Στου Κασίδη το κεφάλι

Που σαι ρε φιλενάδα και μου λειψες; Σταμάτησες να με διαβάζεις μου φαίνεται παρά τα ωραία λόγια που μου λεγες κάποτε, μάλλον δεν προλαβαίνεις ή δεν είμαι πια του γούστου σου, τι να πω, λυπάμαι μεν αλλά δεν πειράζει, να μου σαι καλά με ενδιαφέρει και ξέρω πως είσαι γιατί το βλέπω και χαίρομαι. (όχι που δεν θα σου γκρίνιαζα).

Παρόλα αυτά ρε συ δεν χάρηκα, ούτε γέλασα, ούτε καν χαμογέλασα μ αυτό που έγινε το πρωί στο χαζοκούτι. Καθόλου όμως. Να σου όμως και την πάσα αλήθεια ούτε σοκαρίστηκα. Καθόλου. Το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα το έβλεπα και αυτό. Ναι, ναι, το περίμενα. Και μη χειρότερα φιλενάδα, και μη χειρότερα γιατί σε λίγο θα αρχίζουμε να βγάζουμε μαχαίρια και πιστόλια στις καθημερινές μας συζητήσεις. Με βρίσκεις υπερβολικό ρε συ; Γιατί;

Άκου να σου πω αγαπημένη μου, άκουσέ με. Αυτόν τον άνθρωπο, γιατί με όλα του τα κουσούρια, τη βία, την αγραμματοσύνη, την αναίδεια, την ασχήμια και ότι άλλο μπορείς να του προσάψεις, άνθρωπος είναι, δεν είναι ούτε ζώο, ούτε κτήνος. Άνθρωπος. Το λέει το DNA του δυστυχώς που είναι πολύ παρόμοιο με το δικό μου και το δικό σου και πολύ διαφορετικό από αυτό το υπέροχο του καρχαρία, του λιονταριού και όποιου άλλου υποτιθέμενα αδίστακτου ζώου υπάρχει. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, καθώς και τους ομοίους του, τα χουμε πει και σε προηγούμενη ανάρτηση, κάποιοι συμπολίτες, φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοί μας, άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε και πολλές φορές εκτιμούμε και αγαπούμε, τον - τους ψήφισαν. Αυτόν λοιπόν τον εκπρόσωπο ενός κόμματος που κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ασέβεια να υπάρχει (επειδή απλά πρεσβεύει το ναζισμό), κάποιοι τον εξέλεξαν βουλευτή. Και γνώριζαν φιλενάδα. Γνώριζαν ίσως βαθιά μέσα τους και εκείνοι και εμείς, ότι η βία είναι ο κύριος δρόμος που πρεσβεύουν.

Η βία λοιπόν φιλενάδα, αυτή και τα παράγωγά της είναι ο δρόμος που τελικά ακολουθεί το Πλατινένιο Μούχρωμα. Όχι η λεκτική, η σωματική. Οπότε, είναι λογικότατο ακόμα και ο λουστραρισμένος τους εκπρόσωπος να μη μπορέσει στο τέλος να συγκρατήσει εαυτόν και να βιαιοπραγήσει πάνω σε 2 γυναίκες. Ναι φιλενάδα. Με νερό στη μία, με χαστούκια στην άλλη.

Υποψιάζομαι ότι όταν αυτό το πράμα ήταν παιδί, έμαθε να βλέπει τον πατέρα του να βάζει τάξη στο σπίτι του με τη βία. Ναι, είναι καθημερινό φαινόμενο. Η βία και η κακοποίηση μαστίζει τις οικογένειες και δημιουργεί αρρωστημένα και βίαια μυαλά. Η βία λοιπόν κάποια στιγμή ξεπροβάλλει από το φθηνό λούστρο του πολιτισμού μας και μας σοκάρει. Πριν λίγες μέρες ένα ζευγάρι δικαστικών κακοποίησε και πέταξε στο δρόμο το 8χρονο παιδί του. Κι επειδή οι νόμοι μας (γαμώ τους νόμους μας γαμώ) είναι φτιαγμένοι για ανθρώπους αξιωμάτων όπως τους προαναφερθέντες, δεν τους αγγίζουν απ ότι ξέρω. Σήμερα ο κασίδης τόλμησε να δείρει μια γυναίκα μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες. Δεν με ενδιαφέρει αν αυτή η γυναίκα ήταν η κα Καννέλη, με ενδιαφέρει ότι ήταν μια γυναίκα έρμαιο στις βίαιες τάσεις αυτού του αποβράσματος. Κι απ ότι νομίζω έπεται συνέχεια. Ναι φιλενάδα.

Οπότε ρε συ, δε με νοιάζει τι είσαι, πραγματικά, τους φίλους μου δεν τους κοιτάω ούτε από ομάδα, ούτε από πολιτική άποψη, δε με νοιάζει αν είσαι αριστερός, δεξιός, κεντρώος ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο είσαι. Με ενδιαφέρει να μην επικροτείς τη βία. Και μη μου πεις ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό γιατί αν αυτό το απόβρασμα ξαναβγεί βουλευτής τα ίδια θα κάνει, και οι όμοιοί του έχοντας το σημερινό ως παράδειγμα τα ίδια θα κάνουν, μη μου πεις ότι το άξιζαν οι κυρίες σήμερα, γιατί κανείς δεν αξίζει αυτόν τον εξευτελισμό, μη μου πεις ότι χρειάζεται βία για να μάθουν, γιατί απλά η βία φέρνει βία και άμα είναι έτσι να το διαλύσουμε και ν αρχίσουμε να κοπανιόμαστε μεταξύ μας να ησυχάσουμε.

Μη μου πεις ότι γέλασες γιατί είσαι αναίσθητος, μη μου πεις το ο,τιδήποτε μπορεί να δικαιολογήσει αυτή τη στάση γιατί απλα δεν υπάρχει δικαιολογία. Καμία. Και αυτό για μένα είναι λήξαν. Οπότε κανόνισε την πορεία σου. Αν αυτό είναι που περίμενες και ήθελες πάντα απ την πολιτική σκηνή της χώρας, λυπάμαι. Ελπίζω να μην είναι έτσι.

Α και που σαι, μη νομίζεις ότι είδαμε πάτο σήμερα. Αν συνεχίσουν να υπάρχουν τέτοια αποβράσματα στη δημόσια ζωή, δεν έχεις δει τίποτα ακόμα.