Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Με θέα στη θάλασσα

Χτες που λες, μέσα στην υγρασία και στο χάλι, πήγα στο φυσικοθεραπευτή που έχει ο δύστυχος αναλάβει να φτιάξει την καημένη την πλάτη μου, που παρόλο που είναι υπέροχη, πονάει. Κι εκεί, κουβέντα στην κουβέντα μιλούσαμε καθώς είχε βάλει μετά από κάτι βεντούζες που κάνουν έτσι έτσι ότι σε τρίβουν, μια λάμπα που σε καίει, και καλά σου κάνει, αλλά δεν παίρνεις χρώμα, μόνο θερμότητα - what a waste - πιάσαμε τα ταξίδια και τις διακοπές. Κι επειδή εκείνος δεν έχει πολυταξιδέψει έξω του έλεγα ποιοι είναι οι πιο εύκολοι τρόποι να κλείσει κανείς εισιτήριο και ξενοδοχείο - και στάθηκα στο σημείο του ξενοδοχείου λέγοντας ότι πλέον βλέπεις περίπου τι παίρνεις, και κλείνεις δωμάτιο χωρίς πολλές έννοιες - κι αν κάτι δεν πάει καλά βρε αδερφέ το ακυρώνεις και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Και θυμήθηκα ότι στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν κλείναμε δωματία σε νησιά στα τυφλά, ούτε που ήταν ξέραμε, ούτε πως ήταν ξέραμε, ούτε τίποτα. Ρώσικη ρουλέτα πραγματικά. Από μια μικρή καταχώρηση στις πάλαι ποτέ «Διακοπές» ή από στόμα γνωστού που είχε πάει η σταυροκουνιάδα της μικρανηψιάς του μπατζανάκη της νονάς του κι έμεινε φυσικά κατενθουσιασμένη γιατί κάποιες ώρες τη μέρα έτρεχε το νερό - μη φανταστείς ποτάμια, να, λίγες σταγόνες για μπιντεδάκι - και πήγαινες εσύ στο θέρετρο και έμενες σε κάτι σαν φέρετρο.

Και αναπόλησα το 2002, όπου είχα κανονίσει εξαιρετικές διακοπές στη Μήλο, τις έκλεισα κι από νωρίς ως συνήθως για να μην έχω άγχητα, να το καράβι, να να το δωμάτιο, στον Αδάμαντα λέει, δίκλινο με μπαλκονάκι και θέα θάλασσα.

Και φτάνουμε στο υπέροχο νησί, και πάμε και βρίσκουμε την κυρία - χοντρή κυρία - που είχε τα δωμάτια, και φορτωμένοι μπαγκάζια ένα σκασμό πάμε μέσα στα στενάκια του λιμένος και από δω και από κει και τελικά φτάνουμε σε ένα δίπατο με εξωτερική σκάλα και ανεβαίνουμε στον 1ο όροφο και ανοίγει η πόρτα και αντικρύζω με δέος τον Τάφο του Ινδού.

Βέβαια, υποψιάζομαι ότι ο Τάφος του Ινδού, στην πραγματικότητα ήτο κατάτι μεγαλύτερος από το δωμάτιο το οποίο ήταν κυριολεκτικά μια τρύπα, σκοτεινό, με ένα παράθυρο που άνοιγε δεν άνοιγε το ίδιο ήταν, με ένα μεγάλο μονό κρεβάτι που έπιανε ουσιαστικά όλο το χώρο, μια ντουλάπα στενή και της κακιάς της συμφοράς και ένα μπάνιο σκέτο χάρμα, στο οποίο για να μπεις - επειδή το έκλεινε το κρεβάτι - έπρεπε να πηδάς ωσάν κρι - κρι πάνω απ το μονό.

Και βλέπω λοιπόν το διαφημισμένο ως λουξ δίκλινο της κυρά Πόπης (απ το σοκ θυμάμαι ακόμα το όνομα) η οποία απ ότι έμαθα είχε ταξιδιωτικό γραφείο και πολλά πολλά δωμάτια, αντιλαμβάνεσθε τι επιπέδου και έφαγε πολλά λεφτά και τό σκασε με το γκόμενο για Λατινική Αμερική μετά από κάποια χρόνια, και παθαίνω κατάθλιψη.

Εν τω μεταξύ, το νερό στο μπάνιο δεν υπήρχε παρά μόνο κάποια λεπτά το πρωί και όποιος πρόλαβε τον Κύριο οίδε, λίγο νίψημο στα μάτια και για φυσική ανάγκη ούτε λόγος, και βγαίνω στο μπαλκονάκι το στενό το οποίο ήτο ταυτοχρόνως διάδρομος για τους από πάνω, και τα βράδια σουλατσάριζαν ανέμελες οι κατσαρίδες, να απολαυσω τη θέα, αλλά θέα δεν είχε, μια ταράτσα μόνο κι εκείνη χωρίς μπουγάδα. Μια κεραία μονάχα ανέμιζε μοναχική σαν ανεμώνα.

Και αναρωτήθηκα ο έρμος, καλά όλα τ άλλα κυρία Πόπη μου, η θέα στη θάλασσα που είναι; Α, μου είπε, αν ανέβεις στην ταράτσα βλέπεις όλο το λιμάνι, και μετρώντας τα ευρά - που ήταν φρέσκα φρέσκα τότες και πολύ γκλάμορους - αποχώρησε ικανοποιημένη αφήνοντας πίσω της συντρίμια...

Πρώτη ανάρτηση του συγκεκριμένου πονήματος στο boemradio.com

33 σχόλια:

  1. τι θα γινει με εσενα; Τα διαβαζω σε χιλιες μεριες ,πριν τα αναρτησεις εδω! Στο ραδιο δεν με αφηνει να σχολιασω ,στο φέις βαριεμαι κι εδω φτανω κατάκοπη ,λες και πήγα εγω στη Μήλο!
    Τα λες τοσο ωραία όμως ,γι αυτο σε ονειρευομαι τα βραδια...........εμένα στη Σκιάθο κάποτες,ειχε μπει βατραχι στο δωμάτιο ....
    Καλό μεσημερι Τρεμουλάκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. στο μεταξυ ,τι τη θελετε τη θεα ,που και ο δρακουλης μου εχει χρυσοπληρωσει τις θέες στα νησιά ,αφου μόνο για ύπνο πηγαιναμε ,τουλαχιστον εμεις ,στο δωματιο! Όλη μερα θαλασσα και βολτες τα βραδια....ουτε στο μπαλκονι δεν ειχα βγει...

      Διαγραφή
    2. Είμαι παντού βρε Νάσια, δεν το ξέρεις πια; Εδώ εδώ, όπως παλιά, να κρατάμε τα λημέρια ζωντανά (γέλασα με την καρδιά μου, να σαι καλά)

      Διαγραφή
  2. Αχ ασε τρεμενς την έχω πατήσει και εγω... Φολέγανδρος!!

    Ρωταώ την κυρία στο τηλέφωνο 'Εχει θέα?" "Σαντορίνη" μου απαντάει.

    Φτάνουμε εκεί και το δωμάτιο ήταν ένα ημιυπόγειο που έβλεπε σε έναν χωμάτινο δρόμο "Που είνια η Σαντορίνη μανδάμ?" τη ρωτάω? ¨Με παίρνει η Θεάρα από το χεράκι περνάμε από τη μπουγαδα με τα ασπρόρουχα και φτάνουμε στην αυλή του δικο΄της σπιτιού "Να" μου λέει "όταν έχεις καλό καιρό βλέπεις τη Σαντορίνη".... Εντωμεταξύ εκείνη τη μέρα δεν είχε καλό καιρό!

    Επειδή όμωςείμαι μεγάλη τσουτσου σε κάτι τέτοια κατσαμε δυο μέρες (της προκαταβολής) και μετά την κάναμε για ένα σπίτι που έσκαγε το κύμα στο μπαλκόνι μας... Ακόμα το σκέφτομαι και ονειροπολω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης από ότι είδα από πάνω έχεις fb στο οποίο γράφεις τις εξυπνάδες σου! Επειδή ξέρεις τώρα ότι είμαι fan εάν θες κανε με add έτσι ώστε να σε παρακολουθω από εκεί γιατί τον bloger λίγο τον βαριέμαι τελευταίως...

      https://www.facebook.com/profile.php?id=100003783725540

      Διαγραφή
    2. να κατσεις στα αυγα σου εσυ! Μονο εξεχουσες προσωπικοτητες δεχεται στο φέις! :P

      Διαγραφή
    3. Τέτοια Σαντορίνη πες της, ούτε στο Γκουγκλ Μαπς δεν θα δω, άκου εκεί Σαντορίνη...

      Είμεθα φίλοι πλέον!

      Διαγραφή
    4. Φολέγανδρος; Τι μου λες τώρα; Άλλες οικογενειακές διακοπές και κλείνουμε μέσω γνωστής (φαντάσου αν δεν είχαμε την γνωστή) τα δωμάτια στου δημάρχου το σπίτι (να ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι και δήμαρχος, δηλαδή) και τι τυχεροί που ήμαστε αφού είχαμε τρεχούμενο νερό όλες τις ώρες - και κυριολεκτικά τρεχούμενο, αφού δεν υπήρχε μπανιέρα ή ντουσιέρα, αλλά τα νερά έτρεχαν στο πάτωμα μέχρι να βγουν έξω -, ενώ άλλα δωμάτια, πιο σύγχρονα (χωρίς το "πιο", αφού του δημάρχου ήταν εκεί από την εποχή που η Εύα και ο Αδάμ βολτάριζαν στον Παράδεισο) είχαν διακοπή νερού κάθε μέρα για αρκετές ώρες.
      Και αυτό με τη Σαντορίνη πού το πας; Που επειδή είναι κοντά (δίπλα, σου λένε, να'τη, φαίνεται) το πληρώνεις... Ναι, ρε φιλαράκια, ΟΚ, κοντά είναι, αλλά άλλο Σαντορίνη, άλλο Φολέγανδρος! Άλλες υποδομές το ένα νησί και άλλες το άλλο, νομίζω;

      Διαγραφή
    5. Α, Φολέγανδρο δεν έχω πάει ακόμα για να έχω και εκεί περιπέτειες, επιφυλάσσομαι...

      Διαγραφή
  3. Κι εσείς στους φυσιοθεραπευτάς; Τι σύμπτωση! Κι εγώ εκεί συχνάζω αυτές τις ημέρες... Όλος ο καλός ο κόσμος εκεί πια...
    Πάντως εμείς "τάφο του Ινδού" αποκαλούσαμε το Γρανάζι, δυο-τρία πριν κλείσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφήστε τα, η πλάτη ένα χάλι μαύρο, τι να κάνεις, φταίει το στρώμα το ακριβό... Το γρανάζι, αχ, το Γρανάζι...

      Διαγραφή
  4. Έπρεπε φεύγοντας να ρίξετε βενζίνη και να αφήσετε "κατά λάθος" αναμμένο φούρνο ή φιδάκι για τα κουνούπια ή κάτι τέλος πάντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ πίσσα και πούπουλα έπρεπε να της ρίξω κι εγώ και το νησί ολάκερο. Φιδάκι δεν χωρούσε στο δωμάτιο η αλήθεια είναι...

      Διαγραφή
  5. Ακόμα θυμάμαι ένα εφιαλτικό δωμάτιο στη Χαλκιδική πριν χρόνια...και ακόμα με κυνηγάνε που έκλεισα κάποτε στο Βράχο Πρεβέζης που έχει μόνο θέα στη θάλασσα από όλα τα ενοικιαζόμενα, το μοναδικό που δεν είχε, (αν είναι δυνατόν, δηλαδή) λόγω παραπληροφόρησης...χαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχαχα, η θέα ήταν το λιγότερο, αλλά ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μας την έφερε μια χαρά η κυρά Πόπη!

      Διαγραφή
  6. Αχ, τι μου θύμισες, Μήλο...
    Και εγώ είχα πάει πριν από πολλά χρόνια, πριν από το ευρώ φαντάσου, οικογενειακές διακοπές. Και είχαμε κλείσει δύο δωμάτια στον Αδάμαντα - Πόπη δεν την έλεγαν τη δικιά μας, πάντως. Και, εντάξει, δεν μας ενδιέφερε το λουξ, αλλά τα δωμάτια ήταν ουσιαστικά τα δωμάτια του σπιτιού της.
    Στο ισόγειο "στέγαζε" ξένους, ως επί το πλείστον, στον πρώτο τους Έλληνες (τους τυχερούς). Κοινό μπάνιο, το μπάνιο του σπιτιού. Το δικό μου δωμάτιο έβλεπε στο φωταγωγό, και αντίκρυ από το παράθυρό μου είχα το παράθυρο της κουζίνας, και έπεφτα για τη σιέστα το μεσημέρι και αντί για τζιτζίκια άκουγα το τσιτσίρισμα του λαδιού στο τηγάνι και μύριζα τις πατάτες που τηγάνιζε. Και κάποιες μέρες άκουγα και το ροχαλητό ενός Έλληνα του ισογείου (με κλειστή την πόρτα, παρακαλώ), που ήταν παντρεμένος με μία Γαλλίδα και είχαν και ένα κοριτσάκι 2 ετών, και που κάθε μεσημέρι η μαμά του του έλεγε "Μανζ! Μανζ!", οπότε εμπλούτισα το γαλλικό, σχεδόν ανύπαρκτο λεξιλόγιό μου κατά μία λέξη, και που, δεν μπορεί, κουφή θα ήταν για να κοιμάται δίπλα της η χύτρα με τη φασολάδα και αυτή να συνεχίζει να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι. Και γινόταν τέτοιος χαμός, που κάποια στιγμή νομίζω ότι νοίκιασε και το πλυσταριό στην ταράτσα! Εκείνη, δε, έβγαινε κάτω στην αυλή με το αφρόλουτρό της και πλενόταν με το λάστιχο! Ωραίες εποχές!
    Και είχε έρθει και ένα ζευγάρι Ιταλών κάποια στιγμή (στο ισόγειο, εννοείται), και από το πουθενά βρέθηκα να κάνω τη μεταφράστρια με τα λίγα ιταλικά που είχα μάθει τότε. Mamma mia!
    Και μόλις τώρα θυμήθηκα και τα άπειρα σκαλιά που έπρεπε να ανεβοκατέβουμε για να πάμε στην παραλία και να γυρίσουμε. Και τώρα μόλις θυμήθηκα ότι δύο χρόνια αργότερα, που περάσαμε με το πλοίο πηγαίνοντας στη Φολέγανδρο (άλλη πίκρα εκείνη), είδαμε ότι στην παραλία που κάναμε μπάνιο είχαν αυξηθεί πολύ οι λουόμενοι.
    Και τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό όλο έγινε πριν από 25 χρόνια, οπότε δεν τολμώ να φανταστώ τι θα γίνεται τώρα τον Αύγουστο στη Μήλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα βλέπεις; Ολόκληρη ανάρτηση σε έβαλα και έγραψες, αχ, αναμνήσεις!

      Διαγραφή
    2. Έλα ντε! Παρά τρίχα να γράψω περισσότερα από σένα!

      Διαγραφή
  7. Μπορει να πονάει η πλατούλα αλλα απο το ποδήλατο η γάμπα...πέτρα! Να τα λέμε κι αυτά!!
    Ιστορίες τέτοιου τρόμου δεν έχω είναι η αλήθεια αλλα μπορώ να καταλάβω το δράμα σας! Παρολαυτά,θεωρώ πως όλες αυτές οι μικρές γκαντεμιές παρότι σε εκνευρίζουν εκεινη την ώρα,μετά απο χρόνια γίνονται εξαίσιες ιστορίες που τροφοδοτούν γέλιο τις παρέες για καιρό. Άσε που μερικές φορές δε χρειάζεται να περάσει καν καιρός για να ξεραθείς στα γέλια.Γελάς με τα χάλια απο τη πρώτη στιγμή!! Γιατί ας μη ξεχνάμε το αγαπημένο μου μότο: η γκρίνια είναι η γοητεία μας!
    --Σαλιάγκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι, είναι όμορφες ιστορίες για το τζάκι, το σωστό να λέγεται!

      Διαγραφή
  8. Αχ, αυτή η κυραΠόπη! Μπορεί βεβαίως καθόλου προφέσιοναλ να μην ήταν, αλλά πρέπει να το ιδείς κι αλλιώς: δεν σου πρόσφερε δωμάτιο, αλλά εξπίριενς! Τύπου θα το θυμόμαστε και θα μας πιάνει ο κλαυσίγελος και θα το λέμε στα μικρά παιδιά όταν θέλουμε να τους περιγράψουμε πώς ήταν οι εποχές οι αρχαίες που δεν υπήρχε το μπουκινγκ.κομ να τσεκάρεις τα σχόλια των υποδέλοιπων που έχουν μείνει στο κατάλυμα μη-χειρότερα.

    Άσχετο, αλλά μήπως τα περί πόνων και φυσιοθεραπειών είναι απλώς δικαιολογίες νέε μου, για να μην βάλεις πλάτη για τη χώρα στα νέα μέτρα; Όχι ρωτώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετική η κυρία Πόπη, μια υπέροχη γνωριμία...
      Τι να καταλάβουν τα σημερινά νιάτι, δεν έχουν περάσει ξενοδοχειακή αβεβαιότητα όπως εμείς, δεν έχουν παίξει σε αλάνες κλπ κλπ...

      Πόση πλάτη να βάλω πια; Πόση πτηνό μου; Διαλύθηκε η έρμη!

      Διαγραφή
  9. Το χειρότερό μου ήταν σε εκδρομή του σχολείου (1η λυκείου νομίζω) στην Πάτρα. 4κλινο μας είπαν (1 διπλό, δυο ράτζα στριμωγμένα), καθαρό μας είπαν (οι κατσαρίδες παίζανε μπιρίμπα εκεί), φωτογραφίες μας δείξανε (αλλά μάλλον από άλλο ξενοδοχείο γιατί έλειπαν κάτι πλακάκια), με μπαλκόνι μας είπαν (και μπαλκόνι να μην είχε δε θα πείραζε αφού το τζάμι ήταν σπασμένο και έμπαινε όλος ο αέρας μέσα). Γαμάτα! Ευτυχώς ήμασταν κάθε βράδυ μεθυσμένοι και τη βγάλαμε ωραία. Παίξαμε και πορτοκαλοπόλεμο στο διάδρομο και έγινε ασορτί με τα δωμάτια. Ζωάρα!

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπω οι αναμνήσεις μου με το υπέροχο δωμάτιο ξύπνησαν εξίσου υπέροχες αναμνήσεις και χαίρομαι, την επόμενη φορά θα το κάνουμε διαγωνισμό με έπαθλο 5 διανυκτερεύσεις σε αυτό που πήγες εσύ, γιατί της κυρά Πόπης η τρύπα φαντάζει παλάτι μπροστά σ αυτό που περιέγραψες!

      Διαγραφή
  10. πίκραααα!!!
    θα την είχα τουλουμιάσει με τη μία την κυρία πόπη. ειδικά με την κοροϊδία, κάτι έχω...
    χαρά στην υπομονή σου γλυκέ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ρία μου, 15αύγουστο στη Μήλο κάνεις το κουνέλι και χοροπηδάς απ τη χαρά σου που έχεις κάπου να μείνεις, αλλιώς την είχα κάνει κατ' ευθείαν...

      Διαγραφή
  11. Θα τον τρόμαξες τον φυσικοθεραπευτή. Θα κάνει να πάει διακοπές ο δόλιος, χρόνια. Γιατί τα λες και πειστικά και τους ψαρώνεις όλους.

    Μου λειψες. φιλί στέλνω ανοιξιάτικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα, συμβουλές ήθελε, ιστορίες άκουγε, άστα καμάρι μου, άστα!

      Διαγραφή
  12. Από 'κεί θα βγήκε το "εδώ μέσα γίνεται της Πόπης"
    Πουτάνα Πόπη...
    Γι' αυτό κι εγώ, από δραχμής εποχή ακόμα, έβγαινα στα εξωτερικά για διακοπές και να πα να πα να γαμηθούν, που λέει κι ο Χωστήρας.
    Και τις κυρα-Πόπες γλίτωνα, και το μάτι μου άνοιγε με τις διαφορετικές εικόνες, και ο μυαλός μου με τις διαφορετικές κουλτούρες, και πιο φθηνά μου έβγαινε από μια πλειάδα των ελληνικών νησιών.
    Άι σιχτίρ, με έκανες και έριξα το επίπεδο σε τούτο το ευγλωττούμενο μπλογκ με την αργκό μου. Με το μπαρδόν κιόλας δηλαδή, αλλά να, με την κουτοπονηριά βγάζω κόμπλεξ βλέπεις, και φυτιλιάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις, όλο το χρόνο πάω εξωτερικό αλλά το καλοκαίρι θέλω να κάνω τα μπάνια μου - και γι αυτό έχω φάει Πόπες στη μάπα ουκ ολίγες. τώρα που μεγάλωσα πάω σε συγκεκριμένα μέρη - κι ευτυχώς που υπάρχει και το booking όπου την ξεμπροστιάζουν την Πόπη κι έχεις μια α ασφάλεια!

      Διαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. http://lymbertas-blog.blogspot.gr/2015/05/el-diario-de-esteban.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή