Macho Macho Man

Που είσαι ρε φιλενάδα; Χαθήκαμε, μαύρα μάτια έκανα να σε δω!

Η αλήθεια είναι ότι είχα μεγάλο άγχος για το αν θα κάνουμε τελικά κυβέρνηση ή όχι, δεν μπορώ βρε μάτια μου να χάσω κι άλλο μπάνιο, νυσάφι, πρέπει να μαυρίσω επιτέλους γιατί μού πανε ότι το μαύρο κόβει, και πήρα χτες λίγο φούμο και αλείφτηκα, αλί όμως ίδρωσα και πήγε όλο στη μπλούζα τη μαύρη και καμία διαφορά. Αντιλαμβάνεσαι το δράμα μου.

Εν τω μεταξύ, αυτό που ακούω σε διαφημίσεις "αίσθηση σα να βγήκες μόλις απ το ντουζ" πόσο ψέμα μπορεί να είναι; Θέλω να πω, έχω παρατηρήσει τις τελευταίες βδομάδες η αίσθηση σα να βγήκα απ το ντουζ περνά μόλις 1,33 λεπτά αφότου βγω απ το ντουζ, δεν προλαβαίνω να κάνω 2 κινήσεις, να βάλω μασχαλέξ και κολώνια κι έχω αρχίσει να ιδρώνω. Μέχρι να ολοκληρώσω το μποτέ και το ντύσιμο χρειάζομαι δεύτερο ντουζ να συνέλθω...

Παρόλα αυτά, αυτός ο συνδυασμός λιακάδας και βορριά (που τ' αρνάκια δεν παγώνει μιας και είναι Ιούνης) πολύ μου αρέσει, όχι γιατί ο εμπρηστής της γειτονιάς μπορεί να κάνει τη δουλειά του ανεμπόδιστα, όχι, αλλά γιατί όσο ποδηλατείς κι έρχεσαι και ιδρώνεις, έρχεται αυτό το όμορφο αγεράκι και σου δροσίζει το κορμί, απ' το κεφάλι και τις αμασχάλες μέχρι όπου μπορείς να φανταστείς! Ιδιαίτερα να είσαι και σε κανα σημείο με σκιούλα, τι να σου πω, το κάτι άλλο είναι, μια αίσθηση φρεσκάδας ανεπανάληπτη. Σα να βγήκες μόλις απ το ντουζ!

Έτσι λοιπόν το πρωί, πάνω στο ποδήλατο χαιρόμουν τη σκιούλα και την αύρα τη δροσερή μέχρι που μυρωδιές από παρακείμενο φούρνο τράβηξαν την προσοχή μου, φρεσκοψημένο ψωμί και πίτες και τσουρέκια. κόντεψα να λιποθυμήσω πρωί πρωί, άρχισα να πλαταγίζω τη γλώσσα μου και να γλείφω τα σαρκώδη μου χείλη (αυτό είναι τεράστιο ψέμα, για να δεις τα χείλη μου πρέπει να έχεις ηλεκτρονικό μικροσκόπιο), το ταλαιπωρημένο μου στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα και η μπανάνα που είχα φάει πριν φύγω ήταν απλά μια ανάμνηση παλιά. Αυτό το μαρτύριο δεν μπορώ να το ξαναζήσω, συνάντησα στη διαδρομή 3 φούρνους και 2 τυροπιτάδικα και ξέρεις τι αδυναμία έχω στις τυρόπιτες φιλενάδα. Και στο ψωμί (και στο κασέρι, άσχετο το ξέρω, αλλά έχεις φάει κασέρι με ζεστό ψωμί; αααααχχχχχ). Πρέπει ν' αλλάξω δρομολόγιο. Πάραυτα!

Το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί το τωρινό δεν έχει και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν εξαιρέσεις τη σκιά, τους μόνους που συνάντησα στο δρόμο εκτός απ την οδοκαθαρίστρια ήταν

α. Ένας παππούς γύρω στα 97,3 με μαγκούρα που πήγαινε μεσ στη μέση του δρόμου με ταχύτητα 10 μέτρων την χιλιετία.

β. Ένας νεότερος, γύρω στα 87,9 σε πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση ο οποίος πρέπει να ζύγιζε περί τα 27 κιλά και στεκόταν έξω απ το σπίτι του (μάλλον - έχω ωραίους γειτόνους) φορώντας ένα μπεζ αμάνικο φανελάκι κι ένα απίθανο σορτσάκι το οποίο ήταν τόσο πολύχρωμο που είμαι βέβαιος ότι η σύζυγος όταν πήρε ύφασμα για τον καναπέ - κουρτίνες - κάλυμμα κρεβατιού - πουφ - σκαμπό - τραπεζομάντηλο και ολοκλήρωσε τα ραφτικά, ανακάλυψε ότι της περίσσεψε απ το τόπι μπόλικο, έραψε ένα φουστανάκι για κείνη κλος, ντραπέ με πιέτα και το εν λόγω σορτσάκι. Απλά υπέροχο. Φαντάζομαι όλο το σπίτι και το ζευγάρι ντυμένο έτσι καθισμένο στον εν λόγω καναπέ να διαβάζει φυλλάδιο του LIDL της γειτονιάς προσπαθώντας να αποφασίσει αν θα ψωνίσει γιαούρι γερμανικό με 5 λεπτά η τριάδα ή όχι. Αυτές είναι εικόνες.

Το καλύτερο όμως οφθαλμόλουτρο - για να μην είμαι άδικος, μου το επιφύλασσε η μοίρα μόλις κατέβηκα απ το τρένο για να πάω στη δουλειά. Τύπος, γύρω στα 40-45 με φανελάκι αμάνικο BLUE BIRD (αλήθεια λέω, το είδα) λευκό, παντελόνι με πιέτα μπλε σκούρο και μάυρη λεπτή ζωνίτσα όλο αυτό φορεμένο τόσο ψηλά που έκρυβε τον αφαλό. Γυαλί Ray Ban για ύφος μυστηριώδες και βαρύ, μαλλί με μπριγιαντίνη, 20 κιλά τουλάχιστον περισσότερα απ' ότι θα έπρεπε και σκαρπίνι επίσης μαύρο να δένει με τη ζώνη.
Λεπτομέρεια. Το κολλητό, λευκό φανελάκι BLUE BIRD μέσα απ το παντελόνι, για να τονίζεται ο κοιλιακός και το πεσμένο στήθος. Γαργάλα τα γαργάλα τα Παρασκευή τα γάλατα και μη χειρότερα.  Και όχι φιλενάδα, δε με νοιάζει το ότι ο τύπος αυτός που θεωρούσε τον εαυτό του πολύ macho man είχε κάποια κιλά παραπάνω και τρίχα κάγκελο ακόμα και στο σβέρκο, με νοιάζει ότι έκανε τα αδύνατα δυνατά να τα τονίσει, νομίζοντας μάλλον ότι το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν άψογο. Και πίστεψέ με, ήταν. Ήταν γιατί τέτοιο γέλιο έχω καιρό να ρίξω, ο παππούς με το κάλυμμα του καναπέ στα ισχνά του μπούτια ήταν απείρως πιο κομ ιλ φω απ τον γαμιά (συγνώμη κουμπάρα) του ηλεκτρικού και λοιπών νήσων!

Και μετά μου λες δεν έχουμε κυβέρνηση. Έχουμε βρε, με πρωθυπουργό Αυτόν Που Φοράει Τα Παντελόνια Κοντά - μάλλον από άποψη... Τι περίμενες;