Ποιος το περίμενε πώς θα ταν Κυριακή...

Οι Κυριακές είναι εκ των πραγμάτων μελαγχολικές, είναι η μέρα (εκτός αν δουλεύεις σε ζαχαροπλαστείο ή κάτι παρόμοιο) που προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις ότι η επόμενη μέρα είναι Δευτέρα, ότι τέρμα το καθισιό και τα τρελά ξενύχτια, ότι θα δεις πάλι τις ξινισμένες μούρες των συναδέλφων σου (για όσους από μας δουλεύουν ακόμα) και ότι θα δουν κι εκείνοι πάλι το δικό σου ξινισμένο χάλι...

Τις Κυριακές θα βγω σπανίως απ το σπίτι, το Σάββατο τρελανέ με στη βόλτα, πήγαινέ με από δω, ξεναγησέ με εκεί να να, πέτα με στα βράχια να με φάει η αλμύρα - τις Κυριακές μη μου ζητάς ματάρες μου καφέ στη λιακάδα γιατί κωλύομαι, δεν δύναμαι βρε κουκλί μου, μην επιμένεις, με φαρμακώνεις. (Αν μεγαλώσω κι άλλο ίσως αρχίσω τους όρθρους τα κρύα κυριακάτικα πρωινά, προς το παρόν δεν το συζητώ καν, υποψιάζομαι δε ότι κι όταν ήμουν φρεσκοβαπτισμένος και με τρέχανε κυριακάτικο στη εκκλησία για την ευχή, ένα κλάμα θα τό ριχνα - μη σου πω και πολλά περισσότερα) (κι άλλη παρένθεση, μόλις πέρασε κάτι φρικιαστικό από μπροστά μου, μισότυφλος βγαίνω να πάρω αέρα κι επανέρχομαι).

Α πα πα πα πα, τι ήταν κι αυτό...

Συνεχίζουμε...

Τις Κυριακές λοιπόν αραλίκι και μελαγχολία στο σπίτι, ίσως οι μοναδικές μέρες που θα ανοίξει κι εκείνο το ρημάδι το χαζοκούτι που το χω διακοσμητικό, που θα ξεδιπλωθούν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου διάφορες υπέροχες και μη εκπομπές. 

Οι ειδήσεις οι ίδιες, ο Γιώργος θα μείνει στο ΠΑΣΟΚ; Δεν θα μείνει; Η Καϊλή τι σκέφτεται επ αυτού και γιατί; (Το ότι θα γραφτεί η γλυκειά Εύα στα βιβλία ιστορίας του μέλλοντος ως μοχλός ανατροπής της Κυβερνήσεως δεν μπορώ να το καταπιώ ακόμα. Να τανε η Άντζελα - όχι η ποια θυσία, η άλλη, το αυτοκολητάκι- να το δεχτώ. Έχει ένα εκτόπισμα. Έχει εκτίσει και υπουργός γαμώ τα υπουργεία μου. Το Ευάκι; Αυτό το αιθέριο πλάσμα;)

Θα υπογράψει ο wannabe πρωθυπουργός επιτέλους - νυσάφι δεν θα προλάβω θα με φάει η Ντόρα- εκείνο εκεί που θέλουν οι φίλοι Γερμανοι ή δεν θα το υπογράψει; 

Πόσα σπίτια διερρήχθησαν μέσα στο σκ; Τα αυτοκίνητα τα πήραν; Τι τα θελε η γριά 1000 ευρώ στο σπίτι; Είχε να πάει στο μπακάλη την επομένη; ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΗΚΕ ΤΑ 1000 ΕΥΡΩ Η ΓΡΙΑ και τα χε μεσ στο συρτάρι με κείνα τα κοντά καλτσάκια - καλτσόν τα καραμέλ κι εγώ δεν έχω να δώσω τα κοινόχρηστα και μου χει παγώσει και το δόντι ακόμα;

Ποιος θα φάει τούμπα στον πάγο; Πόσες τούμπες θα φάει στον πάγο; Ποιος θα συγχιστεί τα μάλα με την κριτική και θα κάνει πανικό; (που ξεχνάει ότι τον είχε ξεχάσει ακόμα και η μάνα του και τώρα του δώθηκε ευκαιρία να τον ξαναδούμε - έρμα μου μάτια - μας κάνει και τον δύσκολο;) ε; ε; 

(Άσχετο και σχετικό, το Λενάκι τι τρώει και φούσκωσε έτσι; Σοκαρίστηκα)

Μετά απ όλα αυτά τα όμορφα σκέφτομαι να τις καταργήσω τις Κυριακές. Σκέφτομαι να πιάσω μια κυριακάτικη δουλειά να ησυχάσω κι εγώ και η άδεια μου τσέπη. Να κρατήσω μόνο τα Σάββατα, τις βόλτες και το χάζεμα στις βιτρίνες. Τι αξία έχει πλέον η Κυριακή όταν το Σάββατο είναι αργία με τα μαγαζιά ανοιχτά; Βέβαια παίζει ψυχολογικά ότι το Σάββατο θα μετατραπεί σε Κυριακή αν το κάνω συτό, δεν βαριέσαι δεν θ ανοίξω το χαζοκούτι, θα ρίχνω πασιέντζες μέχρι τελικής πτώσης, ε; Εκτός αν δωθεί εκπομπή στον Αγαπημένο Πάτρα και ξεθάψω το VCR να τη γράφω να τη βλέπω loop και non stop μέχρις εξαντλήσεως του αμφιβληστροειδούς!