'Αει σιχτίρ

Το τούρκικο μόριο -tir- (που παίρνει κι άλλες μορφές ανάλογα με το ριζικό φωνήεν της λέξης στην οποία μπαίνει εμβόλιμο) έχει την έννοια του «κάνω κάποιον να κάνει κάτι». Gelmek = έρχομαι / getirmek = φέρνω.
konusmak =μιλάω / konusturmak = κάνω κάποιον να μιλήσει (ρήμα εξαιρετικά χρήσιμο σε ανακριτές - βασανιστές) κλπ. Επί του προκειμένου, sikmek =γαμάω /siktirmek =κάνω κάποιον να γαμήσει.
Αφαιρώντας την απαρεμφατική κατάληξη -mek προκύπτει η προστακτική. Οπότε siktir σημαίνει κατά κυριολεξία: κάνε (κάποιον) να γαμήσει (εσένα)= άντε γαμήσου. Το ακριβές αντίστοιχο του αγγλικού go get yourself fucked.


Πρωί. 5.45. 
Τα πουλάκια δεν κελαηδούν ακόμα, τα λουλούδια δεν έχουν ανοίξει τα όμορφα πρόσωπά τους προς τον ήλιο κι εγώ ξυπνάω μετά από 5.45' ύπνου. Προγραμματισμένη ώρα εγέρσεως 6.30. Πραγματική 5.45. Αει σιχτίρ.


Στράβωμα μούρης με την αποκάλυψη αυτή και τέντωμα των γυμνασμένων μπράτσων μου. Κρακ ο σβέρκος. Πόνος που θα γίνει πονοκέφαλος. Αει σιχτίρ.


Πρωινός καφές στις 6, εκεί κοντά στο τρίτο τσιγάρο προσπαθώ να διαβάσω τους φίλους μου και να σχολιάσω να γελάσουμε και ο υπολογιστής σούρνεται σαν το διάβολο στην πιο ερπετώδη μορφή του. Επανεκκίνηση. Τα ίδια. Αει σιχτίρ.


Πρώτη μέρα που θα πάω γυμναστήριο ξανά μετά από 3 σχεδόν μήνες, η συγκίνηση μεγάλη, όμως δεν μπορώ να βρω το λουκετάκι το οποίο κάπου φύλαξα πριν 2 βδομάδες με σκοπό να το βρω εύκολα όταν το ξαναχρειαστώ (δηλαδή σήμερα), και είναι σα να άνοιξε η γη και το κατάπιε. Νυσάφι, πρέπει να πάρω άλλο και που θα βρω πρωί πρωί; Αει σιχτίρ.


Ποδηλασία για το τρένο. Ο ήλιος παρόλο που είναι πρωί καίει απίστευτα, η τσάντα που έχει μέσα ρούχα, πετσέτες, σαμπουάν, σαγιονάρες, μπιφτέκια, ντομάτες, τοστ, κρέμα μούτρων, άρωμα, εσώρουχο, φέτα, κάλτσες, αφρόλουτρο, με βαραίνει αρκετά στην πλάτη και ο ιδρώτας κυλά από τα πρώτα μέτρα και το κεφάλι χτυπάει πιο δυνατά. Μια ομάδα από παιδιά που πάνε σχολείο περπατάει μέσα στη μέση του δρόμου λες κι έχει πάρει LSD αναγκάζοντάς με να κάνω ένα σωρό μανούβρες για να τους περάσω χωρίς να τους πατήσω, ένα φορτηγό ξεφορτώνει κλείνοντας το δρόμο λίγο παρακάτω (όπου είναι ανηφόρα κι εκεί που έχω φορτσάρει για να τη βγάλω κι έχει κρεμαστεί η γλώσσα μέχρι τον αστράγαλο, αναγκάζομαι να σταματήσω, να κατέβω και να καβαλάω ένα στενότατο πεζοδρόμιο μέ έναν κάδο απορριμάτων που μυρίζει σαν τα ψάρια της γειτόνισσας) και γενικώς όλοι κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να με κλείσουν με αποκορύφωμα μια γριά με γεμάτο καρότσι λαϊκής (ήθελα να ξερα, στις 5 είχε πάει για ψώνια;) η οποία πηγαίνει ζικ ζακ στο δρόμο, κάνοντας με να στοιχηματίζω για το αν συγκρουστούμε ή όχι. Αει σιχτίρ.


Θαραλλέα είσοδος στο κουτσουρεμένο τρένο, κόσμος πολύς μέσα και ο μουρλός με το όχημα και την τσάντα κατασκήνωσης στους ώμους, στριμωγμένος ανάμεσα σε μια χοντρή κι εξαιρετικά άσχημη μαντάμ κι έναν τύπο που έχει να πλυθεί από τους κατακλυσμούς του Νώε που ήταν το νεράκι άφθονο και πλενόσουν ήθελες δεν ήθελες. Αει σιχτίρ.


Κυαλάρισμα στο βαγόνι για οφθαλμόλουτρο, όλο και κάποιο τεκνό θα πηγαίνει στο εργοστάσιο, γιαπί, μηχανοστάσιο, να ξαποστάσει ο ταλαιπωρημένος μου αμφιβληστροειδής. Τίποτα. Ο ομορφότερος εκεί μέσα είμαι εγώ και δεν έχω καθρεφτάκι μαζί να αυτοθαυμάζομαι. Αει σιχτίρ.


Άφιξη στο γυμναστήριο, μούσκεμα στον ιδρώτα, οι απαραίτητες χαιρετούρες και βουρ για το μηχάνημα που λατρεύω να μισώ. Εκείνο που είναι πιο ενισχυμένο απ το ελλειπτικό και σηκώνει κωλαράκι και σφίγγει ό,τι χρειάζεται σφίξιμο. Με φρίκη ανακαλύπτω πάνω σε αυτό μια κακάσχημη καμπούρα κα Κουασιμόδου η οποία δεν το αντέχει το ενισχυμένο κι έτσι κάνει ένα βήμα ανα μισή ώρα ενώ ταυτόχρονα στέλνει μηνύματα στο κινητό και όταν λαμβάνει απάντηση σταματάει την άσκηση για να χαμογελάσει και να απαντήσει. Θέλω απλά να την πιάσω απ το μαλλί και να την πετάξω κάτω και να την ποδοπατήσω μέχρι να γίνει χαλκομανία που τόλμησε να πιάσει Το Αγαπημένο Μου Μηχάνημα Χωρίς Λόγο. Αει σιχτίρ.


Κάνω την προπόνηση, ευτυχώς πολύ καλύτερα απ ό,τι υπολόγιζα (αύριο θα πονάω παντού εκτός απ το κεφάλι ελπίζω) και μπαίνω στο ντουζ. Βγαίνω δροσερός, φρέσκος και ασύλληπτα όμορφος και ανακαλύπτω ότι έχω ξεχάσει το μασχαλέξ. Και είναι βέβαιο πως θα ιδρώσω. Και θα μυρίζω τζατζικάκι ν ανοίγω την όρεξη των συμπολιτών μου. Και τις ψεκάζω με άρωμα ξέροντας ότι δεν κάνει γιατί θα με πιάσουν φαγούρες. Αει σιχτίρ.


Στο δρόμο για τη δουλειά με παίρνουν από τη δουλειά 2 τηλέφωνα να με ρωτήσουν ακριβώς το ίδιο πράγμα 2 διαφορετικοί άνθρωποι. Είμαι με το ποδήλατο κάπου με κίνηση και αναγκάζομαι να τρώω φάσκελα για να απαντήσω στην ίδια ερώτηση 2 φορές. Αυτοί οι άνθρωποι κάθονται δίπλα κι εγώ το πολύ σε 10 λεπτά θα ήμουν εκεί. Αει σιχτίρ.


Λίγο πριν φτάσω, προπορευόμενο αυτοκίνητο κοκκαλώνει ξαφνικά στο δρόμο, χωρίς αλάρμ, για να ανταλλάξει απόψεις με παρακείμενο περιπτερά. Παραλίγο να πέσω πάνω του. Αυτό που έπεσε πάνω του ήταν ένα φάσκελο ξεγυρισμένο. Θύμωσε. Αν κατέβαινε θα τον σκότωνα. Αει σιχτίρ.


Διαβάζω τα νέα και ανακαλύπτω πως ακόμα δεν με μήνυσε ο Κασιδιάρης στερώντας μου τα 15 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν και τα χω τόσο ανάγκη. Αει σιχτίρ.


Δεν έχω ιδέα τι να ψηφίσω. Δεν έχω σου λέω. Αει σιχτίρ.