Γιαννάκη δεν είσαι και άγγελος

Άκου να δεις φιλενάδα, το ξέρω ότι ο τίτλος είναι παντελώς άσχετος με ό,τι θα γράψω παρακάτω (εν τω μεταξύ δεν έχω ιδέα τι θα γράψω παρακάτω, δεν έχω σκεφτεί, ό,τι βγει βρε πουλάκι μου, πρώτη φορά είναι;), αλλά έψαχνα να βρω ευκαιρία να σου βάλω αυτό το τραγούδι που μου χει κολλήσει από χτες! Λατρεμένο!

Λοιπόν φιλενάδα αφού είμαι βέβαιος ότι το άκουσες (λέμε τώρα, εσύ χάνεις) προχωράμε.

Λοιπόν οικολόγα φίλη μου, χτες είχα μια καρμική εμπειρία στο ντουλάπι της κουζίνας, αυτό που είναι πάνω απ την καφετιέρα - α δεν σου είπα ότι πήρα καινούρια καφετιέρα, έψαχνα καιρό που μου χε χαλάσει η άλλη κανά δίμηνο κι έβραζα νερό κι έριχνα στα φίλτρα και ο καφές μάπα, πήρα που λες καινούρια, διαστημικού ντιζάιν (σα διαστημόπλοιο είναι αλλά ήταν η μόνη οικονομική με χρονοτέτοιο που τη βάζεις να λειτουργήσεις μοναχή ό,τι ώρα θες) κι ενθουσιάστηκα. Turbo το διαστημόπλοιο, σου γεμίζει την κανάτα αμέσως, δεν περιμένεις 35 ώρες να στάξει το φαρμάκι, τι έλεγα πάλι; Α, ναι. Για το ντουλάπι της κουζίνας.

Χτες που λες μέσα στ άλλα αποφάσισα να ελέγξω αυτό το ντουλάπι που έχει συνήθως τρόφιμα, να δώ τι έχει λήξει και να το δώσω στους γείτονες να δηλητηριαστούν να ησυχάσω και να του κάνω βρε αδερφέ εκτός από απογραφή κι έναν μικρό καθαρισμό και να κανονίσω να κάνω λίστα με το τι πρέπει να πάρω απ το φίλο - τι φίλο, αδερφό, Σκλαβενίτη. Και αρχίζω και βγάζω τα θροφίματα (μέχρι και βάση τάρτας βρήκα εκεί μέσα, και κάτι φυστίκια, Κύριος οίδε από πότε είναι εκεί μέσα αυτά και γιατί, διότι ως γνωστόν δεν αρέσκομαι στα φυστίκια, μόνο στο φυστίκωμα. Τέλος πάντων. Αφού βγάζω τάρτες, μακαρόνια, ρύζια, φυστίκια, κρακεράκια με ζώδια, ζελέδες φράουλες, κονσέρβες με τόνους (καραμπλιάχ) και έτοιμο πουρέ (ναι, έτοιμο, βαριέμαι να αλέθω πατάτες, έτοιμο σαν του νοσοκομείου), ανακαλύπτω στο βάθος μια σακούλα!

Τι θησαυρούς να κρύβει η έρμη η σακούλα σκέφτηκα και την τράβηξα να δω.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΒΙΟΔΙΑΣΠΩΜΕΝΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ.

Με του που πάω να την πιάσω, διαλύεται η σακούλα εξ' ων συνετέθη. Διαλύεται που λες και δημουργεί εκατομμύρια σακουλονιφάδες οι οποίες αιωρούνται αρχικά μέσα στο ντουλάπι και κατόπιν ολίγων δευτερολέπτων μέσα στην κουζίνα. Δε διανοείσαι τι έπαθα εκείνη την ώρα. Αν δεν σου έχει συμβεί δεν θα το καταλάβεις. Το να μαζέψεις όλα αυτά τα σωματίδια είναι πρακτικά αδύνατον. Τα μεγαλύτερα κομμάτια με ένα μόλις άγγιγμα θρυψαλιάζονται σε μικρότερα και όλα μαζι πάνε όπου θέλουν. Άμα έχεις και ανοιχτό παράθυρο κι έχει αέρα εκεί να δεις! Χιόνια στο κουζιναριό που μαγάρισμα σημαίνουν....

Άμα δε η σακούλα πριχού διαλυθεί έχει μέσα και ρεβύθια απ το χωριό, χύμα και χυθούν και αυτά παντού, αυτό είναι bonus track. Τέτοιο σουρεάλ σκηνικό ούτε ο αγαπημένος Pedro δεν μπορεί να αποδώσει πιστά στην οθόνη.

Δε χρειάζεται να σου πω τι τράβηξα για να μαζέψω σακουλονιφάδες και ρεβύθια, νομίζω καταλαβαίνεις... Και μετά μου λες καλώς ήρθες και καλό φθινόπωρο και τα συναφή.

Αχ αγάπη μου στείλε με κάπου που οι σακούλες δεν διαλύονται, κάπου που ο αέρας στα λάστιχα δεν τελειώνει ποτέ, κάπου που η αγάπη είναι αιώνια και που όταν σκοτώνεις τα κουνούπια στον τοίχο δεν λεκιάζουν (ε μα πια). Στείλε με εσύ και - αντιθέτως με το τραγούδι - θα παραδεχθώ ότι είσαι άγγελος!