Τα γραμματάκια μεγαλώνουν με ctrl= για τους Pcάδες, και με cmd= για τους Macάδες!
Ευχαριστώ!

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Τέλος εποχής

Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.boemradio.com

Και ξεκίνημα μιας νέας, το χινόπωρο το διαλεχτό έρχεται, η ζέστη (δεν) οπισθοχωρεί, τα πρωτοβρόχια (δεν) προβλέπονται σύντομα, έρχονται νέα ξεκινήματα, αποφάσεις, παθήματα.

Γύρισα που λες απ του Πηλίου τις ακτές ξεκούραστος και νηπενθής. Γυρίσανε και όλοι οι υποδέλοιποι από όποιες ακτές ή ραχούλες επέλεξαν για την ικανοποίησή τους, για τη ραστώνη τους βρε αδερφέ, και οι δρόμοι γιόμισαν μαυρισμένους και εκνευρισμένους Αθηναίους να ξαναπερνούν τα κόκκινα και να γιομίζουν τα φανάρια.

Χτες το βράδυ, κατά τις 21.00, μη φανταστείς, οδηγώντας για προορισμό θαυμάσιο, έπεσα πίσω από έναν κύριο με διπολική διαταραχή – το λιγότερο. Εκεί που σε άδειο δρόμο σουρνόταν με 18 χλμ/ώρα, αίφνης γκάζωνε για λίγα δευτερόλεπτα, ξεθάρρευα κι εγώ και γκάζωνα, μόνο και μόνο για να κοκκαλώνει το αυτοκίνητο σχεδόν δίχως λόγο κι αφορμή (η καρδιά σου άλλη θέλει) και να πλακώνω κι εγώ τα ταλαίπωρα τα φρένα για να συνεχίσουμε να σουρνόμαστε. Το μαρτύριο αυτό διήρκησε κανά τεταρτάκι που μου φάνηκε αιώνας, αλλά αντιλήφθηκα ότι ο Κύριος δοκίμαζε την υπομονή μου με γνωστούς τρόπους και μέσα. Βλέπεις, τα 3 γράμματα της πινακίδας το προπορευόμενου ήτο ΙΟΒ (μια μικρή ανορθογραφία τη συγχώρεσα στον Κύριο μιας και είχε άμεσα εμπλακεί το ελληνικό δημόσιο.)

Κι εκεί αντιλήφθηκα ότι τα πάντα ρει, ακόμα και η ιστορία, χρησιμοποιήθηκε ένας σύγχρονος Ιώβ για να με κάνει να συλλογιστώ το βάθος και το αέναο και να καταλήξω πως όλα συνδέονται και πως αν μια πεταλούδα πετάξει στις Μαλδίβες, μια λαίλαπα θα χτυπήσει κάπου αλλού, που δεν μου ρχεται τώρα.

Έτσι, κατάλαβα επιτέλους, ότι αν δεν είχα μαγειρέψει το καπάκι της κατσαρόλας αντί για τα χόρτα την προηγούμενη εβδομάδα, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το πλαστικό χερούλι του (το καπάκι είναι γυαλί πυρίμαχο – δεν καίγεται, δεν σπάει) και να μείνει το καπάκι με μια τρύπα η οποία φέρνει συνειρμικά στο Πάνθεον της Ρώμης, δεν θα είχα κάψει ειδεχθώς το χέρι μου προχτές. Βλέπεις, είχα τη φαεινή ιδέα εκεί που ξαναέβραζα χόρτα – μιας και τα βλίτα είναι στην εποχή τους και πλένονται εύκολα – να σκεπάσω την κατσαρόλα με το τρύπιο καπάκι και μετά όταν πήγα να δω αν έβρασαν ή αν ήτο ακόμα al dente, έχωσα το δείκτη του δεξιού χεριού στην τρύπα ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ, με αποτέλεσμα να το τσουρουφλίσω – στον ατμό πάντα για έξτρα υγεία.

Το δάχτυλο απολλωτριώθηκε κι ένας τεράστιος πόνος ξεκίνησε. Του έβαλα πάγο, του έβαλα νερό, έβρισα ότι γνωστό και άγνωστο είχα κατά νου και πήγα στο μπάνιο. Κι εκεί, ανάμεσα σε χρήσιμα αντικείμενα καλλωπισμού και χάπια μυοχαλαρωτικά, ανάμεσα σε ξυραφάκια και αφρούς ξυρίσματος αχρησιμοποίητους έτη πολλά, ανάμεσα σε δείγματα αρωμάτων, μπατονέτες και μικρές συσκευασίες αφρόλουτρου από ξενοδοχεία, ανακάλυψα μια Bepanthol για σύγκαμα μωρού, ληγμένη και υπέροχη, η οποία δεν θα έπρεπε να είναι εκεί μιας και δεν την αγόρασα ποτέ. Δίχως να προβληματιστώ λεπτό, τη χρησιμοποίησα για σχετικά άμεση ανακούφιση και δροσιά.

Μετά όμως και λίγο πριν πιάσω το μέσο του ίδιου χεριού στην μπαλκονόπορτα και βρίσω πάλι απ την αρχή ό,τι είχα βρίσει πρωτύτερα, προβληματίστηκα έντονα για το πως βρέθηκε η κρέμα η διαλεχτή η ληγμένη στο ντουλαπάκι μου και την επόμενη μέρα ανακάλυψα ότι μια αγαπημένη ψυχή που είχε φιλοξενηθεί σπίτι μου για λίγο την είχε αφήσει εκεί, στοργικά γιατί μάλλον γνώριζε ότι θα έκαιγα το χέρι μου και ότι δεν θα είχα προβλέψει να έχω τίποτα να βάλω πέρα από κατάρες και βρισιές.

Έτσι, επιβεβαίωσα πρώτα απ’ όλα ότι συνεχίζω να είμαι απίστευτος γκαντέμης (μετά το πιάσιμο στην πόρτα είχα και κράμπα στη γάμπα στον ύπνο μου, ενώ πριν μερικές μέρες με τσίμπησε τσούχτρα, λίγο αφού με είχε πάρει ο αέρας με την ομπρέλα θαλάσσης και λίγο πριν σπάσω μια καρέκλα εκεί που τεντωνόμουν – τουλάχιστον κέρδισα στη μπιρίμπα και στην αγάπη ταυτοχρόνως) και δεύτερον ότι η οικονομία του σύμπαντος φέρνει μπροστά μας γεγονότα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους μόνο και μόνο για το καλό μας.


Καλό μήνα λοιπόν, καλή αρχή και αισιοδοξείτε. Το σύμπαν λειτουργεί υπέρ μας! (ελπίζω σε καμιά ώρα που θα πάω για φαγητό να μην εκραγεί ο φούρνος μικροκυμάτων στα μούτρα μου).

11 σχόλια:

  1. Πόνεσα μαζί σου...όχι δε σε συμπόνεσα, πόνεσα κανονικά και με το νόμο!
    Βλέπεις έχω καεί με ατμό, ή στον ατμό, όπως θες πες το, παθαίνω κράμπες στον ύπνο μου συχνά και πετάγομαι σα ζόμπι κι αρχίζω να περπατάω όλο το σπίτι προσπαθώντας να πνίξω τα ουρλιαχτά που πολύ θα ήθελα να βγάλω, και όλο και κάπου θα πιάσω ένα δάχτυλο, με προτίμηση κάποιο που έχει ήδη πάθει μια ζημιά!
    Κατά τα άλλα την υπομονή του Ιώβ να έχουμε και όλα αργά θα πάνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν τις παθαίνω συχνά κανά δυο φορές το χρόνο, αλλά είναι οι άτιμες αξέχαστες! Καλό μας μήνα!

      Διαγραφή
  2. Εχω να δηλωσω οτι η κραμπα στη γαμπα ειναι ο,τι χειροτερο, δε συγκρινεται ο πονος με αυτον της κραμπας στα δακτυλα του ποδιου,κανοντας μαγνησιο αιματος δε βγαζεις ακρη,γιατι η τιμη που θα βρεις δεν αφορα αυτη που χρειαζονται οι μυες σου,σωθηκα με χηλικο μαγνησιο και συγκεκριμενα ενα που δυστυχως δεν υπαρχει στην Ελλαδα του Doctor's Best(amazon).Προσοχη,καθε μαγνησιο δεν ειναι ιδιο, εξαρταται σε τι χημικη ενωση βρισκεται και ποσα mg περιεχει.Περαστικα!!Ευφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια στιγμή είχα πάθει στους κοιλιακούς εν ώρα εκγύμνασης, νομίζω ό,τι χειρότερο έχω ζήσει!

      Διαγραφή
  3. Ο μπροστινος ηθελε να φτιαξει το πισω μερος του αυτοκινητου κι επιδιωκε να τον χτυπησεις...δεν βρισκω αλλη εξηγηση...
    Το υπολοιπο ηταν παραδειγμα της θεωριας της σχετικοτητας ή μηδενιζομαι?
    Γεια ειπα? Γειαααααααα!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα, ήτο απλά βλαξ σαν το σημερινό μπροστινό, δόξα τον Κθούλου έχουμε μπόλικους!

      Διαγραφή
  4. Γκαντεμούλη μου, καλό φθινόπωρο να έχουμε !
    Να μας γράφεις να ξεχνιόμαστε Τρεμουλάκο και προσοχή παιδί μου ,μη μας μείνεις μισός στο τέλος απο τις αναποδιές!Να τρως μπανανουλες για τις κράμπες και να παρεις χαπάκια μαγνησιου απο το φαρμακείο !Είχε και ο Κωστής όλο το καλοκαιρι κράμπες ,με ξεθεωσε όλα τα βραδια να πεταγεται σαν λυσσασμένος και να τεντωνεται λες και ηταν έτοιμος να ξεκινησει για το κατοσταρι σστους Ολυμπιακούς!Λες να είναι της ηλικίας σας :P
    Πολλά φιλάκια γλυκό αγόρι!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή