φροντίζω να τις μαθαίνω πιο πριν και όταν ζητήσω αυτό το κάτι από τον δύσμοιρο επαγγελματία που θα με εξυπηρετήσει θα τον ταλαιπωρήσω πολύ πολύ λίγο σε περίπωση μόνο που έχω μια κάποια απορία. Αυτό ισχύει για τα πάντα. Από ρούχο μέχρι έπιπλο, τηλεόραση, αυτοκίνητο και δεν θυμάμαι τι άλλο. Θυμάμαι ότι όταν πήγα να αγοράσω αυτοκίνητο αποφάσισα μέσα σε 5 λεπτά όλες τις λεπτομέρειες που έπρεπε να δώσω στον καημένο τον πωλητή, μέσα σε 5 λεπτά και όχι παραπάνω. Το ίδιο έχω κάνει στις περισσότερες συναλλαγές μου με ανθρώπους που προσπαθούν να με εξυπηρετήσουν. 

Επίσης πρέπει να καταθέσω ότι εκτός από όλο αυτό που περιέγραψα ένα άλλο στοιχείο που θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό στις συναλλαγές μου με επαγγελματίες είναι η ευγένεια την οποία την θεωρώ απαραίτητο στοιχείο και από τις 2 πλευρές. Όταν πετύχω ευγενή πωλητή - πωλήτρια είμαι ικανός να αδειάσω το μαγαζί, όταν δω ξινίλες, πράγμα που δεν είναι και τόσο σπάνιο, δεν παίρνω καν αυτό που θέλω να πάρω, απλά πηγαίνω κάπου αλλού. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνω σε ένα μαγαζί με ρούχα φερ ειπείν - όποιο κι αν είναι αυτό - και ο πωλητής επειδή έχει να κάνει σεξ από μια πολύ προηγούμενη ζωή να με κοιτάζει σαν ενοχλητική σκόνη πάνω στο παπούτσι του διότι τα δικά μου λεφτα θα δώσω στην επιχείρηση που δουλεύει, δεν θα μου χαρίσει τίποτα  - πάλι βγήκα απ το θέμα βρε κούκλα μου, δεν μου λες κι εσύ τίποτα, με αφήνεις και παραλληρώ χωρίς λόγο πάλι - άστην την ευγένεια για αργότερα, πάμε πάλι.

Επειδή δυστυχώς κάποιος από τους Θεούς ήθελε να με τιμωρήσει για την αψεγάδιαστη ομορφιά μου ενδεχομένως, κάνω ένα επάγγελμα στο οποίο πελάτες καλούνται να πουν τι θέλουν, να το φτιάξω, να το ψιλοαλλάξουμε αν κάτι δεν κάθεται καλά και να πάει στην ευχή του Θεού. Αυτό θα συνέβαινε φυσικά σε έναν ιδανικό κόσμο, σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπήρχε πείνα, αρρώστιες, πόλεμος, δυστυχία και πάνω απ όλα ΒΛΑΚΕΙΑ.

Διότι ο οποιοσδήποτε παραγγέλνει κάτι, συνήθως δεν έχει ιδέα για ποιο πράγμα μιλά, δεν ξέρει τι το θέλει, πως το θέλει και ακόμα πιο σημαντικό γιατί το θέλει. Έτσι εγώ - και όχι μόνο εγώ - ακολουθώντας τις οδηγίες που μου δίνονται δημιουργώ κάτι και με κάποιες εναλλακτικές που επειδή είμαι επαγγελματίας και υποτίθεται ότι ξέρω κάτι παραπάνω (όπως η δύσμοιρη πωλήτρια που προσπαθεί να πείσει την υπέρβαρη κυρία ότι ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΤΟ SMALL ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΣΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΚΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΡΑΨΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ), το συζητώ με τον πελάτη και υποτίθεται ότι καταλήγουμε κάπου. 

Φευ όμως, ο πελάτης τελικά δεν ήθελε αυτό που μου ζήτησε γιατί δεν το είχε φανταστεί έτσι ή δεν το είχε φανταστεί καθόλου και τι είναι αυτό εδώ, εγώ δεν είχα ζητήσει κάτι τέτοιο - μα τι λέτε καλέ μου κύριε, ορίστε εδώ είναι αυτά που μου γράψατε - ναι αλλά μπορεί να τα έγραψα έτσι αλλά εγώ εννοούσα κάτι άλλο (και που να ξέρω εγώ τι εννοούσες βρε ηλίθιο κατασκεύασμα) - και η θεία μου η Ευμορφία, που έχει κατέβει γουικέντ από τα Άνω Γκράβαρα μου είπε ότι αυτό δεν είναι μοντέρνο ή η φίλη μου η Σούλα που πουλάει σταυρουδάκια στην Ευαγγελίστρια στην Άνω Ζωφριά θεωρεί ότι είναι πασέ, και ναι ξέρω χτες μου άρεσε αλλά σήμερα ξύπνησα στις 4 το πρωί γιατί η από πάνω έβαλε ηλεκτρική και τράβαγε τους καναπέδες ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΦΑΓΗΤΟ, γι αυτό ξανακάντο και κάνε μου 6-7 εναλλακτικές γιατί θα καλέσω όλο μου το σόι να τα δούμε και να τα ξαναλλαξουμε πάλι αύριο.

Αν αυτό κουκλίτσα μου σου ακούγεται υπερβολικό, πίστεψέ με δεν είναι, είναι καθημερινό. Είναι σαν τη γριά που θέλει να πάρει 3 ντομάτες να τρίψει για να κάνει φασολάκια και αφού τις διαλέγει για κανα 3ωρο μία μία από το καφάσι αναγκάζει το μανάβη να φέρει κι άλλο καφάσι γιατί «δεν είναι καλές οι ντομάτες βρε Μήτσο μου σήμερα» και τελικά παίρνει Πουμαρό και τον μανάβη το τρέχουν με 4 εγκεφαλικά νέο άνθρωπο κι έχει και οικογένεια.

Κι έτσι λοιπόν κάθε λογής βλαμμένος - βλαμμένη, μπαίνει στη ζωή σου και βάναυσα την καταστρέφει. Αποδιοργανώνει τη σκέψη σου, αποδομεί το νευρικό σου σύστημα, αλλοιώνει την προσωπικότητά σου γιατί συνήθως δεν ξέρει τι θέλει. Δεν έχει ιδέα. Ή έχει μέσα του μια φυσική κακία και γουστάρει αφάνταστα να ταλαιπωρεί κόσμο - είτε γιατί φταίει το γονίδιο ή γιατί τον έδερναν μικρό οι πάντες και τώρα που είναι ΠΕΛΑΤΗΣ θα πάρει το αίμα του πίσω. Έχει ανασφάλεια και θεωρεί την παραμικρή σκατούλα στόχο ζωής και ύπαρξης, στοιχείο απαραίτητο για τη φυσιολογική τάξη των πραγμάτων και της φύσεως και φυσικά του σύμπαντος απ άκρη σε άκρη.

Άκου να σου πω φιλενάδα. Η μπλούζα είναι μια μπλούζα, το αυτοκίνητο απλώς ένα αυτοκίνητο, η ανθοδέσμη δεν είναι παρά μόνον μια ανθοδέσμη. Δεν θα πεθάνει κανείς επειδή το χρώμα της δεν είναι ακριβώς όπως το φαντάστηκες στις πιο βαθιές σου ονειρώξεις. Άσε με να κάνω τη δουλίτσα μου και τελείωνε επιτέλους με τη βλακεία σου γιατί έχω να κάνω και πατζούρια μετά.